<< Η νεαρή απόφοιτος του Μετσοβίου Νίκη Κρίγκου έδωσε στην οδοποιία το εργαλείο που έψαχνε επί ενάμιση αιώνα, με τη διδακτορική της διατριβή στο Ντελφτ της Ολλανδίας.
Η υποστήριξη μιας διδακτορικής διατριβής είναι βέβαια ύψιστη στιγμή δοκιμασίας ενός νέου επιστήμονα, αλλά σπανίως απασχολεί τα διεθνή ΜΜΕ. Μια τέτοια σπάνια περίπτωση ήταν αυτή που συνέβη στις 4 Ιουνίου στο ολλανδικό Πολυτεχνείο του Ντελφτ (Τ.U. Delft). Ποιος ο λόγος; Η εν λόγω διατριβή έδινε απάντηση σε ένα ερώτημα που απασχολεί τον πολιτισμό μας αφότου έγινε «τροχήλατος»: Πώς ακριβώς δημιουργούνται οι λακκούβες στην άσφαλτο;
Ράβε, ξήλωνε...
Ο γνωστός «τρόμος των οδηγών», οι λακκούβες, επιμένουν να εμφανίζονται σε κάθε αλλαγή εποχής, όταν οι διαστολές από το λιοπύρι του καλοκαιριού δίνουν τη σκυτάλη στις συστολές των πάγων του χειμώνα και τούμπαλιν. Ολοι καταλαβαίνουμε ότι η ανάμειξη μαστίχας από πίσσα με χαλίκια κάπου χάνει τη συνοχή της, τα χαλίκια ξεκολλάνε, η μαστίχα τρώγεται... και αργά ή γρήγορα μια λακκούβα ανοίγει. Αφού ενημερωθούν οι αρμόδιοι - συνήθως όχι προτού πέσουν αρκετοί μέσα της - κάποιο συνεργείο εμφανίζεται - συνήθως Κυριακή εξόδου ή Τσαγκαροδευτέρα πρωί - για να κλείσει τον μισό δρόμο και να ασχοληθεί επισταμένως με «το τραύμα». Μύρια τροχήλατα όνειρα ανά τον κόσμο αλλάζουν τα αμορτισέρ τους, κάποια στέλνουν τον οδηγό τους ή διαβάτες στο νοσοκομείο και άπειρες ανθρωποώρες χάνονται επειδή... κανένας δεν βρήκε το μυστικό της δημιουργίας μιας λακκούβας.
Ολα αυτά ως τον προηγούμενο μήνα και μέχρις ότου μια Ελληνίδα πάρει το διδακτορικό της στην Ολλανδία. Διότι τότε η Νίκη Κρίγκου, μια νεαρή πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ, παρουσίασε ένα δικό της πρόγραμμα προσομοίωσης που ανέλυε το τι συμβαίνει στον δεσμό χαλικιών και πίσσας.
Διαζύγιο» λόγω βροχής
Διαβρωμένο οδόστρωμα
Η άσφαλτος χάνει τη συνοχή της συν τω χρόνω επειδή η φθορά από τα απανωτά περάσματα οχημάτων πάνω της συναντά τη διάβρωση που προκαλεί στο εσωτερικό της το νερό της βροχής. Το τόσο δροσιστικό κατά τα άλλα βρόχινο νερό δρα καταλυτικά στις ιδιότητες των υλικών που την απαρτίζουν και στον μεταξύ τους δεσμό.
Αυτή η δράση ήταν γνωστή στους ειδικούς ως φαινόμενο, αλλά δεν είχαν βρει τον τρόπο να τη μετρήσουν επιστημονικά. Η πιο γνωστή τεχνολογία στο θέμα χρονολογείται από το 1955, όταν οι ερευνητές Griffin, Miles και Penther της γνωστής εταιρείας Shell παρουσίασαν μια μέθοδο μέτρησης αντοχής της ασφάλτου με την εργασία τους «Δοκιμή αντοχής της ασφάλτου με μικροφίλμ» (Microfilm Durability Test for Asphalt). Με βάση αυτή την εργασία κατασκευάστηκε ένα μηχάνημα μέτρησης, ονόματι Sliding Plate Microviscometer (μικρομετρητής ρευστότητας με κινούμενο πλατό). Αλλά επρόκειτο για μέθοδο και εργαλείο διακρίβωσης της τρέχουσας κατάστασης του οδοστρώματος. Δηλαδή μέσο διάγνωσης της ασθένειας για θεραπεία της και όχι μέσο πρόληψής της.
Με όπλο τα μαθηματικά
Οδόστρωμα σε άριστη κατάσταση
Αντίθετα, η Νίκη Κρίγκου στόχευσε εξαρχής στην πρόληψη. Μπορούσε τώρα να το κάνει, καθώς τις τελευταίες δύο - κυρίως - δεκαετίες είχαν δημοσιευθεί μαθηματικές αναλύσεις για τη μηχανική συμπεριφορά της ασφάλτου. [Πιο πρόσφατο παράδειγμα η εργασία «On the mechanical behavior of asphalt» των Ινδών J. Murali Krishnan και Κ.R. Rajagopal, εκδόσεις Elsevier Science, 2005.] Οπλισμένη με αυτές τις γνώσεις προσομοίωσε στον υπολογιστή της την όλη διαδικασία με ένα πρόγραμμα που δημιούργησε η ίδια. Συγκεκριμένα, μοντελοποίησε τη μεικτή επίδραση κυκλοφοριακού φόρτου και διάβρωσης σε ένα ασφαλτικό μείγμα που χρησιμοποιείται στους αυτοκινητοδρόμους των ΗΠΑ.
Από τη μελέτη της προέκυψαν τα κρίσιμα χαρακτηριστικά για κάθε συστατικό της ασφάλτου: μέγιστη παρακράτηση υγρασίας, διάχυση της υγρασίας, ικανότητα δεσμού των συστατικών της ασφάλτου. Ηταν ακριβώς η αποκρυπτογράφηση των στοιχείων που έψαχνε η οδοποιία εδώ και ενάμιση αιώνα για να φτιάξει ασφαλτικά μείγματα ακόμη πιο ανθεκτικά. Με οδηγό το πρόγραμμα της ελληνίδας ερευνήτριας, οι κατασκευαστές θα μπορούν να επιλέγουν τα κατάλληλα υλικά για κάθε περιοχή και κλιματικές συνθήκες.
Η προσομοίωση της διδακτορικής διατριβής ενδιέφερε άμεσα τους Αμερικανούς και γι' αυτό η Ενωση Τεχνολόγων Ασφαλτόστρωσης των ΗΠΑ (ΑΑΡΤ) έσπευσε να δώσει στη συμπατριώτισσά μας το ειδικό βραβείο που είχε απονείμει πριν από μισόν αιώνα στους ερευνητές της Shell - το πρώτο σε ευρωπαίο επιστήμονα του τομέα. Στη συνέχεια η Νίκη Κρίγκου σκοπεύει να εξειδικεύσει το μοντέλο της στο ασφαλτικό μείγμα που χρησιμοποιούν στην Ολλανδία (το λεγόμενο ΖΟΑΒ) και που ως σήμερα εμφανίζει ανάγκες επιδιόρθωσης ανά έξι έως και εννέα χρόνια.
Ελπίζουμε, σύντομα, να ασχοληθεί και με το δικό μας «ονομαστό» μείγμα, που παραδοσιακά επιδιορθώνεται κάθε τριετία-τετραετία, με... προεκλογικό προγραμματισμό. >>
Δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια στην συνάδελφο πολιτικό μηχανικό για την πολύτιμη μελέτη της. Εύχομαι να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την βελτίωση των οδοστρωμάτων και στην Ελλάδα. Απαιτείται βέβαια και η ''βελτίωση'' των κατασκευαστών-εργολάβων καθώς και των επιβλεπόντων (να μην αποποιούμαστε των ευθυνών μας!) έτσι ώστε μία μεγάλη πληγή στις υποδομές της χώρας μας να επουλωθεί. Έστω και ένας λιγότερος να χάσει την ζωή του λόγω προβληματικού οδοστρώματος , κέρδος θα είναι. Μπράβο και πάλι μπράβο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου