Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Φανταστική συζήτηση μεταξύ ενός Σκεπτικιστή (Σ) και ενός Θρησκευόμενου (Θ) σχετικά με την ύπαρξη του Θεού και τα θαύματα που αυτός κάνει:
Θ - Κατά την γνώμη μου, τα θαύματα είναι η καλύτερη απόδειξη πως υπάρχει θεός.
Σ - Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω τι είναι θαύμα
Θ – Μα είναι κάτι το ασυνήθιστο και το απρόβλεπτο
Σ – Η πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη ή η έκρηξη ενός ηφαιστείου είναι ασυνήθιστα και απρόβλεπτα συμβάντα. Σίγουρα δεν τα θεωρείς θαύματα;
Θ – Όχι βέβαια. Τέτοια φαινόμενα είναι φυσικά. Τα θαύματα είναι υπερφυσικά.
Σ – Τι εννοείς υπερφυσικά; Αυτή δεν είναι μία άλλη λέξη για το ίδιο πράγμα; Αν συμβουλευτείς το λεξικό θα δεις ότι γράφει: «Υπερφυσικό: έξω από τη συνήθη λειτουργία αιτίου και αποτελέσματος». Όλα λοιπόν εξαρτώνται από το τι εννοείς με τη λέξη «συνήθης».
Θ – Θα έλεγα ότι συνηθισμένο είναι κάτι το οικείο , κάτι που το καταλαβαίνουμε καλά.
Σ – Όμως, μια ηλεκτρογεννήτρια ή ένα ραδιόφωνο θα φαινόταν σαν θαύμα στους προγόνους μας που δεν ήταν εξοικειωμένοι με τον ηλεκτρομαγνητισμό.
Θ – Συμφωνώ. Ίσως να θεωρούσαν αυτές τις συσκευές θαύματα, θα έκαναν όμως λάθος γιατί εμείς ξέρουμε ότι λειτουργούν σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Ένα υπερφυσικό συμβάν είναι αυτό που η αιτία του δεν βρίσκεται σε κανέναν γνωστό ή άγνωστο φυσικό νόμο.
Σ- Αυτό δεν είναι άχρηστος ορισμός; Πως γίνεται να ξέρεις σε ποιες περιπτώσεις υπάρχουν άγνωστοι φυσικοί νόμοι; Μπορεί να υπάρχουν εντελώς παράξενοι και απρόβλεπτοι νόμοι που απλώς δεν έτυχε να τους συναντήσουμε. Φαντάσου ένα βράχο να στέκεται στον αέρα. Θα το θεωρούσες θαύμα;
Θ – Εξαρτάται… Θα έπρεπε να βεβαιωθώ ότι δεν είναι πλάνη ή απάτη.
Σ – Μπορεί όμως να υπάρχουν φυσικές διαδικασίες που να προκαλούν πλάνες τις οποίες κανείς δεν θα υποπτευόταν.
Θ – Ή ίσως όλες οι εμπειρίες μας να είναι μια πλάνη , οπότε περιττεύει κάθε συζήτηση;
Σ – Εντάξει, ας μην πάρουμε αυτό το δρόμο. Όμως ακόμη δεν μπορείς να’ σαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κάποιο αλλόκοτο μαγνητικό ή βαρυτικό αίτιο που κρατά το βράχο στον αέρα.
Θ – Είναι όμως ευκολότερο να πιστέψουμε στο Θεό παρά σε εξωτικά μαγνητικά φαινόμενα. Όλα είναι ζήτημα πίστης.
Σ - Α! τότε λοιπόν στην πραγματικότητα εννοείς ότι θαύμα είναι «κάτι που προκαλείται από το Θεό»;
Θ – Ακριβώς! Μολονότι μερικές φορές χρησιμοποιεί ανθρώπινη μεσολάβηση
Σ – Όμως δεν μπορείς να επικαλείσαι τα θαύματα ως απόδειξη ύπαρξης του θεού γιατί το επιχείρημα σου είναι φαύλος κύκλος. «Τα θαύματα αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός μέσου που δημιουργεί θαύματα». Τελικά, όπως το παραδέχτηκες, είναι ζήτημα πίστης. Για να έχουν κάποιο νόημα τα θαύματα πρέπει ήδη να πιστεύεις στο Θεό. Προφανώς τα συμβάντα που χαρακτηρίζουμε ως θαύματα δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη του θεού. Θα μπορούσε να είναι παραξενιές της φύσης.
Θ – Παραδέχομαι ότι από τη σκοπιά των θαυμάτων η μετεώριση βράχων είναι αμφίβολος, όχι όμως κάποιο από τα γνωστά θαύματα, όπως λόγου χάρη η σίτιση του πλήθους από τον Ιησού. Δεν μπορείς να μου πεις ότι το ψωμί και τα ψάρια πολλαπλασιάστηκαν με κάποιον φυσικό νόμο.
Σ – Τι σε κάνει να πιστεύεις μια ιστορία που την έγραψαν πριν από πολλές εκατοντάδες χρόνια μερικοί προληπτικοί ζηλωτές που διακατέχονταν από τη θέληση να διαδώσουν τη θρησκεία τους;
Θ – Είσαι κυνικός. Από μόνη της , η ιστορία του ψωμιού και των ψαριών δεν λέει και πολλά πράγματα. Πρέπει να την δεις μέσα στο πλαίσιο της Βίβλου. Άλλωστε δεν είναι το μόνο θαύμα που περιγράφεται εκεί.
Σ – Θύμισε μου κάποιο άλλο.

Θ – Ο Ιησούς περπάτησε στο νερό.
Σ – Μετεώριση! Νόμιζα πως έβγαλες από τη μέση αυτό το είδος θαυμάτων ως «αμφίβολα»
Θ – Για ένα βράχο ναι, όχι όμως για τον Ιησού.
Σ – Γιατί όχι;
Θ – Γιατί ο Ιησούς ήταν υιός Θεού, συνεπώς είχε υπερφυσικές δυνάμεις.
Σ – Νομίζω επανέρχεσαι στο ίδιο θέμα. Δεν πιστεύω ότι ο Ιησούς είχε υπερφυσικές δυνάμεις. Αν περπάτησε στο νερό, προτιμώ να το θεωρώ σαν παράξενο φυσικό συμβάν. Εν πάση περιπτώσει, δεν πιστεύω καθόλου αυτήν την ιστορία. Γιατί θα έπρεπε;
Θ – Η Βίβλος υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκατομμύρια ανθρώπους. Δεν μπορείς να την αγνοήσεις έτσι εύκολα.
Σ – Τότε το ίδιο ισχύει και για τα έργα του Καρλ Μαρξ. Δεν νομίζω ότι σε αυτά γίνεται πουθενά λόγος για θαύματα.
Θ – Μπορείς να αρνηθείς το λόγο της βίβλου, δεν μπορείς όμως να παραβλέψεις τους ισχυρισμούς εκατοντάδων ανθρώπων που είχαν εμπειρίες θαυμάτων ακόμη και στην εποχή μας.
Σ – Οι άνθρωποι ισχυρίζονται ένα σωρό πράγματα: συναντήσεις με εξωγήινους, τηλεμετακινήσεις, τηλαισθία. Μόνο ένας ανόητος ή παρανοϊκός θα έδινε προσοχή σε τέτοιες υπερβολές.
Θ – Παραδέχομαι πως υπάρχουν πολλοί φαντασιώδεις ισχυρισμοί, όμως οι μαρτυρίες για πίστη που θεραπεύει είναι πειστικές. Σκέψου τη Παναγιά της Τήνου.
Σ – Ψυχοσωματικά φαινόμενα! Να μου επιτρέψεις να επαναλάβω αυτό που είπες: «Όλα είναι θέματα πίστης». Συμφωνώ. Δεν είναι λοιπόν πιο εύκολο να πιστέψει κανείς σε λίγα παράξενα ιατρικά περιστατικά παρά το να εφεύρει μια θεότητα;
Θ – Δεν μπορείς να υποβιβάζεις όλα τα θαύματα στο ψυχοσωματικό επίπεδο. Άλλωστε τι σημαίνει αυτός ο όρος; Δεν είναι ευφημισμός του «ιατρικώς ανεξήγητου»; Αν ήταν μόνο παραξενιές της φύσης θα πίστευαν τόσοι πολλοί στα θαύματα;
Σ – Είναι όλα κατάλοιπα προλήψεων από την εποχή της μαγείας. Πριν από την εμφάνιση των μεγάλων θρησκειών ή της επιστήμης, οι πρωτόγονοι άνθρωποι πίστευαν ότι σχεδόν τα πάντα συμβαίνουν με μαγικό τρόπο – εξαιτίας της δράσης κάποιων μικρών θεών ή δαιμόνων. Καθώς η θρησκεία προχωρούσε προς την ιδέα ενός μοναδικού Θεού και η επιστήμη εξηγούσε συνεχώς περισσότερα πράγματα, οι μαγικές ερμηνείες άρχισαν να σβήνουν. Όμως κάποια υπολείμματα επιβιώνουν.
Θ – Δεν ισχυρίζεσαι βέβαια ότι οι προσκυνητές της Τήνου είναι οπαδοί της μαγείας!
Σ – Προφανώς όχι. Όμως η πίστη τους στην «πίστη που θεραπεύει» δεν διαφέρει και πολύ, ίσως καθόλου, από την πίστη λόγου χάρη, σε Αφρικανούς θεραπευτές-μάγους ή στην επικοινωνία με τα πνεύματα. Αταβιστικές δεισιδαιμονίες από την εποχή της μαγείας, που απλώς επισημοποιήθηκαν από τις μεγάλες θρησκείες. Η συζήτηση για θαύματα είναι απλώς υγιέστερη λατρεία της μαγείας.
Θ – Υπάρχουν δυνάμεις του καλού και του κακού που εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους.
Σ – Και θεωρείς και τα κακά υπερφυσικά γεγονότα ως απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού; Μήπως ο Θεός εξαπολύει και δυνάμεις του κακού;
Θ – Η σχέση ανάμεσα στο καλό και το κακό αποτελεί λεπτό θεολογικό ζήτημα. Υπάρχουν πολλές απόψεις πάνω στα ερωτήματα σου. Η αδυναμία του ανθρώπου μπορεί να διευκολύνει το κακό, ανεξάρτητα από την έσχατη προέλευση του.
Σ – Έτσι δεν χρειάζεται να θεωρείς τον θεό υπεύθυνο για τις λεγόμενες σκοτεινές δυνάμεις-αν βέβαια υπάρχουν..
Θ – Όχι βέβαια, όχι.
Σ – Συνεπώς υπάρχουν δύο τύποι υπερφυσικών φαινομένων: όσα εκπορεύονται από το θεό-αυτά που αποκάλεσες θαύματα-και τα αποκρουστικά-γνωστά σαν μαύρη μαγεία-, η προέλευση των οποίων είναι αμφιλεγόμενη. Υποθέτω πως θα μπορούσε να υπήρχαν και ουδέτερα όπως η ψυχοκίνηση και η μαντική. Όλα αυτά μου φαίνονται κάπως μπερδεμένα. Προτιμώ να πιστεύω πως όλα είναι πρωτόγονες φαντασίες, λείψανα της εποχής της μαγείας, κατάλοιπα του πολυθεϊσμού. Η πίστη σου στα θαύματα είναι ακριβώς το λογικό τέρμα ενός φάσματος αρχέγονων δεισιδαιμονιών αλλά εντελώς ανάξια ενός θεού που έχει τη μεγαλοπρέπεια και τη δύναμη που περιγράφεις.
Θ – Νομίζω πως δεν είναι καθόλου παράλογο να υποθέτω ότι υπάρχουν υπερφυσικές δυνάμεις που μπορούν να εκδηλωθούν με πολλούς τρόπους για καλό ή κακό. Η πίστη που θεραπεύει είναι η καλή πλευρά τους.
Σ – Κι αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού;
Θ – Πιστεύω πως ναι
Σ – Τι γίνεται με τις αποτυχίες, μ εκείνους τους άτυχους που δεν θεραπεύονται; Ο Θεός δεν νοιάζεται γι αυτούς; Ή η δύναμη Του εξασθενεί περιστασιακά;
Θ – Ο Θεός ενεργεί με μυστηριώδεις τρόπους αλλά η δύναμη Του είναι απόλυτη.
Σ – Αυτός είναι ένας απλός τρόπος να λες πως δεν ξέρεις. Εφόσον η δύναμη του Θεού είναι απόλυτη, τι χρειάζεται τα θαύματα;
Θ – Δεν σε καταλαβαίνω

Σ – Ένας παντοδύναμος Θεός που κυβερνά ολόκληρο το Σύμπαν και μπορεί να κάνει τα πάντα, δεν χρειάζεται θαύματα. Αν ο Θεός ήθελε να μην πεθάνει κάποιος από καρκίνο θα μπορούσε να τον προφυλάξει από την αρρώστια εξαρχής. Έτσι θα μπορούσα να θεωρήσω τα θαύματα σαν απόδειξη ότι κάπου ο Θεός έχασε τον έλεγχο του κόσμου και μ’ αυτά προσπαθεί να επιδιορθώσει αδέξια τη ζημιά. Γιατί ποιο είναι το νόημα όλων αυτών των θαυμάτων;
Θ – Διαμέσου των θαυμάτων ο Θεός αποδεικνύει τη θεϊκή του δύναμη.
Σ – Τότε γιατί ενεργεί τόσο σκοτεινά; Γιατί δεν γράφει μια ξεκάθαρη προκήρυξη στον ουρανό ή γιατί δεν αλλάζει την όψη του φεγγαριού ή δεν δίνει κάποια αδιάσειστη απόδειξη; Ή καλύτερα γιατί δεν αποτρέπει κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή ή δεν παρεμποδίζει την εξάπλωση μιας καταστρεπτικής επιδημίας; Όσο θαυμαστές κι αν είναι μερικές ιάσεις στην Τήνο , η ανθρώπινη δυστυχία είναι απροσμέτρητη. Επαναλαμβάνω, τα θαύματα που περιγράφεις φαίνονται ανάξια ενός παντοδύναμου Θεού. Η μετεώριση και ο πολλαπλασιασμός των ψαριών δίνουν μια αίσθηση κοσμικής ταχυδακτυλουργίας. Δεν νομίζεις ότι είναι προϊόντα παιδαριώδους φαντασίας;
Θ – Ίσως ο Θεός αποτρέπει καταστροφές κάθε στιγμή.
Σ – Αυτό δεν είναι απάντηση. Ο καθένας θα μπορούσε να ισχυριστεί το ίδιο. Υπόθεσε πως ισχυρίζομαι ότι ψελλίζοντας κάποιο ξόρκι κάθε πρωί εμποδίζω έναν παγκόσμιο πόλεμο. Το γεγονός ότι ως τώρα δεν έγινε πόλεμος αποτελεί απόδειξη του ισχυρισμού μου; Είναι σίγουρο πως μόνο οι θαυμαστές του παραλόγου θ’ ακολουθήσουν αυτή τη συλλογιστική.
Θ – Οι χριστιανοί πιστεύουν ότι ο θεός στηρίζει συνεχώς την ύπαρξη του κόσμου, οπότε, σύμφωνα με μία άποψη, ότι συμβαίνει είναι και ένα θαύμα, ενώ όλη αυτή η συζήτηση για διακρίσεις ανάμεσα στο φυσικό και το υπερφυσικό είναι καθαρή φιλολογία.
Σ – Τώρα τα γυρίζεις. Φαίνεται να λες πως ο Θεός είναι η φύση.
Θ – Λέω ότι ο Θεός είναι αιτία των πάντων στο φυσικό κόσμο αν και όχι υποχρεωτικά μέσα στο πλαίσιο του χρόνου. Έθεσε σε λειτουργία τον κόσμο χωρίς να αποσυρθεί. Ο Θεός βρίσκεται έξω από τον κόσμο και υπεράνω των νόμων της Φύσης, και συντηρεί τα πάντα.
Σ – Νομίζω πως παίζουμε με τα λόγια. Η φύση έχει όμορφους νόμους και το Σύμπαν εξελίσσεται σύμφωνα μ’ αυτούς. Το ίδιο ακριβώς περιγράφεις και εσύ με Θεϊστικούς όρους όταν λες «συντηρεί τα πάντα». Τι σημαίνει ότι ο Θεός «συντηρεί τα πάντα». Τι σημαίνει ότι ο Θεός συντηρεί το Σύμπαν; Πόσο διαφέρει αυτό που από το να λες απλώς ότι το Σύμπαν συνεχίζει να υπάρχει;
Θ – Δεν μπορεί να σε ικανοποιεί μόνο το γεγονός ότι το Σύμπαν υπάρχει. Πρέπει να έχει κάποια εξήγηση. Πιστεύω ότι αυτή η εξήγηση είναι ο Θεός. Και η δύναμη του κάθε στιγμή χρησιμοποιείται για να διατηρείται το θαύμα της ύπαρξης. Αυτό το κάνει τις περισσότερες φορές με κανονικό τρόπο – μ’ αυτό που θα έλεγες «νόμοι της φυσικής» - , όμως, από καιρό σε καιρό ξεφεύγει απ’ αυτή την τάξη και δημιουργεί εντυπωσιακά γεγονότα , όπως π.χ. προειδοποιήσεις ή μηνύματα στους ανθρώπους. Ακόμη, ενισχύει την πίστη, όπως όταν άνοιξε δίοδο στην Ερυθρά θάλασσα για να περάσουν οι Εβραίοι.
Σ – Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί φαντάζεσαι ότι αυτός ο υπερφυσικός θαυματοποιός είναι ο ίδιος με το όν που δημιούργησε τον κόσμο, που αποκρίνεται στους προσευχόμενους, που εφεύρε τους νόμους της φύσης, που θα καθήσει να κρίνει κ.ο.κ. Γιατί όλα αυτά τα όντα να μην είναι διαφορετικά υπερφυσικά πράγματα; Πρέπει να υποθέσω ότι με τόσα πολλά θαύματα, που προφανώς μπορούν και στηρίζουν τόσες διαφορετικές και αντιμαχόμενες θρησκείες, αυτός που πιστεύει στα θαύματα είναι υποχρεωμένος να δεχτεί την ύπαρξη ενός πλήθους ανταγωνιζόμενων υπερφυσικών όντων.
Θ – Ο ένας Θεός είναι απλούστερος από τους πολλούς.
Σ – Ακόμη δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως είναι δυνατόν τα λεγόμενα θαυμαστά συμβάντα, όσο αξιόλογα κι αν είναι , να θεωρηθούν αποδείξεις της ύπαρξης του Θεού. Νομίζω ότι απλώς εκμεταλλεύεσαι το πανάρχαιο ένστικτο που έχουμε όλοι, και προσωποποιείς τη «θεά τύχη» ονομάζοντας την Θεό. Πως μπορείς να παίρνεις στα σοβαρά αυτά τα «θαύματα»;
Θ – Δεν βρίσκω τίποτε το απίστευτο προκειμένου για το θεό, ο οποίος είναι ποιητής των πάντων και χειριστής όλων των υλικών αντικειμένων. Σε σύγκριση με το θαύμα του Σύμπαντος Του, πόσο σπουδαίο είναι για το Θεό να διανοίξει δίοδο στην Ερυθρά Θάλασσα;
Σ – Όμως επιμένεις να στηρίζεις την επιχειρηματολογία σου στην υπόθεση ότι υπάρχει Θεός. Συμφωνώ μαζί σου ότι αν υπάρχει πραγματικά αυτός ο Θεός που περιγράφεις- άπειρος, παντοδύναμος, πανάγαθος, παντογνώστης κ.ο.κ. – το περιστατικό της Ερυθράς θάλασσας θα ήταν γι αυτόν ασήμαντο παιχνιδάκι. Πως όμως ξέρουμε ότι υπάρχει;
Θ – Είναι ζήτημα πίστης
Σ - Ακριβώς!


Από το βιβλίο του Paul Davies "ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΦΥΣΙΚΗ" , Εκδόσεις Κάτοπτρο.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Διαιτητής της «παράγκας» αποκαλύπτει

Ο Δ. Ποντίκης σπάει την «ομερτά» στην «http://www.kathimerini.gr/» μιλώντας για το παρασκήνιο της «μαύρης» περιόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου

Συνέντευξη στον Θανο Μπλουνα

Εχουν ειπωθεί πολλά για την εποχή της «παράγκας» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως για πρώτη φορά κάποιος από όσους ήταν μέσα στα πράγματα ρίχνει φως σε μια από τις πιο σκοτεινές του περιόδους και σπάει το νόμο της σιωπής.
Εναν νόμο που έχει επικρατήσει από την πρώτη στιγμή, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των εμπλεκόμενων έδειχνε και εξακολουθεί να δείχνει απροθυμία στο να μιλήσουν δημοσίως για το τι συνέβαινε τότε, άσχετα αν στις «off the record» συζητήσεις τους οι ιστορίες για εκείνα τα χρόνια, και οι αναφορές για τα «κατορθώματα» των ισχυρών της εποχής, έχουν αποκτήσει πλέον μυθικές διαστάσεις. Μέσα στο κλίμα τη λήθης και της γενικευμένης συγκάλυψης, αφού κάποιοι από τους πρωταγωνιστές βρίσκονται ακόμη και σήμερα στην κορυφή της διοίκησης του ποδοσφαίρου και κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να τους δυσαρεστήσουν αφού προσδοκούν οφέλη, ένας διαιτητής αποφασίζει να αναφερθεί σε όσα έζησε και αντιλήφθηκε στη συγκεκριμένη ταραγμένη περίοδο. Ο Δημήτρης Ποντίκης, βρέθηκε στον πίνακα της Α' Εθνικής την περίοδο 1999 - 2001 και συνέδεσε την παρουσία του με τον επεισοδιακό αγώνα κυπέλλου ΑΕΚ - Ολυμπιακού που δεν τελείωσε ποτέ. Μιλώντας στην «Κ» περιγράφει πώς λειτουργούσε το σύστημα που επηρέαζε πρόσωπα και καταστάσεις, τι ζητούσαν και τι έταζαν στους διαιτητές όσοι τους πλησίαζαν και πώς οι εκάστοτε ισχυροί έβρισκαν και βρίσκουν τρόπους να μολύνουν με δράση και την παρουσία τους το λαοφιλέστερο άθλημα. Δεν διστάζει μάλιστα να παραδεχτεί ότι και ο ίδιος υπήρξε «όργανο του συστήματος».

Πώς στήθηκε όλος ο μηχανισμός

- Την περίοδο που γίνατε διαιτητής Α΄ Εθνικής ακουγόταν το όνομα του Θωμά Μητρόπουλου ως του ανθρώπου που, όντας εξωθεσμικός, είχε τη δύναμη να επηρεάζει καταστάσεις στο ποδόσφαιρο. Ισχυε αυτό;
- Ηταν ο παρά τη ΕΠΟ... Η διαιτησία ήταν υπό την ΕΠΟ και αυτός ήταν παρά τη ΕΠΟ. Εχουν ακουστεί διάφορα... Είχε ακουστεί ότι ο Θωμάς ήλεγχε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ...
- Τι σημαίνει το «παρά τη ΕΠΟ»; Οτι ο Θωμάς και οι συνεργάτες του παρότι δεν είχαν επίσημες θέσεις, μπορούσαν να περνούν τις δικές τους γραμμές;
- Kάπως έτσι... Μπορούσαν να περνούν κάποιες γραμμές μέσα από τα άτομα που ήλεγχαν μέσα από το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ.
- Αυτοί που λειτουργούσαν παρά τη ΕΠΟ είχαν λόγο για το ποιοι διαιτητές θα μπαίνουν στους πίνακες;
- Οταν ελέγχεις μια κατάσταση μπορείς να έχεις λόγο παντού. Είχαν λόγο παντού. Λογικό δεν είναι;
- Aρα, κι εσείς που μπήκατε εκείνη την περίοδο στους πίνακες ήσασταν υπό την έγκρισή τους;
- Aυτό είναι ξεκάθαρο. Ή είσαι μαζί τους ή δεν είσαι. Απλά πράγματα... Και τώρα το ίδιο γίνεται. Ή είσαι με τον Γκαγκάτση και παίζεις ή δεν είσαι με τον Γκαγκάτση και δεν παίζεις. Εχεις δει πολλούς διαιτητές να είναι στους πίνακες από ενώσεις που δεν ψηφίζουν Γκαγκάτση; Πάντα έτσι γίνεται. Ακόμη και μέσα στους συνδέσμους διαιτητών... Δεν προτείνεται διαιτητής για να μπει στους πίνακες αν δεν ψηφίσει τη διοίκηση. Ή είσαι μαζί με τη διοίκηση και τη στηρίζεις ή δεν είσαι και είσαι χαμένος.
- Η περίοδος από το 1997 έως το 2001 έχει χαρακτηριστεί περίοδος της «παράγκας». Αυτοί οι άνθρωποι σας είχαν προσεγγίσει; Eίχατε απευθείας επαφή ή επικοινωνούσαν μαζί σας μέσω τρίτων;
- Kατ' αρχάς δεν ήταν από το 1997. Τα πρώτα βήματα άρχισαν να γίνονται από το 1995. Με τους ίδιους, με τον Θωμά για παράδειγμα, ήταν δύσκολο να είχες επαφή, αλλά είχες με ανθρώπους που μιλούσαν μαζί του... Τότε οι μισοί έλεγαν πως μιλούσαν μαζί του...
- Δηλαδή, ποιοι έλεγαν ότι μιλούσαν μαζί του;
- Οι μισοί παλιοί διαιτητές, για να δείχνουν ότι μπορούν να επηρεάζουν καταστάσεις έλεγαν «εγώ μιλάω με το Θωμά», όπως τώρα λένε «εγώ μιλάω με τον Γκαγκάτση». Παλιότερα έλεγαν ότι μιλούσαν με τον Τριβέλλα. Αύριο θα μιλάνε με τον αυριανό Γκαγκάτση. Είναι πάντα οι ίδιοι.
- Τα ίδια άτομα τόσα χρόνια;
- Eίναι επιτήδειοι. Δεν έχουν όραμα για το ποδόσφαιρο αλλά για το πώς θα περνούν οι ίδιοι καλά.
- Οπως μου το περιγράφετε καταλαβαίνω ότι την επικοινωνία με τους διαιτητές την είχαν αναλάβει οι πρώην διαιτητές. Είναι έτσι;
- Aυτοί που είναι κοντά στους διαιτητές... Αυτοί που κάνουνε επαφές είναι παλιοί διαιτητές.
- Aπό πού αντλούν τη δύναμή τους;
- Eίναι ετερόφωτοι. Δεν είναι αυτόφωτοι. Είναι σκουλήκια!
- Μπορείτε να μου πείτε τα ονόματα αυτών που εννοείτε;
- Οχι.
- Eσάς πώς σας προσέγγισαν αυτοί που χαρακτηρίσατε «σκουλήκια»;
- Ερχονται και σου λένε «εγώ θα σε βάλω στους πίνακες», σου λένε διάφορα «θα», εσύ πάνω στον ενθουσιασμό σου θέλεις να παίξεις και προχωράει το σύστημά τους. Και εσύ γίνεσαι ένα αναλώσιμο υλικό. Μπαίνεις, παίζεις, βγαίνεις.
- Ναι, αλλά για να σας λένε ότι θα σας βάλουν στους πίνακες και τελικά να σας βάζουν, σημαίνει ότι έχουν δύναμη. Από πού την αντλούν;
- Kάποιοι τους θέλουν. Κάποιοι τους συντηρούν. Μπορεί κάποια στιγμή να ήταν ορισμένοι πάρα τη ΕΠΟ, κάποια άλλη στιγμή η διοίκηση της ΕΠΟ. Αυτό αλλάζει ανάλογα με τις εποχές. Αλλά δυστυχώς κάποια πράγματα οι ίδιοι δεν θέλουν ν' αλλάξουν.
- Την περίοδο που ήσασταν διαιτητής, τι ήταν αυτό που σας ζητούσαν όσοι σας προσέγγιζαν;
- Oι εποχές εκείνες λεγόταν ότι ήταν του «βγάλε μια κάρτα στον τάδε αν μπορείς». Πιστεύω ότι το 80% των διαιτητών δεν τις έβγαζαν εύκολα. Ελεγαν «ναι» γιατί ήθελαν να παίζουν και να συντηρούνται, αλλά δεν τις έβγαζαν εύκολα.
- Και όταν δεν τις έβγαζαν τι έλεγαν στους εντολείς τους;
- Ελεγαν «δεν μου έδωσε δικαίωμα, πώς να του τη βγάλω;». Οι διαιτητές δεν ήθελαν να μπουν στο σύστημα, αλλά ούτε να είναι εκτός πινάκων γιατί ήθελαν να παίζουν. Ηταν μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος. Από τη μια να θέλεις να παίξεις και από την άλλη να πρέπει ν' ακούς αυτά που σου έλεγαν κάποιοι...
- Πάντως, ακούγεται κάπως αθώο ότι το μόνο που σας ζητούσαν ήταν να δείχνετε κίτρινες κάρτες... - Συμπλήρωνε τρεις κίτρινες κάρτες ο ποδοσφαιριστής και δεν έπαιζε στο επόμενο παιχνίδι. Αν τώρα δείξει κάποιος κίτρινη στο Ντιόγο ή στον Γκαλέτι και δεν παίξει στο επόμενο παιχνίδι που είναι με τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ δεν ευνοείται ο αντίπαλος;
- Μου κάνει εντύπωση ότι αυτό το εξωθεσμικό κέντρο που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, είχε απλώσει τα πλοκάμια του παντού, το μόνο που ζητούσε από τους διαιτητές ήταν να δείχνουν κίτρινες κάρτες σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές...
- Στους διαιτητές μπορεί να ζητούσε κίτρινη κάρτα, στον πρόεδρο μιας ομάδας μπορεί να ζητούσε κάτι άλλο... Να μη βάλει έναν ποδοσφαιριστή, να μην παίξουν ή να παίξουν δυνατά σ' ένα συγκεκριμένο παιχνίδι... Ο διαιτητής είναι ένα μικρό κομμάτι του παζλ. Τα άλλα κομμάτια είναι αυτοί που διοικούν τις ομάδες, αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο γενικά. Οταν μιλάμε για την «παράγκα», κακώς στεκόμαστε μόνο στους διαιτητές. Και αν έρθουμε στο σήμερα δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Σήμερα υπάρχουν οι κουμπάροι. Λέγεται ότι ο ένας είναι κουμπάρος του τάδε, ο άλλος κουμπάρος του τάδε... Πώς να χάσει ο κουμπάρος;
- Υπήρχαν συγκεκριμένες ομάδες που έπρεπε να ευνοηθούν;
- Δεν θα σου έλεγε κανένας ότι πρέπει να βοηθήσεις κάποια συγκεκριμένη ομάδα αλλά ήξερες την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Καταλαβαίνεις ότι αυτήν την εποχή βοηθιέται η συγκεκριμένη ομάδα. Αρα λες να μην την έχω απέναντί μου. Οχι να τη βοηθήσω, απλώς να μην την αδικήσω.
- Πώς μπορεί ένας ισχυρός πρόεδρος ομάδας να εκδικηθεί έναν διαιτητή;
- Θα σου πω για πιο παλιά. Διαιτητής Α΄ Εθνικής από το Ρέθυμνο ονόματι Σταμούλης. Παίζει Παναθηναϊκός - Απόλλων Αθηνών και χάνει 1-2 ο Παναθηναϊκός. Ο συγκεκριμένος διαιτητής μέχρι να φτάσει στο Ρέθυμνο είχε βγει από τους πίνακες. Τι σημαίνει αυτό; Είναι ένα μήνυμα προς τους υπολοίπους ότι εγώ είμαι ο ισχυρός. Θα σου δώσω και ένα παράδειγμα εκείνης της περιόδου. Ανέβηκε στην Α΄ Εθνική ο διαιτητής Μιχαλάκης από τον σύνδεσμο Δωδεκανήσου. Τη δεύτερη αγωνιστική σφύριξε το ΟΦΗ - Ολυμπιακός. Εχασε ο Ολυμπιακός. Και αμέσως μετά βγήκε από τους πίνακες!

Η φράση Σπάθα

- Λίγο μετά την έξοδό σας από τους πίνακες ακούστηκαν οι κασέτες του Τριανταφυλλόπουλου με συνομιλίες διαιτητών και παραγόντων εκείνης της εποχής. Πώς νιώσατε και τι σκεφτόσασταν όταν ακούγατε τις συνομιλίες;
- Ηταν μια εποχή τέτοια που δεν μπορούσες να αιφνιδιαστείς από τίποτα. Τα έβλεπες και έλεγες «είναι δυνατόν; Και αυτός;».
- Σε αυτές τις κασέτες ακούστηκε από τον Γιάννη Σπάθα η φράση «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και άλλοι να πάνε να γ...». Ηταν υπερβολικό αυτό ή ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα;
- Δεν ήταν υπερβολικό. Ηταν πολύ ήπιο για να εκφράσει αυτό που συνέβαινε...
- Ομως, σε αυτές τις περιπτώσεις, η οδηγία δεν μπορεί να ήταν μόνο «δώσε μια κίτρινη κάρτα»...
- Οχι... Μπορεί να ήταν «βοήθα τους λίγο να κερδίσουν αν μπορείς», «δώσ' τους κάνα φαουλάκι», «βάλ' τους μέσα στη μεγάλη περιοχή»...
- Μπορούσε να δώσει και πέναλτι...
- Στατιστικά, αν βάλω εγώ μια ομάδα μέσα στη μεγάλη περιοχή, κάποια στιγμή δεν θα κερδίσει ένα πέναλτι; Ή αν αφήνω την ομάδα που θέλω να βγαίνει στην επίθεση με αριθμητική υπεροχή δεν θα βάλει ένα γκολ;
- Τι εννοούσε ο πρόεδρος της ΕΠΟ Β. Γκαγκάτσης όταν στη συνέντευξη που παρέθεσε μετά την επανεκλογή του είπε πως το 2001 η διαιτησία βγήκε από μια ανώμαλη περίοδο;
- Οτι γίνονταν αυτά που είπαμε προηγουμένως.
- Γιατί ο Μπίκας όταν ανέλαβε το καλοκαίρι του 2001 έβγαλε από τους πίνακες εννέα διαιτητές και πολλούς παρατηρητές;
- Πιστεύω ότι αν εκείνη την ημέρα έλεγαν στον Μπίκα «βγάλε όσους θέλεις», θα έβγαζε τους 23 από τους 24 και θα άφηνε μόνο τον Βασσάρα.
- Γιατί θα άφηνε τον Βασσάρα;
- O Kύρος είχε κάνει την ευρωπαϊκή καριέρα του. Δεν μπορούσε να τον ακουμπήσει κανένας και με τίποτα.
- Ναι, άλλα είναι άλλο να βγαίνει από τους πίνακες ένας διαιτητής επειδή έχει κακές διαιτησίες και άλλο να βγαίνει επειδή συνδέεται με συγκεκριμένη κατάσταση...
- Μην με πας εκεί γιατί θα πούμε πράγματα και θα ξεφύγουμε... Ο κύριος Γκαγκάτσης έκανε τη δήλωση, ενώ ήταν γενικός γραμματέας της ΕΠΟ εκείνη την εποχή. Την αμαρτωλή περίοδο... Να μας εξηγήσει ο ίδιος τι εννοεί. Εκείνος ήταν γενικός γραμματέας στην αμαρτωλή περίοδο. Οταν είσαι γενικός γραμματέας της ΕΠΟ σημαίνει ότι είσαι το νούμερο 2 της ΕΠΟ. Το νούμερο 2 του ποδοσφαίρου σε μια αμαρτωλή περίοδο. Και τώρα καλείται να εξυγιάνει την αμαρτωλή περίοδο όπου ο ίδιος ήταν ενεργός.
- Ο ίδιος τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σαν να μην ήξερε τι γινόταν τότε...
- Είναι δυνατόν να είσαι σε προεδρείο συλλόγου και να μη γνωρίζεις τι γίνεται στον σύλλογο; Eίναι δυνατόν να είσαι γενικός γραμματέας, που σημαίνει ότι όλα τα έγγραφα περνούν από τα χέρια σου, εισηγείσαι στο διοικητικό συμβούλιο τι θα γίνει και δεν γνωρίζεις; Δεν έχω τίποτα με τον κύριο Γκαγκάτση αλλά αυτά είναι για όσους δεν έχουν μυαλό. Και αυτός έχει μυαλό και εμείς έχουμε μυαλό. Οχι «παρελθέτω απ' εμού το πικρό ποτήριο τούτο» και... δώσ' το σε όλους τους άλλους.
- Πώς εξηγείτε ότι ο Β. Γκαγκάτσης, όταν του ζητείται σε συνεντεύξεις να μιλήσει για το Θωμά Μητρόπουλο, το αποφεύγει επιμελώς, ενώ για όλους τους άλλους μιλάει;
- Ο Θωμάς ήταν άντρας και ό,τι έλεγε το εννοούσε. Αυτό φοβάται. Το να τα βάλεις με σκουλήκια είναι εύκολο. Το να τα βάλεις με ανθρώπους που έχουν προσωπικότητα είναι δύσκολο. Ειδικά όταν μπορούν να σου καταμαρτυρήσουν κάποια πράγματα.
- Η καχυποψία που υπήρχε από τους φιλάθλους ήταν δικαιολογημένη;
- O κόσμος είχε αγανακτήσει. Ηταν έτοιμος να εκραγεί σε κάθε παιχνίδι. Είναι λογικό ο κόσμος να αντιδρά με αυτόν τον τρόπο. Γι' αυτό και υπήρχε η βία. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Υπάρχει ο ηθικός ξεπεσμός των τελευταίων ετών, υπάρχει η λατρεία του χρήματος και εκείνη την εποχή υπήρχε εκείνη η κατάσταση. Ο κόσμος είχε προκληθεί.
«Οταν έκανα μια κακή διαιτησία ένιωθα ότι έκλεβα το ψωμί των ποδοσφαιριστών»
- Οι διαιτητές που ήσασταν στους πίνακες εκείνη την περίοδο πώς βλέπατε την προσπάθεια του Φλωρίδη που ήθελε να καθαρίσει τη διαιτησία στρεφόμενος κατά του συστήματος που περιγράψατε;
- Πολιτικά ανήκω στον ίδιο χώρο με τον Φλωρίδη. Μπορεί ο κ. Φλωρίδης να έγινε η αιτία να φύγω από τους πίνακες για να γίνει η κάθαρση αλλά νομίζω ότι σαν πολιτικός έκανε κάτι καλό. Ενήργησε σωστά. Και μακάρι όλοι οι υφυπουργοί Αθλητισμού να είχαν αυτή τη δύναμη και τη διάθεση.
- Εσείς υπήρξατε καλός διαιτητής;
- Ηταν μια κακή εποχή για τη διαιτησία τότε. Δεν μπορεί να πει κανένας που ήταν εκείνη την περίοδο αν ήταν καλός ή κακός διαιτητής.
- Αν μπορούσατε να γυρίζατε τον χρόνο πίσω τι θα αλλάζατε;
- Θα έμενα στη Β΄ Εθνική για δύο - τρία χρόνια και μετά θα έμπαινα στην Α΄. Μετά το 2001.
- Εχετε τύψεις για κάτι που κάνατε ως διαιτητής;
- Οταν έκανα μια κακή διαιτησία ένιωθα ότι έκλεβα το ψωμί των ποδοσφαιριστών που έπαιζαν μπάλα. Ενα λάθος δικό μου σφύριγμα μπορεί να σήμαινε κάτι για τις οικογένειες κάποιων ανθρώπων.
- Υπήρξε φορά που δεχθήκατε παρότρυνση για να κάνετε κάτι σ' ένα παιχνίδι;
- Mε εκμεταλλεύτηκαν και τους εκμεταλλεύτηκα. Δεν έφτασα σε σημείο αναξιοπρέπειας.
- Γιατί τώρα οι ομάδες προσλαμβάνουν διαιτητές και τους βάζουν στις ΠΑΕ;
- Διάβασα για κάποιον που πήγε σε ομάδα ότι τον πήραν επειδή είναι... οργανωτικός. Μπορεί να έχει σπουδάσει και... διοίκηση επιχειρήσεων. Νομίζω ότι το κάνουν γιατί θέλουν να θωρακίσουν της ΠΑΕ. Και εμένα μου έκαναν πρόταση αλλά δεν δέχτηκα.
- Ποιες είναι οι ευθύνες της ΕΠΟ για την εικόνα της διαιτησίας τότε και τώρα;
- Oι θεσμοί υπηρετούνται από πρόσωπα. Πρέπει να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα για να πάμε μπροστά.
- Υπάρχει σταθερή εύνοια των διαιτητών στις μεγάλες ομάδες;
- Πάντα υπήρχε εύνοια στις μεγάλες ομάδες. Υπήρχε ο νόμος του ισχυρού. Το ποδόσφαιρο λειτουργεί σαν ζούγκλα.
- Υπάρχουν και ομάδες που έπρεπε να αδικηθούν;
- O Παναθηναϊκός ήταν κόντρα στην ΕΠΑΕ αλλά δεν πλήρωνε αυτός. Μπορεί να πλήρωνε ο ΟΦΗ ή ο Απόλλων Αθηνών. Ο κόσμος κάνει τις ομάδες ισχυρές και οι σοβαρές διοικήσεις.
- Πώς οι διαιτητές έστελναν το μήνυμα για τον τρόπο που θέλουν να αντιμετωπίσουν μια ομάδα την ώρα του αγώνα;
- To μήνυμα το έστελναν μέσω της συμπεριφοράς. Ο τρόπος που μιλούσαν στους ποδοσφαιριστές. Υπήρχαν διαιτητές που μιλούσαν με πολύ άσχημο τρόπο στους ποδοσφαιριστές του τύπου «εγώ είμαι ο αρχηγός και δεν υπάρχει άλλος», «εγώ είμαι ο άρχοντας και θα σας κάνω ό,τι θέλω». Οταν μιλάς σε κάποιον υπεροπτικά τον εκνευρίζεις. Και όταν εκνευρίζεσαι δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο.

Εντολές για κάρτες...

- Αυτός ήταν ένας ασφαλής τρόπος επηρεασμού;
- Πάντα υπήρχαν διαιτητές που δεν σέβονταν αυτό που έκαναν. Που δεν σέβονταν τον ίδιο τους τον εαυτό. Την αξιοπρέπειά τους.
- Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα;
- Yπήρχε ένας νεαρός, πολύ καλός διαιτητής Α΄ Εθνικής που όμως δεν ήξερε να προστατέψει τον εαυτό του από αυτούς τους ανθρώπους.
- Δεχόταν εντολές και τις εκτελούσε;
- Φαντάζομαι με ευκολία...
- Οι εντολές ήταν μόνο η κίτρινη κάρτα;
- Οταν πρέπει να βγάλεις παραδείγματος χάριν οκτώ κίτρινες κάρτες και τις βγάζεις και τις οκτώ και στο 16΄ έχεις βγάλει τις τέσσερις, σημαίνει ότι λειτουργείς με ευκολία.
- Το σύστημα με τις κίτρινες κάρτες στόχευε στο παιχνίδι που γινόταν ή στο επόμενο;
- Tότε υπήρχαν και τα μπαράζ. Ηταν πολύ διαφορετικό όταν μια ομάδα πήγαινε να παίξει χωρίς έξι - επτά ποδοσφαιριστές στα μπαράζ...
- Ποιος πρέπει να ελέγχει τη διαιτησία;
- H ίδια η διαιτησία. Η ΟΔΠΕ που θα εκλέγεται από τους διαιτητές και θα ορίζει την ΚΕΔ που θα λειτουργεί στην ΕΠΟ. Την ΕΠΟ όμως δεν τη συμφέρει να χάσει τη διαιτησία και τη δικαιοσύνη. Η διαιτησία τής δίνει δύναμη.
Για Φρισκ, Βασάρα
- Ποια είναι η άποψή σας για την πρόταση να γίνει πρόεδρος της ΚΕΔ ο Φρισκ;
- Λέω να περιμένουν δύο - τρία χρόνια να τελειώσει ο Βασάρας και να τον βάλουν να φτιάξει την ελληνική διαιτησία. Να λύσει το γόρδιο δεσμό. Ας κάνουν λίγη υπομονή.
Το περιβόητο ματς ΑΕΚ - Ολυμπιακού και οι Ντέμης, Ζήκος
Ενα από τα παιχνίδια που έμεινε στην ιστορία είναι ο αγώνας κυπέλλου ΑΕΚ - Ολυμπιακού που έγινε στις 10/1/2001 και δεν τελείωσε ποτέ. Υπήρξε εισβολή οπαδών και η ΑΕΚ είχε μείνει με έξι παίκτες. Διαιτητής της συνάντησης, ο Δημήτρης Ποντίκης....
- Τι είχε γίνει τότε;
- Τελείωσα το ημίχρονο με δύο κίτρινες κάρτες στον Πουρσανίδη και στο Ζήκο. Θα μπορούσα να τους έχω δείξει και δεύτερη κίτρινη. Βάζει το γκολ η ΑΕΚ στο 48΄ και μετά ο Ζήκος κάνει τάκλιν. Τότε υπήρχε η ατμόσφαιρα ότι όλοι παίζουν για τον Ολυμπιακό, ότι η ΑΕΚ έχει αδικηθεί στους αγώνες με τον Ολυμπιακό και μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια και δεν ήθελα να του βγάλω κάρτα παρότι το είδα. Τελικά έβγαλα κάρτα για διαμαρτυρία στον Ζε Ελίας. Μετά από δέκα λεπτά με τον ίδιο τρόπο μου διαμαρτυρήθηκε ο Ζήκος οπότε εκ των πραγμάτων ήμουν αναγκασμένος να του βγάλω δεύτερη κίτρινη κάρτα. Και τότε ήρθε ο Νικολαΐδης και είπε ό,τι είπε και έγινε ό,τι έγινε...
- Ο Ντέμης τοποθετήθηκε μετά λέγοντας ότι σου είπε «γ... το σπίτι μου»...
- Δεν μου είπε αυτό. Μου είπε «γ... το σπίτι σου αν έχεις αρχ.... βγάλε μου κόκκινη κάρτα». Το έγραψα στο φύλλο αγώνα.
- Μένει η ΑΕΚ με εννέα και ο Ολυμπιακός με 11. Μετά τι γίνεται;
- Ισοφαρίζει ο Ολυμπιακός και στο 81΄ αρχίζουν οι παίκτες της ΑΕΚ να πέφτουν κάτω σαν τραυματίες.
- Γιατί έπεφταν κάτω; Φοβήθηκαν ότι θα χάσουν το παιχνίδι επειδή ο Ολυμπιακός είχε αριθμητική υπεροχή;
- Ασ' το γιατί αυτό είναι νομικό θέμα. Ηρθε και η αστυνομία τότε και με ρωτούσε αν όντως ο πρόεδρος της ΑΕΚ, ο Στάθης, τους είπε να πέσουν κάτω και τους απάντησα ότι δεν έπεσε κάτι τέτοιο στην αντίληψή μου και όντως δεν έπεσε. Δύο - τρεις μήνες μετά βρισκόμουν στην Αθήνα για άλλο παιχνίδι και ήρθε η αστυνομία και έγινε ολόκληρη εξέταση. Ηταν μια πολυτάραχη εποχή.
- Πώς νιώσατε όταν περικυκλωμένος από δεκάδες ΜΑΤ με υψωμένες ασπίδες αποχωρούσατε εκείνο το βράδυ από τον αγωνιστικό χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας;
- Ενιωσα ότι τελείωσε η διαιτησία για μένα.
- Δεν τα παρατήσατε όμως...
- Αν έφευγα μόνος μου θα έδειχνα ότι έχω ενοχή. Επίσης δεν βρέθηκε ότι έκανα κάποιο διαιτητικό λάθος. Δεν πήγα σ' εκείνο το παιχνίδι για να αδικήσω την ΑΕΚ. Αλλο τι έγινε τελικά. Δεν λέω ότι έπαιξα καλά. Μπορεί να την αδίκησα, μπορεί και όχι αλλά σίγουρα δεν είχα τέτοιο σκοπό. Αν ήθελα να την αδικήσω θα έδειχνα κόκκινη κάρτα από το 30΄.
- Γιατί όμως να θέλει ένας ποδοσφαιριστής να χαλάσει το παιχνίδι;
- Πιστεύω ότι εκείνο το παιχνίδι ήταν ένα πάτημα για να φύγουμε από εκείνη την αμαρτωλή περίοδο που λέει και ο πρόεδρος της ΕΠΟ.
- Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει από μόνο του. Κάποιοι πρέπει να το έχουν σχεδιάσει...
- Μπορεί οι παράγοντες μιας ομάδας να είπαν «δεν πειράζει, μπορεί να χάσουμε, μπορεί να ξεφτιλιστούμε, αλλά ίσως αύριο αλλάξει κάτι».
- Μήπως εντάσσετε αυτό το παιχνίδι στην κόντρα του τότε υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Φλωρίδη με τον τότε πρόεδρο της ΕΠΑΕ Βίκτορα Μητρόπουλο;
- Aς μιλήσει ο κ. Μπέος γι' αυτήν την κόντρα. Αυτός ξέρει περισσότερα...
Δεν νομίζω πάντως ότι συνδέεται εκείνο το παιχνίδι. Μπορεί όμως μια ομάδα να πει ότι θέλω να αποτινάξω μια κατάσταση που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι πρέπει να κάνω; Κάτι πολύ δυνατό. Εγώ θεωρώ ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ένας μοχλός για να γίνει το ποδόσφαιρο καλύτερο. Δεν θεώρησα ότι δεν ήταν σωστό που με έβγαλαν από τους πίνακες. Ηταν λογικό. Το συγκεκριμένο παιχνίδι προκάλεσε το κοινό αίσθημα. Ο κόσμος δεν ήξερε τι είχε παιχτεί. Είναι πολύ εύκολο ν' ακούσεις τον ισχυρό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήμουν εγώ και θα πει ότι δεν είπα αυτό, είπα το άλλο. Ομως είτε έτσι είτε αλλιώς, αποβολή ήταν.
- Γιατί διακόψατε το παιχνίδι;
- Ηδη η ΑΕΚ ήταν με εννέα και οι τρεις ήταν πεσμένοι κάτω μπήκαν και οι φίλαθλοι μέσα... Εγιναν και τα δύο περιστατικά ταυτόχρονα. Αμέσως μετά ένιωθα ότι τίναξα το παιχνίδι στον αέρα. Θα μπορούσε να λήξει ομαλά. Να μην έδειχνα τις κόκκινες κάρτες. Τότε όμως θα διαμαρτυρόταν ο Ολυμπιακός. Μερικές φορές δεν ξέρεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Είτε έτσι είτε αλλιώς κάποιον θα αδικούσα.

Ποιος είναι ο Δ. Ποντίκης

Ο Δημήτρης Ποντίκης υπήρξε βοηθός διαιτητή Α΄ Εθνικής από το 1992 έως το 1998 και διαιτητής Α΄ Εθνικής από τον Φεβρουάριο του 1999 έως το καλοκαίρι του 2001, οπότε βγήκε από τους πίνακες.
Αν ήταν διαιτητής σε ομαλή περίοδο ενδεχομένως να ήταν ακόμη στους πίνακες και να τελείωνε τώρα, λόγω του ορίου ηλικίας, την καριέρα του.
Ομως τη διαιτησία δεν την άφησε. Λίγο μετά την έξοδό του από τους πίνακες φόρεσε και πάλι στολή, κρέμασε τη σφυρίχτρα στο λαιμό του και ζήτησε να παίζει στα τοπικά πρωταθλήματα της Θεσσαλονίκης. Επιστρέφει εκεί απ' όπου ξεκίνησε, δηλαδή, κλείνοντας το κύκλο. Επίσης ως γυμναστής έχει αναλάβει την εκγύμναση των διαιτητών της Θεσσαλονίκης που είναι στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Είναι δάσκαλος φυσικής αγωγής σε δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΡΑΓΕ;

  1. Ο αριθμός των σχολίων ενός μπλογκ δεν είναι ευθέως ανάλογος της επισκεψιμότητας του.
  2. Ο ρυθμός δημοσίευσης των αναρτήσεων ενός μπλογκ είναι ευθέως ανάλογος του αριθμού των σχολίων των αναρτήσεων.
  3. Η ποιότητα των αναρτήσεων είναι αντιστρόφως ανάλογη του ρυθμού δημοσίευσης τους. Όταν δεν ισχύει αυτό, οι αναρτήσεις είτε είναι κονσέρβα είτε αντιγραφή από άλλες ιστοσελίδες.
  4. Ο αριθμός των σχολίων δεν εξαρτάται από την ποιότητα των αναρτήσεων.
  5. Αντιθέτως, η ποιότητα των αναρτήσεων εξαρτάται από τον αριθμό των σχολίων διότι ο αριθμός των σχολίων επηρεάζει τον ρυθμό δημοσίευσης των αναρτήσεων.
  6. Η ποιότητα των σχολίων εξαρτάται από την ποιότητα των αναρτήσεων. Όταν δεν ισχύει αυτό σημαίνει ότι ο μπλογκερ έχει αντιπάθειες.
  7. Η ποιότητα των σχολίων είναι αντιστρόφως ανάλογη του ρυθμού δημοσίευσης των αναρτήσεων.
  8. Η επισκεψιμότητα ενός μπλογκ είναι ευθέως ανάλογη του αριθμού των σχολίων που αφήνει ο μπλόγκερ σε άλλα μπλογκς.
  9. Η επισκεψιμότητα ενός μπλογκ είναι ευθέως ανάλογη του αριθμού των ιστολογίων που περιλαμβάνονται στο blogroll του.
  10. Ο αριθμός των σχολίων μίας ανάρτησης είναι αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους αυτής.
  11. Ο αριθμός των σχολίων μίας ανάρτησης είναι ευθέως ανάλογος του αριθμού των εικόνων και των βίντεο που περιέχονται σε αυτή.
  12. Όσο καθορίζει η θεματολογία ενός μπλογκ την επισκεψιμότητα αυτού, άλλο τόσο η επισκεψιμότητα ενός μπλογκ καθορίζει την θεματολογία του.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Ο ΝΤΕΝΙ ΓΚΕΤΖ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Την προηγούμενη φορά (7 Μαϊου) που είχε έρθει ο Ντενί Γκετζ στην Ελλάδα δεν πήγα. Αυτή τη φορά, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είμαι εκεί.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Μικρό (227 σελ.), ευανάγνωστο, πρωτότυπο, ενδιαφέρον και μορφωτικό! "Κλέψτε" λίγο χρόνο (10-15 ώρες) από τις άλλες ασχολίες σας, και διαβάστε το. Όποιος μπει στον κόπο να του ρίξει μια ματιά, θα ήθελα να μου πει αν πιστεύει ότι στο μέλλον οι μηχανές θα μπορούν να σκέφτονται όπως οι άνθρωποι.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
"Εχει νυχτώσει... Η ομίχλη έχει τυλίξει το Christ΄s College στο Κέμπριτζ... Το τραπέζι για το δείπνο είναι στρωμένο... και όλες οι λεπτομέρειες υπολογισμένες με τη συνήθη βρετανική σχολαστικότητα και ακρίβεια: από τη σειρά με την οποία θα προσέρχονται τα ορεκτικά ως την ποιότητα των πούρων που θα συνοδεύσουν το κονιάκ στο κλείσιμο της βραδιάς... Οι καλεσμένοι αρχίζουν να κτυπούν την πόρτα και στο κατώφλι κάνουν την εμφάνιση τους ο Λούντβιγκ Βίτγκενσταϊν, ο Τζον Χαλντέιν, ο Έρβιν Σρέντιγκερ, ο Άλαν Τούρινγκ... Οικοδεσπότης ο Τσαρλς Σνόου... Πρόκειται για μια πνευματική φιέστα από κάθε άποψη! Μια μονομαχία γύρω από το αν οι υπολογιστικές μηχανές θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να σκέπτονται όπως οι άνθρωποι και αν θα πρέπει να τους επιτραπεί να το κάνουν. Μια παρτίδα σκάκι με πιόνια τις ιδέες που, πολύ αργότερα, θα οδηγήσουν στην πιο εναγώνια παρτίδα που έγινε ποτέ: άνθρωπος εναντίον υπολογιστή! "Ένα βιβλίο πνευματώδες, ευφυές, με γρήγορο βηματισμό, ευχάριστο, θελκτικό και πάντα καθηλωτικό!" John Barrow

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

"Είμαστε όλοι απογοητευμένοι και η ομάδα και ο κόσμος. Θεωρούμε ότι χάσαμε τη νίκη από μια ατυχία. Πιστεύω ότι δεν έχετε καταλάβει πόσο καλοί παίκτες είστε και αυτό αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους. Τη μισή θέληση που είχατε στο δεύτερο ημίχρονο αν την είχατε και στο πρώτο θα είχαμε καθαρίσει το παιχνίδι. Φάγαμε ένα γκολ από ατυχία, συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο. Θέλω να καταλάβετε πόσο καλοί παίκτες είστε. Κοιτάζουμε μπροστά να πάρουμε τους τρεις βαθμούς στο επόμενο παιχνίδι."
Ντέμης Νικολαΐδης , πρόεδρος ΠΑΕ ΑΕΚ.
Από την στιγμή που έλαβε δημοσιότητα η συγκεκριμένη ομιλία του Ντέμη στους παίκτες της ΑΕΚ, ακούστηκαν διάφορα σχόλια. Τα περισσότερα ήταν επικριτικά και κινούνταν στη λογική ότι δεν μπορεί να χαϊδεύει τους παίκτες της ομάδας ο πρόεδρος αλλά να τους τραβάει τα αυτιά... Κλασσική-Ελληνικού τύπου-νοοτροπία , σύμφωνα με την οποία οι παίκτες είναι αδιάφοροι, δεν έχουν πάθος, κάποιος πρέπει να τους δώσει να καταλάβουν ότι η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και όλες αυτές οι γνωστές παπαριές.
Νομίζω ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι παίκτες είναι επαγγελματίες με όλη τη σημασία της λέξης και γνωρίζουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους και ποια τα δικαιώματα τους. Δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό εν έτει 2008. Αλλού εστιάζεται το πρόβλημα στην μέχρι τώρα παρουσία της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
Αρχικά, θεωρώ ότι υπάρχει έλλειψη ταχύτητας και ποιότητας στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα με κάποιες βασικές σταθερές. Μία από αυτές προϋποθέτει ισορροπία άμυνας-επίθεσης στους παίκτες του κέντρου και πλουραλισμός στις επιθετικές επιλογές. Τι από τα δύο έχει η ΑΕΚ; Οι παίκτες του κέντρου αδυνατούν να δημιουργήσουν με την ίδια ευκολία με την οποία αμύνονται. Όσοι μήνες και να περάσουν , όσα αυτιά και αν τραβηχτούν από τον πρόεδρο στα αποδυτήρια, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ούτε ο Πελετιέρι , ούτε ο Μπασινάς , ούτε ο Πλιάτσικας άλλα ούτε και ο Ρίκκα πρόκειται να γίνουν ποτέ Ριβάλντο, Τσιάρτας ή έστω Τόζερ. Ο μόνος που έχει στοιχειώδη επιθετική ικανότητα είναι ο Καφές, αλλά από την άλλη, είναι αργός και δεν αμύνεται με αξιοπιστία. Για να μην το κουράζω , από την ΑΕΚ λείπει ένας παίκτης τύπου Ζουνίνιο Περναμπουκάνο. Να έχει κάθετη πάσα , καλά στημένα χτυπήματα και να μπορεί να κοντρολάρει το παιχνίδι και να το παγώνει.
Όσον αφορά τις επιθετικές επιλογές, το παιχνίδι της ΑΕΚ είναι μονοδιάστατο. Η μέτρια παρουσία του Λαγού, ο τραυματισμός του Μαντούκα και η αδυναμία του Σκόκο να αγωνιστεί στα άκρα, έχουν οδηγήσει την ομάδα σε επιθετικό αδιέξοδο. Οι περισσότερες επιθέσεις γίνονται από τον άξονα, κάτι που δίνει το πλεονέκτημα στην μαζικά αμυνόμενη ομάδα να οχυρωθεί έξω από την περιοχή της και να τις αναχαιτίζει εύκολα. Χωρίς πλαγιοκοπήσεις, πως να διασπάσεις μία καλά οργανωμένη άμυνα; Ειδικά όταν τα πλάγια μπακ που έχεις δεν είναι και οι καλύτεροι επιθετικά παίκτες...
Η ΑΕΚ λοιπόν, είναι εγκλωβισμένη σε μία κατάσταση που δεν πρόκειται να αλλάξει θεαματικά αν δεν αποκτηθούν ένας δημιουργικός χαφ και δύο παικταράδες στα άκρα της άμυνας. Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα. Δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής προπονητικής για να το διαπιστώσεις. Έως ότου γίνει αυτό, η ομάδα έχει μόνο μία λύση και ο Δώνης είναι υποχρεωμένος να την εφαρμόσει. Έξω ο Μπασινάς, σύστημα 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου με τον Σκόκο στην κορυφή και δίδυμο επιθετικών ανάλογα με την φόρμα. Άλλες φορές Μπλάνκο-Εντίνιο , άλλες Μπλάνκο-Τζιμπούρ κ.ο.κ.
Υ.Γ. Ο Ζορμπάς δείχνει πολύ καλά στοιχεία και πρέπει να πάρει ευκαιρίες.
Υ.Γ.2 Ο Μαϊστόροβιτς είναι καλός παίκτης και αυτά που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για την αξία του με βρίσκουν αντίθετο.
Υ.Γ.3 Είναι δυνατόν μία ομάδα να μην έχει εκτελεστή στημένων; Λογίζεται ο Μπασινάς τέτοιος;

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΟΣ!

Μάζευε κι ας είναι και ρώγες...

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

ΟI ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ DANIEL BERNOULLI ΚΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ.

Ο σύγχρονος άνθρωπος παίρνει σε ετήσια βάση πολλές κρίσιμες αποφάσεις που επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το μέλλον του. Τρεις σημαντικές αποφάσεις που λαμβάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι (στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον) είναι το που θα ζήσουν , τι θα κάνουν στη ζωή τους για τα προς το ζην και με ποιον συνάνθρωπο θα συνδεθούν περισσότερο.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι αποφασίζουν για τις επιλογές τους, σαν αυτό να είναι κάτι εντελώς φυσικό και επακόλουθο της ενήλικης ζωής τους.
Στην πραγματικότητα δεν έχουν περάσει καν 250 χρόνια από τότε που τους δίνεται αυτή η δυνατότητα.
Οι προγενέστεροι μας , δεν είχαν και πολλές επιλογές ούτε ως προς το που θα ζήσουν , ούτε ως προς το τι επάγγελμα θα ακολουθήσουν. Όσον αφορά τον γάμο, αποτελούσε ένα ακόμα συμβόλαιο προς εκτέλεση. Οι μεγάλες επαναστάσεις στην βιομηχανία και την τεχνολογία ανέτρεψαν τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μία έκρηξη προσωπικής ελευθερίας μπροστά σε πλήθων επιλογών και δυνατοτήτων.
Η προσωπική ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται πλέον σε αρκετά σημαντικό βαθμό από τις επιλογές και τις πράξεις του. Οποιαδήποτε διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, φλερτάρει με μοιρολατρικές και περί πεπρωμένου θεωρίες. Όποιος πιστεύει ότι το μέλλον είναι "γραμμένο" , είναι λογικό να θεωρεί τα ανωτέρω καθώς και αυτά που θα ακολουθήσουν, μπούρδες.
Σύμφωνα με τον Daniel Bernoulli ο καλύτερος τρόπος να πάρουμε τέτοιες αποφάσεις προκύπτει από τον εξής τύπο: "Η σοφία οποιασδήποτε σημαντικής επιλογής είναι ο πολλαπλασιασμός της πιθανότητας η επιλογή να μας αποφέρει αυτό που επιθυμούμε επί την χρησιμότητα που έχει αυτό που επιθυμούμε." Με τον όρο χρησιμότητα, ο Bernoulli εννοούσε την ωφέλεια ή την ευχαρίστηση που προσλαμβάνουμε από την εκπλήρωση της επιθυμίας μας. Το πρώτο σκέλος της εξίσωσης του Bernoulli είναι εύκολο να γίνει κατανοητό. Για παράδειγμα αν έχουμε σαν επιλογή να γίνουμε αστροναύτες ή να παντρευτούμε την Ατζελίνα Τζολί ή να ζήσουμε στο Μπέβερλι Χίλς , η πιθανότητα να το πετύχουμε είναι πάρα πολύ μικρή. Ενώ το να γίνουμε υπάλληλοι στο Ελληνικό Δημόσιο είναι κάτι ιδιαίτερα εφικτό. Ο ένας στους 7 το έχει πετύχει... Γενικότερα θα λέγαμε ότι οι περισσότερες από τις επιλογές μας, έχουν μία υπολογίσιμη μικρή ή μεγάλη πιθανότητα να εκπληρωθούν.
Το "ζουμί" στην εξίσωση του Μπερνούλι είναι το δεύτερο σκέλος. Αν με την επιλογή που θα κάνουμε λάβουμε το επιθυμητό ώφελος , τι χρησιμότητα θα μας προσφέρει αυτό; Αν, για παράδειγμα, ο Αμπράμοβιτς κάνει μία εξαίσια επιχειρηματική επιλογή και του αποφέρει 50 εκατομμύρια ευρώ , τι θα αισθανθεί; Πως θα το αντιμετωπίσει; Εγώ λέω ότι θα ξυπνήσει την άλλη μέρα σαν να μην έχει συμβεί τίποτα , θα πάρει το πρωινό του , θα επιβιβαστεί στο ελικόπτερο του, και θα πετάξει για Λονδίνο μεριά. Φανταστείτε τον οποιοδήποτε "κοινό" άνθρωπο να ποντάρει επιχειρηματικά κάπου και η επιλογή του να του αποφέρει μεγάλα κέρδη. Δεν θα τρελαθεί από την χαρά του; Δεν θα έχει κάνει μία κρίσιμη επιλογή για το μέλλον του; Δεν θα αλλάξει πλήρως η ζωή του;
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ο συγκεκριμένος τύπος του Μπερνούλι μοιάζει αρκετά με το διάσημο στοίχημα του Πασκάλ : "Η συγκίνηση που αισθάνεται ένας παίκτης όταν βάζει ένα στοίχημα είναι ίση με το ποσό που ενδέχεται να κερδίσει , πολλαπλασιαζόμενο επί την πιθανότητα να το κερδίσει."
Η προσπάθεια του Μπερνούλι να συντάξει μία μέθοδο σωστής κρίσης, ήταν καλή αλλά μη εφαρμόσιμη. Η εξίσωση "κολλάει" στο δεύτερο σκέλος. Και αυτό διότι ενώ έχει σωστή εφαρμογή όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη και τα χρήματα, δεν μπορεί να υπολογίσει τις άλλες σημαντικές παραμέτρους. Είναι γεγονός ότι αν έχουμε 100 ευρώ και τα κάνουμε 101 δεν θα χαρούμε κιόλας. Αν έχουμε 4 αυτοκίνητα και τα κάνουμε 5, δεν θα βγάλουμε τους φίλους μας έξω να τους κεράσουμε... Σε αυτό ο Μπερνούλι έχει δίκιο. Υπάρχουν όμως τόσα άλλα πράγματα στη ζωή , των οποίων η χρησιμότητα είναι πολλή δύσκολο να υπολογιστεί. Πρώτον, διότι για κάθε άνθρωπο η απόκτηση κάποιου επιθυμητού αγαθού ή η επιτυχία κάποιας επιλογής προσδίδει διαφορετική ευχαρίστηση (για κάποιον τα χρήματα είναι το παν , για κάποιον άλλο δεν λένε και πολλά) και δεύτερον διότι η πρόβλεψη του πως θα αισθανθούμε αν αποκτήσουμε κάτι είναι σχεδόν αδύνατη.
Παραδείγματος χάρη, πολύ συχνά εκτιμάμε διάφορα πράγματα αφού τα αποκτήσουμε παρά πριν γίνουν δικά μας. Πολύ συχνά πονάμε πολύ περισσότερο από μικρές απώλειες παρά από μεγάλες. Τις περισσότερες φορές ο πόνος από την απώλεια κάποιου αντικειμένου ή ανθρώπου είναι πολύ μεγαλύτερος από την χαρά που νοιώθουμε όταν το αποκτάμε.
Επομένως τι κάνουμε όταν έχουμε μπροστά μας μία επιλογή; Χωρίς έναν μαθηματικό τύπο σαν αυτό του Μπερνούλι για την πρόβλεψη της χρησιμότητας, κάνουμε εκείνο που μόνο το δικό μας είδος μπορεί να κάνει : φανταζόμαστε το μέλλον και προσπαθούμε να "δούμε" πως θα είναι ο εαυτός μας αν επιλέξουμε το "άλφα" ή το "βήτα". Εντυπωσιακή ικανότητα, το δίχως άλλο, αλλά προβληματική. Όταν φανταζόμαστε μελλοντικά συναισθήματα, μας είναι αδύνατον να απαλλαγούμε από την ψυχολογία του παρόντος. Επίσης, έχουμε την τάση να αγνοούμε σημαντικές λεπτομέριες και να συμπληρώνουμε τα κενά κατα το δοκούν. Αυτές οι εγγενείς αδυναμίες, καθιστούν το χάρισμα που έχουμε δώρον-άδωρον.
Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά θα μου πείτε... Πρώτον: Καλό είναι να ζούμε το παρόν όσο πιο έντονα μπορούμε χωρίς να σκεφτόμαστε συνεχώς το μέλλον, διότι έτσι και αλλιώς είναι πολύ πιθανό να κάνουμε λάθος . Και δεύτερον, το τελευταίο ευρώ που κερδίσαμε , μας προσέφερε σαφώς λιγότερη ευχαρίστηση από ότι το πρώτο. Μακριά λοιπόν από το κυνήγι του πλούτου. Δεν λέω, καλό είναι να έχεις λεφτά και να ζεις άνετα, αλλά ακόμα καλύτερο να μην αφιερώνεις τη ζωή σου για να τα κάνεις όσο το δυνατόν περισσότερα...
Καλό Σαββατόβραδο. Ο υποφαινόμενος blogger ξαναντύνεται στο χακί... Πάει εκεί που όλα τα ανωτέρω λογικά επιχειρήματα, είναι απλές οδοντόκρεμες. Εις το επανιδείν!

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ....


Όλα τα είχαμε η μετεκπαίδευση στο στρατό ξηράς μας έλλειπε. Κυριακή πρωί πρωί παρουσιάζομαι στο Μηχανικό για μία εβδομαδα ασκήσεων. Από τώρα βαριέμαι...

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ Ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΙΣ... ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Φωτογραφικό υλικό-απάτη από τον πρόσφατο πόλεμο στην Ν.Οσετία

















Οι φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί με σκοπό να αναδείξουν το δράμα του πολέμου. Λόγω της πολύ καλής επιλογής ηθοποιών, νομίζω ότι το πετυχαίνουν! Τύφλα να έχει ο Ευαγγελάτος που έκανε "ρεπορτάζ" για τον πόλεμο του Αφγανιστάν ενώ βρισκόταν στο Πακιστάν!!!!

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

QUEEN VICTORIA

Vathi, Samos island.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΛΛΑ "ΛΙΓΗ" Η ΑΕΚ.

Εχθές μπήκα ξανά στην ψυχοφθόρο διαδικασία να παρακολουθήσω την αγαπημένη μου ΑΕΚ σε ένα ακόμα από τα πολλά ντέρμπι (τρία τον αριθμό) που έχει παίξει στο φετινό πρωτάθλημα. Η κλήρωση, έβγαλε για την ομάδα ένα πρόγραμμα αρκετά ζόρικο στην αρχή , το οποίο την έφερε για άλλη μία φορά στη θέση του κυνηγού. Όπως έχει δηλώσει και ο Τζέραρντ : "Δεν ξέρω κανέναν που να πήρε το πρωτάθλημα από τις πρώτες αγωνιστικές , αλλά ξέρω πολλούς που το έχασαν". Ας ευχηθούμε να μην ισχύσει αυτό για την αγαπημένη μας ομάδα. Με οχτώ βαθμούς σε πέντε αγώνες, είναι ήδη πέντε πίσω από τον ΟΣΦΠ, αλλά έχει τουλάχιστον "βγάλει" ένα αρκετά δύσκολο αλλά όχι βαρύ (λόγω απουσίας από το ΟΥΕΦΑ) πρόγραμμα.
Η νίκη επί του ΠΑΟ και η ισοπαλία στην φλεγόμενη Τούμπα, καμουφλάρισαν τις εμφανείς αδυναμίες της ομάδας , που έκαναν την πανηγυρική τους εμφάνιση στο ματς με τον ΟΣΦΠ. Η ΑΕΚ αγωνίστηκε με πάθος στο Καραΐσκάκη , έπαιξε δυνατά , σκληρά ενίοτε και πολύ σκληρά αλλά αυτά δεν φτάνουν. Ο ΟΣΦΠ στο γήπεδο του είναι ιδιαίτερα ισχυρός. Για να πετύχεις κάτι καλό εκεί, εκτός της δύναμης, πρέπει να διαθέτεις παικτική και τεχνική ικανότητα. Δύο στοιχεία που έλειψαν πολύ από την χθεσινή ΑΕΚ. Η επιθετική λειτουργία της ομάδας ήταν υποτυπώδης. Μου θύμισε μικρομεσαία ομάδα που παλεύει να αφήσει καλές εντυπώσεις αλλά στο τέλος αποτυγχάνει. Το πρόβλημα κατά την γνώμη μου εστιάζεται σε δύο σημεία. Πρώτον, στο πολύ αργό και προβλέψιμο κέντρο , με τον Μπασινά να είναι καλός ανασταλτικά αλλά να δυσκολεύεται πάρα πολύ να δημιουργήσει. Ο Πελετιέρι είναι κλασσικό αμυντικό χαφ χωρίς δημιουργικές ικανότητες και ο Λαγός ψάχνει ακόμα την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Δεύτερον, στην αδυναμία της άμυνας να υποστηρίξει τις επιθετικές προσπάθειες της ομάδας. Βάλτε από την μία πλευρά τον Τοροσίδη και από την άλλη τον Γεωργέα και έχετε την απάντηση για ποιό λόγο δεν μπορεί η ΑΕΚ να βγάλει επιθέσεις από την άμυνα. Οι Κυριάκος και Μαϊστόροβιτς είναι πολύ καλοί στο να καταστρέφουν, αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι αμυντικοί πρέπει να ξέρουν και μπάλα.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, η τριπλέτα της επίθεσης που αποτελείται από εξαιρετικούς παίκτες, να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα. Στο χθεσινό παιχνίδι οι Τζιμπούρ , Μπλάνκο και Σκόκο ήταν πολύ απομονωμένοι σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα. Δεν ήμουν στο γήπεδο για να το διαπιστώσω , αλλά ακόμα και από την οθόνη της τηλεόρασης , ήταν εμφανές. Η ομάδα, απείλησε (τρόπος του λέγειν) μόνο σε δύο περιπτώσεις. Στο σόλο του Τζιμπούρ (ατομική προσπάθεια , ενδεικτικό της μη ομαδικής λειτουργίας στην επίθεση) και στο δοκάρι του Σκόκο. Νομίζω ότι με δύο φάσεις όλες και όλες μέσα στο Καραισκάκη πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι που χάσαμε μόνο με 2-0.

Ο Δώνης είναι χαμένος στα συστήματα. Όποτε παίζει κλασσικό 4-4-2 , δεν έχει καλούς ακραίους (ο Σκόκο δεν είναι τέτοιος, ενώ λείπει και ο Μαντούκα) που να μπορούν να πλαγιοκοπήσουν. Όποτε παίζει 4-3-3 , η ομάδα είναι κομμένη στα δύο διότι η τριάδα του κέντρου δυσκολεύεται να κάνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Και να κόψει αλλά και να δημιουργήσει. Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Δεν ξέρω όμως αν υπάρχει χρόνος για να λυθεί. Διότι το τρένο μπορεί να χαθεί...


Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

ΑΛΛΟΙ ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΛΑΙΝΕ. ΕΜΕΙΣ;

Σκιές πάνω από το Ελληνικό πρωτάθλημα και το περυσινό παιχνίδι της Ξάνθης με τον Εργοτέλη, άπλωσε ο Τόμας Ρατζίνσκι.
Ο πρώην επιθετικός των ακριτών που αποχώρησε το καλοκαίρι από τους Θρακιώτες επικαλούμενος προσωπικούς λόγους, με συνέντευξη του στο βελγικό περιοδικό "Sport Foot Magazine" άφησε υπονοούμενα για την αναμέτρηση με τον Εργοτέλη υποστηρίζοντας πιο χαρακτηριστικά:
"Ο άσος του Εργοτέλη κόντρα στην Ξάνθη έδινε μικρότερη απόδοση από αυτόν του Ολυμπιακού, που ήθελε νίκη επί του Ηρακλή για να πάρει το πρωτάθλημα.
Ο δικός μας αντίπαλος πάλευε για τη σωτηρία του, αλλά δεν χρειάστηκε να μοχθήσει και πολύ για να μας κερδίσει. Κατ' αρχάς, εμείς κατεβήκαμε με έξι παίκτες που δεν είχαν αγωνιστεί σχεδόν ποτέ. Το ματς ξεκίνησε με τους Κρητικούς να κερδίζουν ένα ανύπαρκτο πέναλτι και λίγο μετά έβαλαν κι άλλο ένα γκολ τραβηγμένο από τα μαλλιά.
Στο ημίχρονο μπήκα στα αποδυτήρια κλοτσώντας ό,τι έβρισκα μπροστά μου, θέλοντας να προκαλέσω και την αντίδραση των συμπαικτών μου. Τι έκαναν αρκετοί απ' αυτούς; Έβαλαν τα γέλια με μένα! Φυσικά, δεν δέχθηκα να αγωνιστώ στο δεύτερο μέρος. Από τότε άρχισα να ψάχνομαι για να φύγω".
Δεν περίμενα βέβαια τον Ρατζίνσκι να μου ανοίξει τα μάτια σχετικά με το τι γίνεται στις τελευταίες αγωνιστικές του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Θυμάμαι έναν αγώνα ΑΕΚ-ΟΣΦΠ στην Νέα Φιλαδέλφεια στον οποίο η ΑΕΚ με νίκη έπαιρνε το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟ. Η ΑΕΚ τότε είχε εκπληκτική ομάδα και έτσι ή αλλιώς το ματσάκι θα το καθάριζε. Το αστείο της υπόθεσης ήταν αφενός ότι στο 4' το σκορ ήταν ήδη 2-0 και αφετέρου ότι οι παίκτες του πάγκου του ΟΣΦΠ ξεκαρδίζονταν στα γέλια...
Δεκαέξι χρόνια έχουν περάσει από τότε , αλλά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Πέρυσι γελούσαν οι παίκτες της Ξάνθης και έκλαιγαν αυτοί του Ατρόμητου. Μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που έχει 5 αγωνιστικές λιγότερες από όσες προβλέπονται από το πρόγραμμα του. Τριάντα αγωνιστικές λέει το πρόγραμμα; Εικοσιπέντε υπολογίστε εσείς. Οι τελευταίες πέντε αγωνιστικές γίνονται επειδή πρέπει να γίνουν. Όταν έχει ντέρμπι 7-8 αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, οι ποδοσφαιρικοί αναλυτές το χαρακτηρίζουν ντέρμπι τίτλου. Ο νικητής καθαρίζει τα υπόλοιπα ματς και στέφεται πρωταθλητής.
Έχουμε λοιπόν ένα πρωτάθλημα στο οποίο:
  1. Το ποδόσφαιρο που παίζεται, προκαλεί θλίψη σε όσους αγαπούν το θέαμα και όχι μόνο τις νίκες
  2. Οι περισσότερες μικρές ομάδες είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο κάποιων μεγαλύτερων
  3. Οι διαιτητές δεν σφυρίζουν αυτό που βλέπουν στο γήπεδο, με φυσικό επακόλουθο να κάνουν και λάθη , αλλά σφυρίζουν βάση μίας πολιτικής ανάλογα με τον αγώνα και τους εκάστοτε αντιπάλους
  4. Δεν υπάρχει κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι μικρές ομάδες που δεν έχουν πολλούς φιλάθλους, να είναι έρμαια των οικονομικά εύρωστων μεγαλύτερων
  5. Τα γήπεδα είναι σε μέτρια προς κακή κατάσταση και οι τιμές των εισιτηρίων δυσανάλογες του θεάματος που προσφέρεται.
  6. Πρόεδρος της ΕΠΟ είναι ο Γκαγκάτσης. Αυτό δεν χρειάζεται ανάλυση, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε χρόνια τώρα.
  7. Οι ομάδες που διαγωνίζονται, θεωρούν ότι η κατάταξη του βαθμολογικού πίνακα πρέπει να είναι ανάλογη με τα μπάτζετ τους. Έτσι , ο ΠΑΟ για παράδειγμα, που έσπρωξε 24 εκ. ευρώ για μεταγραφές, πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα πάση θυσία , άσχετα αν η ομάδα είναι ίδια ή έστω λίγο καλύτερη από την περσινή. Ότι ο ΟΣΦΠ "πρέπει" να βγει πρώτος δεν το συζητάμε καν. Η ίδια αντιστοιχία ισχύει στη μέση και στην ουρά.
  8. Οι τελευταίες αγωνιστικές τελούνται είτε για τυπικούς λόγους είτε για να ρεφάρουν τα σπασμένα κάποιες ομάδες που δεν έχουν βαθμολογικό ενδιαφέρον
  9. Οι ομάδες που έχουν "παραχωρήσει" τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα στην ΕΡΤ, θεωρούν ότι πρέπει τυγχάνουν και της ανάλογης τηλεοπτικής αβάντας , άσχετα αν η ΕΡΤ χρηματοδοτείται από όλους τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.
  10. Ένα μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων, ασκούν το επάγγελμα μόνο κατ΄ όνομα. Στην ουσία πρόκειται για οπαδούς (μερικές φορές από τους χειρότερους) που πληρώνονται.
  11. Πολλοί που ασχολούνται (σε τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιοφωνικούς σταθμούς, γήπεδα, πλατείες, καφενεία, εφημερίδες, διαδίκτυο) μιλάνε για τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο , αλλά πολλή σπάνια για το παιχνίδι αυτό καθ' αυτό.
  12. Πολλοί που ασχολούνται, θεωρούν ότι οι ομάδες είναι προέκταση του εαυτού τους, και όταν νικάει η ομάδα, άσχετα αν αυτό οφείλεται στην αξία της ή όχι, νικάνε αυτοί. Προφανώς είναι οι μοναδικές "νίκες" που πετυχαίνουν στη ζωή. Αυτό έχει ως επακόλουθο , τα γήπεδα να είναι χώροι εκτόνωσης του κάθε πικραμένου και όχι χώροι διασκέδασης και ψυχαγωγίας.

Εμείς για ποιον ακριβώς λόγο συμμετέχουμε σε αυτήν την παρωδία; Για ποιο λόγο παρακολουθούμε αυτό το πρωτάθλημα; Για ποιο λόγο διαβάζουμε εφημερίδες και βλέπουμε τηλεοπτικές εκπομπές; Δεν υπάρχει επαρκής εξήγηση για αυτήν την σχιζοφρενική συμπεριφορά. Είμαστε εξαρτημένοι όπως οι ναρκομανείς. Τι να κάνουμε όμως που την αγαπάμε την ριμάδα την μπάλα;