HOMEBREWING - ΟΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η Belgian Triple που εμφιάλωσα πριν από μερικές μέρες

Δείγμα από την coffee stout που ωριμάζει στον δεύτερο κάδο

Δείγμα από την coffee stout που ωριμάζει στον δεύτερο κάδο

Μέρος του εξοπλισμού οικιακής ζυθοποίησης

Πρώτες ύλες για παρασκευή Βελγικής μπύρας Oud Bruin (καφέ αρωματική μπύρα)

Απολύμανση εξοπλισμού

Μέτρηση θερμοκρασίας νερού

Ειδική βύνη Abbey έτοιμη να τοποθετηθεί στο ζεστό νερό (70 βαθμοί Κελσίου) για μισή ώρα

Η βύνη μέσα στο νερό

Μισή ώρα μετά

Η μαγιά έχει ενυδατωθεί και είναι έτοιμη να χρησιμοποιηθεί

Ο λυκίσκος σε σάκκο θα τοποθετηθεί στον κάδο (Dry hoping) μετά το τέλος της διαδικασίας

To γλεύκος βράζει στην κατσαρόλα

Μετά τον βρασμό ρίχνονται οι δύο κονσέρβες της Brewferm

Το γλεύκος παγώνει απότομα και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε παγωμένο νερό στην μπανιέρα

Μέτρηση της αρχικής πυκνότητας του γλεύκους

Ζύμωση στον κάδο για μία εβδομάδα

ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΧΟΜΠΙ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΥΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Σε μία εποχή που ο ελεύθερος χρόνος για πολλούς από εμάς είναι αρκετά περιορισμένος και το μεγαλύτερο μέρος αυτού το περνάμε στο σπίτι, υπάρχει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον χόμπι που συνδυάζει δημιουργικότητα, φαντασία, ποικιλία και φυσικά απόλαυση και ονομάζεται HOMEBREWING. Στα Ελληνικά μπορούμε να το μεταφράσουμε ως παρασκευή σπιτικής μπύρας. Στο εξωτερικό και κυρίως στις Αγγλοσαξονικές χώρες, το Βέλγιο και την Γερμανία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο. Υπάρχουν μεγάλα καταστήματα που πουλάνε όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να φτιάξει μπύρα στο σπίτι. Εταιρίες του εξωτερικού με έδρα την Αγγλία, την Αμερική, το Βέλγιο, την Γερμανία και την Αυστραλία διατηρούν ηλεκτρονικά καταστήματα από όπου μπορείς να παραγγείλεις από πρώτες ύλες μέχρι τα πιο εξεζητημένα εξαρτήματα. Μία αναζήτηση στο διαδίκτυο με την λέξη Homebrewing ή αλλιώς brewing beer at home θα σας εκπλήξει. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχει κατάστημα που να πουλάει υλικά για παρασκευή μπύρας. Υπάρχουν κάποιοι αντιπρόσωποι που φέρνουν πρώτες ύλες και εξαρτήματα από το εξωτερικό αλλά η ποικιλία είναι περιορισμένη, οι τιμές λίγο τσιμπημένες και ο χρόνος αναμονής για την παραλαβή (ειδικά για προϊόντα μη διαθέσιμα) σχετικά μεγάλος.

Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει διάθεση όλα γίνονται. Στην Ελλάδα είναι αρκετά διαδεδομένη η παρασκευή κρασιού. Πάρα πολλοί συμπατριώτες μας, κυρίως στην επαρχία, φτιάχνουν το δικό τους σπιτικό κρασί. Για να κάνεις κρασί όμως, χρειάζεται να πληρούνται κάποιες σοβαρές προϋποθέσεις. Βασικά χρειάζεσαι χώρο. Πολύ χώρο. Επίσης χρειάζεται να ξοδέψεις αρκετά χρήματα και φυσικά να έχεις αμπέλια. Αντίθετα με ότι ισχύει για το κρασί, για να φτιάξεις μπύρα χρειάζεσαι μία καθαρή και ευρύχωρη κουζίνα, μία μεγάλη κατσαρόλα χωρητικότητας άνω των 10lt, ένα "Kit" με τα βασικά εξαρτήματα παρασκευής μπύρας στο σπίτι, πρώτες ύλες, απολυμαντικά μέσα (π.χ. χλωρίνη ή μπεταντίν) και φυσικά γνώση. Πρέπει να διαβάσεις αρκετά. Για όσους τα πάνε καλά με την Αγγλική γλώσσα υπάρχουν βιβλία που περιέχουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Σπουδαίο βιβλίο είναι το "HOW TO BREW" του John Palmer και το "THE COMPLETE JOY OF HOME BREWING" του Charlie Papazian. Διαβάζοντας τα δύο αυτά βιβλία αποκτάς σημαντικές γνώσεις του αντικειμένου και από κει και πέρα όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα εμπειρίας και τριβής με το αντικείμενο. Στο πολύ καλό Ελληνικό site www.beer.gr υπάρχει forum με ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες για αρχάριους επίδοξους ζυθοποιούς.

Πάμε τώρα να δούμε το όλο θέμα λίγο πιο αναλυτικά. Καταρχήν, πως παρασκευάζεται η μπύρα; Η μπύρα αποτελείται από 4 βασικά συστατικά. Το νερό, την μαγιά, την βύνη κριθαριού ή άλλων δημητριακών και τον λυκίσκο. Όσο καλύτερο είναι το νερό που θα χρησιμοποιήσουμε τόσο καλύτερη θα βγει η μπύρα.
Μαγιά είναι ένας μύκητας που μεταβολίζει τα σάκχαρα που περιέχονται στην βύνη και τα μετατρέπει σε αλκοόλ και διοξείδιο του άνθρακα. Είναι παρόμοιο προϊόν με αυτό που χρησιμοποιείται για την παρασκευή ψωμιού.
Βύνη είναι το εκχύλισμα που προκύπτει μετά από ειδική επεξεργασία των σπόρων του κριθαριού ή κάποιου άλλου δημητριακού όπως για παράδειγμα το σιτάρι. Το εκχύλισμα αυτό αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από σάκχαρα, άμυλο, πρωτεΐνες και αμινοξέα.
Λυκίσκος είναι ένα φυτό τα φύλλα του οποίου χρησιμοποιούνται για να δώσουν την πικράδα της μπύρας και να της προσδώσουν άρωμα. Ο λυκίσκος έχει αντιοξειδωτικές ικανότητες. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο η μπύρα κάνει καλό στην υγεία.
Τα παραπάνω, είναι τα βασικά υλικά ζυθοποίησης. Από κει και πέρα χρησιμοποιούνται δεκάδες άλλα προϊόντα τα οποία προσδίδουν άρωμα, γεύση, διαύγεια, αφρό, ανθρακικό και άλλα στοιχεία στην μπύρα μας.

Υπάρχουν 3 τρόποι παρασκευής σπιτικής μπύρας:
α) Από έτοιμο εκχύλισμα που περιέχεται σε κονσέρβα (Extract)
β) Από έτοιμο εκχύλισμα σε κονσέρβα σε συνδυασμό με επεξεργασία πρώτων υλών (Partial Mash)
γ) Μόνο από επεξεργασία πρώτων υλών (All grain)

O αρχάριος ζυθοποιός, εμού συμπεριλαμβανομένου, ξεκινά απαραιτήτως από τον (α) τρόπο έτσι ώστε να εξοικειωθεί με την διαδικασία. Μετά, αν θέλει περνάει στην δεύτερο τρόπο και καταλήγει στον τρίτο τρόπο που είναι και ο πιο "ψαγμένος".

Εδώ , εδώ και εδώ μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για κάθε τρόπο παρασκευής μπύρας.

Για να ξεκινήσει κάποιος από τον πρώτο τρόπο παρασκευής μπύρας, του αρκεί να αγοράσει ένα Starter Kit. Εδώ μπορείτε να δείτε τι περιλαμβάνει.


Κοστίζει περίπου 90 ευρώ και περιέχει δύο κάδους, θερμόμετρο, πυκνόμετρο, καπάκια, απολυμαντικό, αναδευτήρα και άλλα.
Το δεύτερο πράγμα που χρειάζεται είναι μία κονσέρβα. Η κονσέρβα περιέχει έτοιμη συνταγή για μπύρα. Διαλέγεις τι μπύρα γουστάρεις να φτιάξεις και αγοράζεις το ανάλογο κιτ. Εδώ να αναφέρουμε ότι οι βασικοί τύποι μπύρας είναι 3: Μπύρες τύπου Ale (αφροζύμωτες), μπύρες τύπου Lager (βυθοζύμωτες) και μπύρες τύπου Lambic (ανοιχτής ζύμωσης). Το 90% των ετικετών που κυκλοφορούν είναι μπύρες τύπου Lager. H Amstel, η Heineken, η Μύθος και πολλές άλλες είναι Lager. Οι περισσότερες Βελγικές μπύρες όπως για παράδειγμα οι μοναστηριακές είναι τύπου Ale. Κονσέρβες με έτοιμες συνταγές μπορείτε να βρείτε εδώ. Για όσους ενδιαφέρονται να παραγγείλουν από το εξωτερικό υπάρχει η ιστοσελίδα της εταιρίας Brouwland (http://www.brouwland.com/en/) η οποία έχει απίστευτη ποικιλία από προϊόντα.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο. Όποιος τύχει να διαβάσει το παρόν και ενδιαφέρεται, θα μπορέσει μέσω των link που δίνω, να αρχίσει να ψάχνει το θέμα. Αναρτώ δύο φωτογραφίες από τις μπύρες που φτιάχνω αυτή τη στιγμή και σε όσουν ακολουθήσουν το παράδειγμα μου, εύχομαι καλές ζυμώσεις!!!

Η Coffee Stout που ζυμώνει στον πρώτο κάδο. Την έβαλα την περασμένη Παρασκευή. Το Σάββατο θα κάνω μετάγγιση στον δεύτερο κάδο, σε 10 μέρες από τότε θα εμφιαλώσω και ένα μήνα μετά την εμφιάλωση θα είμαι έτοιμος για κατανάλωση!
Η Belgian Triple που έχω εμφιαλώσει εδώ και 1 εβδομάδα. Είναι μπύρα που χρειάζεται δίμηνη ωρίμανση. Σε 1 μήνα από τώρα θα είναι έτοιμη για κατανάλωση!

Είμαστε η χώρα..

Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος

Eίμαστε η ισλαμική δημοκρατία της Ευρώπης. Η χώρα με τα περισσότερα ταμπού, η χώρα που αυτός που τα περνάει καλά είναι αυτός που σκάει. Η χώρα που δεν τολμάς να γράψεις στην προσωπική σελίδα σου στο Facebook ένα αστείο για τον Κολοκοτρώνη, που δεν θα σκεφτόσουν να πεις ότι κανένας δεν σκοτώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, επειδή οι Αριστεροί θα πάθουν λαλά. Είμαστε μια χώρα που αν δεν θέλεις να τραβιέσαι, καλύτερα να μη μιλάς για τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Εμφύλιο, το 1821, την αρχαιότητα και την επταετία ή που αν θέλεις να μιλήσεις πρέπει να λες τις πιο ανώδυνες κοινοτοπίες, διότι και με στοιχεία να μιλάς, το επιχείρημα «Τι είναι αυτά που λες για τον Μέγα Αλέξανδρο;» είναι αρκετό για να τα διαψεύσει. Τέλος, είμαστε η χώρα που όταν όλα αυτά συμβαίνουν, θα βρεθούν πέντε δημοσιογράφοι να κολακεύσουν τον κόσμο κάνοντας τους προσβεβλημένους από αυτά που διάβασαν. Είμαστε η χώρα που όλες οι ομάδες έχουν μεγάλη ιστορία –η Παναχαϊκή κοντεύει να έχει αρχίσει να παίζει ποδόσφαιρο τον 18ο αιώνα–, που παίρνει τα Ολυμπιακά της μετάλλια καθαρά κι όταν πιάνουν μισή χιλιάδα αθλητές της είναι επειδή παντού τα κάνουνε, μόνο που αυτοί δεν τα βγάζουν στη φόρα. Και φυσικά η χώρα που η σχέση της με το χιούμορ είναι όση των Αφγανών με το σαπούνι.

Ακουγα έναν ακροατή στην εκπομπή του Μπάμπη να μιλάει για την επίθεση στο Θέατρο Τέχνης στην Πλάκα, επειδή έπαιζε το «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ». Μετά τα «βεβαίως αυτά δεν πρέπει να γίνονται», ο ακροατής άρχισε να λέει γιατί αυτά πρέπει να γίνονται. Γιατί «το ξέρεις, Μπάμπη, ότι στο έργο λέει ότι το 1999 ο ΠΑΟΚ έχασε το πρωτάθλημα από ανύπαρκτο πέναλτι σε ματς;» και «το ξέρεις, Μπάμπη, ότι το έψαξα κι ότι το 1999 δεν υπάρχει ματς στο τέλος της σεζόν που ο Ολυμπιακός να έχει κερδίσει πέναλτι σε ματς με τον ΠΑΟΚ;». Κι όλα αυτά να λέγονται για ένα έργο του Σταύρου Τσιώλη. Του σκηνοθέτη και σεναριογράφου που έκανε το μοναδικό «Ας περιμένουν οι γυναίκες», που αν καταστραφεί κάθε φωνητικό αρχείο για τις δύο πρώτες τετραετίες του ΠΑΣΟΚ, το έργο φτάνει για να ξέρουμε πώς μιλάγανε εκείνη την εποχή. Την ταινία που υπάρχει ο διάλογος του Μπουλά με τον Ζουγανέλη για τον «ορισμό του πέναλτι» και την ομιλία του Ζουγανέλη για τον έρωτα από ένα Θεσσαλονικιό για μια Αθηναία, που τελειώνει αν στην Τούμπα πέσει ο Ιλια Ιβιτς κι αυτή φωνάξει πέναλτι. Είναι δυνατόν κάποιος που έχει δει την ταινία να στραβώσει με έργο του Τσιώλη; Αλλά μάλλον το ερώτημά μου είναι ρητορικό, επειδή αυτοί που επιτέθηκαν στο θέατρο ανάθεμα όχι να είχαν δει έργο του Τσιώλη, αλλά να είχαν πατήσει το πόδι τους στον κινηματογράφο. Το μόνο που θα καταλάβαιναν αυτοί είναι ένα έργο που στη σκηνή θα ήταν ο Βαρούχας κι ο Βασιλάκης και θα συζητούσαν αν είναι πέναλτι ή όχι. Ετσι που το σκέφτομαι, μια χαρά θα του ερχόταν του Τσιώλη αν ήταν δυνατόν να βάλει τον Βαρούχα και τον Βασιλάκη, όπως είχε τις δύο χοντρές με το κασετόφωνο στο «Ας περιμένουν οι γυναίκες».