Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΙΚΑΡΙΑ ΤΡΑΒΗΞΕ, ΠΗΓΕ...

Την περασμένη Τρίτη, 07:00 το πρωί, έβαλα στη βαλίτσα μου 2 μπλούζες, 1 τζιν παντελόνι, 3 αλλαγές εσώρουχα και πήρα το καράβι για Ικαρία. Για "παρέα" είχα το laptop μου και ένα βιβλίο. Πήγα όπως πάντα για δουλειές, τα γνωστά... Θα γύριζα την Πέμπτη το πρωί με το ίδιο πλοίο. Και όταν λέω πρωί εννοώ στις 3 τα ξημερώματα. Και όταν λέω "θα γύριζα" εννοώ ότι τελικά ΔΕΝ γύρισα. Έχασα το πλοίο. Ή δεν άκουσα το ξυπνητήρι του κινητού ή δεν το ενεργοποίησα σωστά, το αποτέλεσμα ήταν να ξυπνήσω στις 7 το πρωί με το πλοίο να έχει ήδη φτάσει στη Σάμο. Μέχρι εδώ όλα είναι καλά. Μιλάμε για συνηθισμένες καταστάσεις που έχουν βιώσει οι περισσότεροι. Το πρόβλημα ήταν ότι είχα κλείσει αεροπορικό εισιτήριο για Αθήνα την Παρασκευή το απόγευμα. Πως θα πήγαινα Σάμο για να μπορέσω μετά να φύγω για Αθήνα; Σύμφωνα με τις μετεωρολογικές προβλέψεις, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ο καιρός θα χαλούσε (όπως και έγινε) και θα απαγορευόταν ο απόπλους όλων των πλοίων (όπως και έγινε!). Όπως πήγαιναν τα πράγματα θα έμενα αποκλεισμένος στην Ικαρία όλο το Σαββατοκύριακο, χωρίς ρούχα και χωρίς παρέα. Μία λύση υπήρχε. Να πάρω το πλοίο που έχασα, το οποίο γύριζε από Σάμο και μέσω Ικαρίας πήγαινε πίσω στον Πειραιά. Το πρόλαβα τελευταία στιγμή.
Τώρα σας γράφω από το Web cafe του Mall, φορώντας το δεύτερο τζιν παντελόνι που μου απέμεινε και την τελευταία καθαρή μπλούζα. Μιας και βρίσκομαι σε εμπορικό κέντρο θα μπορούσα να ψωνίσω καινούργια ρούχα για να "βγάλω" το Σαββατοκύριακο (η επιστροφή είναι προγραμματισμένη για την Δευτέρα). Προτίμησα μία άλλη λύση. Αύριο το πρωί έρχεται από Σάμο ένας φίλος μου, και θα κάνει τον κόπο να μου φέρει μερικά καθαρά ρούχα και κυρίως ένα καλό μπουφάν. Στην Αθήνα είμαστε. Να μην έχουμε ένα ρούχο για να πιούμε ένα ποτάκι το βράδυ;
Κλείνω αυτήν την ανάρτηση με μία φωτογραφία από την Ικαρία και μερικές σημειώσεις από το βιβλίο "Η σοφία μιας ζωής" που αποτελεί το απάνθισμα των καλύτερων σκέψεων του κορυφαίου συγγραφέα Ναγκίμπ Μαχφούζ.

Ικαρία, 21-01-2009

"Ποτέ μην πλησιάζεις έναν άνθρωπο που μισεί τον εαυτό του."

"Η ίδια η ζωή είναι σημαντική, κι όχι το νόημα της."

"Η λαχτάρα για το μυστικό της ύπαρξης ξεθυμαίνει, ώστε η ίδια η ύπαρξη να μη χάνει όλο της το μυστήριο."

"Με το τρόπο που αγαπάς, με τον ίδιο τρόπο υπάρχεις."

"Μόνο ο πόνος είναι πιο ισχυρός από την αγάπη."

"Οι επαναστάσεις σχεδιάζονται από τους ευφυείς, εκπληρώνονται από τους γενναίους και ωφελούν τους δειλούς."

Ναγκίμπ Μαχφούζ, 1911-2006

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Ο ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ

Όπως έχω αναφέρει και σε άλλες αναρτήσεις, θεωρώ την σειρά βιβλίων της Ωκεανίδας "Η περιπέτεια του ανθρώπου ", ως μία από τις καλύτερες που κυκλοφορούν. Η σειρά εμπλουτίζεται χρόνο με το χρόνο και έχει φτάσει αισίως τα 46 βιβλία! Ένα από αυτά είναι και το βιβλίο του Τομ Ρέις "Ο Ανατολίτης". Όχι, δεν αναφέρεται σε κάποιον που είχε πολλές γυναίκες να ικανοποιούν τις επιθυμίες του και να τον υπηρετούν, αλλά σε ένα Αζέρο συγγραφέα του μεσοπολέμου. Ο Τομ Ρέις είναι Αμερικανός δημοσιογράφος εβραϊκής καταγωγής. Όταν το 1998 ταξίδεψε για επαγγελματικούς λόγους (καταγραφή της νέας πετρελαϊκής άνθησης) στο Μπακού, θέλησε να γνωρίσει την κουλτούρα της χώρας διαβάζοντας το σημαντικότερο λογοτεχνικό δημιούργημα της, κάτι σαν εθνικό βιβλίο μπορούμε να πούμε, το "Αλί και Νινώ" . Πρόκειται για βιβλίο σε στυλ ρομάντζο (ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται στον Καύκασο, τις παραμονές της Ρωσικής επανάστασης) που γράφτηκε πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο από κάποιον συγγραφέα ονόματι Κουρμπάν Σαϊντ. Ο συγγραφέας αυτός καλυπτόταν από ένα πέπλο μυστηρίου, καθώς ήταν γνωστό και συμφωνούσαν όλοι, ότι το όνομα Κουρμπάν Σαϊντ ήταν ψευδώνυμο. Ποιος ήταν στα αλήθεια ο Κουρμπάν Σαίντ; Μετά από έρευνες για την πετρελαϊκή άνθηση της περιοχής του Καυκάσου, ο Τομ Ρέις βρήκε ένα βιβλίο με τίτλο "Αίμα και πετρέλαιο στην ανατολή" που πρωτοεκδόθηκε τη δεκαετία του '30. Συγγραφέας του βιβλίου κάποιος Λεβ Νουσιμπάουμ.
Έκει ήταν που άρχισε να λύνεται το μυστήριο. Παρατήρησε κάποιες παράξενες ομοιότητες ανάμεσα στο "Αλί και Νινώ" και στο "Αίμα και πετρέλαιο στην ανατολή", κάτι που τον έκανε να εκτιμήσει ότι οι συγγραφείς των δύο βιβλίων είναι το ίδιο πρόσωπο. Όταν άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της όλης υπόθεσης, διαπίστωσε ότι ο Λεβ Νουσιμπάουμ, γνωστός και ως Κουρμπάν Σαίντ ή Εσάντ Μπέης είχε γίνει διάσημος στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως συγγραφέας βιογραφιών του τσάρου της Ρωσίας και του Στάλιν. Είχε έντονη κοινωνική ζωή και είχε εμπλακεί σε αρκετά κοινωνικά σκάνδαλα. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει την βιογραφία του εθνικού συγγραφέα του Αζερμπαϊντζαν.
Το βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί ταυτόχρονα βιογραφικό και ιστορικό. Διατρέχει όλοι την ιστορία της περιοχής, αλλά και της Ευρώπης, από την Ρωσική επανάσταση μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Με πολλές λεπτομέρειες, αναλύει την άνοδο και την πτώση του Μπακού, μίας πάμπλουτης λόγω του πετρελαίου πρωτεύουσας, που παρήκμασε εξαιτίας της επικράτησης των μπολσεβίκων. Όταν οι επαναστάτες-εγκληματίες μπολσεβίκοι άρχισαν τις σφαγές φτάνοντας μέχρι το Μπακού, ο Λεβ με τον πατέρα του κατάφεραν να διαφύγουν δυτικά και διαμέσου της Κωνσταντινούπολης να καταλήξουν στην Ευρώπη και τελικά στη Γερμανία. Η ζωή του Λεβ περιγράφεται αναλυτικά από τα παιδικά χρόνια μέχρι το θάνατο του, χάρη σε κάποια αυτοβιογραφικά σημειωματάρια που βρέθηκαν και έριξαν φως σε πολλά μυστήρια της ζωής του. Ο Λεβ πέρασε πολλές φάσεις. Έζησε έντονα και κινηματογραφικά. Γεννήθηκε το 1905 και πέθανε το 1942. Μέσα σε αυτά τα λίγα χρόνια κατάφερε να γράψει 16 βιβλία, από τα οποία πολλά έγιναν επιτυχίες διεθνώς.
Το βιβλίο μπορώ να πω ότι με κούρασε λίγο. Μάλλον λόγω του όγκου του (629 σελ.). Ίσως να μην είμαι εγώ τόσο συνηθισμένος να διαβάζω ιστορικά βιβλία με πλήθος λεπτομερειών, ημερομηνιών, πολιτικών γεγονότων και αποφάσεων. Πάντως για τους λάτρεις του είδους, πρόκειται για εξαιρετικό βιβλίο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!


Υπάρχει μία εξαιρετική περιγραφή του βιβλίου εδώ και μία σύντομη αναφορά στον Κουρμπάν Σαίντ εδώ.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΝ ΡΟΜΕΛ

"Όπως πολλοί από την γενιά μου, δεν πήγα στον πόλεμο με σοβαρότητα και φρόνηση όπως, σύμφωνα με του Λάο Τζου, οφείλει να κάνει ο σοφός άνθρωπος. Γύρισα όμως έτσι απ' αυτόν"
Με αυτήν την φράση τελειώνει τα απομνημονεύματα του ο Τσάπμαν (για τους φίλους Τσαπ). Ο Τσαπ ήταν ένας Άγγλος συγγενής του Πρέσσφιλντ, εκδότης στο επάγγελμα, ο οποίος έλαβε μέρος στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο και συγκεκριμένα στις μάχες της Βόρειας Αφρικής. Το "Σκοτώστε τον Ρόμελ" είναι ένα μυθιστόρημα του γνωστού Στίβεν Πρέσσφιλντ (Οι πύλες της φωτιάς, Οι αρετές του πολέμου,κ.α), που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Προϊόν μυθοπλασίας αποτελεί μόνο το κομμάτι του βιβλίου που αναφέρεται στις επιχειρήσεις της περιπόλου του Τσάπμαν. Ο βασικός κορμός του βιβλίου στηρίζεται στις μάχες μεταξύ των Άγγλων του Στρατηγού Μοντγκόμερι και των Γερμανών του περίφημου Ρόμελ. Ο Ρόμελ είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των συμμαχικών δυνάμεων καθώς κερδίζοντας την μία μάχη μετά την άλλη ήταν έτοιμος να καταλάβει το Σουέζ και κατ' επέκταση τα πετρέλαια της μέσης ανατολής, μία εξέλιξη που θα έφερνε τους Γερμανούς σε τρομερά πλεονεκτική θέση όσον αφορά την έκβαση του πολέμου. Προκειμένου να αποφευχθεί μία τέτοια καταστροφική εξέλιξη, οι Άγγλοι συλλαμβάνουν ένα σχέδιο αντίδρασης , απελπισμένο αλλά απόλυτα αναγκαίο. Να στείλουν ειδικές μικρές και ευκίνητες δυνάμεις (SAS, LRDG) πίσω από τις γερμανικές γραμμές, για να σκοτώσουν τον Ρόμελ. Μόνο ο θάνατος αυτού του θρυλικού Στρατηγού θα έβαζε τέλος στην προέλαση των γερμανικών πάντσερ. Μία από αυτές της ομάδες δράσης έχει για μέλος της τον ήρωα και αφηγητή της ιστορίας, τον Ρ. Λόρενς Τσάπμαν.
Το βιβλίο του Πρέσσφιλντ δεν διακρίνεται από λογοτεχνική ιδιαιτερότητα ούτε από απρόσμενη μυθιστορηματική πλοκή, όπως άλλωστε ισχύει για τα περισσότερα βιβλία του. Αντιθέτως, στηρίζεται στις ακριβέστατες περιγραφές οπλισμού, πολεμικής τακτικής, διοικητικών εντολών, επιχειρησιακών πρωτοκόλλων και ιστορικών προσώπων και μαχών. Αναλύει λεπτομερώς τις διάφορες επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια του πολέμου στην Αφρική. Περιγράφει με επιτυχία τις αντίξοες και σκληρές συνθήκες της ερήμου και εξάρει την ανδρεία των στρατιωτών και αξιωματικών και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Και τέλος, στο καλύτερο κομμάτι του βιβλίου, αναδεικνύει το μεγαλείο ηθικής και τιμιότητας των στρατιωτών που κατά την διάρκεια της μάχης περισυλλέγουν και παραδίδουν τους τραυματίες και ετοιμοθάνατους εχθρούς τους , αντί να τους σκοτώσουν επί τόπου. Αυτό, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, εκτός από μία τίμια και ηθική πράξη, θα τους γλιτώσει και από πολλές δυσκολίες και κακοτοπιές.
Οι περισσότεροι ήρωες του Πρέσσφιλντ, στην πατρίδα τους ζούσαν μία συνηθισμένη ζωή και αρχικά είδαν τον πόλεμο σαν μία ευκαιρία να κάνουν κάτι σπουδαίο. Ήθελαν να γράψουν ιστορία. Ένιωθαν ότι λάμβαναν μέρος σε κάτι μεγάλο και σημαντικό.
Στην πορεία όμως, διαπιστώνουμε ότι έχουν συνείδηση του παραλογισμού που διακρίνει τον πόλεμο. Καταλαβαίνουν ότι απέναντι τους έχουν ανθρώπους ακριβώς όπως και εκείνοι, με οικογένεια, παιδιά, φίλους και γονείς. Δεν είναι πολεμοχαρείς, αγωνίζονται μόνο για την επιβίωση τους. Σκοτώνουν για να μην σκοτωθούν.
Κλείνοντας να πω ότι το "Σκοτώστε τον Ρόμελ" είναι ένα κλασσικό βιβλίο περιπέτειας και δράσης γραμμένο για να γίνει ταινία. Σε λίγα χρόνια θα το δούμε στη μεγάλη οθόνη. Όποιος θέλει να διαβάσει κάτι απλό και χωρίς βαθυστόχαστους προβληματισμούς, ας το αρχίσει. Δεν θα κερδίσει και πάρα πολλά , παρά μόνο κάποιες ώρες διασκέδασης , σαν να βλέπει για παράδειγμα το Saving private Rain ή το Band of Brothers.

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

ΛΙΣΤΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Επέστρεψα στη βάση μου. Καλές οι διακοπές αλλά και το σπιτάκι μου δεν μπορώ να πω…μου έλειψε. Πήγα Θεσσαλονίκη, Δράμα, Παρανέστι, Ξάνθη και γύρισα στη Σάμο μέσω Καβάλας με το πλοίο της άγονης γραμμής. Άγονη όνομα και πράγμα. Είκοσι ολόκληρες ώρες για να κάνει την απόσταση Καβάλα-Σάμο μέσω Λήμνου, Μυτιλήνης και Χίου. Παρεμπίπτοντος, συγκινητικές οι στιγμές στη Χίο (μείναμε στο λιμάνι μόνο δέκα λεπτά!), όπου με περίμεναν οι γονείς μου για ανταλλαγή δώρων, φιλιών και μίας μεγάλης σπέσιαλ πίτσας (!)Είχα να τους δω τέσσερις μήνες (από τον Αύγουστο). Μπορεί να μας χωρίζουν μόνο εξήντα ναυτικά μίλια (τόση είναι η απόσταση από την Σάμο στη Χίο) αλλά βλεπόμαστε σπάνια.
Εν πάση περιπτώσει, υπέροχες ήταν οι διακοπές, αλλά σε αυτό το post δεν έχω σκοπό να γράψω για αυτό. Όπως σημειώνεται στην επικεφαλίδα , το blog αυτό δημιουργήθηκε κατά κύριο λόγο για να καταγράφονται απόψεις για βιβλία και για σπορ. Στην πορεία βέβαια, άρχισα να βαριέμαι να γράφω για ποδόσφαιρο, μπάσκετ και τα υπόλοιπα αθλήματα. Επικεντρώθηκα στα βιβλία και σε διάφορες ειδήσεις που «ψάρευα» από το ιντερνέτ. Έχω την αίσθηση ότι το ποδόσφαιρο είναι ωραίο να το παρακολουθείς αλλά αρχίζει να εκφυλίζεται όταν το υπεραναλύεις. Τα βασικά αρκούν. Το αντίθετο θα έλεγα ισχύει για τα βιβλία. Είναι ωραίο να τα διαβάζεις, αλλά είναι ακόμα ωραιότερο να συζητάς για αυτά. Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει συζήτηση για ένα βιβλίο μέσω ιντερνέτ για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος όλων, ότι είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που να έχει διαβάσει το ίδιο βιβλίο με εσένα την ίδια εποχή και να τύχει να μπει και στο blog σου… Πιο εύκολα βρίσκεις παρκινγκ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης…
Όταν πρωτοασχολήθηκα με το παρόν ιστολόγιο διάβαζα και συνεχίζω να διαβάζω την blogger gatti. Την είχα «δει» σε κάτι σχόλια στο blog του Νίκου Δήμου και την καταχώρισα στα αγαπημένα. Η gatti, μου έδωσε μία ιδέα. Να γράφω κάθε χρόνο την λίστα με τα βιβλία που διάβασα την χρονιά που πέρασε. Ιδού λοιπόν:
1. μ.Χ. - ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
2. Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ - ΑΛΠΕΡΤ ΜΑΡΚ
3. ΜΗΔΕΝ - ΓΚΕΤΖ ΝΤΕΝΙ
4. ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΙΝΣΚΙ - ΚΕΛΜΑΝ ΝΤΑΝΙΕΛ
Για κάθε βιβλίο υπάρχει σύνδεσμος που οδηγεί στην ιστοσελίδα της Πρωτοπορίας για περαιτέρω ενημέρωση.