ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ; ΟΛΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΑΓΩΓΙΣΜΟΥ

Ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης και ασυνείδητα την στάση σου απέναντι την ζωή. Για κάποιον αυτό το βιβλίο μπορεί να είναι η Βίβλος , για κάποιον άλλο μία ποιητική συλλογή και για έναν τρίτο ένα παραμύθι για μεγάλους , π.χ. του Πάουλο Κοέλιο. Η διεισδυτική ικανότητα των θέσεων του βιβλίου , η ψυχική διάθεση του αναγνώστη , η ηλικία του , το κοινωνικό και οικονομικό του status , καθώς και πολλοί ακόμα παράγοντες καθορίζουν το βαθμό και τον τρόπο επηρεασμού.

Σε μένα αυτό συνέβη εν έτει 1998 κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας. Περιπλανιόμουν στους δρόμους της Αθήνας και πιο συγκεκριμένα στο Παγκράτι , μετά από μία 3μερη άδεια από το ΚΕΜΧ Ναυπλίου , όταν πέρασα μπροστά από ένα βιβλιοπωλείο. Τον προηγούμενο χρόνο και τελευταίο μου ως φοιτητής το είχα ρίξει στο διάβασμα βιβλίων εκλαϊκευμένης επιστήμης. Λόγω στρατού η συνήθεια αυτή είχε ''παγώσει'' αλλά με την πρώτη ευκαιρία είχα σκοπό να ξαναρχίσω. Είδα λοιπόν στην βιτρίνα του βιβλιοπωλείου το <<Θεός και μοντέρνα φυσική>> , το αγόρασα και το διάβασα μονορούφι.

Σκοπός του βιβλίου , η αναφορά σε θέματα που κάποτε ήταν αποκλειστικό προνόμιο της θρησκείας να τα εξηγήσει (;) , αλλά με την πάροδο των αιώνων μόνο η επιστήμη κατάφερε να δώσει κάποιες απαντήσεις. Υπάρχουν βέβαια ζητήματα που ακόμα δεν έχουν εξηγηθεί , με κυριότερα τα εξής δύο: 1) Τι είναι η ζωή και πως δημιουργήθηκε και 2) Με πιο τρόπο και για ποιον σκοπό δημιουργήθηκε (αν δημιουργήθηκε) το Σύμπαν.
Αντίθετα με ότι πολλοί νομίζουν , σύγχρονοι επιστημονικοί κλάδοι όπως η κβαντική φυσική , η κοσμολογία , η εξελικτική βιολογία και άλλοι , έχουν αναλάβει πλήρως τα ηνία και από την φιλοσοφία και από την θεολογία , στην προσπάθεια που γίνεται για κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλει. Μόνο αυτές οι επιστήμες πλέον , έχουν το κύρος και την δυνατότητα να αναζητήσουν εξηγήσεις. Η φιλοσοφία και η θεολογία έχουν τοποθετηθεί στο περιθώριο και είτε περιορίζονται στο να θέτουν μόνο ερωτήματα , είτε παρουσιάζουν θέσεις που ο σύγχρονος άνθρωπος απορρίπτει ως μη ορθολογικές. Ο ρόλος τους είναι κυρίως ηθικής και κοινωνικής διάστασης , και οι εποχές που παρουσίαζαν θέσεις για το τι είναι η ζωή , το εγώ , το σύμπαν , η ψυχή και άλλα πολλά , ανήκει πλέον στο παρελθόν. Όλα αυτά αν κάποτε απαντηθούν , αυτό θα γίνει από την επιστήμη.
Το βασικότερο ερώτημα που έθεσε ο άνθρωπος στον εαυτό του όταν απέκτησε συνείδηση και ''εγώ'' , είναι το ''τι είναι ζωή''. Στέκεται με δέος και αμηχανία απέναντι του και προκειμένου να το απαντήσει , κατασκευάζει ένα παντοδύναμο παντοτινό και πανταχού παρών Θεό ικανό να δημιουργεί από το τίποτα. Κάποια ανύποπτη στιγμή ο Θεός αποφάσισε να δημιουργήσει την ζωή και το έκανε. Έτσι απλά , αυτό τα εξηγεί όλα. Θυμάμαι όταν ήμασταν μικροί, μας έλεγαν οι θεοσεβούμενοι , ότι οι πιο πιστοί άνθρωποι είναι οι γιατροί , διότι γνωρίζουν την απίστευτη πολυπλοκότητα της ζωής και δεν μπορούν να δεχτούν ότι εμφανίστηκε χωρίς την παρέμβαση κάποιου δημιουργού. Τι παραμύθι και αυτό...
Αν εξετάσεις έναν ζωντανό οργανισμό ως όλον , μένεις έκθαμβος μπροστά στην πολυπλοκότητα του. Δισεκατομμύρια κύτταρα , χημικές ουσίες , μύες , όργανα όλα μαζί ως σύνολο λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Πολυπλοκότητα και οργάνωση μαζί! Το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης. Από την ανόργανη ύλη φτάσαμε στην έμβια οργανική. Από τις ανόργανες ύλες του σύμπαντος καταλήξαμε στην θεμελιώδη χημική βάση της ζωής , τα νουκλεϊνικά οξέα DNA και RΝΑ με την διάσημη αρχιτεκτονική της διπλής έλικας.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ζωή δεν είναι αθροιστικό φαινόμενο. Δεν προσθέτουμε δηλαδή , για να δημιουργήσουμε ζωή κάποια στοιχεία (π.χ. άτομα άνθρακα , υδρογόνου , σιδήρου , φωσφόρου κλπ) τα οποία έχουν από μόνα τους κάποιες ιδιότητες αντίστοιχες με αυτές ενός ζωντανού οργανισμού. Ενώ δηλαδή μία μύγα έχει ζωή , τα άτομα αυτής από μόνα τους δεν έχουν αυτήν την ιδιότητα. Ένα άτομο φωσφόρου της μύγας από μόνο του ΔΕΝ έχει ζωή! Εδώ έγκειται το μυστήριο. Δισεκατομμύρια μη ζωντανά άτομα ενώνονται δημιουργώντας κάτι ζωντανό. Προκειμένου να ξεπεραστεί αυτό το μυστήριο επινοήθηκαν διάφορες θεωρίες περί ψυχής , δηλαδή μιας ζωικής δύναμης (από το λατινικό Vis Vitalis) , μίας πνευματικής ουσίας η οποία ''ζωντανεύει'' τον αρχικώς άβιο οργανισμό.
Φυσικά αυτή η θέση στερείται σοβαρότητας και δεν αποδεικνύεται από πουθενά. Αγνοεί μία πολύ βασική αρχή των πραγμάτων , ότι αυτά μπορούν να παρουσιάζουν συνολικές ιδιότητες που δεν υπάρχουν ή δεν έχουν νόημα στα επί μέρους συστατικά τους. Η ιδιότητα αυτή ονομάζεται ολισμός. Ένα παράδειγμα ολιστικού φαινομένου είναι το εξής: Μία φωτογραφία αποτελείται από εκατομμύρια pixels. Κάθε ένα από αυτά αν το εξετάσεις από μόνο του δεν σου δίνει καμία πληροφορία για την φωτογραφία. Μπορεί να σου δώσει πληροφορίες άλλου τύπου , όπως με ποια μηχανή βγήκε η φωτογραφία , τα χρώματα του pixel καθώς και άλλες πληροφορίες τεχνικής φύσεως. Τα εκατομμύρια αυτά pixels τοποθετημένα με έναν μοναδικό τρόπο δίνουν ως σύνολο την φωτογραφία , η οποία μπορεί να απεικονίζει το οτιδήποτε. Το ίδιο συμβαίνει με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Όλα τα εξαρτήματα μαζί , τοποθετημένα με συγκεκριμένο τρόπο μας δίνουν έναν PC. Κάθε ένα ξεχωριστά δεν μας προσφέρει πληροφορίες για το όλον παρά μόνο για τον εαυτό του.
Αυτή είναι η πολύ απλή διαφορά του αναγωγισμού (εξέταση των επί μέρους) με τον ολισμό (αντιμετώπιση και εξέταση του συστήματος ως όλον).
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι την διαφορά την κάνει η διάταξη. Δισεκατομμύρια κύτταρα ατάκτως τοποθετημένα ΔΕΝ θα δημιουργούσαν ποτέ ζωή , όπως δεν θα δημιουργούσε κλασσική μουσική μία τυχαία σειρά από νότες ή ποίημα μία τελείως τυχαία σειρά από προτάσεις.
Τώρα το πως δημιουργήθηκε αυτή η πολυπλοκότητα είναι ένα άλλο κεφάλαιο την αρχή του οποίου έγραψε ο Λαμάρκ και ο Κάρολος Δαρβίνος...

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ 'Η ΤΗΝ ΤΙΓΡΗ;

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα στην Αθήνα για κάτι δουλειές και όταν ξεμπέρδεψα πήγα μια βόλτα απο τον Παπασωτηρίου. Εκείνη την εποχή οι αγορές μέσω internet δεν ήταν πολύ συνηθισμένες και ήταν ευκαιρία να αγοράσω κανένα καλό βιβλίο που δύσκολα θα έβρισκα στην Χίο (τότε έμενα εκεί). Μπήκα λοιπόν μέσα , και στο υπόγειο ανακάλυψα ένα βιβλίο που μου τράβηξε την προσοχή. Είχε τίτλο : '' ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ 'Η ΤΗΝ ΤΙΓΡΗ; ''

''Τι είναι πάλι αυτό;'' σκέφτηκα. Όταν το πήρα στα χέρια μου διάβασα τον συμπληρωματικό τίτλο : ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ. Να μην τα πολυλογώ το αγόρασα και όταν γύρισα στην βάση μου , προσπάθησα να το διαβάσω. Λέω ''προσπάθησα'' διότι η ανάγνωση και κυρίως η κατανόηση αυτού του βιβλίου δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο...

Αργότερα ανακάλυψα ότι ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από το παραμύθι του Frank Stockton με τον ομώνυμο τίτλο. Στο παραμύθι ένας φυλακισμένος πρέπει να διαλέξει μεταξύ δύο δωματίων όπου στο ένα υπάρχει μέσα μία τίγρη και στο άλλο μια πανέμορφη κυρία. Αν διαλέξει το πρώτο θα τον φάει η τίγρη. Αν διαλέξει το δεύτερο θα παντρευτεί την κυρία.

Το βασικό θέμα λοιπόν του βιβλίου (μαθηματική νουβέλα το χαρακτηρίζει ο συγγραφέας του Smullyan Raymond) είναι η μαθηματική λογική και τα μαθηματικά παράδοξα στην ζωή και στον λόγο. Αν εξαιρέσουμε ένα μεγάλο αριθμό από μαθηματικούς γρίφους που δεν ''παλεύονται'' (τουλάχιστον από εμένα) , υπήρχαν και αρκετοί διασκεδαστικοί γρίφοι που με πολύ θέληση και προσπάθεια μπορούσες να τους λύσεις.

Αναφέρω ενδεικτικά έναν από αυτούς :

Ο βασιλιάς μια χώρας , γνωρίζοντας προφανώς το παραμύθι του Frank Stockton σκέφτηκε <<Να , ο τέλειος τρόπος να δοκιμάσω τους κρατούμενους μου>> . Έθεσε λοιπόν σε έναν κρατούμενο την εξής δοκιμασία :

Έχεις μπροστά σου αυτές τις τρεις πόρτες οι οποίες οδηγούν αντίστοιχα σε τρία δωμάτια. Την πόρτα Ι , την πόρτα ΙΙ και την πόρτα ΙΙΙ. Η πόρτα Ι γράφει: << ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΤΙΓΡΗ>> . Η πόρτα ΙΙ γράφει: << ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ>>. Η πόρτα ΙΙΙ γράφει: <<ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΙΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΤΙΓΡΗ>> . Ο βασιλιάς διευκρίνισε ότι το πολύ ΜΙΑ πόρτα από τις τρεις έλεγε την αλήθεια. Σε ποιο δωμάτιο έπρεπε να μπει ο κρατούμενος , να πάρει την κυρία και να την παντρευτεί ;

Η λύση σε αυτόν τον γρίφο με λίγη πορσπάθεια βρίσκεται. Άλλωστε υπάρχουν και οι λύσεις στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Αυτό που δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα μπορούσε να λυθεί , είναι ο γρίφος που αναφέρει ο συγγραφέας στον πρόλογο του , απευθυνόμενος στους Έλληνες αναγνώστες. Τον παραθέτω αυτούσιο και αν κατά τύχη διαβάσει το ιστολόγιο κάποιος μαθηματικός ή μη , με ειδικές γνώσεις πάνω στις πιθανότητες ας προσπαθήσει να τον λύσει. Όχι τίποτα άλλο , αλλά τόσα χρόνια έχω την απορία και θα χαιρόμουν να μάθω την λύση!

Ο ''τρελός'' γρίφος του Raymond Smullyan για τους Έλληνες αναγνώστες του βιβλίου :

<< Ποια είναι η πιθανότητα τουλάχιστον δύο Έλληνες να έχουν ακριβώς το ίδιο πλήθος από Έλληνες φίλους; Σας βεβαιώνω ότι η πιθανότητα μπορεί να υπολογιστεί με απόλυτη ακρίβεια , χωρίς να απαιτείται να ξέρετε πόσοι Έλληνες υπάρχουν (εκτός από το ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο Έλληνες , κάτι που αποτελεί εύλογη παραδοχή - δεν νομίζετε;) . Επίσης θεωρήστε ότι η φιλία είναι αμοιβαία (δηλαδή , αν ο Γιώργος είναι φίλος του Δημήτρη , τότε και ο Δημήτρης είναι φίλος του Γιώργου) , καθώς και το ότι δεν υπολογίζουμε ένα πρόσωπο ως φίλο του εαυτού του. Λοιπόν ποια είναι η πιθανότητα ; >>

Big Bang

Εχθές το απόγευμα ο καύσωνας με κράτησε σπίτι. Πάνω από 40 βαθμούς για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα. Τις τελευταίες βδομάδες , συνηθίζω τα απογεύματα να πηγαίνω για κανένα μπανάκι , διότι η ζέστη είναι γνωστό , παλεύεται με δύο τρόπους. Με το κλιματιστικό και με το μπάνιο. Και προκειμένου να σαπίζω συνέχεια στον καναπέ...

Εχθές πάντως διάλεξα τον πρώτο τρόπο και σκαλίζοντας στην βιβλιοθήκη θυμήθηκα το βιβλίο Big Bang που είχα διαβάσει πριν από δύο καλοκαίρια. Για όσους ενδιαφέρονται για βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης δεν νομίζω ότι θα βρουν κάποιο άλλο αντιπροσωπευτικότερο. Περιγράφει με γλαφυρό και κατανοητό τρόπο την ιστορία της κοσμολογίας από την αρχαία εποχή μέχρι την σημερινή. Από τον Αρίσταρχο και τον Ερατοσθένη μέχρι τον Χόϊλ , τον Πενζίας και τον Ουίλσον. Μία διαδρομή δύο χιλιάδων ετών. Πρόκειται για ένα βιβλίο πολύ ενημερωτικό και ταυτόχρονα ψυχαγωγικό. Το έχει γράψει ο συγγραφέας του περίφημου βιβλίου ''Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά'' και του εξίσου καλού ''Κώδικες και Μυστικά'' , ο Simon Singh .

Ένα χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ότι στην αρχή κάθε κεφαλαίου αναφέρονται διάσημα γνωμικά. Έκανα μία επιλογή και παραθέτω μερικά από αυτά:

''Τοποθετήστε τρεις κόκκους άμμου στο εσωτερικό ενός καθεδρικού ναού και ο ναός θα είναι πιο γεμάτος με άμμο από ότι το διάστημα με αστέρια.''

Τζεϊμς Τζίνς

''Στην επιστήμη κάποιος προσπαθεί να πει στους ανθρώπους , με τρόπο που να είναι κατανοητός από τον καθένα , κάτι που κανείς δεν γνώριζε προηγουμένως. Στην ποίηση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.''

Πολ Ντιράκ

''Το πιο ακατανόητο πράγμα για το σύμπαν είναι ότι είναι κατανοητό.''

Άλμπερτ Αϊνστάιν

''Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο ίδιος ο Θεός που μας έχει προικίσει με αισθήσεις , λογική και διάνοια θέλει να αποποιούμαστε τη χρήση τους.''

Γαλιλαίος

''Η ζωή στην Γη είναι δαπανηρή , όμως τουλάχιστον , περιλαμβάνει ένα ετήσιο δωρεάν ταξίδι γύρω από τον Ήλιο.''

Ανώνυμος

''Η φυσική δεν είναι θρησκεία. Αν ήταν , τότε , όλοι εμείς οι φτωχοί θα είμαστε πλούσιοι.''

Λέον Λέντερμαν

''Η θεωρία του Αϊνστάιν (για τη σχετικότητα) είναι ίσως το σπουδαιότερο επίτευγμα συνθετικής σκέψης που έχει εμφανίσει μέχρι σήμερα η ανθρώπινη διάνοια.''

Μπέρτραντ Ράσελ

''Όσο λιγότερα γνωρίζει κανείς για το σύμπαν ,τόσο πιο εύκολα μπορεί να το εξηγήσει.''

Λίον Μπρίνσβιγκ

''Οι θεωρίες καταρρέουν , αλλά οι καλές παρατηρήσεις δεν ξεθωριάζουν ποτέ.''

Χάρλοου Σάπλεϊ

''Οι ουρανοί περιφέρονται από πάνω σας αποκαλύπτοντας την αιώνια δόξα τους κι εσείς έχετε το βλέμμα στραμμένο στο έδαφος.''

Δάντης

''Η πιο συναρπαστική επιστημονική φράση , όταν κάποιος ετοιμάζεται να αναγγείλει μια ανακάλυψη , δεν είναι «Εύρηκα!» , αλλά «Έχει γούστο!...» ''

Ισαάκ Ασίμοφ


Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν αρκετοί στην επιστημονική κοινότητα που δεν θεωρούν την κοσμολογία επιστήμη με την στενή έννοια του όρου. Από την στιγμή , λένε , που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να επιβεβαιωθεί ή διαψευστεί μία θεωρία με πειραματικό τρόπο δεν είναι επιστημονική.
Αν αναλογιστούμε ότι ΚΑΜΙΑ κοσμολογική θωρία δεν έχει παραμείνει αυτούσια στο πέρασμα του χρόνου (όλες έχουν διαψευστεί ή αναθεωρηθεί) ίσως και να έχουν δίκιο. Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι η φιλοσοφική διάσταση της κοσμολογίας. Καθώς και το ότι είναι η ''επιστήμη'' που απαιτεί φαντασία , έμπνευση και ανατρεπτική σκέψη όσο καμία άλλη. Πως αλλιώς θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος την ύπαρξη μαύρων οπών ή την σκοτεινή ύλη στο σύμπαν;

Με οδηγό το Euro 2004

Εμπνευσμένοι σε μεγάλο βαθμό από τον άθλο του Euro 2004 , οι πιτσιρικάδες του Νίκου Νιόπλια πέτυχαν μία ακόμα σημαντική διάκριση για το Ελληνικό Ποδόσφαιρο. Προκρίθηκαν στο τελικό του Πανευρωπαϊκου Πρωταθλήματος Νέων. Μία μοναδική διάκριση, καθώς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε επιτευχθεί κάτι ανάλογο. Στον χθεσινό ημιτελικό νίκησαν την Γερμανία με 3-2 μετά από ένα αμφίρροπο παιχνίδι με συναρπαστική διακύμανση στο σκορ. Η Γερμανική ομάδα , για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της επιτυχίας των Νέων , είχε στους τελευταίους οκτώ αγώνες έξι νίκες και δύο ισοπαλίες!
Η χθεσινή νίκη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος των Νέων έρχεται φυσικά σε πλήρη αντίθεση με την ποιότητα και την δυναμική του Ελληνικού πρωταθλήματος. Το λεγόμενο <<αντιπροσωπευτικό συγκρότημα>> δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση τα Ελληνικά πρωταθλήματα (Super League , Β' & Γ΄ Εθνικής). Αντιπροσωπεύει και επιβραβεύει το μεράκι και την διάθεση κάποιων ποδοσφαιράνθρωπων για δουλειά (κυρίως στην επαρχία) , αλλά κυρίως την μεγάλη ικανότητα του Νίκου Νιόπλια να διακρίνει το ταλέντο και τον χαρακτήρα των πιτσιρικάδων , ψάχνοντας ανά την επικράτεια. Η ομάδα αυτή είναι εξ ολοκλήρου δημιούργημα του ταλαντούχου Έλληνα τεχνικού. Ακριβώς όπως και η Εθνική ανδρών που κατέκτησε το Εuro 2004 ήταν δημιούργημα του Ότο Ρεχάγκελ είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι.

Ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω αυτό που λεγόταν μετά την κατάκτηση του Euro 2004 , ότι τώρα είναι η ευκαιρία μας να φτιάξουμε ποιοτικό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Τι σχέση έχει το Εθνικό πρωτάθλημα με την Εθνική ομάδα; Η απάντηση είναι καμία!
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Η εθνική Δανίας έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1992) αλλά το πρωτάθλημα της χώρας είναι ερασιτεχνικό! Το ίδιο ισχύει και με τις Νορβηγία , Σουηδία , Φινλανδία που έχουν ανταγωνιστικές Εθνικές ομάδες αλλά αδύναμα Πρωταθλήματα. Η Εθνική Ισπανίας δεν έχει κατακτήσει τίποτα , ενώ το Εθνικό της Πρωτάθλημα είναι με διαφορά το κορυφαίο στην Ευρώπη. Να μην πούμε για τους αλαζόνες Άγγλους που έχουν στην τροπαιοθήκη τους μόνο ένα Μουντιάλ (1966) και μάλιστα εντός έδρας , την ίδια ώρα που οι ομάδες τους σαρώνουν στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα τους διακινούνται εκατομμύρια λίρες.

Πρωτάθλημα ανταγωνιστικό , ελκυστικό και γκλαμουράτο δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ποτέ , όσες επιτυχίες και αν έρθουν από τις Εθνικές ομάδες. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι έντιμους ανθρώπους στο χώρο και όχι τα γνωστά λαμόγια που τον λυμαίνονται. Ανθρώπους σαν τον Νίκο Νιόπλια , που αντί να παρασύρονται στην γενική ποδοσφαιρική κατρακύλα , αντιστέκονται , δουλεύουν , δημιουργούν , εμπνέουν και τελικά καταφέρνουν αποτελέσματα όπως το χθεσινό!

Οι συνθέσεις

Ελλάδα: Στρατηλάτης, Μπουκουβάλας, Αποστολόπουλος (52’ Σιάκκας), Παπασταθόπουλος, Μονιάκης, Παπαδόπουλος, Δημούτσος (60’ Λαμπρόπουλος), Πλιάτσικας, Νίνης (92’ Σιόβας), Ιωαννίδης, Μήτρογλου.
Γερμανία: Μένελ, Φάικ, Χεβέντες, Μπόατενγκ, Εμπερλαϊν, Μπεν Χατίρα, Σβαμπ, Κρούζε (59’ Φάλκενμπεργκ), Κόνραντ, Εζιλ (61’ Σαμ), Τιράλα.

Σκόρερ

25΄ Μπεν Χατίρα 0-1

40΄ Σωτήρης Νίνης 1-1

58΄ Κώστας Μήτρογλου 2-1

64΄ Μπεν Χατίρα 2-2 , πεν.

89΄ Ανδρέας Λαμπρόπουλος 3-2

Παράξενες Φωτογραφίες

Six Feet Under

Έχω να δω τηλεοπτική εκπομπή στην Ελληνική TV πάνω από 1,5 χρόνο. Όχι ότι πιο πριν έβλεπα περισσότερο , αλλά τουλάχιστον την άνοιγα να δω τι λέει το πρόγραμμα. Τώρα δεν κάνω ούτε καν αυτό. Βλέπω μόνο ειδήσεις και αθλητικά. Τίποτα άλλο.

Ήταν Δεκέμβριος του 2005 όταν μετά από την προτροπή ενός φίλου , αντικατέστησα την ISDN σύνδεση και έβαλα DSL. Δεν μου πήρε πολύ χρόνο μέχρι να ανακαλύψω τον θαυμαστό κόσμο των torrents. Εκεί μπορείς να βρεις οτιδήποτε! Από βιβλία σε μορφή pdf μέχρι τις καλύτερες ταινίες που κυκλοφορούν. Και φυσικά όλες τις Αμερικάνικες τηλεοπτικές σειρές!

Αγόρασα λοιπόν και εγώ έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο 250GB και άρχισα να κατεβάζω ταινίες , σειρές και μουσική αδιαλείπτως. Υπήρχαν φορές που ο υπολογιστής κατέβαζε επί μία βδομάδα συνεχώς. Έχω μαζέψει τόσο πολύ υλικό που γέμισε και ο σκληρός...

Μέσα σε όλα , κατέβασα και το Six feet under. Πρόκειται για Αμερικάνικη δραματική σειρά που από τον τίτλο της και μόνο γίνεται κατανοητό ότι πραγματεύεται τον θάνατο. Πολύ βαρύ θέμα για τα γούστα μου. Μέχρι τώρα την ''έβγαζα'' με πιο ανάλαφρες σειρές όπως το Lost , το Prison Break και άλλες.

Το six feet under το τελείωσα εχθές. Best series I have ever seen! Εκπληκτική σειρά , είναι αδύνατον να περιγραφεί με λόγια. Μόνο αν την παρακολουθήσει κάποιος , καταλαβαίνει το μέγεθος αυτής της τηλεοπτικής εκπομπής. Ένας ύμνος στην καλή και ποιοτική τηλεόραση. Συγκινητική σειρά , με χαρακτήρες εκπληκτικά σκιαγραφημένους που ταυτίζεσαι μαζί τους σαν να ήταν μέλη της δική σου οικογένειας , βαθιά και ταυτόχρονα ξεκάθαρα μηνύματα για το νόημα της ζωής , για τον θάνατο , για την διασκέδαση , για την τέχνη , για τον πόλεμο , για την φιλία , για τις σχέσεις , για τον γάμο , για το σεξ , για όλα! Και πάνω από όλα η επιτομή της αποδοχής και όχι της απόρριψης , του διαφορετικού , του παράξενου , του ομοφυλόφιλου , του τρελού.

Η σχέση και ο γάμος δύο ανδρών , των David και Keith , δύο εκ των βασικών πρωταγωνιστών του σόου , με κάνει και γελάω. Όχι φυσικά για αυτό καθαυτό το γεγονός , άλλα για τον σάλο που θα δημιουργούνταν αν αυτό συνέβαινε σε Ελληνική τηλεοπτική σειρά. Είναι τόσο πρωτοποριακό και αντισυμβατικό το Six Feet Under , που στην Ελλάδα , σε αυτήν την τόσο συντηρητική χώρα θα χαρακτηριζόταν προσβλητικό από το ΕΣΡ και θα είχε κοπεί στην πρώτη εκπομπή. Ας είναι καλα η Nova και το internet.

Κλείνω , λέγοντας ότι η τελευταία σκηνή (περίπου πέντε λεπτά) είναι κατά την γνώμη μου μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία της τηλεόρασης.

Συγχαρητήρια στην συνάδελφο Νίκη Κρίγκου

Από το Βήμα Science :

<< Η νεαρή απόφοιτος του Μετσοβίου Νίκη Κρίγκου έδωσε στην οδοποιία το εργαλείο που έψαχνε επί ενάμιση αιώνα, με τη διδακτορική της διατριβή στο Ντελφτ της Ολλανδίας.

Η υποστήριξη μιας διδακτορικής διατριβής είναι βέβαια ύψιστη στιγμή δοκιμασίας ενός νέου επιστήμονα, αλλά σπανίως απασχολεί τα διεθνή ΜΜΕ. Μια τέτοια σπάνια περίπτωση ήταν αυτή που συνέβη στις 4 Ιουνίου στο ολλανδικό Πολυτεχνείο του Ντελφτ (Τ.U. Delft). Ποιος ο λόγος; Η εν λόγω διατριβή έδινε απάντηση σε ένα ερώτημα που απασχολεί τον πολιτισμό μας αφότου έγινε «τροχήλατος»: Πώς ακριβώς δημιουργούνται οι λακκούβες στην άσφαλτο;

Ράβε, ξήλωνε...

Ο γνωστός «τρόμος των οδηγών», οι λακκούβες, επιμένουν να εμφανίζονται σε κάθε αλλαγή εποχής, όταν οι διαστολές από το λιοπύρι του καλοκαιριού δίνουν τη σκυτάλη στις συστολές των πάγων του χειμώνα και τούμπαλιν. Ολοι καταλαβαίνουμε ότι η ανάμειξη μαστίχας από πίσσα με χαλίκια κάπου χάνει τη συνοχή της, τα χαλίκια ξεκολλάνε, η μαστίχα τρώγεται... και αργά ή γρήγορα μια λακκούβα ανοίγει. Αφού ενημερωθούν οι αρμόδιοι - συνήθως όχι προτού πέσουν αρκετοί μέσα της - κάποιο συνεργείο εμφανίζεται - συνήθως Κυριακή εξόδου ή Τσαγκαροδευτέρα πρωί - για να κλείσει τον μισό δρόμο και να ασχοληθεί επισταμένως με «το τραύμα». Μύρια τροχήλατα όνειρα ανά τον κόσμο αλλάζουν τα αμορτισέρ τους, κάποια στέλνουν τον οδηγό τους ή διαβάτες στο νοσοκομείο και άπειρες ανθρωποώρες χάνονται επειδή... κανένας δεν βρήκε το μυστικό της δημιουργίας μιας λακκούβας.
Ολα αυτά ως τον προηγούμενο μήνα και μέχρις ότου μια Ελληνίδα πάρει το διδακτορικό της στην Ολλανδία. Διότι τότε η Νίκη Κρίγκου, μια νεαρή πολιτικός μηχανικός του ΕΜΠ, παρουσίασε ένα δικό της πρόγραμμα προσομοίωσης που ανέλυε το τι συμβαίνει στον δεσμό χαλικιών και πίσσας.

Διαζύγιο» λόγω βροχής

Διαβρωμένο οδόστρωμα

Η άσφαλτος χάνει τη συνοχή της συν τω χρόνω επειδή η φθορά από τα απανωτά περάσματα οχημάτων πάνω της συναντά τη διάβρωση που προκαλεί στο εσωτερικό της το νερό της βροχής. Το τόσο δροσιστικό κατά τα άλλα βρόχινο νερό δρα καταλυτικά στις ιδιότητες των υλικών που την απαρτίζουν και στον μεταξύ τους δεσμό.
Αυτή η δράση ήταν γνωστή στους ειδικούς ως φαινόμενο, αλλά δεν είχαν βρει τον τρόπο να τη μετρήσουν επιστημονικά. Η πιο γνωστή τεχνολογία στο θέμα χρονολογείται από το 1955, όταν οι ερευνητές Griffin, Miles και Penther της γνωστής εταιρείας Shell παρουσίασαν μια μέθοδο μέτρησης αντοχής της ασφάλτου με την εργασία τους «Δοκιμή αντοχής της ασφάλτου με μικροφίλμ» (Microfilm Durability Test for Asphalt). Με βάση αυτή την εργασία κατασκευάστηκε ένα μηχάνημα μέτρησης, ονόματι Sliding Plate Microviscometer (μικρομετρητής ρευστότητας με κινούμενο πλατό). Αλλά επρόκειτο για μέθοδο και εργαλείο διακρίβωσης της τρέχουσας κατάστασης του οδοστρώματος. Δηλαδή μέσο διάγνωσης της ασθένειας για θεραπεία της και όχι μέσο πρόληψής της.

Με όπλο τα μαθηματικά

Οδόστρωμα σε άριστη κατάσταση

Αντίθετα, η Νίκη Κρίγκου στόχευσε εξαρχής στην πρόληψη. Μπορούσε τώρα να το κάνει, καθώς τις τελευταίες δύο - κυρίως - δεκαετίες είχαν δημοσιευθεί μαθηματικές αναλύσεις για τη μηχανική συμπεριφορά της ασφάλτου. [Πιο πρόσφατο παράδειγμα η εργασία «On the mechanical behavior of asphalt» των Ινδών J. Murali Krishnan και Κ.R. Rajagopal, εκδόσεις Elsevier Science, 2005.] Οπλισμένη με αυτές τις γνώσεις προσομοίωσε στον υπολογιστή της την όλη διαδικασία με ένα πρόγραμμα που δημιούργησε η ίδια. Συγκεκριμένα, μοντελοποίησε τη μεικτή επίδραση κυκλοφοριακού φόρτου και διάβρωσης σε ένα ασφαλτικό μείγμα που χρησιμοποιείται στους αυτοκινητοδρόμους των ΗΠΑ.
Από τη μελέτη της προέκυψαν τα κρίσιμα χαρακτηριστικά για κάθε συστατικό της ασφάλτου: μέγιστη παρακράτηση υγρασίας, διάχυση της υγρασίας, ικανότητα δεσμού των συστατικών της ασφάλτου. Ηταν ακριβώς η αποκρυπτογράφηση των στοιχείων που έψαχνε η οδοποιία εδώ και ενάμιση αιώνα για να φτιάξει ασφαλτικά μείγματα ακόμη πιο ανθεκτικά. Με οδηγό το πρόγραμμα της ελληνίδας ερευνήτριας, οι κατασκευαστές θα μπορούν να επιλέγουν τα κατάλληλα υλικά για κάθε περιοχή και κλιματικές συνθήκες.
Η προσομοίωση της διδακτορικής διατριβής ενδιέφερε άμεσα τους Αμερικανούς και γι' αυτό η Ενωση Τεχνολόγων Ασφαλτόστρωσης των ΗΠΑ (ΑΑΡΤ) έσπευσε να δώσει στη συμπατριώτισσά μας το ειδικό βραβείο που είχε απονείμει πριν από μισόν αιώνα στους ερευνητές της Shell - το πρώτο σε ευρωπαίο επιστήμονα του τομέα. Στη συνέχεια η Νίκη Κρίγκου σκοπεύει να εξειδικεύσει το μοντέλο της στο ασφαλτικό μείγμα που χρησιμοποιούν στην Ολλανδία (το λεγόμενο ΖΟΑΒ) και που ως σήμερα εμφανίζει ανάγκες επιδιόρθωσης ανά έξι έως και εννέα χρόνια.
Ελπίζουμε, σύντομα, να ασχοληθεί και με το δικό μας «ονομαστό» μείγμα, που παραδοσιακά επιδιορθώνεται κάθε τριετία-τετραετία, με... προεκλογικό προγραμματισμό. >>

Δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια στην συνάδελφο πολιτικό μηχανικό για την πολύτιμη μελέτη της. Εύχομαι να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την βελτίωση των οδοστρωμάτων και στην Ελλάδα. Απαιτείται βέβαια και η ''βελτίωση'' των κατασκευαστών-εργολάβων καθώς και των επιβλεπόντων (να μην αποποιούμαστε των ευθυνών μας!) έτσι ώστε μία μεγάλη πληγή στις υποδομές της χώρας μας να επουλωθεί. Έστω και ένας λιγότερος να χάσει την ζωή του λόγω προβληματικού οδοστρώματος , κέρδος θα είναι. Μπράβο και πάλι μπράβο!

Fly BEEyond Festival (ATHENS 18-07-2007)

Η σχέση μου με την μουσική δεν είναι ιδιαίτερα στενή. Ακούω περιστασιακά , αλλά όπως σε πολλά άλλα θέματα αν μου αρέσει κάτι πολύ , πωρώνομαι για τα καλά! Έτσι και με τους James . Όταν μου τους γνώρισε ο Χρίστος , ομολογώ ότι δεν περίμενα να αγαπήσω αυτό το συγκρότημα τόσο πολύ. Πέρσι τέτοια εποχή το συγκρότημα δεν υφίστατο καθώς ο ερμηνευτής Tim Booth είχε αποχωρήσει. Μετά λύπης μου είχα αποκλείσει το ενδεχόμενο να τους δω ζωντανά. Η προηγούμενη συναυλία που είχαν κάνει στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια θεωρήθηκε μία από τις κορυφαίες που έχουν γίνει. Έτσι τουλάχιστον μου είπαν οι φίλοι μου που την είχαν παρακολουθήσει. Τι κρίμα να διαλυθεί αυτό το υπέροχο συγκρότημα...

Η τύχη όμως αποφάσισε διαφορετικά! Το συγκρότημα επανασυνδέθηκε (όπως γίνεται συνήθως) και προγραμμάτισε συναυλία στην Αθήνα! Ο Χρίστος χαρούμενος με πήρε τηλέφωνο. << Έρχονται οι James στην Αθήνα!!! Κλείνουμε εισιτήρια και φύγαμε! >> Ούτε δεύτερη σκέψη δεν μου πέρασε από το μυαλό. Δεν είναι και τόσο εύκολο να φύγεις από Σάμο για Αθήνα μόνο και μόνο για μια συναυλία. No second thoughts όμως. Τέτοια συναυλία δεν χάνεται. Χαλάλι και τα χρήματα και η ταλαιπωρία και η άδεια , όλα. Κλείσαμε εισιτήρια , αναχώρηση Τετάρτη 18-07-2007 στις 10.00π.μ. αεροπορικώς και επιστροφή την επομένη στις 3.00μ.μ. Στην πορεία ο Χρίστος μου την έκανε. Δεν θα γύριζε λέει Σάμο αλλά θα πήγαινε μία βδομάδα Χαλκιδική! Σωστός!

Η συναυλία ήταν πολύ καλή. Σύμφωνα βέβαια με τα λεγόμενα του Αντρέα , όχι τόσο καλή όσο η τελευταία τους συναυλία στην Αθήνα (Λυκαβηττός). Δεν έχω μέτρο σύγκρισης και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.
Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι είχε το λιγότερο 15.000 κόσμο που έδειχνε να το διασκεδάζει πραγματικά. Ήμουν και εγώ εκεί!!!

Έπεσε και το τελευταίο ''κάστρο'' (το αδιάβλητο των Πανελλαδικών εξετάσεων...)

Όλα αυτά τα χρόνια που κυριαρχούν η διαπλοκή , η διαφθορά, η μίζα , η ρεμούλα , το ''βίσμα'' , το φακελάκι και τόσα άλλα τα οποία δηλητηριάζουν την πολιτικοοικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας , ένα πράγμα θεωρούσαμε κάποιοι αδαείς απλοί πολίτες ότι στεκόταν ακόμα όρθιο. Το αδιάβλητο και αξιοκρατικό σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Όποτε τέθηκε στο παρελθόν (και ήταν αρκετές φορές) θέμα αλλαγής του συστήματος , ένα από τα βασικά ''συν'' που χρησιμοποιούνταν ως επιχείρημα για την διατήρηση του , ήταν το περιβόητο αδιάβλητο.

Το αδιάβλητο των εξετάσεων εισαγωγής στην Δημόσια Διοίκηση είχε καταρρεύσει προ πολλού. Εκεί έχουν γίνει απίστευτα πράγματα. Πλήρης αποσάθρωση.

Ομολογώ όμως , ίσως και από αφέλεια , ότι δεν περίμενα οι Πανελλαδικές εξετάσεις να αποτελέσουν ένα ακόμα πεδίο δράσης των απατεώνων που λυμαίνονται κάθε πτυχή της ζωής αυτού του τόπου. Είχα την εντύπωση ότι τουλάχιστον αυτό το ''κάστρο'' δεν θα έπεφτε. Τελικά μάλλον είχε πέσει προ πολλού και εγώ απλά δεν το είχα αντιληφθεί...

Ταξίδι στους Φούρνους Κορσεών

Οι τελευταίες 2 μέρες με βρήκαν στο υπέροχο νησί των Φούρνων , μεταξύ Σάμου και Ικαρίας , για δουλειά. Αναχώρηση Τρίτη μεσημέρι με το Samos Sun και επιστροφή με το ίδιο πλοιάριο την Πέμπτη το πρωί. Το νησί βρίσκεται εν μέσω τουριστικής περιόδου και αυτό ήταν φανερό με το που πατήσαμε το πόδι μας εκεί. Καμία σχέση με την προ μηνός επίσκεψη μας (αρχές Ιουνίου) όπου επικρατούσε ησυχία και οι κάτοικοι του νησιού ζούσαν στους γνωστούς καθημερινούς τους ρυθμούς. Αυτές τις μέρες η κίνηση ήταν αρκετά αυξημένη, οι ταβέρνες και οι καφετέριες γεμάτες και οι λουόμενοι πολλοί.

Ο Ηλίας ο Τοπογράφος , ένας εύθυμος και διαρκώς χαμογελαστός εξηντάρης έτοιμος να καβαλήσει το εργοταξιακό Lada


Στον υπό κατασκευή δρόμο , που ενώνει τους Φούρνους με την Χρυσομηλιά , υπάρχουν σημεία με εκπληκτική θέα.

Το ''σύγχρονο'' πλοίο ΜΑΡΙΝΑ κάνει ελιγμό για να προσεγγίσει το λιμάνι του Νησιού.
Η παραλία της Χρυσομηλιάς. Σε ένα χρόνο από τώρα , οι βάρκες των ηρωικών κατοίκων του χωριού (σχεδόν όλοι ψαράδες) θα αράζουν , προστατευμένες από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες , στο υπό κατασκευή αλιευτικό καταφύγιο.

Ο Καπετάν Λευτέρης εν πλώ. Το καϊκι του , τα καλοκαίρια , εκτελεί κρουαζιέρες στους υπέροχους ορμίσκους του νησιού.
Τι να πούμε για τον χωρατατζή Μίλτο , ψαρά και ταβερνιάρη του χωριού. Η εικόνα τα λέει όλα. Κορυφαίος στο ψάρι αλλά και στην αστακομακαρονάδα!