ΜΙΑ "ΜΕΓΑΛΗ" ΧΩΡΑ ΜΕ "ΜΙΚΡΗ" ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Η σχετικά αδιάφορη Κροατία νίκησε 3-2 μέσα στο Γουέμπλεϊ την Αγγλία στερώντας από τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους την χαρά να δουν και να απολαύσουν στα γήπεδα της Ελβετίας και της Αυστρίας τους φημισμένους Άγγλους οπαδούς. Τι να πούμε βέβαια και για τους καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες μπαρ στις Αυστριακές και Ελβετικές πόλεις όπου θα φιλοξενηθούν οι αγώνες; Οι άνθρωποι, είναι σίγουρο, κήρυξαν την χθεσινή νύχτα ως μία από τις πλέον άτυχες στην επιχειρηματική τους σταδιοδρομία. Τι θα κάνουν τώρα με τους τόνους μπύρας που είχαν παραγγείλει για το καλοκαίρι; θα καταφέρουν οι Ρώσοι να αντικαταστήσουν επάξια τους Άγγλους οπαδούς;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που βασανίζουν τους διοργανωτές καθώς την Εθνική Αγγλίας λογικά δεν θα την "κλάψει" κανείς. Ομάδα που χρειάζεται απλώς μία ισοπαλία στην έδρα της για να προκριθεί και καταφέρνει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσει από αδιάφορη βαθμολογικά ομάδα είναι άξια της μοίρας της.

Στην Ελλάδα όμως υπάρχει μία ανεξήγητη εκτίμηση και σεβασμός προς το Αγγλικό ποδόσφαιρο και την Εθνική Αγγλίας. Οι μισοί Έλληνες είναι Μάντσεστερ Γιουν. και οι άλλοι μισοί Λίβερπουλ. Δημοσιογράφοι που κάνουν κο κο κο την πιο καταφανή περίπτωση πέναλτι ή οφσάιντ σε αγώνα Ελληνικού πρωταθλήματος, δηλώνουν ευθαρσώς οπαδοί της μίας ή της άλλης ομάδας και κάνουν και πλακίτσα μέσω των εφημερίδων.

Ο κορυφαίος, κατά πολλούς, δημοσιογράφος τα τελευταία 40 χρόνια, Γιάννης Διακογιάννης, όταν μιλάει για αγγλικό ποδόσφαιρο λάμπει το πρόσωπο του. Τις προάλλες έλεγε ότι ακόμα και σήμερα έχουν το καλύτερο πρωτάθλημα και ότι ο αγώνας 'Εβερτον-Πόρτσμουθ έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον αντίστοιχο Οσασούνα-Μπιλμπάο. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση "αγγλικό σκορ" όταν ένας αγώνας λήξει 5-3 άσχετα αν την τελευταία φορά που ήρθε τέτοιο σκορ σε αγώνα αγγλικού πρωταθλήματος ο Κέβιν Κίγκαν και ο Κένι Νταλγκλίς ήταν πιτσιρικάδες και ο Μίμης Δομάζος έπαιζε ακόμα μπάλα.
Το αγγλικό πρωτάθλημα και κύπελλο ήταν τα πρώτα ποδοσφαιρικά θέαματα που μπήκαν στα Ελληνικά σπίτια μεγαλώνοντας γενιές και γενιές με την τυπική αγγλική σέντρα και το αδιάκοπο τρεχαλητό , όταν οι Ισπανοί, οι Ολλανδοί , οι Ούγγροι , οι Τσεχοσλοβάκοι , οι Ρώσοι και τόσοι άλλοι έπαιζαν φανταστικό ποδόσφαιρο.
Οι Εγγλέζοι βέβαια, ξέρουν να προωθούν και να διαφημίζουν το προϊον τους. Να φτιάχνουν ένα ωραίο περιτύλιγμα και να το πλασσάρουν στον κόσμο καμουφλάροντας το περιέχομενο, που άλλωστε δεν λέει και πολλά πράγματα. Ακριβώς αυτό είπε και τις προάλλες ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Ότι δεν έχουν ιδιαίτερα ξεχωριστό πρωτάθλημα από αγωνιστικής πλευράς αλλά κυρίως από οργανωτικής.
Η Εθνική τους ομάδα , πήρε τελευταία φορά τρόπαιο το μακρινό 1966 , εντός έδρας και με την βοήθεια της διαιτησίας. Κέρδισε την Δυτική Γερμανία 4-2 στον τελικό του Μουντιάλ. Από τότε δεν έχουν πετύχει τίποτα!!! Ανέλαβαν το Euro 1996 με το σύνθημα : "Το ποδόσφαιρο επιστρέφει σπίτι" και έχασαν στον ημιτελικό από την Γερμανία του Μπίρχοφ και του Μπέρτι Φόγκς. Για διάκριση σε μουντιάλ ούτε λόγος. Τελευταία φορά πήγαν στους τέσσερις το 1990 στην Ιταλία. Το 1994 δεν προκρίθηκαν καν! Επαναλαμβάνοντας την τότε "επιτυχία" τους , θα δουν το Euro 2008 από τον καναπέ.
Πόσο χαίρομαι να αποτυγχάνουν οι αλαζόνες Άγγλοι... Δείτε τώρα αγαπητοί μου, τον Καψή και τον Χαλκιά (ναι, αυτόν που αποκαλούσε ο Ρέντναπ "βασιλιά" του κεμπάπ όταν έφυγε από την Πόρτσμουθ) , τον Κράνιτσαρ και τον Πέτριτς , τον Νιχάτ και τον Εμρέ από την τηλεόραση, και τα λέμε στα προκριματικά του Μουντιάλ 2010. Ως τότε, συνεχίστε να απολαμβάνετε το γκλαμουράτο πρωτάθλημα σας, στο οποίο ο πιο ταντούχος Άγγλος παίκτης είναι δεύτερη αλλαγή.

Υ.Γ. Ήταν το μακρινό 1990. Καλοκαίρι σε καφετέρια της προκυμαίας βλέπαμε Αγγλία-Γερμανία , ημιτελικό Μουντιάλ. 1-1 ο κανονικός αγώνας ( Μπρέμε και Λίνεκερ τα γκολ) και το ματς στην παράταση και μετά στα πέναλτι. Εγώ τότε, φανατικός υποστηρικτής της Γερμανίας (το κουσούρι μου έφυγε κατά το 2000 καθώς είμαι πλέον μόνο Εθνική Ελλάδος) προσπαθώ να βρώ για συμπαράσταση ΕΝΑΝ έστω ΕΝΑΝ θαμώνα που να υποστηρίζει Γερμανία. Δεν υπήρχε κανένας! Όλη η καφετέρια Εθνική Αγγλίας. Ούτε για την Ελλάδα δεν θα έκαναν έτσι. Όταν δε αποκλείστηκαν στα πέναλτι και το μισό μαγαζί είχε... γκρεμιστεί , εγώ απολάμβανα χαρούμενος την μπύρα μου. Μια ζωή χαρές μου δίνει αυτή η ομάδα...