ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ

Ξεκίνησα να διαβάζω το "λίγο από το αίμα σου" της Σώτης Τριανταφύλλου πριν από δύο βδομάδες, όταν στη χώρα κυριαρχούσε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Και το ολοκλήρωσα εν μέσω διαδηλώσεων, βανδαλισμών και βίαιων εξάρσεων για ένα άλλο σκάνδαλο ή μπορεί και για όλα τα σκάνδαλα μαζί. Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα, που έλεγε και ένας μεγάλος κωμικός του παρελθόντος.

Παρά ταύτα το ολοκλήρωσα με αρκετή προσήλωση και μπορώ να γράψω μερικές εντυπώσεις. Καταρχάς είναι το δεύτερο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου που διαβάζω. Πέρυσι διάβασα το βιβλίο "Για την σημαία και το έθνος", του οποίου η ανάγνωση αρκεί για να κατανοήσεις τις απόψεις της συγγραφέως για έννοιες όπως η οικογένεια, η πατρίδα, το έθνος και η θρησκεία. Οι προαναφερθείσες έννοιες παίζουν μεγάλο ρόλο στο τελευταίο μυθιστόρημα της.

Από το οπισθόφυλλο :

"Με τον Ιερώνυμο ντε Μπιουτ αποχαιρετηθήκαμε με την ίδια αλλόκοτη χειρονομία -το πιάσιμο του αγκώνα- προτού βρω την ευκαιρία να ρωτήσω για τη Λύντια κάτι περισσότερο από ένα βιαστικό «Τι κάνει η Λύντια;» και «Μένει ακόμα στο Λονδίνο;» και να πάρω μονολεκτικές απαντήσεις: «Καλά» και «Ναι». Και χωρίσαμε προτού αποφασίσω αν ήθελα να τον ξαναδώ, ή να ζητήσω τουλάχιστον τον αριθμό του τηλεφώνου του· προτού μαντέψω αν ήθελε να ξαναϊδωθούμε εκείνος. Δεν πήγα στο Πάρκο· άλλωστε, είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει. Αγγλικό καλοκαίρι: αρχίζει στο τέλος Ιουλίου, τελειώνει στην αρχή Αυγούστου. Στράφηκα προς τα βόρεια και περπάτησα με γρήγορο βήμα μέχρι το σπίτι· όταν έκλεισα πίσω μου την πόρτα, δεν ήξερα αν η ταχυκαρδία οφειλόταν στο περπάτημα ή στην αναστάτωση που μου είχε προκαλέσει η συνάντηση με τον Ιερώνυμο. Όπως και να είχε, έγραψα αυτό το βιβλίο, το τέταρτο της ζωής μου (το τρίτο βρίσκεται ακόμα στο συρτάρι· δεν θέλησα να το εκδώσω· ίσως εξηγήσω αργότερα το γιατί· ίσως και να μην εξηγήσω): πάντως, σε τούτο εδώ το βιβλίο -που μοιάζει με μυθιστόρημα αλλά δεν είναι· είναι το χρονικό της ζωής μας- πρωταγωνιστούν ο Ιερώνυμος ντε Μπιουτ, η Λύντια ντε Μπιουτ κι εγώ. Επίσης, η Κλαίρη ντε Μπιουτ, η μικρή μου αδερφή Μπέθανυ και ο τρελός μου πατέρας Ρόναλντ Ρ. Σταμπς, που το σωτήριο έτος 1930 μετανάστευσε στην Ανατολική Αφρική για να καλλιεργήσει χρυσάνθεμα."

Όπως αναφέρει και το οπισθόφυλλο, στο βιβλίο πρωταγωνιστούν έξι άτομα. Τρία άτομα της οικογένειας Ντε Μπιούτ (η μαμά Κλαίρη, ο Ιερώνυμος και η αδελφή του η Λύντια) και τρία άτομα της οικογένειας Στάμπς (ο πατέρας Ρόναλντ, ο Ευγένιος και η μικρή του αδελφή Μπέθανυ). Οι δύο οικογένειες έχουν τρία κοινά στοιχεία και αρκετές διαφορές. Πρώτον είναι Αγγλικής καταγωγής, δεύτερον είναι οικογένειες χωρισμένων γονέων και τρίτον μετανάστευσαν σχεδόν την ίδια εποχή στη Κένυα (Αγγλική αποικία από το 1930 έως το 1966). Η ιστορία τοποθετείται χρονικά και ιστορικά στο διάστημα που η Κένυα αποικιοκρατούνταν από τους Άγγλους. Σε πρώτο πλάνο δεν είναι ο τρόπος ζωής στην Αγγλία και κατόπιν στην Αφρική, αλλά ο χαρακτήρας των πρωταγωνιστών και οι μεταξύ τους σχέσεις. Πρόκειται δηλαδή για ένα βιβλίο σκιαγράφησης χαρακτήρων. Την ιστορία μας αφηγείται ο Ευγένιος (Γιουτζίν) Στάμπς. Ο Ευγένιος εξιστορεί την σχέση του με τον "κολλητό" του, τον Ιερώνυμο, με τον οποίο πέρασε μία ταραχώδη φοιτητική ακαδημαϊκή χρονιά στην Οξφόρδη. Σκιαγραφεί το πατέρα του, έναν μεσήλικα γεμάτο ευθυμία , αγνή καρδιά και επιχειρηματικό δαιμόνιο. Μας εκμυστηρεύεται τον ανεκπλήρωτο και βασανιστικό έρωτα του για την Λύντια Ντε Μπιούτ η οποία ποτέ δεν τον αγάπησε καθώς ήταν "κολλημένη" στον νεανικό της έρωτα. Περιγράφει τη ζωή στην Εύθυμη Κοιλάδα της Κένυας, τον τόπο που ζούσαν οι άγγλοι έποικοι, με τους χορούς, τις λέσχες, τις ανταλλαγές συντρόφων και τις ίντριγκες αλλά και την στιγνή καταπίεση και εκμετάλλευση των μαύρων. Μας δίνει μία εικόνα της θρησκευτικής και αριστοκρατικής ψευδοηθικής των εποίκων. Και τέλος, μας μεταφέρει στη σκοτεινή περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όπου λαμβάνει μέρος και ο ίδιος πολεμώντας στην Ασία (σε συνέντευξη της η Σώτη Τριανταφύλλου είπε ότι έγραψε 50 επιπλέον σελίδες σχετικά με τον πόλεμο αλλά στο τέλος τις "έκοψε").

Εκτός από τις αφηγήσεις του Ευγένιου, ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιστορία ακραίου έρωτα της ανήλικης Μπέθανυ Στάμπς και του Ιερώνυμου (της γράφει σε ένα γράμμα: "Θέλω να κυλήσω μέσα σου όπως το αίμα»… […] «τρίζουν οι αστερισμοί» … […] «μεγάλωσε λίγο, λιγάκι ακόμα… η αγάπη μου χωράει τον καταρράκτη σ’ ένα ποτήρι"). Αξιοσημείωτος χαρακτήρας και ο μπάτλερ της οικογένειας Ντε Μπιούτ, ο κύριος Φίλιπς, ένας σκεπτόμενος υπηρέτης που ενίοτε απεργεί (!) και διαβάζει Κάρλ Μαρξ.

Εν τέλει, θα λέγαμε ότι το βιβλίο αγγίζει πολλά θέματα αλλά εμβαθύνει σε τρία από αυτά: στον έρωτα (Λύντια-Ευγένιος και Ιερώνυμος-Μπέθανυ), την θρησκεία (ο Ιερώνυμος είναι πιστός Καθολικός ενώ ο Ευγένιος αγνωστικιστής) και την νοσταλγία (το βιβλίο διατρέχει μία περίοδο σχεδόν 40 χρόνων με πολλές παρελθοντικές αναφορές).

"Σε αυτό το βιβλίο όλα είναι αληθινά τίποτα όμως δεν είναι βέβαιο"