ΑΛΛΟΙ ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΛΑΙΝΕ. ΕΜΕΙΣ;

Σκιές πάνω από το Ελληνικό πρωτάθλημα και το περυσινό παιχνίδι της Ξάνθης με τον Εργοτέλη, άπλωσε ο Τόμας Ρατζίνσκι.

Ο πρώην επιθετικός των ακριτών που αποχώρησε το καλοκαίρι από τους Θρακιώτες επικαλούμενος προσωπικούς λόγους, με συνέντευξη του στο βελγικό περιοδικό "Sport Foot Magazine" άφησε υπονοούμενα για την αναμέτρηση με τον Εργοτέλη υποστηρίζοντας πιο χαρακτηριστικά:

"Ο άσος του Εργοτέλη κόντρα στην Ξάνθη έδινε μικρότερη απόδοση από αυτόν του Ολυμπιακού, που ήθελε νίκη επί του Ηρακλή για να πάρει το πρωτάθλημα.

Ο δικός μας αντίπαλος πάλευε για τη σωτηρία του, αλλά δεν χρειάστηκε να μοχθήσει και πολύ για να μας κερδίσει. Κατ' αρχάς, εμείς κατεβήκαμε με έξι παίκτες που δεν είχαν αγωνιστεί σχεδόν ποτέ. Το ματς ξεκίνησε με τους Κρητικούς να κερδίζουν ένα ανύπαρκτο πέναλτι και λίγο μετά έβαλαν κι άλλο ένα γκολ τραβηγμένο από τα μαλλιά.

Στο ημίχρονο μπήκα στα αποδυτήρια κλοτσώντας ό,τι έβρισκα μπροστά μου, θέλοντας να προκαλέσω και την αντίδραση των συμπαικτών μου. Τι έκαναν αρκετοί απ' αυτούς; Έβαλαν τα γέλια με μένα! Φυσικά, δεν δέχθηκα να αγωνιστώ στο δεύτερο μέρος. Από τότε άρχισα να ψάχνομαι για να φύγω".

Δεν περίμενα βέβαια τον Ρατζίνσκι να μου ανοίξει τα μάτια σχετικά με το τι γίνεται στις τελευταίες αγωνιστικές του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Θυμάμαι έναν αγώνα ΑΕΚ-ΟΣΦΠ στην Νέα Φιλαδέλφεια στον οποίο η ΑΕΚ με νίκη έπαιρνε το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟ. Η ΑΕΚ τότε είχε εκπληκτική ομάδα και έτσι ή αλλιώς το ματσάκι θα το καθάριζε. Το αστείο της υπόθεσης ήταν αφενός ότι στο 4' το σκορ ήταν ήδη 2-0 και αφετέρου ότι οι παίκτες του πάγκου του ΟΣΦΠ ξεκαρδίζονταν στα γέλια...

Δεκαέξι χρόνια έχουν περάσει από τότε , αλλά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Πέρυσι γελούσαν οι παίκτες της Ξάνθης και έκλαιγαν αυτοί του Ατρόμητου. Μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που έχει 5 αγωνιστικές λιγότερες από όσες προβλέπονται από το πρόγραμμα του. Τριάντα αγωνιστικές λέει το πρόγραμμα; Εικοσιπέντε υπολογίστε εσείς. Οι τελευταίες πέντε αγωνιστικές γίνονται επειδή πρέπει να γίνουν. Όταν έχει ντέρμπι 7-8 αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, οι ποδοσφαιρικοί αναλυτές το χαρακτηρίζουν ντέρμπι τίτλου. Ο νικητής καθαρίζει τα υπόλοιπα ματς και στέφεται πρωταθλητής.

Έχουμε λοιπόν ένα πρωτάθλημα στο οποίο:

1. Το ποδόσφαιρο που παίζεται, προκαλεί θλίψη σε όσους αγαπούν το θέαμα και όχι μόνο τις νίκες
2. Οι περισσότερες μικρές ομάδες είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο κάποιων μεγαλύτερων
3. Οι διαιτητές δεν σφυρίζουν αυτό που βλέπουν στο γήπεδο, με φυσικό επακόλουθο να κάνουν και λάθη , αλλά σφυρίζουν βάση μίας πολιτικής ανάλογα με τον αγώνα και τους εκάστοτε αντιπάλους
4. Δεν υπάρχει κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα οι μικρές ομάδες που δεν έχουν πολλούς φιλάθλους, να είναι έρμαια των οικονομικά εύρωστων μεγαλύτερων
5. Τα γήπεδα είναι σε μέτρια προς κακή κατάσταση και οι τιμές των εισιτηρίων δυσανάλογες του θεάματος που προσφέρεται.
6. Πρόεδρος της ΕΠΟ είναι ο Γκαγκάτσης. Αυτό δεν χρειάζεται ανάλυση, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε χρόνια τώρα.
7. Οι ομάδες που διαγωνίζονται, θεωρούν ότι η κατάταξη του βαθμολογικού πίνακα πρέπει να είναι ανάλογη με τα μπάτζετ τους. Έτσι , ο ΠΑΟ για παράδειγμα, που έσπρωξε 24 εκ. ευρώ για μεταγραφές, πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα πάση θυσία , άσχετα αν η ομάδα είναι ίδια ή έστω λίγο καλύτερη από την περσινή. Ότι ο ΟΣΦΠ "πρέπει" να βγει πρώτος δεν το συζητάμε καν. Η ίδια αντιστοιχία ισχύει στη μέση και στην ουρά.
8. Οι τελευταίες αγωνιστικές τελούνται είτε για τυπικούς λόγους είτε για να ρεφάρουν τα σπασμένα κάποιες ομάδες που δεν έχουν βαθμολογικό ενδιαφέρον
9. Οι ομάδες που έχουν "παραχωρήσει" τα τηλεοπτικά τους δικαιώματα στην ΕΡΤ, θεωρούν ότι πρέπει τυγχάνουν και της ανάλογης τηλεοπτικής αβάντας , άσχετα αν η ΕΡΤ χρηματοδοτείται από όλους τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.
10. Ένα μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων, ασκούν το επάγγελμα μόνο κατ΄ όνομα. Στην ουσία πρόκειται για οπαδούς (μερικές φορές από τους χειρότερους) που πληρώνονται.
11. Πολλοί που ασχολούνται (σε τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιοφωνικούς σταθμούς, γήπεδα, πλατείες, καφενεία, εφημερίδες, διαδίκτυο) μιλάνε για τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο , αλλά πολλή σπάνια για το παιχνίδι αυτό καθ' αυτό.
12. Πολλοί που ασχολούνται, θεωρούν ότι οι ομάδες είναι προέκταση του εαυτού τους, και όταν νικάει η ομάδα, άσχετα αν αυτό οφείλεται στην αξία της ή όχι, νικάνε αυτοί. Προφανώς είναι οι μοναδικές "νίκες" που πετυχαίνουν στη ζωή. Αυτό έχει ως επακόλουθο , τα γήπεδα να είναι χώροι εκτόνωσης του κάθε πικραμένου και όχι χώροι διασκέδασης και ψυχαγωγίας.

Εμείς για ποιον ακριβώς λόγο συμμετέχουμε σε αυτήν την παρωδία; Για ποιο λόγο παρακολουθούμε αυτό το πρωτάθλημα; Για ποιο λόγο διαβάζουμε εφημερίδες και βλέπουμε τηλεοπτικές εκπομπές; Δεν υπάρχει επαρκής εξήγηση για αυτήν την σχιζοφρενική συμπεριφορά. Είμαστε εξαρτημένοι όπως οι ναρκομανείς. Τι να κάνουμε όμως που την αγαπάμε την ριμάδα την μπάλα;