Ο ''ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ'' ΛΑΟΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ

Σε ένα απαράδεκτο πολίτευμα όπως η δημοκρατία (το καλύτερο όμως που έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 2.500 χρόνια) , η κορυφαία στιγμή είναι η διαδικασία των εκλογών. Έτσι είναι , αν έτσι θέλουμε να νομίζουμε. Διότι επί της ουσίας , στην δημοκρατία απαιτείται διαρκής και αδιάλειπτη συμμετοχή 365 ημέρες τον χρόνο από το σύνολο των ψηφοφόρων. Απαιτείται γνώση και παρακολούθηση των πολιτικών διαδικασιών και αποφάσεων , έλεγχος της εξουσίας μέσω των τοπικών βουλευτών και όχι ρουσφετολογικό γλείψιμο , ανιδιοτελής συνδικαλισμός και όχι κομματικοποιημένος του κερατά και γενικότερα έμπρακτη συμμετοχή στα κοινά. Πόσοι από εμάς ακολουθούμε αυτήν την οδό ; Η απάντηση είναι λίγοι. Εγώ πάντως όχι. Και επειδή δεν συμμετέχω , δεν έχω και το θράσος να κάνω κριτική. Μιλάω για κριτική , διότι είναι η πιο ανέξοδη και πιο ασφαλής μορφή διαμαρτυρίας . Συνήθως είναι κριτική του κώλου. Ο κάθε πικραμένος ημιμαθής εκφέρει γνώμη. Κάθεται μπροστά στο pc του και κάνει βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και καταγγελίες. Εγώ θα έλεγα πρώτα αυτοκριτική και μετά επίθεση και κριτική. Διότι αλλιώς γινόμαστε γραφικοί.
Πάω πατρίδα σήμερα να ψηφίσω. Καλώς ή κακώς πρόκειται για την πρώτη πολιτική πράξη που θα κάνω από τον Μάρτιο του 2004. Να πω ότι νοιώθω και περήφανος για αυτό θα πώ ψέματα. Ούτε ντροπή όμως νοιώθω. Είμαι απλά αδιάφορος. Είμαι και εγώ τμήμα του "κυρίαρχου λαού'' , ο οποίος λαός είναι κυρίαρχος για μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Μετά, είναι συνήθως απλός παρατηρητής των εξελίξεων και ζει με την ψευδαίσθηση ότι έκανε το καθήκον του.