fair play

Τα τελευταία χρόνια έχει τονιστεί και γενικά έχει επικρατήσει η κουλτούρα του fair play , δηλαδή της προσπάθειας των αντιπάλων για όσο το δυνατόν λιγότερα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα , επίδειξη από τον διαιτητή κίτρινης κάρτας σε παίκτη που προσπαθεί να "εκβιάσει" την εσχάτη των ποινών και διάφορες άλλες πτυχές που κάνουν το παιχνίδι (διότι πρόκειται για παιχνίδι , άσχετα τι προσπαθούν κάποιοι να "περάσουν") πιο δίκαιο και σωστό. Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο αυτή η τάση για fair play χωλαίνει. Πρόκειται για την περίπτωση πτώσης αντιπάλου στο έδαφος μετά από μαρκάρισμα. Έχει παρατηρηθεί , ειδικότερα από παίκτες "μικρών" ομάδων, μία προσπάθεια εκμετάλευσης αυτής της κατάστασης με συνεχείς πτώσεις στο έδαφος και κυρίως παραμονής εκεί , χωρίς το μαρκάρισμα να δικαιολογεί κάτι τέτοιο. Με την μικρή πιθανότητα να έχει όντως τραυματιστεί ο παίκτης και προκειμένου να μην κατηγορηθούν για unfair play ,οι αντίπαλοι πετούν την μπάλα πλάγιο άουτ είτε έχουν προφανή ευκαιρία για κόντρα επίθεση είτε όχι. Αυτό δημιουργεί συνεχείς διακοπές του αγώνα και σε συνδυασμό με τον εκνευριστικά αργό ρυθμό των αγώνων του Ελληνικού πρωταθλήματος το θέαμα μερικές φορές είναι απλά απογοητευτικό. Τώρα θα μου πείτε: "αυτό είναι το πρόβλημα μας και δεν βλέπουμε καλή μπάλα;" , όχι δεν είναι αυτό , άλλα είναι και αυτό. Για παράδειγμα αν είχε εφαρμοστεί ο άγραφος νόμος του Fair play , το σημερινό πρώτο γκολ της ΑΕΚ δεν θα μετρούσε. Θα έβγαζαν οι παίκτες της ΑΕΚ την μπάλα έξω και η προσπάθεια αιφνιδιασμού θα πήγαινε στα σκουπίδια. Πρόκειται για καραμπινάτη προσπάθεια του παίκτη της Λιβαδειάς , να ανακόψει την κόντρα επίθεση. Για αυτό δεν σηκώθηκε αμέσως από το τερέν. Εκτός αυτού , πολλές φορές μετά την εφαρμογή του Fair play , οι αντίπαλοι δεν επιστρέφουν την μπάλα στο σημείο που ήταν, αλλά σχεδόν πάντα στον τερματοφύλακα. Και όχι μόνο αυτό αλλά αρχίζουν και το πρέσινγκ αμέσως μετά με σκοπό να κλέψουν την μπάλα! Τελικά , με απλά λόγια , καταλήγει η όλη φάση να ευνοεί την ομάδα που επέστρεψε την μπάλα. Ειμαι λοιπόν υπέρ του unfair play όταν αυτό ευνοεί τον γρήγορα ρυθμό ενός αγώνα. Μας φτάνει που το παιχνίδι στην Ελλάδα παίζεται σαν σε replay , να μας λύπει το υπερβολικό fair play...
Και ένα video με πραγματικό fair play και όχι μαϊμου.

ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ Η ΧΙΟΣ!!!

Με μεγάλη χαρά πληροφορήθηκα σήμερα την καλή πορεία της ομάδας της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Αναφέρομαι φυσικά στο "3 στα 3" που έχει κάνει στον προκριματικό όμιλο της Ευρωλίγκας , που διεξάγεται στην Κωνσταντινούπολη , η ομάδα Πόλο της Χίου. Στην πρώτη της (αν δεν κάνω λάθος) σημμετοχή στην Ευρωλίγκα , είναι μια ανάσα από την πρόκριση στην επόμενη φάση. Μία ομάδα επαρχιακή ,χωρίς μεγάλη προβολή , με κύρια μέσα την μεγάλη παράδοση στο άθλημα και την σκληρή δουλειά προχωράει θετικά και μας κάνει χαρούμενους. Πάντα τέτοια!!!

Ismael Blanco

Μήπως τελικά , χωρίς να έχουμε το καλοκαίρι μεγάλες προσδοκίες , βρήκαμε παικταρά γκολεαδόρ; Είναι νωρίς ακόμα άλλα δείχνει καλά στοιχεία. Αναρωτιέμαι όμως πως θα μπορούσαν να χωρέσουν στην ίδια ενδεκάδα ό Μπλάνκο , ο Λύμπε και ο Ρίμπο. Δύσκολο σταυρόλεξο για τον Φερέρ...

Tracy Chapman-Fast car

ΝΕΟ "ΚΗΡΥΓΜΑ" ΑΠΟ ΑΜΒΩΝΟΣ

Βιογραφικό:

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος (κοσμικό όνομα Διονύσιος Ρούσσας) γεννήθηκε στη Σαλμώνη Πύργου Ηλείας το 1934.
Σπούδασε Φιλολογία και Θεολογία. Χειροτονήθηκε το 1964 Διάκονος και το 1965 Πρεσβύτερος.
Η Ιερά Σύνοδος του ανέθεσε την σύνταξη του φυλλαδίου "Φωνή Κυρίου", το οποίο διηύθυνε για έξι χρόνια. Το 1966 παραιτείται από τη θέση του ως καθηγητής και τοποθετείται Διευθυντής Κηρύγματος στην Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1968 διορίζεται από την Ιερά Σύνοδο Διευθυντής του Φοιτητικού Θεολογικού Οικοτροφείου. Την θέση αυτή κράτησε μέχρι την προαγωγή του το σε επίσκοπο το 1974. Επί πλέον από το 1968 αναλαμβάνει την ευθύνη των εκδόσεων και του Τυπογραφείου της Αποστολικής Διακονίας. Τον Μάιο του 1972 εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στην εκλογή και ενθρόνιση του Πατριάρχου Βουλγαρίας Μαξίμου.
Στις 13 Ιουλίου του 1974 εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Τρα­ϊ­α­νου­πό­λε­ως και Σαμοθράκης. Η χειροτονία του έγινε στις 14 Ιουλίου 1974 στον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου της οδού Μετσόβου.
Κατεστάθη δια μεταθετού Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης στις 26 Απριλίου 2004 ως δι­ά­δο­χος του Μη­τρο­πο­λί­του Θεσ­σα­λο­νί­κης Πα­ντε­λε­ή­μο­νος Β’. Η μετάθεσή του στη Θεσσαλονίκη έγινε αφορμή μαζί με την εκλογή των νέων μητροπολιτών για τις Μητροπόλεις Κοζάνης και Ελευθερουπόλεως να δημιουργηθεί μεγάλη κρίση στις σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η Ιερά Σύνοδος αρνήθηκε να στείλει τον κατάλογο των υποψηφίων για τις τρεις αυτές Νέες χώρες προς έγκριση στην Κωνσταντινούπολη, όπως ορίζει η Πατριαρχική Πράξη του 1928. Το Πατριαρχείο συγκάλεσε Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο, η οποία αποφάσισε τη διακοπή της κοινωνίας των Αρχιερέων του Οικουμενικού Θρόνου με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Τελικά μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις οι νεοεκλεγέντες Μητροπολίτες αναγνωρίστηκαν και νέα Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος ήρε την ακοινωνησία με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και αποκατέστησε τη μνημόνευση του ονόματός του στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Η ενθρόνισή του πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Ιουνίου 2004 στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης.

Το τελευταίο του κήρυγμα (έχουν προηγηθεί πολλά):

Εναν χάρτη του 1944, γραμμένο στα σλαβικά, στην οποία η ΠΓΔΜ αναγράφεται ως «Βαρντάρσκα», έδειξε στο ποίμνιό του ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, για να ρίξει νέες βολές στο γειτονικό κρατίδιο και να εκφράσει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις στο Σκοπιανό.
Χαρακτήρισε ζοφερή πραγματικότητα τις αναγνωρίσεις της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό τους όνομα από μια σειρά χωρών, με τελευταία τον Καναδά, και κάλεσε τις Αρχές των Σκοπίων να απευθύνονται πλέον στον Καναδά για την ανάπτυξη της χώρας τους, τις επενδύσεις, τον τουρισμό, τις λιμενικές διευκολύνσεις κ.ά. «Για να καταλάβουν τι θα πει διακρατικές σχέσεις», όπως είπε.
Κατήγγειλε πως πολίτες από την ΠΓΔΜ διέρχονται καθημερινά τα σύνορα χωρίς καμία διαδικασία ελέγχου και ζήτησε από πολιτικούς και στρατιωτικούς να λάβουν τα μέτρα τους, καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά, «δεν μπορούμε να ξεμπλέξουμε ήρεμα μ αυτούς», εκτός αν φέρει κάτι σωστό και δίκαιο η νέα πρόταση που ετοιμάζει ο Μάθιου Νίμιτς.

Πηγές : http://www.ethnos.gr/ , http://el.wikipedia.org/

Oktoberfest

Οπαδοί του ΠΑΣΟΚ "πνίγουν" τον πόνο τους για το αποτέλεσμα των εκλογών σε αμέτρητα λίτρα μπύρας

Οπαδοί του Ολυμπιακού διαδηλώνουν υπέρ της παραμονής του προπονητή τους Τάκη Λεμονή , ο οποίος δέχετε άδικη και σκληρή κριτική από ΜΜΕ , Ίβιτς και Σάββα Θεωδωρίδη. Οι πληροφορίες ότι οι οπαδοί είναι ΑΕΚτζήδες και Παναθηναϊκοί που επθυμούν την παραμονή του μεγάλου κόους ελέγχονται ως ανακριβείς.

Οι παραπάνω φωτογραφίες δεν δείχνουν βέβαια ούτε οπαδούς του ΠΑΣΟΚ ούτε των ομάδων του πρώην ΠΟΚ άλλα το μεγάλο πανηγύρι μπύρας στο Μόναχο της Γερμανίας. Για τους λάτρεις της μπύρας, το απόλυτο γεγονός κάθε χρόνο έχει ένα όνομα: Oktoberfest! Η γερμανική παράδοση και οι μεγαλύτεροι ζυθοποιοί της χώρας ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα 16ήμερο "γλέντι", κατά το οποίο η πόλη του Μονάχου εμφανίζει το πιο κεφάτο της πρόσωπο. Με τη μπύρα να ρέει άφθονη, τα παραδοσιακά βαυαρικά εδέσματα να καταναλώνονται με ευχαρίστηση, τις εντυπωσιακές παρελάσεις και το συναρπαστικό λούνα παρκ, το Oktoberfest είναι ένα αξέχαστο εύθυμο πανηγύρι! Η παράδοση του Oktoberfest έχει τις ρίζες της στα 1810 και συγκεκριμένα στις 17 Οκτωβρίου, χρονολογία κατά την οποία τελέστηκε ο γάμος του διαδόχου του στέμματος της Βαυαρίας, Λουδοβίκου Α', με την πριγκίπισσα της Σαξονίας, Theresa. Ο περίφημος γάμος πραγματοποιήθηκε σε ένα λιβάδι που βρισκόταν προ των πυλών της πόλης και το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Theresienwiese προς τιμήν της πριγκίπισσας. Την τελετή ακολούθησαν εορταστικές εκδηλώσεις, στις οποίες ήταν καλεσμένοι όλοι οι κάτοικοι του Μονάχου. Το γλέντι διήρκεσε 16 ημέρες, ενώ τη λήξη του σηματοδότησαν οι ιπποδρομίες που πραγματοποιήθηκαν παρουσία της βασιλικής οικογένειας. Η απόφαση να επαναληφθούν οι ιππικοί αγώνες και τον επόμενο χρόνο ήταν το έναυσμα για την καθιέρωση αυτού που σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι. Στην πορεία του χρόνου οι ιππικοί αγώνες εγκαταλείφθηκαν και τη θέση τους πήραν άλλες ατραξιόν, σύμφωνες με την συνεχή ανάπτυξη του "fairground trade" στη Γερμανία. Το 1818 στήθηκε το πρώτο carousel και δύο κούνιες προς τέρψιν των θεατών, για να φτάσουμε στις μέρες μας, όπου οι επισκέπτες απολαμβάνουν πέρα απ' τα μελωδικά carousel και την έκκριση της αδρεναλίνης σε συναρπαστικά roller coasters. Κι οι αλλαγές δε σταματούν εδώ. Τον επόμενο χρόνο της έναρξης του φεστιβάλ προστέθηκε στα δρώμενα του και ένα "Agricultural Show" το οποίο πραγματοποιείται έκτοτε κάθε τρία χρόνια. Το 1896 είναι έτος σταθμός για την ιστορία του Oktoberfest, καθώς τα beer stands αντικαταστάθηκαν από τις πρώτες τέντες που υποστηρίζονταν από τις ζυθοποιίες. Το πιο περίεργο όμως είναι ότι μιλάμε για ένα Oktoberfest που πραγματοποιείται, ως επί το πλείστον, κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου! Αυτή η χρονική μετακύλιση του φεστιβάλ έγινε σκόπιμα, καθώς ο καιρός είναι ευνοϊκότερος το Σεπτέμβρη και δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες να απολαμβάνουν την μπύρα και τις βόλτες τους έως αργά το βράδυ. Η μεγαλύτερη, παγκοσμίως, γιορτή μπύρας, όπου κάθε τρία δευτερόλεπτα καταναλώνεται μισό λίτρο, προσελκύει κάθε χρόνο περίπου 6.000.000 επισκέπτες απ' όλον τον κόσμο. Πρωταγωνιστές είναι, φυσικά, οι δεκατέσσερις παρασκευαστές μπύρας, οι οποίοι δημιουργώντας εντυπωσιακές τέντες στους χώρους του φεστιβάλ -καθεμία με το δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα και τη δική της μουσική μπάντα- καλύπτουν όλα τα γούστα, προσφέροντας στους θαμώνες τους αξέχαστες στιγμές κεφιού και ευχαρίστησης. Οι τέντες διαθέτουν τον εξοπλισμό μιας τυπικής μπυραρίας και αναπτύσσονται διαδοχικά σε παράλληλους δρόμους, ενώ η άλλη ατραξιόν στους χώρους του φεστιβάλ, το εντυπωσιακό λούνα παρκ, βρίσκεται σε κεντρικό σημείο ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμο από παντού. H μεγάλη επιτυχία, όμως, του Oktoberfest δεν έγκειται μόνο στα αμέτρητα γαλόνια της μπύρας που μπορούν να καταναλώσουν οι επισκέπτες, αλλά και στο γεγονός ότι αποτελεί έναν "ύμνο" στη γερμανική παράδοση, χάρη στις γεμάτες κέφι και χρώμα, φολκλορικές παρελάσεις, που εντάσσονται στο εθιμοτυπικό του φεστιβάλ. Η ίδια η έναρξη του Oktoberfest σηματοδοτείται από τη μεγάλη παρέλαση των ιδιοκτητών των μπυραριών, την ονομαστή "Grand Entry of the Oktoberfest Landlords and Brewerries". Σύσσωμες οι οικογένειες των ζυθοπωλών, φορώντας τις παραδοσιακές τους στολές, διασχίζουν τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πάνω σε στολισμένες άμαξες συρόμενες από πανέμορφα άλογα. Μαζί τους παρελαύνουν και οι πρόσχαρες σερβιτόρες των μπυραριών αλλά και τα συγκροτήματα που εμφανίζονται στις 14 τέντες. Οι 1000 περίπου συμμετέχοντες δηλώνουν, με αυτό το γραφικό όσο και εντυπωσιακό τρόπο, πως το μεγάλο πανηγύρι ξεκινά, προσκαλώντας ολόκληρη την πόλη σε 16 ημέρες ξέφρενων ρυθμών και ατελείωτης μπύρας! Σε highlight, όμως, του φεστιβάλ έχει αναχθεί η διάσημη "Costume and Riflemen's Parade", που πραγματοποιείται την πρώτη Κυριακή του Oktoberfest. Χιλιάδες συμμετέχοντες με παραδοσιακές στολές, "στρατεύματα" με ιστορικές ενδυμασίες, παρελαύνουσες μπάντες, αγελάδες και κατσίκες, στολισμένες άμαξες, λουλούδια και σημαίες, όλα μαζί δημιουργούν ένα εντυπωσιακό flash back στην ιστορία της Βαυαρίας. Κυρίως, όμως, αυτό το πολύβουο και πολύχρωμο "μελίσσι", χορεύοντας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, αναβιώνει μπροστά στα μάτια των θεατών παραδοσιακά έθιμα, που έχουν τις ρίζες τους στην καρδιά της Βαυαρίας αλλά και σε άλλες ομοσπονδίες της Γερμανίας, καθώς επίσης και στα γειτονικά ευρωπαϊκά κράτη. Και, φυσικά, παρακινεί τους πάντες να συμμετάσχουν σ' αυτό το έξοχο γλέντι!Τη δεύτερη Κυριακή του φεστιβάλ τη σκυτάλη παίρνουν τα συγκροτήματα των μπυραριών, τα "Oktoberfest tent bands", τα οποία πραγματοποιούν κάτω από το άγαλμα Bavaria ανοιχτή συναυλία για το κοινό. Τα 400 περίπου μέλη των tent bands παρουσιάζουν ένα μουσικό μωσαϊκό, που με τα χρόνια έχει αποκτήσει cult status συγκεντρώνοντας γύρω από το άγαλμα πλήθος μουσικόφιλων.Φέτος το Oktoberfest διαρκεί μέχρι τις 3 Οκτωβρίου, για όσους όμως δεν προλαβαίνουν να το επισκεφθούν, οι διοργανωτές έχουν καθορίσει ήδη τις ημερομηνίες διεξαγωγής του για τα επόμενα χρόνια. Συγκεκριμένα για το 2005, η μεγάλη γιορτή της μπύρας θα ξεκινήσει στις 17 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 2 Οκτωβρίου, ενώ για το 2006 οι αντίστοιχες ημερομηνίες είναι 16 Σεπτεμβρίου-1 Οκτωβρίου. Τιμώντας την παράδοση του Oktoberfest, η μπυραρία "Octoberfest" στην Αθήνα πραγματοποιεί τα τελευταία πέντε χρόνια τη δική της γιορτή μπύρας, κατά την ίδια ακριβώς περίοδο με το φεστιβάλ του Μονάχου. Ο χώρος "φοράει τα γιορτινά" του και η παραδοσιακή βαρελίσια μπύρα του Μονάχου επιστρατεύεται για να ικανοποιήσει τις γευστικές απαιτήσεις του κοινού. Διάφορα δωράκια, όπως αναμνηστικά μπλουζάκια, καπέλα, ποτήρια κ.α., διανέμονται στους συμμετέχοντες στη γιορτή, ενώ κατά το δεκαεξαήμερο αυτό έχει καθιερωθεί έκπτωση 15% στο gift shop του μαγαζιού. Αν και κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των λάτρεων της μπύρας που επισκέπτονται τη γιορτή του "Octoberfest", όσοι λατρεύουν τις προκλήσεις έχουν έναν πρόσθετο λόγο να επισκεφθούν την μπυραρία κατά την περίοδο του φεστιβάλ. Κι αυτός ο λόγος είναι ο διαγωνισμός του πιο γρήγορου ποτηριού! Οι συμμετέχοντες πολλοί, μόνον ένας, όμως, ο νικητής. Αυτός που θα πιει ένα λίτρο μπύρας πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους φεύγει από το "Octoberfest", όχι μόνο με την ικανοποίηση της νίκης αλλά και με το έπαθλο που του επιφυλάσσουν οι υπεύθυνοι του μαγαζιού, το οποίο μεταβάλλεται χρόνο με το χρόνο. Ο περσινός νικητής, πάντως, πρέπει να αισθάνεται τυχερός, αφού πίνοντας γρήγορα την μπύρα του στο "Octoberfest" της Αθήνας κέρδισε ένα ταξίδι στο "Oktoberfest" του Μονάχου.

Πηγή : http://www.gourmed.gr

ΕΜΦΥΛΙΟΣ!

Τι έγινε ο περιβόητος πολιτικός πολιτισμός; Όπως έχει διδάξει η ιστορία , οι χειρότεροι πόλεμοι είναι οι εμφύλιοι. Απίστευτο μίσος. Πισώπλατα μαχαιρώματα , αλληλοκατηγορίες , βρώμικα επιχειρηματικά συμφέροντα , ένας ανελέητος αλληλοσπαραγμός. Τέτοια αποσύνθεση πολιτικού κόμματος εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναδεί. Αν συνεχίσουν έτσι θα απολέσουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας , και αυτό είναι ποιο λυπηρό ακόμα και από την διάσπαση. Αλήθεια , αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και ιδεών ζητούσε την ψήφο του Ελληνικού λαού πριν 5 μέρες; Αποκαρδιωτικό και καταθλιπτικό μου φαίνεται...

ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΟΥΤΣΟΣ

Απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του Αντώνη Πανούτσου στην Εφημερίδα Sportday:

''Χθες με τον τρόπο του ο Δημήτρης Μπαλής γιόρτασε τη νίκη της Αριστεράς παρουσιάζοντας τον νέο Cayenne. Με χαλύβδινα ελατήρια ώστε να αντέχει στο αντάρτικο στα βουνά της Φιλοθέης, αυξημένη ισχύ ώστε να ταξιδεύει άνετα στις πεδιάδες του Παπάγου και κατανάλωση 13,9 λίτρα/100 χλμ. ώστε να έχει αρκετή αυτονομία για να φτάσει στις εσχατιές της Πολιτείας, το νέο Porsche Cayenne θα γίνει το must κάθε περιοχής που ψήφισε Συνασπισμό. Και ελπίζω στο ΠΑΣΟΚ να το πιάσανε το μήνυμα των εκλογών. Οι αριστεροί δεν είμαστε γυφταριό. Θα πολεμήσουμε μπροστά από το «Baltazar», μέσα στο «Baltazar» (αν υπάρχει τραπέζι) και πίσω από το «Baltazar». Και αν πέσουμε στη μάχη, οι συναγωνιστές μας δεν θα μας κλάψουν, αλλά θα μας ξεπροβοδίσουν με ένα τραγούδι της Σαβίννας Γιαννάτου στο στόμα και με ένα μοχίτο στο χέρι. Οι γκόμενές μας θα βρουν το πτώμα μας από τα κόκκινα παπούτσια, που μόνο ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσαν. Και στην τσέπη μας θα υπάρχει το τελευταίο σημείωμα για να το διαβάσουν: «Δώσε στη χαροκαμένη μου τη μάνα το Μπούλγκαρι να με θυμάται και πες της να μην ασχοληθεί με το υπόλοιπο της Visa». Του κανόνα του Cayenne, του «Baltazar» και της Visa φυσικά εξαιρείται ο Διονύσης Ελευθεράτος. Ανθρωπος που εμφανίζεται σε φωτογραφία με πουκάμισο πόλο και με διπλή ρίγα στον γιακά είτε είναι γεννημένος επαναστάτης είτε Αλβανός σοβατζής που δεν άλλαξε την γκαρνταρόμπα του από τη δεκαετία του '90. Πάντως, αυτή η κίνηση του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά, που πολύ σωστά διέγνωσε ο Διονύσης, εκτός του ότι έχει τρομοκρατήσει το κατεστημένο, βλέπω να στέλνει το τετραγωνικό στη Νέα Φιλοθέη, το προπύργιο του Συνασπισμού, στα εφτά χιλιάρικα. Σε άλλες περιοχές που δεν πήγαν προς τα αριστερά, όπως τα Λιόσια και η Αγιά Βαρβάρα, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να είναι ισχυρό.''

Είχα καιρό να γελάσω τόσο. Να είσαι καλά Αντώνη!

Η λεπτή γραμμή μεταξύ αμυντικής τακτικής και ηττοπάθειας

Η αρχική σύνθεση του Ολυμπιακού:

Ολυμπιακός (Τάκης Λεμονής): Νικοπολίδης, Πατσατζόγλου, Ζεβλάκοβ, Άντζας, Ντομί, Λεντέσμα, Τοροσίδης, Στολτίδης, Γκαλέτι, Τζόρτζεβιτς, Λούα Λούα.

Κουίζ: Πόσοι από τους παραπάνω παίκτες μπορούν να απειλήσουν την αντίπαλη εστία σε σύστημα 4-5-1 ; Εγώ λέω ότι μπορούν μόνο οι τρεις τελευταίοι. Κερδίζεις έτσι μία μέτρια Ιταλική ομάδα; Όχι!

Δεν είμαι προπονητής ούτε φιλοδοξώ να γίνω , αλλά να με συγχωρήσετε , το σύστημα και το σχέδιο του ΟΣΦΠ στο χθεσινό παιχνίδι με την Λάτσιο δεν το κατάλαβα. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι μάλλον επειδή δεν είμαι προπονητής δεν το κατάλαβα. Διότι μόνο ένα διεστραμμένο προπονητικό μυαλό θα μπορούσε να κατεβάσει μία ομάδα με σύστημα 4-5-1 χωρίς κλασσικό φουνταριστό. Τι όνειρο είδε ο Τάκης; Υπάρχει μία λεπτή γραμμή μεταξύ αμυντικής τακτικής και ηττοπάθειας. Ο Λεμονής συνυπολογίζοντας το 4-3-3 του Σόλιντ με φουλ επιθετική τακτική το οποίο πήγε εξαιρετικά άσχημα (ακόμα μετράει γκολ) και το συνετό , σφικτό παιχνίδι του ΟΣΦΠ επί εποχής Μπάγεβιτς (στην δεύτερη θητεία του) όπου μάζεψε 10 βαθμούς , πήγε να κάνει κάτι ενδιάμεσο. Δεν έπαιξε ούτε 4-3-3 (Σόλιντ) ούτε 4-4-2 με δύο αμυντικά χαφ (Μπάγεβιτς). Έπαιξε 4-5-1 με τρία αμυντικά χαφ (Στολτίδης, Τοροσίδης , Λεντέσμα) και χωρίς σέντερ φορ!!! Ο Λούα Λούα ΔΕΝ την ξέρει την θέση. Ο άνθρωπος είναι περιφερειακός επιθετικός. Άφηνε συνεχώς την θέση του και γύριζε προς το κέντρο να πάρει την μπάλα με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην γραμμή κρούσης. Τι αποτέλεσμα θα είχαν οι πλαγιοκοπήσεις του Γκαλέτι και του Τζόρτζεβιτς όταν δεν υπάρχει σημείο αναφοράς μέσα στην αντίπαλη περιοχή; Ο Λεμονής έκανε την απλοϊκή σκέψη : "Κρατάω το μηδέν πίσω , κόντρα σε μία ομάδα περίπου ισοδύναμη , και κάποια στιγμή χτυπάω στην κόντρα και παίρνω το ματς." Δεν λέω , ως σκεπτικό έχει μία λογική (έτσι δεν έπαιξε και ο Όττο στο Euro 2004;) αλλά για να το εφαρμόσεις αυτό πρέπει να κατεβάσεις και την κατάλληλη ενδεκάδα. Δεν αρκεί μόνο το σύστημα.

Ως προπονητής της κερκίδας (στην προκειμένη της τηλεόρασης) προτείνω: Οι τέσσερεις πίσω οι ίδιοι , έξω ένα από τα τρία αμυντικά χαφ , μετατόπιση του Τζόλε στο κέντρο , ο Λούα Λούα στα αριστερά και σέντερ φορ ένα από τα 3 που διαθέτει ο ΟΣΦΠ (Νούνιες , Κοβάτσεβιτς ή Κωνσταντίνου). Δεν λέω ότι με αυτόν τον τρόπο θα έπαιρνε το παιχνίδι , άλλωστε θα μπορούσε να το πάρει και εχθές , αρκεί ο επόπτης να σήκωνε την σημαία στην φάση του γκολ της Λάτσιο. Αυτό που λέω είναι ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο έξυπνο αμυντικό παιχνίδι και στο ηττοπαθές...

Ο ''ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ'' ΛΑΟΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ

Σε ένα απαράδεκτο πολίτευμα όπως η δημοκρατία (το καλύτερο όμως που έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 2.500 χρόνια) , η κορυφαία στιγμή είναι η διαδικασία των εκλογών. Έτσι είναι , αν έτσι θέλουμε να νομίζουμε. Διότι επί της ουσίας , στην δημοκρατία απαιτείται διαρκής και αδιάλειπτη συμμετοχή 365 ημέρες τον χρόνο από το σύνολο των ψηφοφόρων. Απαιτείται γνώση και παρακολούθηση των πολιτικών διαδικασιών και αποφάσεων , έλεγχος της εξουσίας μέσω των τοπικών βουλευτών και όχι ρουσφετολογικό γλείψιμο , ανιδιοτελής συνδικαλισμός και όχι κομματικοποιημένος του κερατά και γενικότερα έμπρακτη συμμετοχή στα κοινά. Πόσοι από εμάς ακολουθούμε αυτήν την οδό ; Η απάντηση είναι λίγοι. Εγώ πάντως όχι. Και επειδή δεν συμμετέχω , δεν έχω και το θράσος να κάνω κριτική. Μιλάω για κριτική , διότι είναι η πιο ανέξοδη και πιο ασφαλής μορφή διαμαρτυρίας . Συνήθως είναι κριτική του κώλου. Ο κάθε πικραμένος ημιμαθής εκφέρει γνώμη. Κάθεται μπροστά στο pc του και κάνει βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και καταγγελίες. Εγώ θα έλεγα πρώτα αυτοκριτική και μετά επίθεση και κριτική. Διότι αλλιώς γινόμαστε γραφικοί.
Πάω πατρίδα σήμερα να ψηφίσω. Καλώς ή κακώς πρόκειται για την πρώτη πολιτική πράξη που θα κάνω από τον Μάρτιο του 2004. Να πω ότι νοιώθω και περήφανος για αυτό θα πώ ψέματα. Ούτε ντροπή όμως νοιώθω. Είμαι απλά αδιάφορος. Είμαι και εγώ τμήμα του "κυρίαρχου λαού'' , ο οποίος λαός είναι κυρίαρχος για μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Μετά, είναι συνήθως απλός παρατηρητής των εξελίξεων και ζει με την ψευδαίσθηση ότι έκανε το καθήκον του.

ΛΟΥΚΕΤΟ

Το κορυφαίο σε επισκεψιμότητα και αριθμό σχολίων Blog , του συγγραφέα Νίκου Δήμου, έβαλε για δεύτερη φορά λουκέτο. Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας, υπάρχει η πιθανότητα επανέναρξης στο μέλλον. Η οξεία αντιπαράθεση και η ανάγκη συνεχής παρακολούθησης της ροής των σχολίων , από ότι φαίνεται , κατέβαλε τον κορυφαίο Blogger , αναγκάζοντας τον να τα παρατήσει. Το κενό μεγάλο. Ελπίζουμε σε άμεση επιστροφή. Εμένα προσωπικά , μου είχε γίνει συνήθεια με το που έφτανα σπίτι μετά την δουλειά , να επισκέπτομαι κατευθείαν το Blog. Πρώτα έμπαινα σε αυτό και μετά στο δικό μου. Σχεδόν πάντα είχε ενδιαφέροντα θέματα προς συζήτηση , αρκετές φορές διαφωνούσα , αλλά η ποιότητα και το επίπεδο γραφής ήταν αδιαπραγμάτευτα. Αρκεί μία σύντομη περιήγηση σε μερικά blog (υπάρχουν πολλά), στα οποία διαβάζεις απίστευτες βλακείες, για να καταλάβει κανείς την διαφορά. Βγαλμένα από την σχολή Τριανταφυλλόπουλου και Κακαουνάκη, προκαλούν θλίψη και ορισμένες φορές θυμό , αποδεικνύοντας ότι τα ιστολόγια όσο και αν αποτελούν νέα μορφή επικοινωνίας και γράφονται κυρίως από νέους ανθρώπους , είναι ένα πιστό αντίγραφο της Ελληνικής κοινωνίας με τα καλά και τα άσχημα. Δεν νομίζω να θεωρεί κανείς κάτι τέτοιο ως ενθαρρυντικό στοιχείο, έτσι;

ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Είμαι μεγάλος λάτρης των σπορ (να παρακολουθώ όχι να συμμετέχω...) και κυρίως του ποδοσφαίρου. Όπως έχει ειπωθεί (από τους Γερμανούς αν δεν κάνω λάθος) , το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα δευτερεύοντα πράγματα στην ζωή. Για την ενημέρωση μου χρησιμοποιώ πλέον το διαδίκτυο οπότε δεν έχω πλήρη εικόνα για το ύφος και την εγκυρότητα όλων των εφημερίδων. Είναι άλλωστε πάρα πολλές (πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο , χώρα 11.000.000 ανθρώπων με τουλάχιστον 13 αθλητικές εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας!!!) και δεν θα μπορούσα να τις παρακολουθήσω και να ήθελα. Αυτή η υπερπληθώρα εντύπων , αφενός μεν δίνει την δυνατότητα να διαβαστούν πολλές απόψεις και να υπάρχει πιο σφαιρική ενημέρωση αφετέρου δε έχει ρίξει το επίπεδο αθλητικής δημοσιογραφίας στα τάρταρα. Τώρα θα μου πει κάποιος : '' Ποιό είναι το αναγνωστικό κοινό των εφημερίδων αυτών ώστε να έχουν και κάποιο επίπεδο; '' Κι όμως , υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι και υψηλού επιπέδου γενικότερα , που θέλουν να διαβάσουν ΚΑΙ για αθλητικά. Η μόνη εφημερίδα που μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις τους για σοβαρή , ευρωπαϊκού επιπέδου ενημέρωση είναι η Sportday (δεν θα πάρω τίποτα από την διαφήμιση...) , πρώτη άλλωστε και σε κυκλοφορία.

Αποκλείοντας τις οπαδικές (ποιος σοβαρός άνθρωπος θα διαβάσει εφημερίδα καφενειακού επιπέδου;) μένουν τέσσερεις με τον τίτλο της ανεξάρτητης και αδέσμευτης εφημερίδας. Αφορμή για το σχόλιο μου περί αθλητικών εντύπων πήρα από ένα άρθρο που βρήκα σε μία από αυτές τις ανεξάρτητες και αντικειμενικές φυλλάδες , όχι ξεφυλλίζοντας αλλά σερφάροντας. Η εφημερίδα αυτή έχει και ιστοσελίδα με την ηλεκτρονική της έκδοση. Θα περίμενε κανείς μία ποδοσφαιρική προσέγγιση πιο ανάλαφρη , με χιούμορ , με καλόπιστη κριτική και κυρίως με ήθος και ύφος. Παραπέμπω σε αυτό το άρθρο , γραμμένο από τον διευθυντή (!!!) της , για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι δυνατόν να ζητάμε ποδοσφαιρικό πολιτισμό και λιγότερη βία στα γήπεδα από τα πιτσιρίκια , όταν οι ''μεγάλοι'' γράφουν τέτοιες αηδίες...

ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ DNA - ΕΥΛΟΓΙΑ Ή ΚΑΤΑΡΑ;

Διάβασα σήμερα στο http://www.in.gr/ το εξής άρθρο :

'' Γενετικές αναλύσεις σε χιλιάδες ανθρώπους ευρωπαϊκής καταγωγής αποκάλυψαν το πρώτο γνωστό γονίδιο που επηρεάζει το ύψος. Η επίδρασή του όμως περιορίζεται στο ένα εκατοστό, και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι στο μέλλον θα εντοπιστούν πολλά ακόμα γονίδια.
Σε αντίθεση με την παχυσαρκία ή άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τα οποία καθορίζονται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες, το ανάστημα πιστεύεται ότι καθορίζεται από το γενετικό προφίλ σε ποσοστό έως και 90%. Ωστόσο η ανακάλυψη των γονιδίων του ύψους αποδείχτηκε δύσκολη, καθώς ο αριθμός τους εκτιμάται σε αρκετές εκατοντάδες.
Η πολυεθνική ερευνητική κοινοπραξία που δημοσιεύει την τελευταία ανακάλυψη στο περιοδικό Nature Genetics, αρχικά συνέκρινε σχεδόν ολόκληρα τα γονιδιώματα 5.000 ατόμων, κυρίως στη Βρετανία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν με γενετικές αναλύσεις σε ακόμα 29.000 ανθρώπους.
Η αναζήτηση οδήγησε στην ανακάλυψη ενός γονιδίου με την ονομασία HMGA2. Η αλλαγή μίας και μόνο βάσης (γράμματος) στην αλληλουχία του γονιδίου επηρεάζει λίγο το ύψος:
Τα άτομα με δύο αντίγραφα της «ψηλής» ποικιλίας του γονιδίου είναι κατά μέσο όρο ένα εκατοστό ψηλότερο από όσους φέρουν δύο αντίγραφα της «κοντής» ποικιλίας. Τα άτομα με ένα αντίγραφο έχουν ενδιάμεσο ύψος.
Η ανακάλυψη, αν και σημαντική, εξηγεί μόνο το 0,5% της ποικιλίας των ανθρώπινων αναστημάτων. «Σίγουρα, τα αποτελέσματά μας δεν εξηγούν γιατί ένας άνθρωπος έχει ύψος 1,92 μέτρα και ένας άλλος μόνο 1,42 μέτρα. [Το γονίδιο] είναι απλώς το πρώτο από τα πολλά που θα ανακαλυφθούν, πιθανώς αρκετές εκατοντάδες», σχολιάζει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Τιμ Φρέιλινγκ της Ιατρικής Σχολής Πενίνσουλα στο Έξετερ της Βρετανίας, επικεφαλής της μελέτης.
Οι ερευνητές δεν αποκλείουν πάντως τα νέα δεδομένα να βοηθήσουν στην κατανόηση και αντιμετώπιση ασθενειών. Από στατιστική άποψη, οι ψηλοί άνθρωποι είναι ελαφρώς πιθανότερο να νοσήσουν από καρκίνο, ενώ οι κοντοί αντιμετωπίζουν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο καρδιοπαθειών. ''

Ανακαλύψεις τέτοιου τύπου ακούμε πλέον με μεγάλη συχνότητα. Δεν αποτελούν κάτι καινούργιο και ακούγονται με την ελαφρότητα που παρακολουθεί κάποιος τον καιρό στις ειδήσεις (;) των 8. Όλο και περισσότερα γονίδια ανακαλύπτονται και γίνεται κατανοητός ο ρόλος τους στο ανθρώπινο σώμα. Γονίδια που ευθύνονται για την κατάθλιψη , το άγχος , τον έρωτα , την παχυσαρκία , το ύψος , την ευφυϊα κ.ο.κ. αποκρυπτογραφούνται , ερευνώνται και ταξινομούνται.

Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στην ιστορία της βιολογίας και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της επιστήμης , η ανακάλυψη της δομής του DNA από τον Φράνσις Κρικ και τον Τζέιμς Γουότσον είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Η αλλαγή θα είναι τρομακτικά μεγάλη.

Η ανακάλυψη του τρανζίστορ πυριτίου (το έτος 1947) και της δομής του DNA (τo 1953) , οι δύο αυτές εκπληκτικές ανακαλύψεις θα επιφέρουν τέτοιες αλλαγές που ούτε οι κορυφαίοι στοχαστές δεν μπορούν να φανταστούν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουν περάσει μόνο 60 χρόνια ερευνών και ήδη οι αλλαγές που παρατηρούνται κάθε άλλο παρά αμελητέες είναι. Πιο σημαντικές ; Πρώτο πρώτο , η εξέλιξη πολλών κλάδων της Ιατρικής , που σύμφωνα με κάποιες προβλέψεις θα εκτοξεύσει το προσδόκιμο ζωής στα 100 και πλέον χρόνια. Και δεύτερο επίσης σημαντικό η εφεύρεση και αργότερα η ταχύτατη εξάπλωση του διαδικτύου.

Η ζωή αλλάζει. Ο κόσμος εξελίσσεται. Η επιστημονική έκρηξη του εικοστού αιώνα έφερε μία νέα χιλιετία γεμάτη προοπτικές. Ως άνθρωποι της εποχής μας όμως, δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις ιστορικές αυτές στιγμές που ζούμε. Η καθημερινότητα και τα μικροπροβλήματα της, μας συνθλίβουν. Εκτός αυτού η αποτίμηση γίνεται πάντα από τους μεταγενέστερους. Οι άνθρωποι που έζησαν την εποχή της ανακάλυψης του ηλεκτρισμού , δεν θα μπορούσαν να φανταστούν που θα οδηγούσε αυτή η εξέλιξη.

Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη γνώμη που προβλέπει ένα ζοφερό μέλλον , με την αυτοκαταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού και του περιβάλλοντος του πλανήτη να είναι προ των πυλών. Δεν θα με βρουν σύμφωνο. Δεν μπορώ να είμαι απόλυτος βέβαια , αλλά είμαι αισιόδοξος.

ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ, ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;

Το καλοκαιράκι τελείωσε και σιγά σιγά μπαίνουμε σε φθινοπωρινούς ρυθμούς. Μία εποχή κατά την γνώμη μου κάπως άχαρη , όπου όλα είναι σε μεταβατική κατάσταση. Στην ίδια κατάσταση είναι και η διάθεση των περισσοτέρων , με την σημαντική διαφορά ότι φέτος έχουμε εκλογές και ...πυρκαγιές. Μπορεί επίπεδο πολιτικού διαλόγου να μην έχουμε (σε δύο βδομάδες ψηφίζουμε, και πολιτική συζήτηση με τις θέσεις των κομμάτων ακόμα δεν έχουμε δει) ,άλλα όσο να 'ναι υπάρχει κάτι να ασχοληθούμε. Με τις μέρες του Σεπτέμβρη να επιδεινώνουν την βαρεμάρα που ως συνήθως με διακατέχει αμέσως μετά το πέρας των διακοπών , και με επιβεβλημένη μία αλλαγή παραστάσεων και συνηθειών , αποφάσισα να αγοράσω ποδήλατο και το έκανα πράξη το Σάββατο.

Με αυτόν τον τρόπο , όχι μόνο ικανοποίησα μία διαχρονική παρότρυνση της μάνας μου για εκγύμναση (ως γνωστών , οι μανάδες ακόμα και 50 χρονών να είσαι 3 πράγματα θα σου λένε συνέχεια : 1. ''Να βάλεις κάνα μπουφανάκι διότι θα κρυώσεις'' 2. ''Μην βγεις το βράδυ και πιεις τίποτα ποτά'' 3. ''Να περπατάς , έτσι λένε οι γιατροί , να γυμνάζεσαι'' ) , αλλά ταυτόχρονα βρήκα και μία ασχολία να περνάω την ώρα μου.

Γνωρίζω τους κινδύνους , καθώς έναν ποδηλάτης στους Ελληνικούς δρόμους (έστω και της επαρχίας) είναι αμελητέα ποσότητα για τα απανταχού RAV 4 , Grand Vitara , Honda HRV και άλλα οχήματα πόλης (!) που κυκλοφορούν , ενώ είναι πιθανό να πέσει και θύμα χλεύης ('' ρε μεγάλε , λεφτά για μηχανάκι δεν έχεις; άντε τράβα στην άκρη να περάσω! '' ) αλλά θα αναλάβω το ρίσκο. Να είχαμε και κανέναν ποδηλατόδρομο...

Αυτό είναι το ολοκαίνουργιο GT Aggressor με 21 ταχύτητες , made in USA.

O απίστευτος κ.Μιχάλης Χρυσοχοϊδης

Όταν ξεκίνησα αυτό το blog είχα κάνει μία άτυπη συμφωνία με τον εαυτό μου να μην ασχοληθώ με πολιτικά θέματα εκτός και αν καταλυόταν η Δημοκρατία μας ή είχαμε 3ο Παγκόσμιο πόλεμο.

Ο ''μεγάλος'' πολιτικός με το όνομα Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δεν μου επέτρεψε να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου αν και το ήθελα.

Έπεσε στα χέρια μου εντελώς (το τονίζω) τυχαία, η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και ξεφυλλίζοντας την, διάβασα την συνέντευξη του κ. Χρυσοχοϊδη στην δημοσιογράφο Αριστοτελία Πελώνη.

Η Ερώτηση :

<<Και μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές , τι θα φέρει η επόμενη μέρα; >>

Η απάντηση :

<< Η επόμενη μέρα θα φέρει ανατροπές. Το σύνθημα μας είναι : Να πιάσει τόπο η θυσία των 64. Να αναδείξουμε νέες μορφές πατριωτισμού. Πατριωτισμός είναι και η προστασία του περιβάλλοντος. Να εφαρμόσουμε ένα νέο δόγμα στην πολιτική με τίτλο <<η Ελλάδα αλλάζει>> Ξεκινώντας από την διακυβέρνηση ώστε αυτή να γίνει πιο αποτελεσματική , περνώντας στην ασφάλεια των πολιτών ώστε τα σώματα ασφαλείας και η διαχείριση κρίσεων να αναδειχθούν σε πολιτικές υψηλής προτεραιότητας , αυστηροποιώντας τις ποινές στους πάσης φύσεως καταπάτητες>>

Πιο ελεεινή εκμετάλλευση νεκρών εγώ προσωπικά δεν έχω συναντήσει ξανά. Εύχομαι στον κ.Χρυσοχοϊδη να μην γίνει και αυτός κάποτε θυσία για να αλλάξει κάτι στην χώρα μας. Ντροπή!