Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ "ΟΧΤΩ" ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΛΥΑΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΡΓΟΣΧΟΛΟΥΣ

Έχω ψιλοχαθεί τον τελευταίο καιρό. Από τότε που δημιούργησα το μπλογκ, πρέπει να είναι η πρώτη φορά που έχω να γράψω τόσες μέρες. Εξαιρούνται βεβαίως οι μέρες των διακοπών κατά τις οποίες η ενασχόληση με το μπλογκ δεν αποτελεί επιλογή. Δεν μου έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό αυτές τις μέρες, άλλωστε η ζωή μου ως συνήθως είναι συμβατική και συνηθισμένη (ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος της περιπέτειας ίσως για αυτό να ζηλεύω αυτούς που ζουν έτσι) οπότε το μόνο που έχω να γράψω είναι το τι έκανα όλες αυτές τις μέρες. Σκεπτόμενος όμως την σοβαρή πιθανότητα να αρχίσουν να πέφτουν βροχή τα χασμουρητά, διότι ποιος στα αλήθεια ενδιαφέρεται για το αν εγώ είδα την άλφα τηλεοπτική σειρά ή έφαγα το βήτα υπέροχο φαγητό, θα γράψω για ένα βιβλίο που έκανα το λάθος να διαβάσω τον τελευταίο μήνα. Από εδώ και πέρα όταν ακούω για παγκόσμια μπεστ σέλλερ, καθηλωτικά θρίλερ και συναφείς περιγραφές, θα είμαι πολύ επιφυλακτικός. Θα ρωτήσει τώρα κάποιος, "καλά, τόσα χρόνια διαβάζεις λογοτεχνία, αυτό δεν το είχες υπόψη σου;" και θα του απαντήσω ότι το είχα υπόψη μου, αλλά μερικές φορές θέλω να έχω ιδίαν αντίληψη για τα πράγματα. Κοινώς, μπορεί να λένε πολλοί ότι τα βιβλία τύπου "Οχτώ" είναι ρηχά έως θα μπορούσε να πει κανείς και ανάξια λόγου, αλλά αν δεν διαβάσεις ένα από αυτά πως μπορείς να έχεις άποψη;
Κάνοντας μία παρένθεση σε αυτό που γράφω, αναφέρω ότι έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη ένα βιβλίο που γράφει για αυτό ακριβώς που σημείωσα παραπάνω. Ο τίτλος του είναι «Πώς να μιλάτε για βιβλία που δεν έχετε διαβάσει» , συγγραφέας είναι ο Μπαγιάρ και φαντάζομαι ότι θα δίνει τις κατάλληλες οδηγίες για να μιλήσει κανείς με τα χειρότερα λόγια για βιβλία όπως το "Οχτώ" χωρίς να μπει καν στον κόπο να τα διαβάσει. Καλή φάση αυτό. Θα είχα γλιτώσει ένα μήνα άσκοπης από κάθε άποψη ανάγνωσης, ενώ αν με ρωτούσε κανείς την άποψη μου για το βιβλίο, ως γνήσιος Έλληνας ξερόλας, θα είχα άποψη και μάλιστα τεκμηριωμένη! Τώρα που το σκέφτομαι, το βιβλίο του Μπαγιάρ, είναι η χαρά των Ελλήνων. Το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να τους γίνει! Απλώς πρέπει να επεκταθεί λίγο και σε άλλα θέματα , όπως για παράδειγμα : "Πως να μιλάτε για πολιτική όταν δεν έχετε διαβάσει ποτέ εφημερίδα αλλά ακούτε μόνο Πρετεντέρη και Τράγκα" ή "Πως να μιλάτε για τα προπονητικά λάθη του Καπέλο και του Μουρίνιο όταν δεν έχετε περάσει καν απέξω από σχολή προπονητών". Ένα άλλο υπέροχο βιβλίο για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το " Πως να μιλάτε για αυτοκίνητα που δεν έχετε οδηγήσει ποτέ". Νομίζω ότι στην Ελλάδα θα γινόταν το απόλυτο μπεστ σέλλερ!
Εν πάση περιπτώσει, έχω ξεφύγει τελείως από το θέμα μου, το οποία αν θυμάστε, είναι η εμπειρία του να διαβάζει κανείς το "Οχτώ" της Κάθριν Νέβιλ (Εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 767). Πρόκειται λοιπόν για οδυνηρή εμπειρία... Η αλήθεια είναι ότι ξεκινάει κάπως ψαρωτικά, την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης κατά την οποία οι επαναστάτες επιθυμούν να "βάλουν χέρι" στις μεγάλες περιουσίες των Μοναστηριών (από τότε ήταν πλούσια...). Η ηγουμένη της Μονής του Μογκλάν, φοβούμενη ότι κάποια στιγμή θα φτάσουν μέχρι τη δική της Μονή, αποφασίζει να βγάλει από το μοναστήρι το πολυτιμότερο περιουσιακό της στοιχείο, που είναι ένα μυστήριο σκάκι. Το σκάκι του Καρλομάγνου. Ένα αντικείμενο το οποίο σε ολοκληρωμένη μορφή (με όλα τα κομμάτια του μαζεμένα δηλαδή) έχει υποτίθεται φοβερή δύναμη και δεν πρέπει να πέσει σε λάθος χέρια... Δίνει λοιπόν τα κομμάτια σε κάποιες μοναχές για να τα βγάλουν από το μοναστήρι και να τα κρύψουν. Από εκεί και μετά αρχίζει ένα σαφάρι αναζήτησης των κομματιών το οποίο φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Και ποιος δεν εμπλέκεται σε αυτήν την αναζήτηση... Από τον Ναπολέοντα και τον Όιλερ , μέχρι την Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας και τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Από τον Μαρά και τον Ροβεσπιέρο μέχρι τον σκακιστή Φίλιντορ, τον Γάλλο διπλωμάτη Ταλεϊράνδο και τον Βολταίρο. Αναρωτιέσαι λοιπόν εύλογα, τι δύναμη έχει αυτό το σκάκι ώστε να το αναζητάνε τόσοι και τόσοι για εκατοντάδες χρόνια. Αυτό δεν θα το αποκαλύψω για να μην χαλάσω την έκπληξη (;) σε όποιον αποφασίσει να διαβάσει το βιβλίο απλά να αναφέρω ότι θυμίζει λίγο Κοέλο. Τίποτα άλλο.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι για να γραφτεί ένα καλό βιβλίο δεν αρκούν η μελέτη ιστορικών πηγών, εντυπωσιακών επιστημονικών στοιχείων και η γνώση της ιστορίας της τέχνης. Πρέπει τα στοιχεία που εισχωρούνται στην πλοκή, να έχουν συνάφεια μεταξύ τους, να δένουν με την κεντρική ιδέα του βιβλίου και να μην είναι γραμμένα μόνο και μόνο για εντυπωσιασμό. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται αναφορά σε έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς της ιστορίας , τον Όιλερ, να γίνεται ανάλυση για τους αριθμούς Φιμπονάτσι, για τις ανακαλύψεις του Πυθαγόρα, για την μουσική του Μπαχ, τους πολέμους του Ναπολέοντα και ένα σωρό άλλα στοιχεία, για να καταλήξουμε στο τέλος σε μία γραφική, κομπογιαννίτικη και αλχημιστική επίλυση του μυστηρίου. Παράταιρα πράγματα....

29 σχόλια:

angelina είπε...

Συμπέρασμα.....απο δω και πέρα προσέχουμε τι διαβάζουμε.

librarian είπε...

Διακρίνω μια μελαγχολική διάθεση φίλε Αλέξανδρε. Ο καιρός φταίει πιστεύω. Όσο για το οχτώ... παγκόσμιο best seller που αύριο θα έχει ξεχαστεί, όπως και τα υπόλοιπα της συγγραφέως...

Alexandros είπε...

@angelina

Αν είναι μικρό το βιβλίο πάει και έρχεται. Αυτό το ρημάδι ήταν 767 σελίδες...

Alexandros είπε...

@librarian
Τι βλέπω; Καινούργιο blog; Καλορίζικο! Είχες μήνες να κάνεις την εμφάνιση σου! Τα φθινόπωρα δεν είναι και από τα καλύτερα μου, όντως... Το "οχτώ" γράφτηκε εν έτει 1988 αλλά κυκλοφόρησε στην Ελλάδα 17 χρόνια αργότερα. Όπως κάι άλλα βιβλία του είδους. Και όλα αυτά χάρη στον Κώδικα Ντα βίντσι, που έκανε μόδα τα βιβλία με μυστήρια και περιπέτειες που "διατρέχουν την ιστορία".
Σου εύxομαι να περνάς καλά librarian!

librarian είπε...

Επανήλθα δυναμικά!
Την καλησπέρα μου.

gatti είπε...

Eπανήλθες με αλλαγές βλέπω! Ωραίο το podcast και το Urgent των Foreigner υπήρξε από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια!

Ενδιαφέρον ακούγεται το βιβλίο που σε βοηθά να μιλάς για βιβλία που δεν έχεις διαβάσει. Ακόμα πιο ενδιαφέροντα αυτά που προτείνεις. Ειδικά αυτό περί προπονητικής. Αν και νομίζω ότι οι Ελληνες δεν έχουν ανάγκη να διαβάσουν βιβλία για να το παίξουν ξερόλες. Εχουν έμφυτο ταλέντο!

Τώρα περί "Οκτώ". Ομολογώ ότι οι πρώτες του περίπου 100 σελίδες με είχαν ενθουσιάσει. Οι αφηγήσεις για τη Μονή του Μογκλάν και το σκάκι ήταν συναρπαστικές. Εκεί την πάτησα εγώ! Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που πήγα με κεκτημένη ταχύτητα στις επόμενες καμιά διακοσαριά.

Εκεί κάπου ένα μούδιασμα ήρθε, αλλά δεν έδωσα σημασία. Ελα όμως που η τύπισσα ήταν και φανατική οπαδός της εποχής του Ψυχρού Πολέμου! Η αντισοβιετική προπαγάνδα υπάρχει και στα άλλα βιβλία της και καταντά κουραστική. Ιδιαίτερα επειδή όπως λες τα βιβλία της είναι γραμμένα πολλά χρόνια πριν (άρα είναι σε πολλά σημεία ξεπερασμένα) και έγιναν μόδα τελευταία.

Το αποκορύφωμα όμως ήταν εκείνο το ...οδοιπορικό στην Αλγερία. Εντελώς περιττό και ανοικονόμητο. Η γυναίκα έχει μπλέξει μέσα στο βιβλίο της το Σύμπαν και στο τέλος καταλήγει σε μια εντελώς γραφική όπως λες κι εσύ λύση του γρίφου. Είναι μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που έχω ζήσει διαβάζοντας τέτοιου είδους βιβλία, γιατί δυστυχώς διαβάζω πολλά από αυτά.

Λίγο καιρό αργότερα, διαβάζω τη στήλη του Μαρκάκη τον οποίο εκτιμώ πολύ και έλεγε ότι είχε ενθουσιαστεί με το συγκεκριμένο βιβλίο. Εκεί είναι που έπεσα ξερή. Ευτυχώς που το διάβασες κι εσύ και αποκόμισες την ίδια εντύπωση με μένα και ξαναήρθα στα ...ίσια μου!

Alexandros είπε...

Καλημέρα gatti!
Φοβερό τραγούδι το Urgent των Foreigner έτσι; Αν ακούσεις και το δεύτερο (δύο είναι όλα κιόλα),το Personal Jesous σε εκτέλεση Jonny Cash, θα σου αρέσει εξίσου.
Αυτό που αναφέρεις, παρατήρησα και εγώ με το "Οχτώ". Στην αρχή σου προκαλεί θετικές εντυπώσεις και θέλεις να διαβάσεις την συνέχεια. Εκεί, κάπου στα μισά, όταν εμπλέκεται στο μυστήριο μέχρι και ο...Ναπολέοντας χάνεται τελείως η μπάλα. Αλλά αν έχεις διαβάσει 400 σελίδες δεν σου κάνει καρδιά να το κόψεις. Λες θα το διαβάσω μέχρι τέλους και όπου βγει. Και βγήκε στην πιο ηλίθια λύση μυστηρίου που θα μπορούσε να καταλήξει.
Έγραψε ο Μαρκάκης ότι του άρεσε το βιβλίο; Περίεργο... Μάλλον όταν το έγραψε αυτό, δεν θα είχε ολοκληρώσει την ανάγνωση. Διότι από αυτά που έχω καταλάβει, έχει διαβάσει πάρα πολλά βιβλία ώστε να ενθουσιάζεται με το "Οχτώ".

Katerina Kalfopoulou είπε...

να είσαι καλά για την περιγραφή και την προτροπή που προκύπτει από αυτήν του τύπου: μη το διαβάσεις.
Όχι πως είχα σκοπό να το διαβάσω δηλαδή, αφού ούτε καν Κοέλο δεν έχω διαβάσει, τουλάχιστον όχι ακόμη...
Μάλιστα σε μια πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή που άκουγα οδεύοντας προς την εργασία μου πρόσφατα έπεσα πάνω σε μια παλιότερη συνέντευξη του Κοέλο στην οποία μεταξύ των άλλων έλεγε: "αναρωτιέμαι γιατί αρέσουν τόσο τα βιβλία μου" και η επιμελήτρια της εκπομπής σχολίασε: μάλλον επειδή είναι εξαιρετικά εύκολα!
Δεν είμαι άπαιχτη - κι εγώ μεταξύ των άλλων - στο να μιλάω για βιβλία που δε διάβασα!
Φτάνει που τα διαβάζουν οι φίλοι και μας τα παρουσιάζουν, κουβέντα να κάνουμε...

Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σου άρεσε είναι το "ο Πλάτων και ο Πλατύπους μπαίνουν μαζί σε ένα μπαρ..." των Thomas Cathcart & Danile Klein

Alexandros είπε...

@ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Καλησπέρα! Ο Κοέλο είναι υπερτιμημένος. Δεν έχεις χάσει τίποτα που δεν τον έχεις διαβάσει. Όσο για την Νέβιλ που έγραψε το "ΟΧΤΩ" δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω από αυτά που γράφω στην ανάρτηση. Θα το βάλω στα υπόψη το βιβλίο που μου πρότινες. Τώρα διαβάζω το "Υπόθεση Ρίμαν, Η εμμονή με τους πρώτους αριμούς". Καλό είναι αλλά έχει αρκετά μαθηματικά! Νόμιζα ότι θα είναι περισσότερο βιογραφικού τύπου. Το έχεις διαβάσει;

Unknown είπε...

«Πώς να μιλάτε για βιβλία που δεν έχετε διαβάσει»Δεν εχω διαβασει κανενα βιβλιο του Μπαγιαρ, μπορω να εχω αποψη για καποιο απο αυτα.Οχι βεβαια.Μην τα ισοπεδωνουμε ολα.Πρωτα διαβαζεις και μετα εχεις αποψη.

Ανώνυμος είπε...

geia sas...diavaza ta sxolia sas gia to <> kai 8elw na pw pws einai kapws arga giati edw k 2 meres exw arxisei na to diavazw k vriskomai sthn mesh tou vivliou ...sthn arxh eixa poro8ei den 3ekolousa afhste pou mou aresei h istoria para polu...sth sunexia omws epiasa ton eauto moy na pernaei selides me perigrafes topiwn ..na kourazomai na to diavazw na variemai kai na anupomonw na teleiwsei to kefalaio na perasoun oi selides kai na er8ei h lush tou mustiriou pou kai mono sthn idea toy tha ekruve anatrixiaza..telika omws opws elega kourastika me tosh plokh kai to parathsa sthn mesh..omws me troei h agwnia gia th lush tou mustirioy kai apo th mia 8elw na to diavasw kai apo th allh lew ase kalhtera..afou ths 2 autes meres vlepw ston upno mou mustirious tupoys na paizoun skaki kai ptwmata eipa na apagkistrw8w gia ligo.... omws afou lete k seis pws h lush tou musthriou einai xalia 3enerwsa pio polu akoma... 8elw omws mia xarh an sas einai eukolo na mou peite to telos 8elw toso na to ma8w omws apo thn allh vlepw to vivlio kai trexw...gia auto an mporeite sas parakalw na mou to peite:) ???????

Ανώνυμος είπε...

<>= oxtw

Ανώνυμος είπε...

εμενα απο την αλλη μου αρεσε πολυ
το βιβλιο..γουστα ειναι αυτα..

Ανώνυμος είπε...

wraio mou fainetai ki emena kai as mhn to exw teleiwsei akoma...kai mallon 8a to 8ewrw akoma wraiotero otan to teleiwsw...an krinw apo thn 3enera pou efages file dhmiourge tou istologiou emena 8a mou aresei polu...sunh8os egw latreuw ta teleiwmata twn vivliwn pou 3enerwnoun tous perissoterous!

Alexandros είπε...

Το βιβλίο δεν έχει τέλος αντάξιο όσων έχουν προηγηθεί. Κατά τα άλλα, όντως, γούστα είναι αυτά δεν γίνεται να συμφωνούμε όλοι.

Ανώνυμος είπε...

Παρόλο που δεν τελειωσα ακομα το βιβλίο μου φαίνεται πολυ ωραίο...

Alexandros είπε...

Δυστυχώς αυτό είναι που δεν μου άρεσε. Το τέλος. Δεν θέλω να σε προκαταβάλλω αρνητικά όμως. Διάβασε το και πες μας την γνώμη σου.

Ανώνυμος είπε...


Διαβάστε το εκκρεμες του Φουκω...

Unknown είπε...

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΗΛΗΘΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΩΣ Ή ΑΠΛΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗ.ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΤΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΓΟΥΣΤΟΥ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΠΕΡΙ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΗΣ.ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΣΟΛΗΘΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΤΙΜΟΝΙ ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΝΤΑΣ ΓΕΛΟΙΟΣ.ΔΙΑΒΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΕΙΤΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΠΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ.

Alexandros είπε...

@Unknown

α) Κάνε διάλογο με τους συνανθρώπους σου χωρίς να βρίζεις και χωρίς να χρησιμοποιείς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.

β) Πουθενά δεν έγραψα να μην διαβαστεί το βιβλίο από άλλους. Κατέθεσα τις εντυπώσεις μου από την ανάγνωση του.

γ)Μην γράφεις με κεφαλαία γράμματα γιατί είναι σαν να φωνάζεις.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας! Στον κυκλο μου ειμαι γνωστη ως βιβλιοφαγος γιατι κυριολεκτικα καταβροχθηζω οποιο βιβλιο πεφτει στα χερια μου. Ενα απο αυτα τα βιβλια ηταν και το Ωχτο, το οποιο ομολογω οτι μου αρεσε παρα πολυ παρα το λιγο περιεργο τελος οπως ειπωθηκε και παραπανω. Πιστευω ομως οτι πριν κρινουμε ενα βιβλιο πρεπει να λαβουμε υποψην τελικα αν ειναι ενα βιβλιο καταλληλο για να χαλαρωσεις η ενα βιβλιο δυναμικο και απετιτικο που σε βαζει σε σκεψει. Το Ωχτο λοιπον πιστευω οτι ειναι ενα βιβλιο για χαλαρωσει οπως ειναι και τα υπολοιπα βιβλια της συνγραφεας(οσα εχω διαβασει μεχρι στιγμης). Δεν γινεται να εχουμε τις ιδιες απετησεις απο ολα τα βιβλια. Στην τελικη χρειαζονται κι αυτα γιατι δεν γινεται μεσα στην τοσο ανχωτικη ζωη μας μα μην μπορουμε με καποιον τροπο να χαλαρωνουμε.

Alexandros είπε...

Γεια σου

έχεις δίκιο ότι κάθε βιβλίο προσφέρει κάτι συγκεκριμένο. Αυτό προσφέρει αγωνία στην αρχή, φλυαρία στη μέση και το τέλος του, αν θυμάμαι καλα γτ έχουν περάσει και πολλά χρονια απο τοτε που το διάβασα, ειναι λίγο ακυρο. Πάντως για βιβλίο του είδους του θα το χαρακτήριζα σχετικά καλό.

Unknown είπε...

Καλημέρα σας! Εγώ διάβαα το βιβλίο πριν μια εβδομάδα και ενθουσιάστηκα. Τωρα ψάχνω το δεύτερο μέρος που λέγεται φωτιά. Όλα ειναι θέμα γούστου τελικα..Και πάλι καλημέρα σας...

Alexandros είπε...

Γεια σου Λένα!

Ανώνυμος είπε...

Προς το παρόν έχω δρόμο ακόμα περίπου διακοσιες σελίδες ομολογώ πως με έχει τραβήξει πολύ το γεγονός ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους αν και με κουραζουν οι περιγραφές και μερικά πράγματα που επαναλαμβάνονται κατά τη γνώμη μου είναι ένα καλό βιβλίο αν και ολοκληρωμένη άποψη θα χω στο τέλος του

Unknown είπε...

Γειά σου Αλέξανδρε,
Είμαι στη φάση της 379ης σελίδας του "ΟΧΤΩ" και ομολογώ ότι έχει κάνει τρελή δουλειά όσον αφορά την ένωση ιστορικών προσώπων μεταξύ τους με κομβικό σημείο την αναζήτηση του θρυλικού σκακιού του Μονγκλάν. Θέλει τέχνη για να το καταφέρεις αυτό. Ότι πλατιάζει σε κάποια σημεία είναι σωστό αλλά θα το τελειώσω και θα σου πώ. Όσον αφορά εσένα πές μου ποιό βιβλίο είναι από τα αγαπημένα σου?

Alexandros είπε...

Γεια σου Ελευθερία. Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι δύσκολο να το ξεχωρίσω. Θα πω τέσσερα βιβλία: α) Ο "ηλίθιος" και το β) "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι γ)"Ο ξένος" του Καμυ δ) "Ταξίδι στην άκρη της Νύχτας" του Σελιν. Και άλλα πολλά....

Σταύρος είπε...

Καλημέρα σας. Έκανα κι εγώ το λάθος να διαβάσω αυτό το άκυρο βιβλίο. Είχα παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό των πρώτων σελίδων και με κεκτημένη ταχύτητα βρέθηκα στην 200ή ή 300ή σελίδα. Όταν άρχισε να χάνετε το ενδιαφέρον μου και να συνειδητοποιώ τι πατάτα διαβάζω, είχα ήδη διαβάσει το μισό βιβλίο. Κι έτσι το συνέχισα με βαριά καρδιά μέχρι τέλους. Από τα χειρότερα που έχω διαβάσει. Ανούσιο, περιττό, φλύαρο, υπερδιογκωμένο, κουραστικό, μπερδεμένο, παραληρηματικό, υπεροπτικό και ίσως συκοφαντικό. Χάσιμο χρόνου…

Unknown είπε...

Εγω το διαβασα το βιβλιο και την φωτια που ειναι κατα καποιο τροπο η συνεχεια του αφου συνδεονται και ομολογω οτι με καθηλωσαν.και τα διαβαδα μετα απο προτροπη μιας φιλης που τα διαβασε. Τι να πω...γουστα ειναι αυτα..παντως καποια στιγμη θα τα ξαναδιαβασω...