Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ...

Πέντε χιλιάδες κόσμου στην προπόνηση. Ψυχολογική, σωματική και αγωνιστική προετοιμασία επί μία βδομάδα. Δηλώσεις επί δηλώσεων από προπονητές, παράγοντες και παλαίμαχους. Αναλύσεις επί αναλύσεων στις εφημερίδες. Εξήντα χιλιάδες άνθρωποι στο γήπεδο, διψασμένοι για νίκη και μόνο νίκη. Και στο τέλος, τι; Μία τρύπα στο νερό. Θέαμα ανύπαρκτο, γκολ κανένα, ρυθμός απελπιστικά αργός, άμυνες ταμπούρι, μηδενικό ρίσκο από τον πάγκο, τελικό 0-0 και πάμε για άλλα... Μεγαλειώδη βεβαίως βεβαίως, όπως το χθεσινό.
Φέτος μέχρι στιγμής έχουν γίνει τα εξής ντέρμπι: ΑΕΚ-ΠΑΟ 1η αγωνιστική, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 2η αγωνιστική, ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ 4η αγωνιστική, ΟΣΦΠ-ΑΕΚ 5η αγωνιστική, ΠΑΟΚ-ΠΑΟ 6η αγωνιστική, ΠΑΟ-ΟΣΦΠ 9η αγωνιστική. ΔΕΝ ΠΑΙΧΤΗΚΕ ΜΠΑΛΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ! ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ, ΕΣΤΩ ΕΙΚΟΣΙ ΛΕΠΤΑ ΛΕΠΤΑ ΚΑΛΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ...
Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτό το φαινόμενο; Μα είναι προφανές. Οι ομάδες, είναι δεδομένο, ότι μπορούν να παίξουν πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο από αυτό που αποδίδουν. Για ποιο λόγο δεν το κάνουν; Μα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν το αποζητούν οι οπαδοί τους. Ο κόσμος που πηγαίνει στο γήπεδο ή παρακολουθεί από την τηλεόραση δεν ενδιαφέρεται για το θέαμα. Το ίδιο και οι δημοσιογράφοι. Προτιμάει την νίκη από το καλό θέαμα. Για να παίξεις καλό ποδόσφαιρο, εκτός της δεδομένης ικανότητας που πρέπει να έχεις, απαιτείται και ρίσκο. Χρειάζεται να ανεβαίνουν τα μπακ, να υπάρχουν εναλλαγές θέσεων, να βγαίνουν κρυφοί κυνηγοί από το κέντρο, οι επιθέσεις να υποστηρίζονται από τουλάχιστον 5 παίκτες και εν πάση περιπτώσει να υπάρχει διάθεση για ΕΠΙΘΕΣΗ. Μία τέτοια ποδοσφαιρική προσέγγιση έχει τα ρίσκα της. Μπορεί την μία βδομάδα να ρίξεις πέντε γκολ στον Ηρακλή και την επόμενη να σε πιάσει κορόϊδο ο Αστέρας Τρίπολης. Τα έχει αυτά το ανοιχτό ποδόσφαιρο. Ε, λοιπόν οι οπαδοί δεν το αντέχουν αυτό... Δεν αντέχεται η ήττα στην Ελλάδα. Σχεδόν όλοι, προτιμούν 10 νίκες με 1-0 και την βαρεμάρα στο γήπεδο να συναγωνίζεται παρακολούθηση ταινίας του Ακίρο Κουροσάβα, παρά 8 νίκες με 4-0 και δύο γκέλες.
Οι ομάδες, πέραν όλων των άλλων, υπάρχουν για να ικανοποιούν τους πελάτες τους. Για αυτόν τον λόγο αγωνίζονται. Για να πουλάνε διαρκείας, να προσελκύουν πολλούς φιλάθλους και να κάνουν μεγάλα τηλεοπτικά συμβόλαια βασισμένα στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τηλεθέαση. Όταν συμβαίνει αυτό, η ομάδα είναι πετυχημένη, οι οπαδοί ευχαριστημένοι και ο πρόεδρος πλουσιότερος. Ε, λοιπόν αυτό κάνουν οι ομάδες! Προσπαθούν να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους. Οι πελάτες θέλουν νίκες ανεξαρτήτου θεάματος. Για πιο λόγο να πάνε κόντρα στα "θέλω" τους; Ηλίθιες είναι;

13 σχόλια:

Madame de la Luna είπε...

Θα συμφωνήσω εννοείται. Έχουμε ένα "κόλλημα" με τις νίκες γενικώς ως λαός. Εξαρτάται θαρρείς το εθνικό μας φρόνιμο απ' αυτές. Μην ξεχνάμε άλλωστε πόσο αποθεώναμε τον Ρεχάγκελ όσο κέρδιζε η Εθνική και πόσο εύκολα λίγα χρόνια μετά, λέγαμε όσα λέγαμε. Όχι όλοι, αλλά καταλαβαίνεις εσύ τώρα, προς τι ο πληθυντικός. Ένα μικρό παράδειγμα, ως συνήθως παραθέτω κι εγώ. Ταπεινό.. Καλησπέρα Αλέξανδρε.

Alexandros είπε...

@madame de la luna

Αυτού του είδους οι "νίκες" ευδοκιμούν σε τριτοκοσμικές χώρες κυρίως, καθώς και σε πολίτες ανεξαρτήτου χώρας που διακατέχονται από ελλειμματική προσωπική ευτυχία και ικανοποίηση. Το έχω παρατηρήσει. Όποτε είμαι ευτυχισμένος, το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι οι ποδοσφαιρικές νίκες. Και σου μιλάει κάποιος που είναι πωρωμένος άσχημα με την μπάλα...

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι μόνο ότι οι οπαδοί θέλουν τη νίκη, οπότε "αναγκάζουν" τις ομάδες να παίζουν από συγκρατημένα έως αντιποδόσφαιρο. Είναι και οι έλληνες διαιτητές. Που δεν αφήνουν σχεδόν κανένα παιχνίδι να πάρει ρυθμό με τα συνεχή, αψυχολόγητα σφυρίγματά τους. θυμίσου π.χ. τον Βασάρα στο ΑΕΚ-ΠΑΟ 2-1. Σε όλο το β΄ ημίχρονο άφησε να παιχτούν το πολύ 10 λεπτά μπάλας. Σφύριζε διαρκώς, καθυστερούσε ακόμα και τις εκτελέσεις των φάουλ, κ.ο.κ. Ο Δαλούκας πάλι, μόλις έβλεπε παίχτη να πέφτει, φρρρρρτ τη σφυρίχτρα! Ε, δεν γίνεται έτσι να παιχτεί μπάλα.

Φρρρρρρρρρρρτ!

Alexandros είπε...

@Ανώνυμος
Δίκιο έχεις. Έχουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Για δύο λόγους το κάνουν αυτό. Πρώτον διότι δεν έχουν φυσική κατάσταση και σφυρίζουν για να πάρουν ανάσες και δεύτερον διότι προτιμούν να σφυρίξουν ακόμα και όταν δεν είναι σίγουροι, αφού στην Ελλάδα, οι διαιτητές κατηγορούνται περισσότερο επειδή δεν έδωσαν κάτι παρά επειδή το έδωσαν...

duendes είπε...

Πρέπει να είσαι το 3ο-4ο μπλόγκ το οποίο σχολιάζει το ίδιο ακριβώς πράγμα, που έγραψα κι εγώ! :)

Πλήρης ταύτιση απόψεων, αλλά δυστυχώς αυτοί που 'δημιουργούν' αυτόν τον φαύλο κύκλο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι πολλοί περισσότεροι.

Alexandros είπε...

@duendes

Σύγκλιση απόψεων λοιπόν... Ε, δεν θέλει και πτυχίο κοινωνικών επιστημών για να διαπιστώσεις τα αυτονόητα.

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Αλεκιά!
Με αυτό το θέαμα και με αυτό το "ποδόσφαιρο" πανηγυρίσαμε το 2004... Γιατί δεν μίλησε κανείς τότε? Και γιατί "εκτελέσαμε" δια λιθοβολισμού αυτούς τους λίγους που τόλμησαν να μιλήσουν?
Ανάθεμα σε αυτόν τον Γερμαναρά και τους υπόλοιπους που ανακάλυψαν τα τρία Αμυντικά Χαφ και το σύστημα ταμπούρια ,ετσι μπαλίτσα καλή φίλε μου ,δεν θα δούμε ΠΟΤΕ!

gatti είπε...

Πολύ σωστή η προσέγγισή σου. Οι αμυντικογενείς ομάδες φέρνουν τα αποτελέσματα που τόσο πολύ επιθυμούμε. Ο φετινός Παναθηναϊκός νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οταν παίζει με τρία αμυντικά χαφ, έχει πολύ καλή αμυντική λειτουργία αλλά μπροστά δεν μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες και δεν βάζει γκολ ούτε με αίτηση με χαρτόσημο. Οταν παίζει με δύο αμυντικά χαφ και βγαίνει περισσότερο στην επίθεση, τότε στα μετόπισθεν δεν προλαβαίνει να ...μαζεύει.
Σιγά σιγά με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα προς άγραν του αποτελέσματος θα συνηθίσουμε να βλέπουμε μόνο ξένα πρωταθλήματα για να χαρούμε λίγο θέαμα.
Το εγχώριο πρωτάθλημα θα το έχουμε για εκτόνωση της καφρίλας μας, αλλά και για την συγκομιδή βαθμών. Αν παίρνουμε αποτελέσματα δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος. Δυστυχώς...

Alexandros είπε...

Γεια σου φίλε Γιάννη!
Η Εθνική ομάδα είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις από μία ομάδα που μαζεύεται για προπόνηση κάθε 3 μήνες. Από κει και πέρα , έχεις δίκιο, ο Γερμανός παίζει 5-4-1 και ο θεός βοηθός... Μπάλα έτσι δεν βλέπουμε. Αλλά αν έχεις απέναντι σου υπερομάδες όπως η Γαλλία , η Πορτογαλία κ.λ.π. προσπαθείς να "κλέψεις" το παχνίδι. Αν τους παίξεις στα ίσια μπορεί να φας και καμιά τεσσάρα.
Στο π΄ρωτάθλημα μας όμως, οι ομάδες είναι ιδίου βεληνεκούς πάνω-κάτω. Δεν δικαιολογείται τέτοιο αντιποδόσφαιρο...

Alexandros είπε...

Γεια σου gatti!
Όταν σε περίπτωση ήττας σε περνάνε γενεές δεκατέσσερις οι εφημερίδες και οι οπαδοί και η ομάδα είναι έτοιμη να διαλυθεί, καταλαβαίνεις για τι νοοτροπία μιλάμε. Φαντάσου τον ΠΑΟ να είχε χάσει από τον Πανιώνιο... Θα είχε γίνει χαμός. Ούτε την Βέρντερ θα κέρδιζε και στο ντέρμπι θα είχε 30.000 κόσμο αντί για 70.000. Και όλα αυτά για μία εππλέον ήττα. Δεν συζητάω τι θα γινόταν σε περίπτωση ήττας από τον ΟΣΦΠ.
Έπρεπε να ρισκάρει ο Τεν Κάτε. Και θα το έκανε αν ήταν προπονητής στην Ολλανδία. Αλλά μας κατάλαβε τι νούμερα είμαστε εδώ στην Ελλάδα και σου λέει από το να με σταυρώσουν αν χάσω καλύτερα να το πάω συντηρητικά το παιχνίδι.

gatti είπε...

Πού είσαι βρε Αλέξανδρε; Σε πήρε από κάτω η κατάσταση στην ΑΕΚ; Αντε, γράψε κάτι!

Πρέπει σίγουρα να έχεις διαβάσει κάποιο καλό βιβλίο αυτό τον καιρό που απέχεις από το blogging...

Nα περνάς καλά!

Την καλημέρα μου!

Alexandros είπε...

Γεια σου gatti!

Μπορεί να μη γράφω, αλλά δεν απέχω, σε παρακολουθώ. Τρεις είναι οι λόγοι που έχω να γράψω μία βδομάδα. Πρώτον ότι βαριέμαι, δεύτερον ότι έλειπα στους Φούρνους και στην Ικαρία για 3 μέρες και τρίτον ότι ασχολούμε πολύ τον τελευταίο καιρό με το subbuteo. Πρόκειται για επιτραπέζιο ποδόσφαιρο αν έχεις ακουστά.
Κατά τα άλλα διάβασα ένα βιβλίο αλλά μου βγήκε μεγάλη πατάτα. Το "Οχτώ" της Κάθριν Νέβιλ....
Τώρα διαβάζω δύο βιβλία ταυτόχρονα. Το "Περί τυφλότητας" του Σαραμάγκου και το "Υπόθεση Ρίμαν, η εμμονή με τους πρώτους αριθμούς". Αυτά είναι τα νέα μου gatti. Όπως καταλαβαίνεις, μου έχει φύγει ο αρχικός ενθουσιασμός για το μπλογκ. Έχει και η ομάδα τα χάλια της και με έχει ξενερώσει.

Να περνάς καλά gatti μου!

gatti είπε...

Kόλλησες με το subbuteo; Δύσκολα σε βλέπω να ξεκολλάς! Αν και θυμάμαι από εκείνο το ποστ για τις εμμονές, που έγραφες πως μόλις σου περάσει ο ενθουσιασμός δεν έχεις πρόβλημα να αφήσεις κάτι.

Την "πάτησες" κι εσύ και διάβασες την "πατάτα" της Νέβιλ; Join the club! Και εντάξει εσύ την πάτησες γιατί δεν ήξερες! Εγώ που ενώ ήξερα, γιατί διάβασα και τον "Μαγικό κύκλο" και το "Στοίχημα"; Το τελευταίο πάντως μπορώ να πω ότι είναι το πιο υποφερτό από τα τρία.

Για την ομάδα αντιλαμβάνομαι πλήρως τη φάση που βρίσκεσαι, αλλά για το μπλογκ ανησυχώ. Προσπάθησε να μην χάσεις τον ενθουσιασμό σου σε παρακαλώ!

Την καλησπέρα μου!