Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΙΝΣΚΙ

Την ημέρα που επέστρεφα με το πλοίο "Νήσος Μύκονος" στη Σάμο μετά την περιπλάνηση στις Σκανδιναβικές Πρωτεύουσες, "πάλευα" να ολοκληρώσω το βιβλίο "Η Κλεμμένη Εξίσωση". Ήταν 1η Σεπτέμβρη και την επομένη θα πήγαινα στη δουλειά μετά από 20 μέρες άδεια. Το βιβλίο είχε προκύψει μάπα, ήμουν μόνος μου, σκεφτόμουν ότι το καλοκαιράκι πέρασε (ο χειμώνας στη Σάμο δεν είναι εύκολη υπόθεση, πιστέψτε με), είχα μπροστά μου 9 ώρες ταξίδι και γενικά με μία λέξη β α ρ ι ό μ ο υ ν...
Επισκέφτηκα λοιπόν το κατάστημα του πλοίου και με μεγάλη ικανοποίηση διαπίστωσα ότι υπήρχαν δύο σταντ με βιβλία. Αναθάρρησα με την αρχική σκέψη ότι θα βρω να κάνω κάτι για να περάσει η ριμάδα η ώρα μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου. Η πιθανότητα, βέβαια, να βρεις κάποιο καλό βιβλίο σε κατάστημα πλοίου, είναι τόσο μεγάλη όσο και η πιθανότητα να συναντήσεις κάποια στιγμή στο μέλλον έναν ενάρετο, ηθικό και ακέραιο Μητροπολίτη. Και λέω στο μέλλον, διότι απλούστατα την σημερινή εποχή η πιθανότητα αυτή τείνει προς το μηδέν.

Εν πάση περιπτώσει , αφού έψαξα ανάμεσα σε βιβλία της Χρύσας Δημουλίδου (αυτή η γυναίκα γράφει ένα βιβλίο κάθε έξι μήνες!) , της Πίλτσερ και της Κάθυ Κέλι έπεσα σε λαβράκι! Ντάνιελ Κέλμαν ο συγγραφέας , Εγώ και ο Καμίνσκι ο τίτλος του βιβλίου. Ο Κέλμαν έγινε γνωστός στην Ελλάδα με το βιβλίο Η μέτρηση του Κόσμου το οποίο κυκλοφόρησε πέρυσι. Το Εγώ και ο Καμίνσκι όμως, γράφτηκε πριν από την μέτρηση του Κόσμου και αποτέλεσε την βάση για να θεωρηθεί ο 33χρονος Κέλμαν, ένας από τους πιο ελπιδοφόρους συγγραφείς της πατρίδας του.
Το βιβλίο αποτελείται από 178 σελίδες γεμάτες σαρκασμό, χιούμορ, έξυπνους διαλόγους και περίεργους χαρακτήρες. Ο "Εγώ" είναι ο Σεμπάστιαν Τσέλνερ ένας επίδοξος βιογράφος του διάσημου ζωγράφου Μανουέλ Καμίνσκι. Ο Καμίνσκι δεν είναι κάποιος ιδιαίτερα ταλαντούχος ζωγράφος, έγινε διάσημος διότι αντιμετώπιζε (;) προβλήματα με την όραση του, και ο Τσέλνερ θεωρεί ότι η βιογραφία του, θα γίνει μπεστ σέλλερ και θα κάνει και τον ίδιο διάσημο. Πάει στην απομονωμένη κατοικία του να τον βρει, αντιμετωπίζει ποικίλες δυσκολίες μέχρι να του δοθεί η ευκαιρία να του μιλήσει ιδιαιτέρως, και συναντάει έναν άνθρωπο ο οποίος τα έχει ολίγον "χαμένα". Το αστείο με τον Τσέλνερ είναι ότι θεωρεί τον εαυτό του σπουδαία προσωπικότητα , δεν είναι ένας απλός δημοσιογράφος-βιογράφος , αλλά ένας εν δυνάμει διάσημος συγγραφέας που θα έχει την τύχη (και όχι την τιμή) να γράψει πρώτος για τον μεγάλο Καμίνσκι. Τον Καμίνσκι, βέβαια, δεν το ξέρει σχεδόν κανένας από αυτούς που ο Τσέλνερ συναντάει στο διάβα του (σαρκασμός σχετικά με το πόσο οι "απλοί" άνθρωποι αναγνωρίζουν "διάσημους" καλλιτέχνες), ενώ γίνεται σαφές σε πολλά σημεία του βιβλίου ότι δεν είναι και από τους ανθρώπους που θα μπορούσες να πεις ότι έχει σώας τας φρένας. Ο Τσέλνερ πάλι , είναι ιδιαίτερα αντιπαθητικός και μαλώνει με όλο τον κόσμο. Από τον εισπράκτορα στο τρένο μέχρι τον ομιλητή του διπλανού τραπεζιού που μιλάει θορυβωδώς.
Το βιβλίο του Κέλμαν , με τους διαλόγους του και την σκιαγράφηση των χαρακτήρων του, θέλει να διακωμωδήσει και να περιγελάσει τον λεγόμενο "καλλιτεχνικό κύκλο". Ο σπαστικός δημοσιογράφος που νομίζει ότι κάποιος είναι , ο ξεμωραμένος γέροντας ζωγράφος που μία λέει "έτσι" και την άλλη "αλλιώς" , η κόρη του Καμίνσκι η οποία ζηλεύει επειδή έχει παρόν αλλά όχι παρελθόν (όπως και ο Τσέλνερ), οι υπόλοιποι καλλιτεχνικοί παράγοντες που δεν χάνουν την ευκαιρία να πείσουν για την γελοιότητα τους, η Τερέζ ο νεανικός έρωτας που άλλαξε το ύφος ζωγραφικής του Καμίνσκι αλλά που εκείνη κατάφερε να διαφύγει της υποτιθέμενης γοητείας του, όλοι αυτοί αποτελούν τους γραφικούς ήρωες του Κέλμαν. Πλάθεται, έτσι, μία ιστορία πολύ απλή αλλά συνάμα τρυφερή και χιουμοριστική.
"Γκουγκλάροντας" , βρήκα μία έξοχη κριτική του βιβλίου σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Αξίζει να την διαβάσετε.

8 σχόλια:

cynical είπε...

Kalimera Alexandre. To vivlio den to exw diavasei, alla epeidi etyxe na taxidepsw kai egw me to Nissos Mykonos arketes fores fetos, moy ekane entypwsi oti eixe merika apo ta kala vivlia, pragma pou den perimeneis se tetoia meri. Mexri kai Saramangou eixe, kai Karystiani. Xafniastika...

Alexandros είπε...

Καλημέρα cynical
Έτσι όπως το λες είναι. Μπορεί να είχε αρκετές σαβούρες αλλά όλο και κάτι βρίσκεται να αγοράσεις. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα σταματήσει ο πωλήτρια να μιλάει στο κινητό για να σου δώσει τα ρέστα.

gatti είπε...

Μπήκες λοιπόν κι εσύ στον κόσμο του Ντάνιελ Κέλμαν και απ΄ ό,τι κατάλαβα σου άρεσε κιόλας. Πώς βρήκες τον τρόπο γραφής του; Είναι κάπως περίεργος, αλλά αν επιμείνεις γίνεται συναρπαστικός. Οπως το γράφεις ακριβώς είναι. Σαρκαστικός, με χιούμορ και έξυπνους διαλόγους. Και το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον. Είχα διαβάσει γι΄ αυτό το βιβλίο και ήθελα να το αγοράσω, αλλά κάπου το ξέχασα. Νάσαι καλά, που μου το υπενθύμισες!

ΥΓ. Πλίτσερ! Δεν έχω χειρότερο. Δεν πρόκειται να διαβάσω ποτέ δικό της βιβλίο απλά και μόνο από αντίσταση! Οταν πηγαίνω στο βιβλιοπωλεία και βλέπω πρώτα πρώτα αραδιασμένα τα βιβλία της, τα ευλοχώνευτα και ρηχά, τρελαίνομαι. Ούτε και Δημουλίδου δεν σκοπεύω να διαβάσω, πόσο "ψαγμένα" να είναι τα βιβλία της με τέτοια ταχύτητα που γράφει;

Alexandros είπε...

@gatti

Καλός ο Κέλμαν. Και πιτσιρικάς. Δεν είναι πανω από 33 χρονών. Που σημαίνει ότι σίγουρα θα έχει πολλά να δώσει μέλλον. Στην Γερμανία θεωρείται ο πλέον ανερχόμενος συγγραφέας.
Να σου πω την αλήθεια "Το μέτρο του κόσμου" το άρχισα, αλλά κάπου στη μέση το παράτησα. Θα το ξαναπροσπαθήσω πάντως.
Ούτε Πίλτσερ έχω διαβάσει ούτε Κάθυ Κέλι ούτε Δημουλίδου, οπότε το φρόνιμο θα ήταν να μην κάνω κρίσεις για τα βιβλία τους. Είμαι όμως σχεδόν πεπεισμένος ότι δεν θα μου "πουν" τίποτα αν τα διαβάσω.
Αυτό βέβαια ουδόλως ενοχλεί τις προαναφερόμενες συγγραφείς διότι τα βιβλία τους απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες. Οπότε εγώ δεν ανήκω στο target group τους.

Madame de la Luna είπε...

Kαλημέρα! Σε διάβασα, αλλά το σχόλιο μου θα το λάβεις με e-mail. Τον συγκεκριμένο συγγραφέα δεν τον ήξερα. Ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στα link. Τα λέμε.

gatti είπε...

Eχεις απόλυτο δίκιο πως δεν είναι φρόνιμο να κάνει κάποιος κρίσεις για βιβλία που δεν έχει διαβάσει. Κι εγώ την ίδια γνώμη έχω, επομένως φαίνεται να έκανα φάουλ μ΄ αυτό που έγραψα παραπάνω. Να διευκρινίσω, λοιπόν, ότι έχω διαβάσει ένα κεφάλαιο από βιβλίο της Πλίτσερ, ούτε θυμάμαι πια, που μου το έδωσε φίλος για να μου δείξει περί τίνος πρόκειται. Και από αυτό το κεφάλαιο πήρα την απόφαση να μην διαβάσω βιβλίο της. Είναι όπως το γράφεις, γυναικείο και ιδιαίτερα "γλυκερό". Αρα ούτε εγώ ανήκω στο συγκεκριμένο target group.

Για την Δημουλίδου δεν έχω δείγμα γραφής. Οπότε θα ήταν άδικο να πω κάτι. Αλλά με εκνευρίζει κι εμένα αυτό που λες, ότι γράφει κάθε έξι μήνες κι ένα βιβλίο. Κι αυτό μου "μυρίζει" συνταγή. Ισως να κάνω και λάθος, αλλά έχω τόσους άλλους συγγραφείς να ανακαλύψω που εκείνη μπορεί να περιμένει. Πολύ.
Την Κέλι δεν την ξέρω καθόλου.

Προσπάθησέ την ξανά την "Μέτρηση του κόσμου", ζορίζει στις πρώτες 30 σελίδες, αλλά μετά θα σε αποζημιώσει.

Την καλημέρα μου! :))

Alexandros είπε...

@Madame de la Luna

Να πω την αλήθεια στην αρχή ξαφνιάστηκα με αυτό που έγραψες. Όταν διάβασα το e-mail όμως, κατάλαβα τον λόγο που δεν θες να γράψεις δημόσια. Αν και το blog αυτό απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί δημόσιο βήμα.

Παρεπιμπτόντως σου απάντησα στο μειλ. Τα λέμε!

Alexandros είπε...

@gatti

Εγώ gatti είμαι αρνητικά προκατειλημμένος. Δεν έχω διαβάσει ούτε δέκα γραμμές και μάλλον δεν θα το κάνω ούτε στο μέλλον. Όπως σου έχω ξαναπεί έχω δεκάδες αδιάβαστα βιβλία στη βιβλιοθήκη, και λέω να προτιμήσω αυτά.... Άσε που συνεχώς αγοράζω περισσότερα βιβλία από όσα διαβάζω. Ήδη γέμισε και η τρίτη βιβλιοθήκη που έχω σπίτι και παρήγγειλα και τέταρτη.
Οπότε καταλαβαίνεις...

Καλή μέρα να έχεις!