Το καλοκαίρι οι περισσότεροι συνηθίζουν να διαβάζουν ευανάγνωστα και ευχάριστα βιβλία. Περιπετειώδη, αστυνομικά, κατασκοπικά, ρομάντζα, επιστημονικής φαντασίας κ.ο.κ. Βιβλία που διαβάζονται χωρίς μεγάλη προσήλωση , έτσι χαλαρά για να περάσει η ώρα μέχρι να κάνουν την επόμενη βουτιά στη θάλασσα ή να ανέβουν στο ταβερνάκι για να πιούνε τη ρετσίνα ή το ουζάκι τους. Δεν είναι κακό αυτό και ούτε μπορεί κανείς να κατακρίνει το γούστο και την διάθεση του καθενός. Εγώ πάντως, τα καλοκαίρια έχω διαβάσει βιβλία που για αδιευκρίνιστους λόγους έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μου πολύ περισσότερο από άλλα που διάβασα σε άλλες εποχές του χρόνου (τώρα που το σκέφτομαι μάλλον επειδή μου θυμίζουν τα μέρη που πήγα διακοπές και το πως πέρασα).
Σήμερα θα προτείνω ένα βιβλίο για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον. Το διάβασα πριν από τρία καλοκαίρια και μου άρεσε πάρα πολύ. Το βιβλίο λέγεται "Η ΡΑΒΔΟΣ ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ" και συγγραφέας του ο Ζαν Πιέρ Λουμινέ
.
.Η Περιγραφή από το www.greekbooks.gr :
Το 642 μ.Χ. ο Άραβας στρατηγός Αμρ παίρνει εντολή από το χαλίφη Ομάρ να καταλάβει την Αλεξάνδρεια και να κάψει την πλούσια συλλογή βιβλίων που υπάρχει στη Βιβλιοθήκη της, με το επιχείρημα ότι τα βιβλία βλάπτουν τα συμφέροντα του Ισλάμ. Ο Αμρ όμως δεν είναι μόνο ένας σκληροτράχηλος στρατηγός. Είναι ονειροπόλος, ποιητής και διανοούμενος, ένας ευγενής που θεωρεί έγκλημα να καταστραφεί αυτός ο μοναδικός πλούτος γνώσεων. Στην αντίθεσή του αυτή στις εντολές του Ομάρ, θα βρει συμπαραστάτες τρία πρόσωπα: τον Ιωάννη το Φιλόπονο, ένας χριστιανό φιλόσοφο και γραμματικό, την όμορφη Υπατία, μαθηματικό και μουσικό, και τον Ραζή, έναν Εβραίο γιατρό. Θα του διηγηθούν τη ζωή επιστημόνων, ποιητών και φιλοσόφων, οι οποίοι έζησαν και εργάστηκαν στη Βιβλιοθήκη: του Ευκλείδη αλλά και του Αρχιμήδη, του Αρίσταρχου του Σάμιου και τόσων άλλων. Οι τρεις τους προσπαθούν να πείσουν το στρατηγό να μάθει για το περιεχόμενο των βιβλίων πριν τα ρίξει στην πυρά. Θα καταφέρουν να τον πείσουν τελικά να μην κάψει το ναό της σοφίας, τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της αρχαιότητας; Η Ράβδος του Ευκλείδη είναι ένας φόρος τιμής που αποτίει ένας σύγχρονος αστρονόμος και ποιητής στους Αλεξανδρινούς προγόνους του, στους οποίους οφείλουμε την πρώτη εικόνα του δικού μας ουρανού, μια εικόνα ενός απέραντου σύμπαντος, που είναι εντούτοις μετρήσιμο. Ο Ζαν-Πιερ Λουμινέ, αφηγούμενος το εξαιρετικό πεπρωμένο αυτών των μεγάλων πνευμάτων της αρχαιότητας, χειρίζεται μια γραφή στην οποία εναλλάσσονται το επικό ύφος, η μυθιστορηματική πλοκή και η φιλοσοφική διήγηση.
2 σχόλια:
Τα στοιχεία που παραθέτει είναι αληθινά; Είναι ιστορικό μυθιστόρημα; Η Υπατία, είναι η γνωστή Υπατία; (Μου έχουν κάνει δώρο ένα βιβλίο με αυτό τον τίτλο που ακόμα δεν αξιώθηκα να το διαβάσω).
Οταν είδα τον τίτλο και ξεκίνησα να διαβάζω, σκέφτηκα: "Αχ κι άλλο βιβλίο προτείνει ο Αλέξανδρος! Πώς θα τα προλάβω;"
Αλλά με το που διάβασα για βιβλιοθήκες έγινα αλοιφή!
Σε ό,τι έχει σχέση με βιβλιοθήκες δεν μπορώ να αντισταθώ. Ενδιαφέρον φαίνεται με βλέπω να τρέχω πάλι στο βιβλιοπωλείο...
:)))
ΥΓ. Εγώ πάντως έχω εξήγηση γιατί διαβάζω δύσκολα βιβλία το καλοκαίρι. Επειδή έτσι κι αλλιώς σπάνια διαβάζω βιβλία στην παραλία (προτιμώ εφημερίδες) και το μυαλό μου είναι πιο ξεκούραστο, επιλέγω συνειδητά τα δύσκολα για να τα αφομοιώσω καλύτερα.
Όλα τα πρόσωπα του βιβλίου είναι υπαρκτά. Ή μάλλον ήταν. Δεν υπάρχει πλοκή και αγωνία , υπό την έννοια του να μην μπορείς να περιμένεις και να διαβάζεις συνεχώς παρακάτω μέχρι να ανακαλύψεις τι θα γίνει , όχι δεν είναι έτσι. Μέσα από μία ιστορία (την εντολή του Ομαρ να καούν τα βιβλία από τον Αμρ) , ο συγγραφέας βρίσκει αφορμή να παρουσιάσει μεγάλες επιστημονικές προσωπικότητες που κάποια στιγμή της ζωής τους έζησαν και μεγαλούργησαν στην Αλεξάνδρεια. Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν για τους αρχαίους , το παγκόσμιο κέντρο επιστημών. Ειδικά της Αστρονομίας και των Μαθηματικών. Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στην Επιστήμη. Πρόκειται δηλαδή για μικρές βιογραφίες μαζεμένες σε ένα βιβλίο με την διαφορά ότι οι χαρακτήρες μπλέκονται μεταξύ τους και δεν βαριέσαι διαβάζοντας απλά για το πως έζησε και τι ανακάλυψε ο τάδε ή ο δεινα. Ενδεικτικά μαθαίνουμε για τους : Πτολεμαίους , τον Ευκλείδη , τον Αρίσταρχο τον Σάμιο , τον Αρχιμήδη , τον Ίππαρχο , την Κλεοπάτρα , τον Μάρκο Αντώνιο και ένα σωρό άλλους.
Δημοσίευση σχολίου