Στο σχολείο ήμουν των θετικών επιστημών. Η σχέση μου με τα Νέα Ελληνικά , τα Αρχαία , την Έκθεση και γενικά οτιδήποτε φιλολογικό ήταν τραγική. Δεν μπορούσα και δεν είχα την διάθεση να γράψω ούτε πέντε γραμμές. Δεν το λέω για να υπερβάλω , είναι η πραγματικότητα. Στην δεύτερη τάξη του Λυκείου, ήταν τόσο μεγάλη η απέχθεια μου για τα Αρχαία Ελληνικά, που πήρα τελικό βαθμό 9. Σε αντίθεση με τα μαθηματικά , την φυσική και την χημεία που ήμουν αρκετά καλύτερος. Γιατί τα αναφέρω αυτά; Διότι αν μου έλεγες πριν από 17 χρόνια ότι το 2008 θα καθόμουν μπροστά σε ένα pc και θα έγραφα , οτιδήποτε και αν ήταν αυτό πόσο μάλλον ημερολόγιο, θα σε περνούσα για τελείως τρελό. Σαν να έλεγες στον Φάνη Κατεργιαννάκη ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνει Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική ομάδα της Ελλάδος.
Τελικά αυτό που δεν θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια να φανταστώ (άλλη μία απόδειξη ότι στη ζωή δεν έχει νόημα να στοχαζόμαστε το μέλλον παρά μόνο να ζούμε το σήμερα) γίνεται πράξη εδώ και ένα χρόνο. Το παρόν ιστολόγιο κλείνει αύριο ένα χρόνο ζωής. Ποτέ, μέσα από αυτόν τον χώρο δεν προσπάθησα (αλλά ούτε και πίστευα ότι μπορώ) να προσφέρω κάτι ιδιαίτερα σημαντικό είτε στον εαυτό μου είτε σε αυτούς που το διαβάζουν. Το μόνο που θέλω είναι να προσφέρω μερικές στιγμές προβληματισμού , ελάχιστες γνώσεις , κάποιες προτάσεις για βιβλία και μη πρωτότυπες ποδοσφαιρικές αναλύσεις.
Στην αρχή ξεκίνησα χαλαρά , συνέχισα αρκετά πιο συστηματικά και τώρα βρίσκομαι σε μία φάση (είναι και καλοκαιράκι...) που δεν μου κάνει και πολύ κέφι να γράψω. Ξέρω ότι βαριέμαι γρήγορα στην ζωή μου και αρκετά συχνά ρέπω προς την τεμπελιά και ενίοτε τη μελαγχολία οπότε το γεγονός ότι συνεχίζω να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο ένα χρόνο μετά το πρώτο ποστ, αποτελεί για τις συνήθειες μου αν μη τι άλλο , έκπληξη.
9 σχόλια:
Nαι, πολλές φορές γίνονται στη ζωή μας πράγματα που δεν θα φανταζόμασταν ότι μπορούν να συμβούν.
Είναι γιατί αλλάζουμε κι εμείς οι ίδιοι με το πέρασμα του χρόνου. Να το χαίρεσαι το μπλογκάκι σου και να κλείσεις πολλά - πολλά χρόνια εδώ. Να ξέρεις ότι και προβληματισμούς μοιραστήκαμε μαζί σου και καινούργια πράγματα μάθαμε και νέα βιβλία γνωρίσαμε και ποδοσφαιρικές αναλύσεις διαβάσαμε (τι θα πει μη πρωτότυπες; Πολλοί "αλήτες ρουφιάνοι" θα ζήλευαν τις δικές σου!).
Και δεν είναι μόνο όσα κάνεις στο δικό σου μπλογκ. Είναι και τα εποικοδομητικά σχόλια που κάνεις σε άλλα μπλογκ. Και όλα αυτά να ξέρεις ΕΙΝΑΙ σημαντικά κι ας μη το προσπάθησες καν. Κι αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.
Οσο για το καλοκαιράκι, λογικό είναι να μη σου κάνει και πολύ κέφι. Αλλωστε όλοι μας τώρα το καλοκαίρι έχουμε αλλού το μυαλό μας.
Χρόνια Πολλά Αλέξανδρε! Να είσαι πάντα καλά και να γράφεις ωραία πράγματα στο μπλογκ σου!
Gatti σε ευχαριστώ πολύ! Δεν έχω συνηθήσει να ακούω ή να διαβάζω τόσο καλά λόγια. Και νιώθω μεγάλη χαρά που τα διαβάζω από εσένα διότι έχω την αίσθηση ότι τα εννοείς. Αν δεν τα εννοούσες , δεν θα σύχναζες σε ένα μη διμοφιλές μπλογκ σαν το δικό μου, αλλά θα πήγαινες μόνο εκεί που γίνεται φασαρία.
Αυτός που έχει λείψει είναι ο s_pablo , ο οποίος γράφει πάρα μα πάρα πολύ καλά!
Α, και ξέχασα , οι δικές σου ποδοσφαιρικές αναλύσεις είναι αυτό που λέμε πρωτότυπες. Κάτι τέτοιο εννοούσα.
O,τι έγραψα το εννοώ. Για ποιο λόγο να γράψω κάτι που δεν το εννοώ; Τα κείμενά σου είναι πάντα τεκμηριωμένα και έχω μάθει ένα σωρό καινούργια πράγματα. Δεν μου αρέσει να πηγαίνω εκεί που γίνεται η φασαρία, ο μεγάλος "τζερτζελές". Και μη νομίζεις! Οπου γίνεται μεγάλη φασαρία δεν σημαίνει πάντα ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Πολλές φορές ακόμα και τα σχόλια είναι του στιλ "καλημέρα, γλυκούλι, πώς τα πέρασες;" κ.λπ., που είναι το χειρότερό μου!
Πρωτότυπες οι δικές μου αναλύσεις; Μα εγώ είμαι γνωστός ...σάχλας! Δεν είναι σοβαρά τα κείμενά μου.
Εγώ πλάκα κάνω. Εσύ κάνεις σωστές αναλύσεις. Και τέτοιες εγώ δυστυχώς δεν καταφέρνω να γράψω!
Γι΄ αυτό και εκτιμώ τις δικές σου.
Ο s_pablo έχει λείψει και σε μένα, γιατί και ωραία κείμενα γράφει και πολύ καλός σχολιαστής είναι (κι ας σκοτωνόμαστε για τα αθλητικά). Αλλά τι να το κάνεις; Αφού δεν απαντάει πια ούτε και σε σχόλια των ποστ του, όπου τον ρωτάμε "πού έχει χαθεί"...
φίλε αλέξανδρε καλημέρα,
καιρό είχα να κάνω ένα σχόλιο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σε διαβάζω. αντιθέτως. πάντα όταν κάνω εκκίνηση σε αυτό το ρημάδι το pc είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά ( μερικές φορές δε θέλω καν να το βλέπω-το pc) μπαίνω στο blog και ρίχνω μια ματιά.μετά απο κάποιο καιρό που έγραφα στην αρχή βαρέθηκα να πώ τη μαύρη αλήθεια.ίσως επειδή έχω και τη δυνατότητα να τα λέμε που και που απο κοντα.πόσες φορές σου είπα ''πολύ καλό το post χθές''.εγω έχω να σου πω να σαι καλά να ζήσεις πολλά και καλά χρόνια και να ζήσεις τη ζωή σου πάνω απο όλα ( τώρα το αν μετά απο 10-15 χρόνια θα διατηρείς το blog ε αυτό μένει να το δούμε θα εκπλαγώ πολύ πάντως ).
γιάννης
Γεια σου Γιάννη
Μερικές φορές δεν έχει νόημα να αφήσει κάποιος σχόλιο όταν μπορεί να πει κάποια πράγματα δια ζώσης. Το blog , στο λέω από τώρα , δεν υπάρχει περίπτωση να το διατηρώ μετά από 10-15 χρόνια. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μέχρι τότε θα έχουν αλλάξει τα δεδομένα στον χώρο της διαδικτυακής επικοινωνίας. Δεν ξέρω πως θα είναι τα πράγματα , αλλά θα είναι σίγουρα πολύ διαφορετικά.
Ευχαριστώ για τις ευχές!
Χρόνια πολλά Αλέξανδρε.
Παιρνάμε όλοι φάσεις, που γράφουμε περισσότερο ή λιγότερο.
Όλα μέσα είναι! Στην ζωή και στο μπλόγκινγκ!
Σε ευχαριστώ βάσκες. Και με την ευκαιρία να σου πω ότι το ποστ που έγραψες για τα "ζόμπι" με άγγιξε πολύ. Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Εύγε!
Σε ευχαριστώ πολύ φίλε, για τα καλά σου λόγια.
Δημοσίευση σχολίου