Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

"ΜΗΔΕΝ"

- Κύριε Γκέτζ , στο βιβλίο σας «Μηδέν» διατρέχετε όλη την ιστορία του Ιράκ. Είναι η σημερινή κατάσταση που σας ώθησε σ' αυτό και πώς βλέπετε να εξελίσσεται;

«Γη τυραννισμένη από τον Σαντάμ Χουσέιν, από τους Ιρανούς κι από τους Αμερικανούς... πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς πως είναι ο τόπος όπου είδε το φως η γραφή και η γραφή των αριθμών, το έπος του Γκιλγκαμές και ο κώδικας του Χαμουραμπί; Για δύο χρόνια έζησα στη Μεσοποταμία, ένιωσα τον παλμό των Σουμερίων, διέπλευσα τον Τίγρη... Τι θα απογίνει αυτός ο τόπος που διαμελίζεται ανάμεσα σε δύο τρομοκρατίες, εκείνη του Μπους κι εκείνη της Αλ Κάιντα; Να ευχηθούμε να εξουδετερώσουν η μία την άλλη, έτσι ώστε να αφήσουν τη θέση τους σε ανθρώπους που θα ξαναχτίσουν τη χώρα απ' την αρχή; Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, πρέπει να εκλείψει ο βλακώδης δογματισμός και η προσκόλληση σε θρησκείες που βασίζονται στο μίσος».


Στο τελευταίο βιβλίο του με τον τίτλο "Μηδέν", ο Ντενί Γκέτζ καταπιάνεται με την ιστορία-μυθοπλασία της ανακάλυψης του αριθμού "0". Τόπος; Η Μεσοποταμία. Ήρωας; Μία γυναίκα ονόματι Αεμέρ η οποία αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλες τις εποχές που αναφέρεται το βιβλίο μέχρι δηλαδή την ανακάλυψη του αριθμού. Το βιβλίο ξεκινά με το τέλος και τελειώνει με την αρχή , τον πόλεμο στο σημερινό Ιράκ. Η Αεμέρ στην σύγχρονη εποχή του πολέμου είναι αρχαιολόγος. Ξεκινώντας από το 3.000 π.χ. και καταλήγοντας στο σήμερα, μαθαίνουμε την ζωή της ηρωίδας μας , η οποία είναι κατά σειρά πόρνη , ονειρομάντης , ιέρεια , σκλάβα και στο τέλος αρχαιολόγος. Μέσα από τα μάτια της Αεμέρ και την σχέση της με τους άλλους πρωταγωνιστές , "βιώνουμε" τον πολιτισμό , τον τρόπο ζωής , την οικονομία , τη φύση , τα ήθη και τα έθιμα της εποχής , τις ανησυχίες , τους έρωτες και τις απογοητεύσεις των ηρώων αλλά κυρίως την αγωνιώδη προσπάθεια των φωτισμένων και προικισμένων ανθρώπων της εκάστοτε εποχής (πάντα στην περιοχή της Μεσοποταμίας) να ανακαλύψουν τους κατάλληλους τρόπους έκφρασης της "παρουσίας" αλλά και της "απουσίας". Η "παρουσία" εκφράζεται μέσω των αριθμών 1,2,3,4 και λοιπά , η "απουσία" όμως; Τώρα μας φαίνεται πανεύκολο να πούμε ότι η απουσία εκφράζεται με το "0". Τότε όμως ήταν τόσο δύσκολο όσο το να καταλάβει σήμερα κάποιος τον τρόπο δράσης της βαρύτητας. Τόσο απλή και συνηθισμένη , παντού γύρω μας να εκφράζεται και να εκδηλώνεται αλλά ακόμα να μην έχουμε ανακαλύψει τον τρόπο δράσης της... Έτσι και με το "0". Υπήρχε παντού αλλά δεν μπορούσε να βρεθεί τρόπος να εκφραστεί.
Το βιβλίο δεν είναι μία απλή καταγραφή επιστημονικών αναζητήσεων και σκέψεων , είναι μία ζωντανή και συναισθηματικά διανθισμένη αφήγηση της ζωής των ηρώων , μέσω της οποίας μαθαίνουμε την πορεία προς την εφεύρεση του μαγικού αριθμού. Έχει δε στο τέλος ιδιαίτερα συγκινησιακή χροιά η οποία εμένα προσωπικά με άγγιξε. Αυτό το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Το έχω προτείνει ήδη στην gatti , η οποία από ότι μου είπε το αγόρασε ήδη , και το προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του ιστορικού μυθιστορήματος. Κανείς δεν θα μείνει παραπονεμένος διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

8 σχόλια:

gatti είπε...

Mιλάμε για τηλεπάθεια! Δεν εξηγείται αλλιώς! Αυτό τον καιρό διαβάζω (τελειώνω) τη "Βίλα Κομπρέ" του Αλέξη Σταμάτη και δίπλα μου στο κομοδίνο υπάρχουν ήδη (πάντα ξεχωρίζω τα επόμενα βιβλία), το "Εγχειρίδιο Βλακείας", το "Μηδέν", το "Η αρχή και το τέλος" και η "Μεγάλη Χίμαιρα". Καθώς τα τρία από τα τέσσερα μου τα έχεις προτείνει εσύ, προβληματιζόμουν από ποιο να αρχίσω! Τώρα ξέρω!

Καλό βράδυ να έχεις!

Alexandros είπε...

Έχω διαβάσει και την "Μεγάλη Χίμαιρα". Του Μανφρέντι δεν είναι; Το βιβλίο του Μαχφούζ είναι πολύ καλό επίσης. Το "Εγχειρίδιο Βλακείας" το "ξεπετάς" σε ένα απόγευμα. Έχω την αίσθηση ότι το "Μηδέν" θα σου αρέσει αρκετά. Δεν ξέρω από αντλώ αυτήν την πεποίθηση , μπορεί να πέσω και έξω...

Καλό βράδυ!

gatti είπε...

Του Μανφρέντι είναι η "Χίμαιρα".
Η "Μεγάλη Χίμαιρα" είναι του Καραγάτση. Εχω σημαντικά κενά ΚΑΙ στην ελληνική λογοτεχνία. Ο,τι καταφέρω τώρα το καλοκαιράκι με τις διακοπές, πάντως γενικά φέτος δεν έχω καταφέρει να διαβάσω τόσα πολλά όσα πέρσι. Λες να φταίει το μπλογκ;

Την καλημέρα μου!

Alexandros είπε...

Πω , πω πολύ καλό βιβλίο... Κάποιοι λένε ότι είναι το καλύτερο του Καραγάτση. Έχω περάσει και στο μπλογκ ένα απόσπασμα με τίτλο : "Έτσι είναι οι μαϊμούδες , περίεργες κι επιπόλαιες. Το μυαλό τους πετάει από εικόνα σ’ εντύπωση…". Κλήρωσε το. Είναι όλα τα βιβλία πολύ καλά. Ούτε εγώ θα ήξερα ποιο να διαλέξω!

gatti είπε...

Ναι, το θυμάμαι το απόσπασμα από τη "Μεγάλη Χίμαιρα" και μάλιστα σου είχα πει ότι το κάνεις ...επίτηδες να μου θυμίζεις πόσο ωραία βιβλία υπάρχουν που όμως δεν τα έχω διαβάσει. Τελικά όπως το λες θα το κάνω. Μάλλον με κλήρο!

Την καλημέρα μου, Αλέξανδρε!

Alexandros είπε...

Καλημέρα gatti!

Βάσκες είπε...

Μεταξύ του πηξήματος στην δουλειά, της μετακόμισης που ελπίζω να έρθει, του βιβλίου που ήδη διαβάζω (Ζωή Οδηγίες χρήσης) και της μπέμπας λέω να το πάρω και να το διαβάσω μετά.

Θενξ.

Alexandros είπε...

Σού εύχομαι να βρεις αρκετό ελεύθερο χρόνο ώστε να το διαβάσεις. Να χαίρεσαι την μπέμπα σου!