ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΑΘΛΗΜΑ: ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ

Ποιος είναι το άθλημα με τους περισσότερους ερασιτέχνες ή επαγγελματίες αθλητές στον κόσμο; Μα φυσικά η Επιτραπέζια Αντισφαίριση ή αλλιώς πινγκ πονγκ. Για ποιο λόγο; Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι το αγαπημένο άθλημα των Κινέζων!

Το πινγκ πονγκ είναι ένα άθλημα παρεξηγημένο. Το γεγονός ότι μπορείς να στήσεις εύκολα ένα τραπέζι σε οποιοδήποτε μέρος (π.χ. ξενοδοχείο , υπόγειο κατοικίας , γκαράζ , ακόμα και στο δάσος , τον κήπο ή την αυλή) , έχει κατά κάποιο τρόπο μετατρέψει το άθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης σε παιχνίδι λαοφιλές και προσιτό σε όλους Όπως παίζει κάποιος μία παρτίδα μπιλιάρδο , μπορεί να παίξει και πινγκ πονγκ. Φορώντας το εφαρμοστό του τζιν παντελόνι και το πουκάμισο απ΄ έξω για να μην δυσκολεύεται στις κινήσεις. Χωρίς καθόλου προετοιμασία. Αρκεί να έχει 2 ρακέτες , μερικά μπαλάκια και έναν πρόθυμο αντίπαλο. Έχω την εντύπωση ότι το πινγκ πονγκ είναι το άθλημα που παρουσιάζει την εμφανέστερη διαφορά μεταξύ του ατόμου που δηλώνει ότι ξέρει να παίζει και του αθλητή που ξέρει πραγματικά. Έχω συναντήσει πολλά άτομα στην ζωή μου που δήλωσαν ότι ξέρουν να παίζουν πινγκ πονγκ. Άλλοι έπαιζαν σε σχολικές κατασκηνώσεις , άλλοι σε χριστιανικούς ή πολιτιστικούς συλλόγους , άλλοι είχαν παίξει σε σπίτια φίλων κ.ο.κ. Κανείς δεν ήξερε να παίζει πραγματικό πινγκ πονγκ. Διότι το πραγματικό πινγκ πονγκ είναι ένα από τα δυσκολότερα και πιο απαιτητικά αθλήματα στον κόσμο. Χαρακτηρίζεται ως άθλημα από δεξιοτεχνία, αντοχή, δύναμη, συγκέντρωση, ψυχραιμία, ψυχολογία, τακτική, τεχνική και αρκετά άλλα στοιχεία που για να τα αποκτήσει κανείς απαιτείται σωστή εκμάθηση σε μικρή ηλικία (αν μάθεις στραβά στην αρχή, δύσκολα μπορείς να το διορθώσεις μεγαλώνοντας) και σκληρή προπόνηση στη συνέχεια (τουλάχιστον 3-4 ώρες την ημέρα).

Ως έφηβος υπήρξα αθλητής του πινγκ πονγκ. Δεν ήμουν τίποτα το ιδιαίτερο σε πανελλήνιο επίπεδο. Πολύ μέτρια πράγματα. Αντιθέτως σε επίπεδο Νομού Χίου είχα φτάσει κάποια στιγμή μέχρι και την κορυφή. Μετά τα παράτησα, διότι ήταν η εποχή που εισερχόμουν στην απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική και ψυχοφθόρα διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων εισαγωγής στα Δημόσια Πανεπιστήμια. Δύσκολο να κρατήσεις εκείνη την εποχή δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
Σταμάτησα το πινγκ πονγκ το 1990. Πέρασαν κιόλας 18 χρόνια! Από τότε έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα Κυρίως στους κανονισμούς. Σκοπός των αλλαγών ήταν να γίνει το άθλημα πιο θεαματικό αλλά κυρίως πιο τηλεοπτικό. Το έχουν αυτό το πρόβλημα τα αθλήματα με πόντους. Όπως το Βόλεϊ για παράδειγμα , στο οποίο καταργήθηκαν οι αλλαγές σερβίς και εφαρμόστηκε το σύστημα με τους 25 πόντους ανά σετ.
Εχθές έπαιξα μετά από αρκετά χρόνια το αγαπημένο μου άθλημα. Όταν μετακόμισα στην Σάμο πριν από πέντε χρόνια, ρώτησα αν υπάρχει κάποιος χώρος επιτραπέζιας αντισφαίρισης αλλά δεν βρέθηκε τίποτα. Προχθές γνωρίστηκα με κάποιον που έχει τοποθετήσει τραπέζι στο σπίτι του και δεν έχασα την ευκαιρία να ξαναθυμηθώ τα παλιά. Ότι αφήνεις , σε "αφήνει" και αυτό. Που θα πάει όμως... Θα προσπαθήσω να επανέλθω σε ανεκτά επίπεδα αν και είναι δύσκολο να αποτινάξεις 18 χρόνια που σου βαραίνουν την πλάτη...

ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ "ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΟΝΤΑΣ"

Ιστορία του Αθλήματος

Η ακριβής προέλευση της επιτραπέζιας αντισφαίρισης είναι άγνωστη. Εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1890 στην Αγγλία σαν παιχνίδι της αριστοκρατίας και σιγά-σιγά εξαπλώθηκε και στα άλλα κοινωνικά στρώματα. Η ονομασία της “Ping-Pong”, προήλθε από τον ήχο που κάνει το μπαλάκι όταν χτυπάει στο τραπέζι.
Οι πρώτες ρακέτες ήταν ξύλινες με μακριά λαβή ενώ το κυρίως μέρος τους ήταν επενδυμένο με φελλό.
Στη διάρκεια του 1929 δημιουργήθηκαν οι πρώτοι σύλλογοι και το άθλημα άρχισε να γίνεται γνωστό σε όλο τον κόσμο. Την εποχή εκείνη οι παίκτες χρησιμοποιούσαν ξύλινες ρακέτες καλυμμένες από σκληρά λάστιχα με δοντάκια
Το 1952 ένας σχετικά άγνωστος τότε Γιαπωνέζος Παίκτης, ο Hiroje Satoh, εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με ένα στρώμα σπογγώδους υλικού, το οποίο έμπαινε μεταξύ του λάστιχου και του ξύλου και δημιουργούσε ένα καινούριο τύπο λάστιχου που αργότερα ονομάστηκε “sandwich rubber”. Το καινούριο λάστιχο έφερε επανάσταση στο χώρο της επιτραπέζιας αντισφαίρισης λόγω της ιδιότητας του να δίνει μεγάλη περιστροφή και ταχύτητα στο μπαλάκι. Στα επόμενα χρόνια, σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι παίκτες άρχισαν να χρησιμοποιούν το νέο αυτό τύπο λάστιχου και να προσαρμόζονται στο νέο τρόπο παιχνιδιού. Ανακαλύφθηκαν και εξελίχθηκαν νέα τεχνικά χτυπήματα που έδιναν έμφαση στην ταχύτητα και την περιστροφή της μπάλας ενώ το παιχνίδι έγινε θεαματικό.
ΤΑ τελευταία χρόνια η επιτραπέζια αντισφαίριση έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Εχουν γίνει αρκετές τροποποιήσεις των κανονισμών σε μια προσπάθεια να γίνει το άθλημα πιο ελκυστικό και πιο δημοφιλές στο ευρύ κοινό ενώ η τεχνολογική ανάπτυξη έχει συνεισφέρει στην αύξηση της θεαματικότητας. Επίσης, με την ένταξη του αθλήματος στο Ολυμπιακό πρόγραμμα από το 1988, η επιτραπέζια αντισφαίριση αρχίζει να αποκτά ταυτόχρονα μαζικό χαρακτήρα. Ετσι σήμερα θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σε συμμετοχή αθλήματα στον κόσμο με περισσότερες από 150 Εθνικές Ομοσπονδίες να είναι μέλη της I.T.T.F. Από αγωνιστικής πλευράς είναι σαφές ότι έχει αλλάξει τελείως το στυλ του παιχνιδιού. Η μοντέρνα επιτραπέζια αντισφαίριση βασίζεται πλέον στην ταχύτητα και τη δύναμη ενώ τα καινούρια χτυπήματα απαιτούν άρτια τεχνική κατάρτιση.
Η προτεινόμενη αύξηση του ύψους του φιλέ, η μείωση της διάρκειας του σετ στους έντεκα πόντους, η αύξηση του συνολικού αριθμού των σετ ανά παιχνίδι (best of nine), καθώς και η αύξηση της διαμέτρου της μπάλας, είναι ιδέες που σκοπό έχουν να κάνουν το άθλημα ακόμα πιο συναρπαστικό.

Χαρακτηριστικά
Η επιτραπέζια αντισφαίριση είναι ένα αρκετά περίπλοκο παιχνίδι. Περιλαμβάνει μια μεγάλη σειρά χτυπημάτων που διαφέρουν στην τεχνική τους και εξαρτώνται άμεσα τόσο από εξωτερικούς (π.χ. εξοπλισμός), όσο και από εσωτερικούς (π.χ. τεχνική κατάρτιση) παράγοντες. Τόσο το παιχνίδι, όσο και η δραστηριότητα του παίκτη, προσδιορίζονται μέσα στα πλαίσια που σχηματίζουν οι μικρές διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου (τραπέζι), της ρακέτας και της μπάλας από τη μια μεριά και η ταχύτατη εκτέλεση και εναλλαγή των χτυπημάτων από την άλλη. Η επιλογή του χτυπήματος, η απόφαση για την εκτέλεση του και η τελική του εκτέλεση πρέπει να γίνουν αφενός μεν ταχύτατα και με ακρίβεια, αφετέρου δε την κατάλληλη στιγμή (σωστό “timing”). Από την άλλη μεριά η τεχνική της επιτραπέζιας αντισφαίρισης είναι αρκετά δύσκολη. Αποτελείται από την τεχνική εκτέλεση των χτυπημάτων και την τεχνική των μετακινήσεων. Τα δύο αυτά στοιχεία βρίσκονται σε συνεχή αλληλεξάρτηση. Αδυναμία του ενός επηρεάζει δυσμενώς την εκτέλεση του άλλου και κατ/ επέκταση την εξέλιξή του πόντου. Για παράδειγμα αν κάποιος παίκτης έχει σωστή τεχνική κατάρτιση, αλλά υστερεί στον τομέα της μετακίνησης στο τραπέζι (κίνηση ποδιών) έχει χάσει αυτόματα το 50% του πόντου.
ΑΠΟ την άλλη μεριά η επιτραπέζια αντισφαίριση, όσο και αν δεν φαίνεται, υποβάλλει το καρδιαγγειακό σύστημα σε μεγάλη επιβάρυνση. Στις μεγάλες διοργανώσεις (Ολυμπιακοί, Παγκόσμιοι, Πανευρωπαϊκοί αγώνες) οι παίκτες καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια. Σύμφωνα μάλιστα με μετρήσεις που έγιναν στην Ιαπωνία, η ενέργεια που καταναλώνεται ανά λεπτό της ώρας στους αγώνες αυτούς είναι μεγαλύτερη από αυτή που καταναλώνεται σε πιο δυναμικά αθλήματα όπως για παράδειγμα στην καλαθόσφαιρα.

Χαρακτηριστικά των παικτών

ΟΙ παίκτες της επιτραπέζιας αντισφαίρισης για να μπορέσουν να φθάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο απόδοσης θα πρέπει να αναπτύξουν ένα πλήθος πνευματικών, ψυχικών και φυσικών ικανοτήτων.
ΤΟ υψηλό επίπεδο αυτοσυγκέντρωσης σε συνδυασμό με την καλή προβλεψιμότητα και τη γρήγορη αντίδραση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την απόκτηση του πόντου. Η αναλυτική σκέψη και η προσαρμοστικότητα βοηθάει, αφενός μεν στην εκτίμηση της κατάστασης και το σχεδιασμό της κατάλληλης τακτικής, αφετέρου Δε στη γρηγορότερη προσαρμογή του παίκτη στις αγωνιστικές συνθήκες.
Η ικανοποιητική νευρομυϊκή (οπτικοκινητική) συναρμογή σε συνδυασμό με την καλή κιναισθητική ικανότητα (feeling) βοηθάνε στον καλύτερο έλεγχο της μπάλας και στην αποδοτικότερη εκτέλεση των κινήσεων. Η αντίσταση στο stress αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στα κρίσιμα σημεία ενός αγώνα. Τέλος η καλή φυσική κατάσταση βοηθάει στη διατήρηση ενός ικανοποιητικού επιπέδου αγωνιστικής διέγερσης, απαραίτητου στοιχείου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

H Ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα
Το άθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης άρχισε να καλλιεργείται στην χώρα μας επίσημα την περίοδο του Μεσοπολέμου, δηλαδή τη δεκαετία του 1930, με ευθύνη του ΣΕΓΑΣ.
Πρώτη συμμετοχή της Εθνικής Ομάδας Ανδρών σε διεθνή διοργάνωση ήταν το 1939, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου η ομάδα αποτελούμενη από τους αθλητές Λεβέντη, Κελαΐδη, Παλαιολόγο και Κασαβέτη καταφέρνει νίκες επί των εθνικών συγκροτημάτων των Ινδιών, του Λουξεμβούργου και της Παλαιστίνης.
Το πρώτο αγωνιστικό τραπέζι και επίσημες ρακέτες εμφανίστηκαν στον Ομιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, όπου φαίνεται ότι το άθλημα καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα την περίοδο της Γερμανικής κατοχής, αφού οι τενίστες του Ομίλου αναγκάσθηκαν να παίζουν σε κλειστούς χώρους επειδή δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα τερέν του Ομίλου.
Στις 20 Μαρτίου 1949 η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Αντισφαιρίσεως (Ε.Φ.Ο.Α.) αποφασίζει την ίδρυση τμήματος επιτραπέζιας αντισφαίρισης.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1956 ιδρύεται η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (Ε.Φ.Ο.Επ.Α.) (απόφαση 15389/1956 Πρωτοδικείου Αθηνών).
Οι αθλητές και αθλήτριες των Εθνικών ομάδων με ανύπαρκτα μέσα αγωνίζονται στους διεθνείς στίβους για την φανέλα, αντιμετωπίζουν σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα αλλά κυριαρχούν στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια παρ' όλες τις τρομερές αντιξοότητες.
Το καλοκαίρι του 1989 ο l6χρονος αθλητής από τη Ρουμανία, Καλίν Κρεάνγκα ζητάει πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα και αρχίζει να αγωνίζεται αμέσως με την εθνική μας ομάδα. Ενα χρόνο αργότερα κάνει το ίδιο και ο συναθλητής του, Ντανιέλ Τσιόκα.
Ο Κρεάνγκα την ίδια χρονιά στους Μεσογειακούς της Αθήνας κατακτά το αργυρό μετάλλιο.
Το 1992 η Εθνική ομάδα των Ανδρών μπαίνει στις 12 καλλίτερες ομάδες της Ευρώπης στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ενώ ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος ηχεί για πρώτη φορά σ' αυτή τη διοργάνωση, αφού ο Κρεάνγκα κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο Διπλό Μικτό. Τα αποτελέσματα της νέας πνοής φαίνονται πλέον παντού.
Το 1993 η Εθνική Ομάδα Ανδρών κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία της την 1η θέση στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα. Η Μαρία Μοίρου με την Διάνα Ζέρδιλα κατακτούν το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες της Γαλλίας και επίσης το αργυρό στους Βαλκανικούς Αγώνες στο Διπλό Γυναικών.
1995, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην ΚΙΝΑ και 9οι στο Διπλό Ανδρών ο Γιάννης Βλοτινός με τον Φάνη Αβραντινή, που κάνουν τους Κινέζους αντιπάλους τους και φαβορί για μετάλλιο να σπάσουν τις ρακέτες τους αφού τους απόκλεισαν και τους άφησαν πίσω. Η εικόνα αυτή κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω CNN. 5ος στο Διπλό Μικτό ο Κρεάνγκα.
1996, χρονιά Ιστορική μια και η Ελληνική Επιτραπέζια Αντισφαίριση δηλώνει παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, με τη συμμετοχή των Κρεάνγκα και Τσιόκα μέσα από την δύσκολη διαδικασία των προκρίσεων και των προολυμπιακών τουρνουά.
Ασημένιο ο Κρεάνγκα στο Πανευρωπαϊκό Ανδρών στη Μπρατισλάβα της Σλοβακίας στο Διπλό Μικτό και Χάλκινο στο Διπλό Ανδρών, 5η θέση στο Ατομικό Ανδρών.
Χρυσό ο Παναγιώτης Γκιώνης στο Μικτό Νέων στο Πανευρωπαϊκό Νέων. Τέσσερα Μετάλλια στο Βαλκανικό Ανδρών. Χρυσό ο Παναγιώτης Γκιώνης στο Διπλό Ανδρών, Χάλκινο ο Γιάννης Κορδούτης και ο Γιάννης Βλοτινός στο Διπλό Ανδρών καθώς και η Ομάδα Ανδρών που κατετάγη 3η.
1997, ο Κρεάνγκα πρώτος Μεσογειονίκης στην Ιταλία. Η Εθνική ομάδα των Ανδρών με τους Καλίνικο Κρεάνγκα, Γιάννη Βλοτινό, Ντανιέλ Τσιόκα ,Γιάννη Κορδούτη και Παναγιώτη Γκιώνη και κάτω από τις οδηγίες του Ομοσπονδιακού τεχνικού Νίκου Κωστόπουλου, πετυχαίνει μέσα από σειρά δύσκολων και σκληρών αγώνων με τα μεγαθήρια του αθλήματος την 6η θέση στον κόσμο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αγγλίας.