Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΑΕΚ ΤΟΥ ΚΩΣΤΕΝΟΓΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΠΑΟ

Η ΑΕΚ εδώ και ένα μήνα παίζει απελευθερωμένα. Χωρίς μεγάλη πίεση για αποτέλεσμα , με παίκτες με θετική αύρα (ασχέτως των κρουσμάτων απειθαρχίας) και με ορθολογικότερο σχήμα. Εφτά στους έντεκα παίκτες είναι Έλληνες , αποδεικνύοντας αυτό που λέγεται κατά κόρον, ότι με δανεικούς και αδιάφορους ξένους, ομάδες δεν γίνονται. Είναι απαραίτητος έναν βασικός κορμός Ελλήνων παικτών και από εκεί και πέρα 3-4 ξένων ικανών να κάνουν την διαφορά. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι πιθανές μεταγραφές όπως του Μπασινά , του Κυργιάκου ή του Κατσουράνη θα ισχυροποιήσουν την ομάδα πάρα πολύ και θα ενθουσιάσουν τον κόσμο. Η ομάδα παρουσιάζει κανονική άμυνα με πραγματικά πλάγια μπακ (και όχι τον κατά συνθήκη μπακ Ράμος και τον "καμένο" Αρουαμπαρένα) και σχήμα με δύο επιθετικούς. Οι Ζήκος και Καφές στο κέντρο βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό έχει απελευθερώσει τον Ρίμπο , ο οποίος μέχρι πριν 2 μήνες για να πάρει την μπάλα και να κάνει παιχνίδι έπρεπε να φτάσει στην μεγάλη περιοχή του Μάχο. Οι γραμμές έχουν συνοχή και το πάσινγκ γκέιμ λειτουργεί ικανοποιητικά. Απορώ πραγματικά τι στο καλό έκανε στις προπονήσεις ο Φερέρ...
Από την άλλη πλευρά έχουμε μία ομάδα ερείπιο. Μία ομάδα που δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της. Το έβλεπες εδώ και καιρό ότι έμενε στη ζωή με νοσοκομειακή υποστήριξη. Οι σχέσεις των παικτών είναι σε άσχημο επίπεδο , ο κόσμος κάθε άλλο παρά συσπειρωμένος είναι , το θέαμα που αποδίδει η ομάδα είναι επιεικώς απαράδεκτο και το ντεφορμάρισμα βασικών παικτών ήρθε την χειρότερη δυνατή στιγμή. Θεωρώ πάντως , ότι με βάση το υλικό που έχει ο ΠΑΟ δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Το ότι ήταν μέσα στο πρωτάθλημα 3 αγωνιστικές πριν το τέλος , αποτελεί κατά την γνώμη μου επιτυχία. Ο Πεσέιρο διαχειρίστηκε το υλικό του πολύ καλύτερα από τον Φερέρ αν εξαιρέσουμε τον παραγκωνισμό του Νίνη. Το μόνο που μπορεί να του καταλογίσει κάποιος είναι ότι έδινε την εντύπωση ότι δεν πιστεύει στις δυνατότητες της ομάδας του. Μπορεί να έλεγε όλη την χρονιά ότι πιστεύει την ομάδα και την θεωρεί ικανή για τίτλο , στην ουσία όμως αγωνιζόμενος συνεχώς με 2 και 3 αμυντικά χαφ περνούσε λογική ηττοπάθειας.

Για τον δεύτερο στο γήπεδο και πρώτο στα χαρτιά ΟΣΦΠ τι να πω; Αν είχε λίγο πιο δύσκολο πρόγραμμα στο τέλος θα κατέληγε τρίτος. Οι Τζόλε , Κοβάσεβιτς, Στολτίδης, Λεντέσμα και Γκαλέτι απλώς κατέρρευσαν. Θέλεις η ηλικία, θέλεις η έλλειψη "επιστημονικής υποστήριξης", θέλεις τα πολλά παιχνίδια, τους έχουν μετατρέψει σε ποδοσφαιρικά φαντάσματα. Ο Ολυμπιακός όμως αφενός είναι συσπειρωμένος , αφετέρου έχει γήπεδο-έδρα. Και σε γήπεδο-έδρα οι αντίπαλοι και οι διαιτητές παίζουν σαν "χεσμένοι"...