ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

O Ζαν-Κριστόφ Ρουφέν είναι Γάλλος συγγραφέας και σημαντικός ακτιβιστής. Η δράση του όλα αυτά τα χρόνια ως αντιπροέδρου των Γιατρών χωρίς Σύνορα και ως μέλους ανθρωπιστικών αποστολών, σε συνδυασμό με τις ιστορικές και επιστημονικές του γνώσεις, συνετέλεσαν στο να γράψει ορισμένα αξιόλογα λογοτεχνικά βιβλία. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί από τον Ψυχογιό τέσσερα μυθιστορήματα του. Είναι τα εξής:

Ο μεγάλος Αβησσυνός
Οι κατακτητές της Βραζιλίας
Γκομπάλια
Το άρωμα του Αδάμ

Το πρώτο δεν το έχω διαβάσει και δεν εκφέρω άποψη. Τα υπόλοιπα τρία τα διάβασα τα τελευταία χρόνια και μου άφησαν καλές εντυπώσεις. Το Άρωμα του Αδάμ είναι το τελευταίο από τα μυθιστορήματα του Ρουφέν και κυκλοφόρησε το 2008. Θεωρώ ότι το βιβλίο πραγματεύεται ένα θέμα που έχει γίνει της μόδας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που ειδικά μετά την εμφάνιση της γρίπης των χοίρων και του εμβολίου έναντι αυτής, "έπαιξε" πολύ στους συνωμοσιολογικούς κύκλους αλλά και έξω από αυτούς. Αναφέρομαι στο ζήτημα του υπερπληθυσμού της γης. Το θέμα αυτό δεν είναι καινούργιο. Ήδη από το 1798 ο Τόμας Μάλθους (Αγγλος οικονομολόγος), είχε γράψει μία εργασία με τίτλο "Μελέτη επί της αρχής του πληθυσμού". Σε αυτήν "έβλεπε" στους λοιμούς και τις επιδημίες τον ρυθμιστικό ρόλο της φύσης για την διατήρηση του παγκόσμιου πληθυσμού σε επίπεδα προσαρμοσμένα στους διαθέσιμους πόρους. Πίστευε δηλαδή, ότι μία φυσική διαδικασία (θάνατος από την πείνα) φρενάρει την πληθυσμιακή έκρηξη και επιτρέπει στην ανθρωπότητα να καλύπτει τις ανάγκες για τροφή χωρίς να εξαντλούνται οι φυσικοί πόροι.
Η ιστορία έχει διαψεύσει τον Μάλθους όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με όσους κάνουν τέτοιου τύπου εργασίες. Σήμερα ο πληθυσμός της γης είναι κοντά στα 7 δις και η τροφή που παράγεται από τους ανθρώπους, φτάνει και περισσεύει για να τους ταΐσει όλους. Το γεγονός ότι σήμερα πεθαίνει κόσμος από την πείνα, οφείλεται σε άλλους λόγους και όχι στην έλλειψη τροφής. Η σκέψη του Μάλθους δυστυχώς επηρέασε σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα ακόμα και οικολογικά κινήματα!
Σε αυτό στηρίζεται και η υπόθεση του βιβλίου του Ζαν-Κριστόφ Ρουφέν. Δεν μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες διότι θα στερήσω από όποιον θέλει να διαβάσει το βιβλίο, το στοιχείο της έκπληξης. Αυτό που θα γράψω μόνο, είναι το συναίσθημα που μου βγάζει το βιβλίο και το συμπέρασμα στο οποίο με κάνει να καταλήγω: ότι οι φανατικοί ιδεολόγοι οποιασδήποτε ιδεολογίας, είναι από τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους στον κόσμο. Ίσως να ξεπερνούν και τους φανατικούς των διαφόρων Θρησκειών. Υπό αυτή την έννοια, ένας ανθρωπος φανατικός με την οικολογία είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος.

Η περίληψη από το οπισθόφυλλο:
"Η Ζιλιέτ, μια μαχητική νεαρή οικολόγος, αποφασίζει να πάρει μέρος σε μια αποστολή κομάντο για την απελευθέρωση πειραματόζωων. Αυτή η δράση, φαινομενικά αθώα, θα την οδηγήσει στην καρδιά μιας συνωμοσίας άνευ προηγουμένου, η οποία, στο όνομα του πλανήτη, βάζει στο στόχαστρο ούτε λίγο ούτε πολύ ολόκληρο το ανθρώπινο είδος.
Η ιδιωτική εταιρεία Πληροφοριών "Πρόβιντενς" αναλαμβάνει την υπόθεση. Στρατολογεί δύο πρώην πράκτορες , τον Πολ και την Κέρι, οι οποίοι είχαν απομακρυνθεί από τις μυστικές υπηρεσίες για να συνεχίσουν τις σπουδές τους, ο ένας στην ιατρική και η άλλη στην ψυχολογία. Η έρευνα θα τους οδηγήσει στο συγκλονιστικό σύμπαν των εξτρεμιστικών οικολογικών κινημάτων και σε αυτούς που κινούν τα νήματα της μυστικής αντιουμανιστικής δράσης..."