Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

New Hobby!

Η ζωή είναι μία διαρκής μάχη με το θάνατο. Είναι όμως μόνο αυτό; Εγώ πιστεύω ότι, επί της ουσίας, η ζωή είναι μία διαρκής μάχη με την ανία. Φοβερό πράγμα η ανία ρε παιδιά. Αδυσώπητο. Εκτός από το διαχρονικό ζήτημα του γενικού νοήματος της ζωής που έχει απασχολήσει τους κορυφαίους φιλόσοφους του κόσμου χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, υπάρχει και το καθημερινό ζήτημα δηλαδή οι συνήθειες, τα χόμπι, οι ασχολίες και γενικά αυτό που λέμε ο καθημερινός τρόπος ζωής. Πως περνάμε την μέρα μας; Μας "γεμίζουν" αυτά που κάνουμε; Νιώθουμε χρήσιμοι ή άχρηστοι; Διασκεδάζουμε συχνά; Πήζουμε στη δουλειά με αποτέλεσμα τα προηγούμενα ερωτήματα να μην μας απασχολούν καν επειδή δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο; Έχουμε φίλους; Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν το ζην αλλά το ευ ζην. Προϋποθέτουν δηλαδή ένα μίνιμουμ επίπεδο διαβίωσης. Άνθρωποι που παλεύουν απλώς για την επιβίωση και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει η επόμενη μέρα, δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να σκεφτούν ζητήματα όπως ποιο θα είναι το επόμενο χόμπι με το οποίο θα ασχοληθούν ή που θα πάνε διακοπές. Ευτυχώς, δεν έχω βρεθεί ποτέ μέχρι τώρα σε τέτοια θέση. Έχω λοιπόν πολύ ελεύθερο χρόνο να σκεφτώ τι θα κάνω για να νικήσω τον - όχι πιο σημαντικό αλλά- πιο επίμονο εχθρό της ζωής: Την ανία.
Μέχρι τα 18 μου με τάϊζε η μάνα μου. Και κυριολεκτικά (μου μαγείρευε) αλλά και μεταφορικά (με χαρτζιλίκωνε). Κατά την διάρκεια της φοιτητικής μου ζωής το πρώτο κόπηκε λόγω απόστασης και μου έμεινε μόνο το χαρτζιλίκι. Έξι χρόνια έμεινα στην Ξάνθη και δεν μαγείρεψα ούτε μία φορά. Το πιο σύνθετο φαγητό που έφτιαξα ήταν σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί στην τοστιέρα. Ούτε καν πατάτες τηγανητές δεν έκανα. Πλήρης ασχετοσύνη. Είχα γίνει βασικός χορηγός των φαστφουντάδικων της γειτονιάς και κυρίως των Γκούντις. Όταν δεν έτρωγα από τα "βρώμικα" πήγαινα στη φοιτητική λέσχη. Είχε δωρεάν φαγητό, καλής ποιότητας τηρουμένων των αναλογιών, αλλά ήταν μακριά (5 χιλιόμετρα). Για να πάω μέχρι εκεί έπρεπε να πάρω το λεωφορείο. Όχι και η ευκολότερη των λύσεων, ειδικά σε μία πόλη όπως η Ξάνθη που το κρύο είναι απίστευτο και οι βροχές συνηθισμένο φαινόμενο. Συνήθως ακολουθούσα την εύκολη λύση της παραγγελίας (ένα μαγαζί έδινε μία πίτσα συν μία δώρο !!) μέχρι βεβαίως να μου τελειώσουν τα λεφτά.
Πέρασαν τα χρόνια, έφυγα από την Ξάνθη, και ως γνήσιος χαραμοφάης νεοέλληνας επέστρεψα στην θαλπωρή της οικογένειας. Για να μην τα πολυλογώ, η πρώτη φορά που έφτιαξα κάτι που μπορεί να θεωρηθεί φαγητό ήταν σε ηλικία 29 ετών κάτι λασπωμένα μακαρόνια με έτοιμη σάλτσα ναπολιτέν. Ήταν αν μη τι άλλο μία αρχή. Στη συνέχεια βελτιώθηκα και σήμερα μπορώ να πω ότι τα κουτσοκαταφέρνω. Εκτός από μακαρόνια, φτιάχνω και ομελέτες, εννοείται όλα τα κρεατικά και ψαρικά στα κάρβουνα, που και που φτιάχνω διάφορα φαγητά με βάση το ρύζι, ενώ πριν λίγο καιρό έκανα γιουβετσάκι καθώς και γεμιστές μελιτζάνες. Η Βίκυ λέει ότι από εμένα έφαγε την καλύτερη αστακομακαρονάδα, αλλά όταν την ρώτησα πόσες φορές έχει φάει, μου απάντησε " άλλη μία φορά στη Χαλκίδα!" και υπέθεσα ότι με δουλεύει. Μάλλον και εσείς το ίδιο θα υποθέσατε, αλλά τις προάλλες που έκανα καραβιδομακαρονάδα και κάλεσαμε κόσμο στο σπίτι, έμειναν όλοι ευχαριστημένοι. Πήρα θάρρος λοιπόν και εγώ και αποφάσισα να ασχοληθώ με την μαγειρική για να περνάω την ώρα μου.
Αυτό είναι το νέο χόμπι λοιπόν!! Εχθές το βράδυ έφτιαξα ρύζι ογκρατέν (μέχρι εχθές δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοιο φαγητό...) ενώ σήμερα έχω σκοπό να κάνω παέγια με θαλασσινά. Την συνταγή την βρήκα στο www.gourmed.gr και είναι αυτή εδώ:

Συστατικά:
" ΓΙΑ 6-8 ΑΤΟΜΑ
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
12 μεγάλες καραβίδες
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλoκoμμένo
2 μεγάλες ώριμες ντομάτες ξεφλουδισμένες, ψιλοκομμένες
1 φλιτζάνι άσπρο ξηρό κρoσi
250 γρ. μύδια
250 γρ. γυαλιστερές ή στρείδια
1 φλιτζάνι ζωμό από τα θαλασσινά
5 σκελίδες σκόρδοψιλοκoμμένo
250 γρ. καλαμαράκια κομμένα σε ρoδέλες
300γρ. αρακά βρασμένο(προαιρετικά)
2 κόκκινες πιπεριές ψημένες και ξεφλoυδισμένες
30 τριχούλες κρόκο διαλυμένες σε λίγο ζεστό νερό
1 κουτ. τσαγιού γλυκιά πάπρικα..
6 φλιτζάνια ζεστό ζωμό λαχανικών(5+1)
500 γρ. (2 φλιτζάνια) ρύζι αρμπόριο
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
αλάτι
1 λεμόνι κομμένο σε φέτες για διακόσμηση "



Οδηγίες:

1. Ψήνετε τις πιπεριές στο γκριλ του φούρνου για 10’-12’, τις ξεφλουδίζετε και τις κόβετετ σε κομμάτια.

2. Πλένετε και καθαρίζετε τις καραβίδες και τις γυαλιστερές ή τα στρείδια. Αχνίζετε τα θαλασσινά σε ένα τηγάνι, πετάτε τα κλειστά, σουρώνετε το νερό τους σε ένα τουλπάνι και το κρατάτε.

3. Ζεσταίνετε σε ένα άλλο μεγάλο τηγάνι ή σε μια παε­γιέρα το μισό λάδι και σοτάρετε καραβίδες ολόκληρες, ακαθάριστες μέχρι να ροδίζουν. Τις βγάζετε από το τηγά­νι και όταν κρυώσουν λίγο αφαιρείτε τα κεφάλια και τα κε­λύφη. Κρατάτε 3-4 ακαθάριστες για διακόσμηση. Χτυπάτε τα κελύφη και τα κεφάλια στομπλέντερ με λiγo νερό μέ­χρι να γίνoυν πολτός. Σουρώνετε τον πολτό μέσα σε ένα τουλπάνι και τον κρατάτε σε ένα μπολ.

4. Σοτάρετε στην παεγιέρα, στο λάδι από τις καραβίδες, το κρεμμύδι και τις ντομάτες. Τα σβήνετε με το κρασί και 1 φλιτζάνι νερό. Ρίχνετε και τον πολτό από τις καραβίδες που ετοιμάσατε και το νερό από τα θαλασσινά και βράζετε τη σάλτσα σε χαμηλή φωτά για 40’. Μεταφέρετε την σάλτσα σε ένα μπολ σκουπίζετε την παεγιέρα με χαρτί κουζίνας, ρίχνετε το υπόλοιπο λάδι και σοτάρετε το σκόρδο και τα καλαμαράκια. Όταν πάρουν χρώμα, ρίχνετε και το σοτάρετε ανακατεύοντάς το γρήγορα.

5. Ρίχνετε τη σάλτσα από το μπολ, τον κρόκο, την πάπρικα και λίγο λίγο το ζεστό ζωμό λαχανικών, ανακατεύεται κάθε τόσο. Βράζετε το ρύζι για 15' σε δυνατή φωτιά και 5' πριν συμπληρωθεί το βράσιμο προσθέτετε τις καραβίδες με τα θαλασσινά και τις πιπεριές ή τον αρακά, αν το χρησιμοποιείτε.

6. Αφήνετε την παέγια για 5'-6' να σταθεί σκεπασμένη­με μια πετσέτα. Διακοσμείτε με φέτες λεμονιού και με τις καραβίδες που κρατήσατε και τη σερβίρετε μέσα από την παεγιέρα.


" Ταξιδιώτης στην κουζίνα"- Βίκυ Σμυρλή

Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα


Άντε, σας χαιρετώ! Πάω στο σούπερ μάρκετ να πάρω τα υλικά. Καλή μας όρεξη και όποιος έχει καμιά περίεργη συνταγή ας την στείλει!

Υ.Γ. Ξέρω ότι ο φίλος gvarvakis (Μπάλος) ποστάρει συχνά συνταγές. Όποιος θέλει ας περάσει μία βόλτα από κει.

2 σχόλια:

librarian είπε...

Μη ξεχνάς ότι όποιος ξέρει να διαβάζει ξέρει και να μαγειρεύει. Το λέει μια φίλη μου και πολύ μου άρεσε που το λέω συνέχεια ασχέτως που δεν το έχω κάνει πράξη ακόμα!

Giorgos Varvakis είπε...

Wellcome to the Club φίλε μου!! "Παέγια"!!! Από νωρίς στα βαθιά!! Κρυφό ταλέντο :)
Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά και το link. Πέρνα κι από την κουζίνα μου, θα βρεις πολλά κι ενδιαφέροντα νομίζω.
Τυχερή κοπέλα η Βίκυ :))
Καλή σου μέρα Αλέξανδρε