Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Ο άνθρωπος που ζει μέσα στη μοναξιά και στη σιωπή, βιώνει τις εμπειρίες του πιο συγκεχυμένα και ταυτόχρονα πιο έντονα απ΄ότι ο εξωστρεφής, οι σκέψεις του είναι πιο βαριές, πιο παράξενες, και ποτέ δίχως μια απαλή απόχρωση θλίψης. Εικόνες και παραστάσεις που θα παραμερίζονταν επιπόλαια με μια ματιά, ένα γέλιο, ένα ανάλαφρο σχόλιο, τον απασχολούν υπερβολικά, βουλιάζουν στη σιωπή, αποκτούν βαρύτητα, γίνονται βίωμα, περιπέτεια και συναίσθημα. Η μοναξιά γεννά μέσα μας το πρωτότυπο, το τολμηρό, το παράξενα ωραίο, το ποίημα. Όμως, η μοναξιά γεννά και το αντίθετο, το διεστραμμένο, το παράλογο κι ανεπίτρεπτο.

Τόμας Μαν, "Θάνατος στη Βενετία"

2 σχόλια:

gatti είπε...

Συμφωνώ απόλυτα. Είναι περίπου όπως βλέπεις ένα πρόβλημα υπό το φως της ημέρας ή υπό το φως των κεριών. Το ίδιο πρόβλημα το βράδυ βαραίνει, μοιάζει να οδηγεί σε αδιέξοδο, να μην έχει λύση.

Το πρωί το βλέπεις διαφορετικά, περισσότερο αισιόδοξα, πιο ανάλαφρα και η λύση αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα...

Alexandros είπε...

Έτσι είναι. Το πρωί είναι μία νέα αρχή. Κάθε πρωί. Και στην αρχή είμαστε πάντα πιο αισιόδοξοι.