Μου έγραψε εχθές η Ιφιγένεια:
"Τρελό αγόρι! Αποφάσισα σήμερα μετά από πολύ καιρό να μπω στο blog σου (για να μη λες ότι μπαίνω μόνο στης Βίκυς) και έπαθα φρίκη! Αν δεν σε ήξερα και διάβαζα αυτά που έχεις, θα έλεγα ότι είσαι ένας 70 χρονών άνθρωπος που ζει στη "σπηλια" του και διαβάζει βιβλία! Αν δεν βάλεις κάτι φυσιολογικό μέσα, εγώ δεν ξαναμπαίνω, στο λέω!! Βάλε κανένα ζώδιο..., βάλε την πρόγνωση του καιρού..., βάλε τις περιλήψεις της σειράς "Τα μυστικά της Εδεμ"...., βάλε κάτι φυσιολογικό τελος πάντων! Εσείς, ....καλά! Το έχετε κάψει το "ντουί" σας. Εμέις οι normal άνθρωποι τι θα γίνουμε?? Αυτά τρελό αγόρι! Σκέψου το σοβαρά. Φιλάκια!!!"
Η Ιφιγένεια μου ζήτησε να το σκεφτώ σοβαρά. Το σκέφτηκα λοιπόν και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, όντως το μπλογκ διακατέχεται από μία υπερβολικού βαθμού σοβαρότητα και αποπνέει μία "μουχλίλα". Όλο για βιβλία γράφω, άντε το πολύ να κάνω και μία αναφορά στην επικαιρότητα, τα αθλητικά ποστ τα έχω κόψει εντελώς, ενώ οι φωτογραφίες που βάζω σπάνια είναι φανταχτερές και διασκεδαστικές. Μετά αναρωτήθηκα αν τα μπλογκς αποτελούν καθρέπτη του χαρακτήρα μας και κατά πόσο ένα σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό μπλογκ κρύβει από πίσω έναν "σοβαρό" ή λιγότερο "σοβαρό" μπλόγκερ αντίστοιχα.
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα μετά από αυτές τις σκέψεις είναι ότι διαβάζοντας ένα μπλογκ διαμορφώνεις πολύ περιορισμένη άποψη για τον "ιδιοκτήτη" του. Κυρίως παίρνεις μία γεύση για τα ενδιαφέροντα του, τις πολιτικές του απόψεις, τις διάφορες πεποιθήσεις του και λιγότερο για τον χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του. Εκτός και αν το μπλογκ είναι αυτοβιογραφικού χαρακτήρα και ύφους.
Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι η εικόνα που αποκόμισε η Ιφιγένεια επισκεπτόμενη το μπλογκ, έστω και αν αυτή διατυπώθηκε κάπως υπερβολικά προς χάρη αστεϊσμού, μου κίνησε την περιέργεια να σκεφτώ πως θα με φαντάζονταν οι άλλοι αν το μόνο στοιχείο στη διάθεση τους ήταν το παρόν ιστολόγιο. Πάντα είχα την εντύπωση για τον εαυτό μου ότι είμαι ένας ακόμα μέσα στους πολλούς, ότι δεν θα λείψω σε κανένα αν αύριο το πρωί εξαφανιστώ και ότι γενικά είμαι ένας βαρετός τύπος. Τελικά καταλήγω ότι έχω και ένα βαρετό μπλογκ. Άρα, μέσα εδώ, βγάζω μέρος του εαυτού μου και μπορώ να πω ότι χαίρομαι για αυτό.
Αυτά τα ολίγα και καλό σαββατοκύριακο σε όλους!
Σας φιλώ, Αλέξανδρος.
"Τρελό αγόρι! Αποφάσισα σήμερα μετά από πολύ καιρό να μπω στο blog σου (για να μη λες ότι μπαίνω μόνο στης Βίκυς) και έπαθα φρίκη! Αν δεν σε ήξερα και διάβαζα αυτά που έχεις, θα έλεγα ότι είσαι ένας 70 χρονών άνθρωπος που ζει στη "σπηλια" του και διαβάζει βιβλία! Αν δεν βάλεις κάτι φυσιολογικό μέσα, εγώ δεν ξαναμπαίνω, στο λέω!! Βάλε κανένα ζώδιο..., βάλε την πρόγνωση του καιρού..., βάλε τις περιλήψεις της σειράς "Τα μυστικά της Εδεμ"...., βάλε κάτι φυσιολογικό τελος πάντων! Εσείς, ....καλά! Το έχετε κάψει το "ντουί" σας. Εμέις οι normal άνθρωποι τι θα γίνουμε?? Αυτά τρελό αγόρι! Σκέψου το σοβαρά. Φιλάκια!!!"
Η Ιφιγένεια μου ζήτησε να το σκεφτώ σοβαρά. Το σκέφτηκα λοιπόν και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, όντως το μπλογκ διακατέχεται από μία υπερβολικού βαθμού σοβαρότητα και αποπνέει μία "μουχλίλα". Όλο για βιβλία γράφω, άντε το πολύ να κάνω και μία αναφορά στην επικαιρότητα, τα αθλητικά ποστ τα έχω κόψει εντελώς, ενώ οι φωτογραφίες που βάζω σπάνια είναι φανταχτερές και διασκεδαστικές. Μετά αναρωτήθηκα αν τα μπλογκς αποτελούν καθρέπτη του χαρακτήρα μας και κατά πόσο ένα σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό μπλογκ κρύβει από πίσω έναν "σοβαρό" ή λιγότερο "σοβαρό" μπλόγκερ αντίστοιχα.
Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα μετά από αυτές τις σκέψεις είναι ότι διαβάζοντας ένα μπλογκ διαμορφώνεις πολύ περιορισμένη άποψη για τον "ιδιοκτήτη" του. Κυρίως παίρνεις μία γεύση για τα ενδιαφέροντα του, τις πολιτικές του απόψεις, τις διάφορες πεποιθήσεις του και λιγότερο για τον χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του. Εκτός και αν το μπλογκ είναι αυτοβιογραφικού χαρακτήρα και ύφους.
Παρόλα αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι η εικόνα που αποκόμισε η Ιφιγένεια επισκεπτόμενη το μπλογκ, έστω και αν αυτή διατυπώθηκε κάπως υπερβολικά προς χάρη αστεϊσμού, μου κίνησε την περιέργεια να σκεφτώ πως θα με φαντάζονταν οι άλλοι αν το μόνο στοιχείο στη διάθεση τους ήταν το παρόν ιστολόγιο. Πάντα είχα την εντύπωση για τον εαυτό μου ότι είμαι ένας ακόμα μέσα στους πολλούς, ότι δεν θα λείψω σε κανένα αν αύριο το πρωί εξαφανιστώ και ότι γενικά είμαι ένας βαρετός τύπος. Τελικά καταλήγω ότι έχω και ένα βαρετό μπλογκ. Άρα, μέσα εδώ, βγάζω μέρος του εαυτού μου και μπορώ να πω ότι χαίρομαι για αυτό.
Αυτά τα ολίγα και καλό σαββατοκύριακο σε όλους!
Σας φιλώ, Αλέξανδρος.
16 σχόλια:
Ο Αλεξ που γνωρίζω και εγώ και η Ιφιγένεια είναι ο Αλεξ που γελάει δυνατά βλέποντας τον Μπέζο, όταν βλέπει την πεθερά του να πέφτει στην παραλία, όταν ακούει ένα τελείως κουφό ανέκδοτο. Ο δικός μας Αλεξ δεν μας μιλάει για βιβλία αλλά για ποδόσφαιρο και για τα επόμενα επεισόδια του Lost. Ο δικός μας Αλεξ μπορεί να συμμετέχει σε μια συζήτηση για την ύπαρξη του Θεού, για κβαντική μηχανική ή τη φιλοσοφία αλλά και για σουμπούτεο, μουσική και σεξ. Ο Αλεξ που βλέπουμε καθημερινά δεν ασχολείται μόνο με τον Καραγάτση αλλά και με το εάν του πάει το μουσάκι ή εάν μεγάλωσε η κοιλίτσα, με την ξανθιά στο απέναντι τραπεζάκι και με την καταπίεση των ανδρών από τις γυναίκες. Ο δικός μας Αλεξ ΔΕΝ είναι βαρετός. Όλες οι αναρτήσεις σου που δεν έχουν σχέση με βιβλία το αποδεικνύουν. Μπορεί να μην είσαι συνήθως η ψυχή του πάρτι αλλά και πόσοι από μας είμαστε? Στο blog αποφάσισες να δώσεις ένα πιο σοβαρό χαρακτήρα. Άλλος άνοιξε blog για να γράφει ημερολόγιο. Άλλος για να καυτηριάζει την επικαιρότητα. Άλλος για να διαφημιστεί. Εσύ διάλεξες να γράφεις κυρίως για βιβλία. Βαρετό ή μη, πρέπει να τονιστεί ότι είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι του χαρακτήρα σου. Ίσως το μοναδικό σχετικά βαρετό. Αν και μεταξύ μας και κάποιες ταινίες που σου αρέσουν λίγο βαρετές είναι αλλά το διορθώνουμε με τις σειρές. Όπως και να έχει βαρετός σίγουρα δεν είναι ο χαρακτηρισμός που θα σου έδινε κάποιος που σε γνωρίζει (ούτε όταν σε πρωτο-γνωρίζει.) Και σίγουρα θα καταλάβαιναν πολλοί ότι λείπεις εάν αύριο το πρωί εξαφανιζόσουν. (Καταρχήν, που έχεις σκοπό να πάς? Άσε που δεν έχεις πληρώσει ακόμη τη ΔΕΗ. Τι γίνεται Αλεξ? Βρήκαμε δικαιολογία να την κάνουμε σιγά σιγά? )Εδώ βρε μπαίνουμε στο blog σου παρόλο που από πριν ξέρουμε ότι ελάχιστες είναι οι πιθανότητες να έχει ….χαβαλέ! γράφε λοιπόν εσύ ια τα βιβλία σου και εμείς θα κάνουμε πέτρα την καρδιά μας και θα τα διαβάζουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι στο side bar δεν μπορείς να βάλεις και ζωδιακή "ενημέρωση". xaxa
Να είσαι αυτός που είσαι και σε όποιον αρέσεις! Αλλά, εντάξει, βάλε και κανά ζωδιάκι... lol
@angelina
Αν σου πω ότι δεν με συγκίνησες θα πω ψέματα.
@Μιχάλης Τσαντίλας
Λες να βάλω, ε; Το σκεφτομαι σοβαρα όπως λέει και ο τίτλος του ποστ.. χα
Μην ξεχνάς οτι χωρίς τον γνωστό Πανόπτη δεν θα είχες blog.
Σκέψου το σοβαρά λοιπόν.
Προτείνω το βιβλίο
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
του Αλντους Χάξλευ.
Πρώτη αγγλική έκδοση 1932.
Καλά βρε παιδιά!Μια κουβέντα είπα!Δικός μου είναι ο γαμπρός μου(το τρελό αγόρι) και ότι θέλω θα του λέω!Πέσατε όλοι να με φάτε πια!Δεν είπα οτι είναι βαρετός ο άνθρωπος...απλά εξέφρασα την άποψη μου για το μοναδικό θέμα που αναρτίζει πάντα στο blog του.ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ.Φυσικά και δεν πιστεύω πως είναι βαρετός..(μην παίρνεις και πολύ θαρρος...)Φυσικά και έχει άλλο χαρακτήρα από αυτόν που δείχνει εδώ μέσα.Απαπα.....δεν έχετε χιουμορ μου φαίνεται βρε!Τι ζήτησα η γυναίκα?Να βάλει και κάνα δυο ακόμα θεματάκια για να ζωντανέψει λίγο το blog και να μπορούν να τον επισκέπτονται και περισσότερα άτομα πέραν αυτών που διαβάζουν όλη μέρα βιβλία!Αυτά τα ολίγα και από μένα. Και φυσικά είναι ο Αλεκάκης αυτό που είναι και σε όποιον αρέσει...........
@Ifigenia
Καταρχάς, δεν τήρησες την απειλή σου. Ξαναμπήκες στο blog! Κατά δεύτερον, όλοι πλάκα κάνουμε, μη νομίζεις ότι θα σε παρεξηγούσε ποτέ κανείς! Φιλάκια πολλά!!!
Τώρα που πήρα φόρα γαμπρούλη μου θα μπαίνω κάθε μέρα!(αυτό κι αν ακούγεται απειλητικό....ε??)χαχαχα!
Φιλάκια!!!!!
Μίλησαν οι επαϊοντες ...
Εμας δε μας πέφτει λόγος !!!
Το blog το παρακολουθώ ανελλιπώς ...
Η αλήθεια είναι ότι περιμένω μια
sport ανάρτηση μετά τον Τελικό Κυπέλου !!!
Καλή βδομάδα ...
Κοίτα, η angelina τα λέει όλα!
Άλλωστε η γνώμη της βαραίνει, αλλά δε μπορώ να μην ανακατευτώ λίγο κι εγώ, απλά και μόνο για να πω, με κάποια συστολή ομολοΓώ, εεεε
... κι αυτά που γράφεις για τα βιβλία δεν είναι καθόλου βαρετά κι εμένα πολύ μου αρέσουν και με "βολεύουν", γιατί μπορώ και μιλάω για βιβλία που διάβασα μέσα από τη δική σου ανάγνωση που της έχω εμπιστοσύνη.
Αυτά τα έγραψα μήπως και το ξανασκεφτείς και θελήσεις να περιορίσεις τις αναρτήσεις περί βιβλίων...Μη Αλέξανδρε...Αν και κρίνοντας από την αμέσως επόμενη (καταπληκτική) ανάρτησή σου, δεν έχεις σκοπό να αλλάξεις, ευτυχώς!
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
@side21
Για αυτό να είσαι σίγουρος. Ειδικά αν το πάρουμε. Έχουμε να πάρουμε τίτλο από το 2002...
@ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Κατερίνα, θα συνεχίσω απτόητος! Αφού έφτασα στο σημείο να διαβάσω και ιστορικό βιβλίο...
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Tι βασανίζεις το μυαλό σου βρε Αλέξανδρε; Δικό σου είναι το μπλογκ και γράφεις γι΄ αυτά που γουστάρεις.
Πάντως, οφείλω να σε διαβεβαιώσω ότι αυτά που γράφεις μόνο βαρετά δεν είναι και διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση!
Αν θες να ...τσιμπήσεις κανα hit βέβαια, πρέπει να βάλεις και κανα ...ζωδιάκι! :))))
Καλημέρα!
@gatti
Thanks!
Προς όλους τους σχολιαστές:
Πάντως, κάποιος διαβάζοντας το ποστ, μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι το έγραψα για να αποκομίσω θετικά σχόλια. Συνήθως όταν λέμε στους φίλους και γνωστούς μας κάτι ψιλοάσχημο για εμάς, περιμένουμε να μας διαψέυσουν! Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
Θεωρώ ότι όλα τα σχόλια διακατέχονται από ειλικρίνεια. Κανείς άλλωστε δεν μπαίνει συχνά σε ένα μπλογκ από μαζοχισμό. Κάτι του αρέσει. Αυτό τουλάχιστον ισχύει για εμένα στα μπλογκ που επισκεπτομαι. Ευχαριστώ και πάλι!
Εγώ πάντως πολύ γέλασα με αυτό το ποστ :-)
Δημοσίευση σχολίου