E = mc2. Η ιστορία της πιο διάσημης εξίσωσης στον κόσμο

Ένα από τα καλύτερα βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης που διάβασα ήταν το E=mc2. Αναφέρεται φυσικά στην διάσημη εξίσωση του Άλμπερτ Αϊνστάιν , μία εξίσωση που άλλαξε την μορφή του κόσμου. Πολλοί την ξέρουν , αρκετοί την καταλαβαίνουν αλλά ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ιστορία της. Ο Ντέιβιντ Μποντάνις επιχειρεί σε αυτό το υπέροχο και ευανάγνωστο βιβλίο να καταγράψει την «βιογραφία» μίας εξίσωσης. Ο τρόπος που γράφει και τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί είναι κατανοητά και προσιτά στο ευρύ κοινό. Η αφορμή για να γράψει το βιβλίο , ήταν μία χιουμοριστικής διάθεσης απάντηση που έδωσε η Κάμερον Ντίαζ στο τέλος μίας συνέντευξης σε γνωστό περιοδικό. Όταν την ρώτησε ο δημοσιογράφος αν υπάρχει κάτι που θα ήθελε να μάθει , η Κάμερον απάντησε ότι θα ήθελε να μάθει τι σημαίνει η εξίσωση E=mc2. Ο δημοσιογράφος γέλασε φυσικά, αλλά η Ντίαζ μουρμούρισε ότι το εννοούσε πραγματικά και κάπου εκεί τελείωσε και η συνέντευξη. Ο Μποντάνις , είτε γοητευμένος από την Ντίαζ , είτε συνεπαρμένος από την ιδέα να εξηγήσει στην πλατιά μάζα των ανθρώπων την εξίσωση , άρχισε δυναμικά την συγγραφή του βιβλίου.

Από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου :


13 Απριλίου 1901

Προς Καθηγητή Βίλχελμ Όστβαλντ
Πανεπιστήμιο της Λειψίας
Λειψία , Γερμανία

Σεβαστέ κύριε Καθηγητά!
Παρακαλώ συγχωρέστε έναν πατέρα που είναι τόσο τολμηρός ώστε να στραφεί σ’ εσάς τον σεβαστό Καθηγητή , προς χάριν του γιου του.
Θα αρχίσω λέγοντας σας ότι ο γιος μου Άλμπερτ είναι 22 ετών , ότι …. Αισθάνεται βαθιά δυστυχισμένος επειδή δεν έχει σήμερα μία θέση και η σκέψη πως έχει ξεστρατίσει από την καριέρα του και τώρα δεν έχει καμία επαφή τον κάνει να κλείνεται στον εαυτό του όλο και περισσότερο , κάθε ημέρα. Επιπλέον , βασανίζεται από την σκέψη ότι αποτελεί βάρος για εμάς , ανθρώπους χωρίς μεγάλη άνεση…
Πάρα το θάρρος να στραφώ σ’ εσάς με το ταπεινό αίτημα να… του γράψετε , εάν είναι δυνατό , λίγες λέξεις ενθάρρυνσης , ώστε να ξαναποκτήσει τη χαρά της ζωής και της εργασίας.
Εάν , επιπλέον , μπορούσατε να του εξασφαλίσετε μια θέση βοηθού για τώρα ή το επόμενο φθινόπωρο , η ευγνωμοσύνη μου θα ήταν απεριόριστη.
Παίρνω επίσης το θάρρος να αναφέρω ότι ο γιος μου δεν γνωρίζει τίποτε για αυτήν μου την ασυνήθιστη ενέργεια.
Με όλη μου την αφοσίωση προς εσάς , εξαιρετικά σεβαστέ Κύριε Καθηγητά ,

Χέρμαν Αϊνστάιν

Για την ιστορία να γράψουμε ότι δεν ελήφθη ποτέ καμία απάντηση από τον καθηγητή Όστβαλντ.

Αν και η επιστολή του πατέρα του δεν κατάφερε τίποτε , ένας φίλος του Αϊνστάιν από το πανεπιστήμιο , ο Μάρσελ Γκρόσμαν , είχε κινήσει τα σωστά νήματα , ώστε να πάρει τη δουλειά στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών , το 1902. Τα υπόλοιπα όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ιστορία! Η βοήθεια του Γκρόσμαν ήταν αναγκαία όχι τόσο πολύ γιατί οι τελικοί βαθμοί του Αϊνστάιν στο πανεπιστήμιο ήταν ασυνήθιστα χαμηλοί – ο Αϊνστάιν είχε καταφέρει να φτάσει το 4,91 όταν ο μέσος όρος στην σχολή του ήταν το 6… - αλλά γιατί ένας καθηγητής του , που ήταν έξαλλος με τον Αϊνστάιν , διότι έλεγε ανέκδοτα και διέκοπτε το μάθημα , είχε γράψει για αυτόν με μεγάλη κακία απαράδεκτες αναφορές. Οι δάσκαλοι , σε όλα τα χρόνια φοίτησης , πάντα εκνευρίζονταν εξαιτίας της ανυπακοής του και πιο πολύ ο δάσκαλος της Ελληνικής γραμματικής στο λύκειο , ο Γιόζεφ Ντέγκενχαρτ , εκείνος που κέρδισε την αθανασία μέσα στα ιστορικά βιβλία επαναλαμβάνοντας με επιμονή στον Αϊνστάιν «δεν θα κάνεις ποτέ σου τίποτε». Αργότερα , όταν ο Ντέγκενχαρτ είπε ότι το καλύτερο θα ήταν να εγκαταλείψει ο Αϊνστάιν το σχολείο , του έδωσε την εξής εξήγηση : «Η παρουσία σου στην τάξη καταστρέφει το σεβασμό των μαθητών».