Στην αρχή της χρονιάς οι ομάδες είναι "πιασμένες" από την προετοιμασία , δεν έχουν "δέσει" ακόμα διότι έχουν γίνει πολλές αλλαγές στο ρόστερ τους και γενικότερα θέλουν χρόνο προκειμένου να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Στην μέση της χρονιάς έχουν γίνει αρκετά παιχνίδια και οι ομάδες κάνουν "κοιλιά" , οι τραυματισμοί έχουν κάνει την εμφάνιση τους επηρεάζοντας τον τρόπο παιχνιδιού και οι διακοπές των Χριστουγέννων αποσυντονίζουν τους παίκτες. Όταν πλησιάζει το τέλος του πρωταθλήματος έχουμε άλλο τροπάρι: Εδώ που φτάσαμε αυτό που έχει σημασία είναι οι βαθμοί και όχι το θέαμα , άρα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Με αυτήν την λογική πότε θα δούμε μπάλα της προκοπής; Όσο καθ όλη την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου οι δικαιολογίες από την πλευρά των ομάδων για την έλλειψη θεάματος δίνουν και παίρνουν , ο κόσμος δεν δυσανασχετεί αλλά αρκείται στις νίκες με οποιοδήποτε τρόπο και τα ΜΜΕ αποθεώνουν διαστρεβλώνοντας συνεχώς την πραγματικότητα , μπάλα δεν πρόκειται να δούμε. Νίκες με κάθε τρόπο γουστάρετε; Τέτοιες νίκες θα σας προσφέρουμε λοιπόν και εμείς.
Προσπαθώ να σκεφτώ έναν αγώνα Ελληνικού πρωταθλήματος που να έγινε ανοιχτό και ελεύθερο παιχνίδι. Οι μικροί ταμπουρώνονται μέσα στη μεγάλη περιοχή με 8 παίκτες , οι μεγάλοι αδυνατούν να διασπάσουν τις κλειστές άμυνες με ένα αξιοπρεπές πλάνο ανάπτυξης και με έναν συνδυασμό της προκοπής , και η κατάσταση αυτή συνεχίζεται και συνεχίζεται και συνεχίζεται...
Ακόμα και ο ΟΣΦΠ που τα προηγούμενα χρόνια έπαιζε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας με κατοχή μπάλας , διεισδύσεις , πλαγιοκοπήσεις και πλούσια παραγωγή φάσεων , φέτος δεν μπορεί να σκοράρει χωρίς τον Κοβάσεβιτς και δεν μπορεί να κάνει πάνω από πέντε ευκαιρίες της προκοπής. Για τον ΠΑΟ τι να πώ... Έχει αναγάγει το 1-0 σε επιστήμη. Με αυτό το σκορ κέρδισε την Βέροια , τον Λεβαδιακό , τον Αρη , τον Ηρακλή , τον ΠΑΟΚ , την Καλαμαριά και ένα σωρό ομάδες ακόμη. Ε, δεν άντεξαν οι φίλαθλοι και τους τα έχωσαν , παρόλο που είναι πρώτοι. Η ΑΕΚ όσο ήταν πρώτη δεν μιλούσε κανείς. Το πρωτάθλημα έγινε αυτοσκοπός σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και όταν η ομάδα παρουσίαζε άθλια εικόνα και κέρδιζε , δεν γινόταν κριτική αλλά όλοι μιλούσαν για επαγγελματικές νίκες.
Σας έχει πει κανείς ότι οι φίλαθλοι είναι επαγγελματίες υποστηρικτές και χειροκροτητές; Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση , σε λίγο θα παίζετε μεταξύ συγγενών και φίλων... Όσο όμως οι πηγές εσόδων των ομάδων δεν προέρχονται κατα κύριο λόγο από τους φιλάθλους αλλά από το κράτος , την τηλεόραση και τους Ευρωπαϊκούς αγώνες δεν βλέπω να αλλάζουν και πολλά πράγματα.
2 σχόλια:
Πότε θα δούμε ποδόσφαιρο της προκοπής; ΠΟΤΕ, ποτέ, ποτέ ποτέ... που λέει και το γνωστό τραγουδάκι - σύνθημα.
Εγώ έχω πάψει πια να ελπίζω ότι θα δούμε καλή μπάλα, τουλάχιστον τα προσεχή χρόνια. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και τώρα που δυσκολεύει κιόλας η έξοδος στην Ευρώπη, ποιος θα νοιαστεί για το θέαμα; Ολοι για το αποτέλεσμα θα παίζουν. Αλλωστε λίγο πολύ το έχουμε όλοι αποδεχτεί. Οταν θέλουμε να δούμε θέαμα παρακολουθούμε τα ξένα πρωταθλήματα. Στην Ελλάδα κυνηγάμε μόνο τους τίτλους. Τελικά, έχουμε πιάσει πάτο...
Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση. Δεν είναι ψυχαναγκασμός. Τι να τον κάνεις τον τίτλο όταν δεν βλέπεις θέαμα; Ο τίτλος είναι ο μόνος στόχος διοίκησης , προπονητή , παικτών. Το θέαμα το έχουν σε δεύτερη μοίρα. Μάλλον παίζει ρόλο και το γεγονός ότι οι απαιτήσεις των φιλάθλων-πελατών για καλή μπάλα είναι περιορισμένες και δεν ασκούν μεγάλη πίεση στις ομάδες ωστε να προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Δεν φταίνε δηλαδή μόνο οι ομάδες αλλά και οι πελάτες που δεν είναι απαιτητικοί
Δημοσίευση σχολίου