Η Κόβεντρι (ο Άρης) είναι για τον πούτσο. Μαλακία ομάδα , μαλάκες οπαδοί. Καλά έκανε ο Χίτλερ (ο Χατζάρας) και τους ισοπέδωσε (τους έριξε στην Β' Εθνική). Το μόνο τους καλό οι Specials (Super 3) , κι αυτοί πριν από χρόνια. Από τότε που η αγαπητή μας ποδοσφαιρική ομοσπονδία φροντίζει για την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων , δε μας έχει κάτσει ούτε ένας καλός τσαμπουκάς μαζί τους. Η καλύτερη φάση έγινε πριν από δύο χρόνια στο Χάμεσμιθ (στην Λάρισα), με μία παρέα κλώνων απ΄τα Μίντλαντς (την Θεσσαλονίκη) που ψάχνονταν για κάνα ποτό στην κεντρική λεωφόρο.
Ήταν καμιά δεκαπενταριά. Τάπες, με φράντζες και χωρίστρες. Κοντόχοντρα ποδαράκια και μπιροκοιλιές. Κανονικά θα έπρεπε να ναι στην φάρμα του Έμερντέϊλ (του Μέγκα Τσάνελ) και να γαμούν κατσίκες. Το μεροκάματο είναι δύσκολη υπόθεση. Μας είδαν που ερχόμασταν από την αντίθετη κατεύθυνση και την έκαναν τρέχοντας. Μύριζαν σκατό τα καυσαέρια. Όποιος έχει πάει στο Χάμερσμιθ (στην Λάρισα) καταλαβαίνει.
Ηλίθια κίνηση. Θα' πρεπε να μπουν στην πρώτη παμπ (κλάμπ) και να το παίξουν άνετοι. Δεν ψάχναμε αυτούς. Είναι γνωστό πως η Κόβεντρι (ο Άρης) δεν μετράει. Πηγαίναμε στο Κινγκς Κρος (στην Εθνική Οδό) για να συναντήσουμε την Τότεναμ (τον ΠΑΟΚ) που επέστρεφε από το Λιντς (από την Λιβαδειά). Σάββατο βράδι και κλοτσιές στους Εβραίους (Βούλγαρους) , όμως τα μαμόθρεφτα έκαναν κατοστάρι στα περίχωρα κι όταν βλέπεις κάτι να τρέχει το ακολουθείς. Ενστικτωδώς. Δυστυχώς τα κοντά ποδαράκια τους πρόδωσαν. Τα κατακόκκινα πρόσωπα τους αντικατοπτρίζονταν στις βιτρίνες των καταστημάτων , δίπλα απ΄τα στερεοφωνικά και τις προσφορές στα φασόλια-κονσέρβες. Λίγο πριν τους φτάσαμε, ο αρχηγός τους έστριψε σ΄ ένα πάρκινγκ. Σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Οι περισσότεροι θα μύριζαν το αίμα , θ΄ άκουγαν τους χασάπηδες ν' ακονίζουν τα μαχαίρια , μα αυτοί παραήταν μαλάκες. Κατευθείαν στο πάρκινγκ και οι αργοπορημένοι καταναλωτές του Σαββάτου παραμερίζουν για να περάσουμε. Αφού μας έκαναν τη χάρη να στριμωχτούν οικειοθελώς , τους ρίξαμε ένα καλό χέρι ξύλο και φύγαμε στα γρήγορα για να μην σκάσουν οι μπάτσοι. Είχαμε την αριθμητική υπεροχή και οι κλοτσιές που εφαγαν τους έφταναν άνετα μέχρι την επόμενη βδομάδα.
Από το βιβλίο ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ TOY JOHN KING αφιερωμένο στα "παιδιά" των οργανομένων συνδέσμων όλων των Ελληνικών ομάδων
4 σχόλια:
Μου θύμισες τους Green Street Hooligans, μια ταινία που μου άρεσε υπερβολικά.
Από τους οργανωμένους αγαπάω να παρακολουθώ το απίστευτο πάθος τους που είναι έρωτας πραγματικός για την ομάδα τους. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ πως υπάρχει η παραμικρή αθωότητα στους κόλπους τους. Είναι ή εν πάση περιπτώσει οφείλουν να είναι υποψιασμένοι.
Γι΄ αυτό και όσο κι αν εξοργίστηκα
για το γεγονός της δολοφονίας του Φιλόπουλου, άλλο τόσο εξοργίστηκα
από το γεγονός ότι ετοιμάστηκαν
δύο πραγματικοί στρατοί έτοιμοι να
αλληλοσκοτωθούν. Είναι απλά θέμα
τύχης ή ατυχίας να συμβεί το κακό,
η διαφορά είναι πως ο καθένας δεν πιστεύει ότι θα συμβεί σ΄ αυτόν.
Εννοείται, βέβαια, πως η κοινωνία και η Πολιτεία που ...κόπτονται για τον χουλιγκανισμό, προτιμούν εκατό
τυπάκια μαντρωμένα στο γήπεδο ή αποφασισμένα να σκοτωθούν μεταξύ τους, παρά συνειδητοποιημένα άτομα, εξοργισμένα από την ακρίβεια, την ανεργία, την κακή ιατρική περίθαλψη
και ό,τι άλλο αποτελεί δικό τους (κοινωνίας και πολιτείας)
έλλειμμα και παράλειψη...
ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΕΙΑ, ΚΑΛΗ ΗΤΑΝ.ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΆ;
DOUDOURO
Το έχω διαβάσει DOUDOURO , είναι αρκετά καλό!
Γεια σου gatti
To Green Street Hooligans δεν το έχω δει ακόμα αν και το έχω στο pc. Έχω δει το ομώνυμο του βιβλίου , το Football Factory , το οποίο είναι αρκετά καλό.
Για την περίπτωση του Φιλόπουλου δεν εξοργίστηκα... Απλώς στενοχωρέθηκα για την απώλεια μίας ανθρώπινης ζωής.
Είμαι της άποψης, ότι η βία δεν πρόκειται να εκλείψει όσο προηγμένη και αν γίνει η κοινωνία μας. Αφενός υπάρχει "εγγεγραμμένη" στο DNA μας , αφετέρου συντηρείται και καλλιεργείται από την αμορφωσιά , τα κοινωνικά αδιέξοδα και την περιθωριοποίηση κάποιων ομάδων ανθρώπων.
Όλοι κρύβουμε έναν μικρό χούλιγκαν μέσα μας.
Η Ελληνική πολιτεία έχει, εδώ και χρόνια, επιλέξει την εκτόνωση της βίας εντός ή πέριξ των γηπέδων. Αφού θα εκδηλωθεί που θα εκδηλωθεί , ας είναι στα γήπεδα παρά στους δρόμους...
Είναι και μία έμμεση παραδοχή της ανικανότητας της Αστυνομίας να ελέγξει την βία εκτός γηπέδων.
Στην Αγγλία, αποφάσισαν να αποβάλλουν το φαινόμενο από τα γήπεδα και τώρα οι μπάτσοι τρέχουν στους δρόμους κυνηγόντας "τελειωμένους" που πλακώνονται μεταξύ τους...
Δημοσίευση σχολίου