ΚΑΣΤΙΛΗ - ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ

Τα τελευταία χρόνια έγινα λάτρης του τουρισμού. Τις διακοπές τις βαριέμαι. Θεωρώ ότι για να πας διακοπές πρέπει να έχεις ανάγκη είτε από ξεκούραση είτε από διασκέδαση είτε και τα δύο μαζί. Εγώ όλο τον χρόνο δεν κουράζομαι καθόλου , ενώ από την διασκέδαση προτιμώ την ψυχαγωγία. Ξεκίνησα αργά τα ταξίδια. Όταν όμως τα ξεκίνησα, συνειδητοποίησα κάτι που ενώ το ακούω και το σκέφτομαι πολύ συχνά, δεν το είχα εμπεδώσει πλήρως. Ότι η ζωή είναι πολύ μικρή. Στην ζωή προλαβαίνεις : να γίνεις από φτωχός πάμπλουτος , να κάνεις 2.000 παιδιά , να κυβερνήσεις τον κόσμο , να δοκιμάσεις όλες τις ναρκωτικές και παραισθησιογόνες ουσίες , να εκδόσεις 100 διαχρονικά και δημοφιλή τραγούδια , να πάρεις 7 όσκαρ, να κάνεις 5 φορές φυλακή , να παντρευτείς καμιά δεκαριά φορές και άλλα πολλά.

Τον κόσμο όμως δεν προλαβαίνεις να τον δεις. Εκτός βέβαια αν το βάλεις σκοπό της ζωής σου. Μόνο που τότε δεν θα είναι χαρά και ψυχαγωγία , αλλά ένα είδος εμμονής... Ο σταθμός του μετρό. Πενήντα μέτρα παρακάτω έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα της Μαδρίτης το 2004

Ένα από τα πιο παλιά Ξενοδοχεία της Σεβίλλης. Στην παλιά Εβραϊκή συνοικία
Γέφυρα στο Τολέδο, την παλαιά πρωτεύουσα της Ισπανίας

Η Πλάθα Μαγιόρ στην Μαδρίτη

Τα Βασιλικά Ανάκτορα στην Μαδρίτη

Πανοραμική θέα του Τολέδο. Αυτήν την θέα είδε και ζωγράφησε ο Ελ Γκρέκο.

Κήπος εντός της Αλάμπρα στην Γρανάδα

Αλάμπρα

Πανοραμική θέα από την Αλάμπρα

Αλάμπρα

Αλάμπρα

Η Αλάμπρα το βράδυ. Από τον απέναντι λόφο.

Η γέφυρα το Άιφελ στον Γουαδαλκιβίρ. Σεβίλλη.

Κήποι του Αλκάθαρ της Σεβίλλης

Πύργος στους όχθες του Γουαδαλκιβίρ.

Το κτήριο της Ισπανίας στην Παναμερικανική Έκθεση της Σεβίλλης το 1929. Σήμερα χρησιμοποιείται για γραφεία Δημοσίων υπηρεσιών...

Πάρκο Ρετίρο στην Μαδρίτη

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ

Μετά από περιπλάνηση 17 ημερών , αρχικά στην Χίο για 8 ημέρες , μία ημέρα στην Αθήνα και 8 μέρες Μαδρίτη-Ανδαλουσία επέστρεψα στην βάση μου. Τι το ήθελα; Ανώμαλη προσγείωση. Πύρινα μέτωπα σε Πελοπόννησο , Εύβοια και όχι μόνο , 64 νεκροί μέχρι τώρα χωρίς να υπολογίζουμε τις περαιτέρω συνέπειες. Όλα αυτά εν μέσω προεκλογικής περιόδου (ο Θεός να την κάνει) και προσωπικών συνεχόμενων ατυχών συμβάντων.

Θα μου πει τώρα κάποιος : <<Εδώ καίγεται το σύμπαν και εσύ μιλάς για τα δικά σου προβλήματα;>> Δεν θα διαφωνίσω , τα δικά μου προβλήματα είναι ασήμαντα όχι μόνο σε σχέση με τις πυρκαγιές , αλλά και σε σχέση με τα πραγματικά και μεγάλα προβλήματα κάποιων συνανθρώπων μας.

Πρώτα μου κάηκε η τηλεόραση (έπεσε νερό από το ταβάνι διότι ξεχείλισε ένα ντεπόζιτο!!!) , μετά μου χάλασε ο φορητός υπολογιστής και χρειάζεται Service από την εταιρεία (ευτυχώς με καλύπτει η εγγύηση) και αργότερα , την τελευταία ημέρα των διακοπών , έπεσε κάτω η φωτογραφική μηχανή και χτύπησε στο ΜΟΝΑΔΙΚΟ τμήμα της, που θα μπορούσε να σπάσει. Στο πορτάκι που καλύπτει την μπαταρία!!!

Θεώρησα ότι τρίτωσε το κακό που λέει και ο λαός αλλά δεν είχα λογαριάσει την κατάσταση που θα έβρισκα στο γραφείο. Όταν άνοιξα τον υπολογιστή είχε χαλάσει η σύνδεση στο internet. Μετά από πολύ κόπο, και με καθυστέρηση μίας ημέρας, διαπίστωσα ότι υπήρχε πρόβλημα στην υποδοχή του καλωδίου δικτύου. Εν πάση περιπτώση, το πρόβλημα προσωρινά λύθηκε και επανέκτησα την σύνδεση internet. Χαρούμενος που αποκαταστάθηκε μία από τις πολλές βλάβες που έχουν συμβεί , άρχισα σιγά σιγά να προσαρμόζομαι και να ανακαλώ τις εκκρεμότητες που είχα αφήσει πίσω την μέρα που έφυγα.

Τότε συνέβη και το τελευταίο (;) κρούσμα ατυχίας μέχρι τώρα. Έχασα έναν φάκελο με έγγραφα που δεν έχω στον υπολογιστή , τον ψάχνω εδώ και 4 μέρες και δεν μπορώ να τον βρώ... Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που χάνω φάκελο. Τι πιθανότητες έχω να τον βρώ λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προηγούμενα;

Κατά τα άλλα από υγεία όλα καλά. Σε αντίθεση με δεκάδες άλλους συνανθρώπους και συμπατριώτες μας που η ατυχία τους ''χτύπησε'' αλύπητα.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Το να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος , έστω και σε Τεχνική Υπηρεσία , δεν είναι και το πιο ενδιαφέρον επάγγελμα του κόσμου. Το αντίθετο θα έλεγα. Ρουτίνα , καθημερινότητα και βαρεμάρα τον περισσότερο χρόνο. Τώρα θα μου πεις για πιο λόγο ''σκοτώνονται'' οι περισσότεροι να μπουν στο δημόσιο. Είναι και αυτό ένα στοιχείο της ψυχικής μας ανισορροπίας. Τα δίνουμε όλα για να διοριστούμε και μετά γκρινιάζουμε ότι παίρνουμε λίγα χρήματα ή ότι δεν έχουμε αντικείμενο εργασίας και πλήττουμε. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτήν την ζωή...

Ένα από τα πολλά πλεονεκτήματα που έχει το επάγγελμα μου (δυστυχώς έχω αρχίσει να θεωρώ το εαυτό μου περισσότερο Δημόσιο Υπάλληλο και λιγότερο Πολιτικό Μηχανικό) , είναι και το θέμα των αδειών. Στο Δημόσιο παίρνεις άδεια όποτε θέλεις. Αρκεί να έχεις διαθέσιμη.

Εγώ σχεδόν πάντα , διαλέγω να πάω διακοπές μετά τον δεκαπενταύγουστο. Πρώτον για να αποφύγω την πολυκοσμία και δεύτερον για να έχω όλο το προηγούμενο διάστημα την αδημονία της φυγής.

Φέτος δεν θα το τηρήσω 100% , καθώς σήμερα αναχωρώ με την σύζυγο για Χίο. Την άλλη βδομάδα εκδρομή Μαδρίτη-Σεβίλλη και επιστροφή 27 Αυγούστου.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΗ - ΜΑΛΑΜΑ

Υπέροχη η χθεσινή συναυλία των Σωκράτη Μάλαμα και Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο Σάμου.Υπήρχαν βέβαια και ορισμένα κακώς κείμενα αλλά γενικά μου άφησε καλές εντυπώσεις.

Ένα αρνητικό , η προσέλευση ατόμων με μόνο σκοπό την κοινωνική συνεύρεση και όχι την παρακολούθηση της συναυλίας. Απαραίτητο συστατικό στοιχείο κάθε πολιτιστικής εκδήλωσης σε μικρή επαρχιακή πόλη , όπου εμφανίζονται άτομα τα οποία απλά έτυχε να περνάνε απ ' έξω. Σαν αποτέλεσμα: διαρκής ηχητική όχληση , γελάκια , αστειάκια , φωνές κ.α. Και όλα αυτά, κατά την διάρκεια εκτέλεσης των τραγουδιών...

Δεύτερο αρνητικό , ο συναυλιακός χώρος. Η αυλή ενός σχολείου δεν είναι και ο πλέον ενδεδειγμένος χώρος. Τι ωραία ατμόσφαιρα που θα δημιουργούσε (ειδικά με τέτοιους καλλιτέχνες) , ένα αμφιθέατρο σε απόλυτα φυσικό περιβάλλον (π.χ. κοντά σε δάσος ή δίπλα στην θάλασσα).

Κατά τα άλλα , τραγούδησαν εναλλάξ για περίπου 2,5 ώρες. Κορυφαία στιγμή η ερμηνεία του "Κεμάλ" από τον Αλκίνοο. Μόνος πανω στην σκηνή με μία κιθάρα.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ!

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Ελλάδα μία ροπή προς τα ονομαζόμενα ως παραφυσικά και υπερφυσικά φαινόμενα. Η μόδα αυτή , όπως και οι περισσότερες που εξαπλώνονται στην χώρα μας , προέρχεται συνήθως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οι θεωρίες περί εξωγήινων , περί φαντασμάτων , περί θαυμάτων , περί τηλεκίνησης , καθώς και οι ψευδοεπιστήμες , οι θεωρίες συνωμοσίας και διάφορα άλλα (είναι τόσα πολλά που χάνεσαι..) κυκλοφορούν ευρέως και διαδίδονται εν ριπή οφθαλμού. Εκατοντάδες βιβλία κυκλοφορούν , πολλά περιοδικά εκδίδονται μηνιαίως , ακόμα και εβδομαδιαίες εκπομπές στην τηλεόραση υπάρχουν, με σκοπό την πληροφόρηση και ''εξήγηση'' αυτών των φαινομένων. Πρόκειται για την τέλεια αποβλάκωση. Τόνοι άχρηστων πληροφοριών που δηλητηριάζουν την σκέψη μας και ταυτόχρονα μεγαλώνουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς των επιτήδειων. Αστικοί μύθοι που διαδίδονται σας ιοί , κυκλοφορούν ανάμεσα μας και μας παραπληροφορούν.

Όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν μια επιφανειακή ''μαγεία'' που συναρπάζει τους ανθρώπους , τους ταξιδεύει μακριά από την καθημερινότητα και την ρουτίνα τους και τους διασκεδάζει.

Αυτός ο καταιγισμός απο πληροφορίες παραφυσικών ή υπερφυσικών φαινομένων , καθώς και θεωριών συνωμοσίας έχει όμως σημαντικές παρενέργειες. Αποχαυνώνει , αδυνατίζει τον ορθό λόγο και την κριτική σκέψη , αποθεώνει τον παραλογισμό και την ευπιστία σε μη αποδεδειγμένα γεγονότα , προκαλεί μοιρολατρική προσέγγιση των δυσκολιών και των προβλημάτων.

Μία λύση υπάρχει. Στροφή στην επιστήμη! Ο σκεπτικισμός και η επιστημονική προσέγγιση πρέπει να επικρατήσουν. Κάθε επιστημονικά τεκμηριωμένη θεωρία πρέπει να θεωρείται αληθινή μέχρι την στιγμή της διάψευσης της. Κάθε φαινόμενο που δεν μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά πρέπει να θεωρείται ψευδές μέχρι την στιγμή της απόδειξης ύπαρξης του.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις πήρα από το περιοδικό Scientific American. Είχα αρκετό καιρό να το αγοράσω , άλλα μου κίνησε την περιέργεια ένα άρθρο στο εξώφυλλο με τίτλο "Η Γη χωρίς τους ανθρώπους". Το άρθρο είναι μία παρουσίαση του βιβλίου του Alan Weisman ''The World without Us'' (Ο κόσμος δίχως εμάς). Το θέμα του είναι η κατάσταση και η πορεία του κόσμου, στο υποθετικό σενάριο της ολοκληρωτικής εξαφάνισης του ανθρωπίνου είδους. Αν αύριο το πρωί εξαφανιστούν όλοι οι άνθρωποι από τον πλανήτη τι θα συμβεί; Το υποθετικό σενάριο εξελίσσεται αρχικά στην πιο σύγχρονη μεγαλούπολη του κόσμου, την Νέα Υόρκη.

Και ρωτώ εγώ τώρα: Τι έχει να ζηλέψει από συναρπαστικότητα και "μαγεία" αυτό το θέμα , το οποίο στηρίζεται επιστημονικά , από όλες αυτές τις αηδίες που μας κατακλύζουν; Για ποιο λόγο οι περισσότεροι στρέφονται στα supernatural φαινόμενα και όχι στην σοβαρή επιστημονική φαντασία;

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται ειδικές επιστημονικές γνώσεις προκειμένου να διαβάσει κανείς τέτοια άρθρα. Είναι εκλαϊκευμένα , προσιτά και εξάπτουν την δημιουργική μας φαντασία. Δεν μας αποβλακώνουν!

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται εδώ, περιέχονται στο άρθρο του περιοδικού και τραβήχτηκαν με ψηφιακή μηχανή.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ

Όλα εδώ πληρώνονται...

Μετά από μία τραγική πενταετία των ομάδων μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις , με μοναδικές εξαιρέσεις κάποιες εκλάμψεις του ΠΑΟ στο Κύπελλο Ουέφα την σεζόν 2002-2003 , της ΑΕΚ πέρσι στο Τσάμπιονς Λιγκ και του ΟΣΦΠ το 2004-2005 επίσης στο Τσάμπιονς Λιγκ , ήταν φυσικό επακόλουθο να εξοστρακιστούμε στο γκρουπ των αδυνάτων των κληρώσεων των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων. Όταν είσαι στο γκρουπ των αδυνάτων πρέπει να τα περιμένεις όλα. Με αντίπαλο την Σεβίλλη οι πιθανότητες εισόδου στους ομίλους του Ch. League μειώθηκαν δραματικά. Άλλο επίπεδο οι Ισπανοί. Επίθεση φωτιά , δύο συνεχόμενα Κύπελλα Ουέφα , καυτή έδρα και μερικοί από τους πλέον ταλαντούχους παίκτες στην Ευρώπη συνθέτουν το παζλ της Σεβίλλης , ίσως της χειρότερης πιθανής αντιπάλου για την ομάδα μας.

Στόχος μας πλέον , να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να φανούμε ανταγωνιστικοί. Διότι οι πιθανότητες πρόκρισης είναι μόνο μαθηματικές. Εύχομαι να διαψευστώ...