ΕΙΧΑΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΟΨΑΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ

Πως λέμε ότι ορισμένες ομάδες βρίσκουν τον τρόπο και κερδίζουν ανεξαρτήτου απόδοσης; Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την ΑΕΚ από την ανάποδη όμως. Βρίσκει τον τρόπο να χάνει ανεξαρτήτου απόδοσης. Έπαιξε πολύ καλά με τον ΟΣΦΠ αλλά έχασε. Έπαιξε χάλια με τον ΠΑΟ πάλι έχασε. Έπαιξε τον ΠΑΣ Γιάννινα σαν την γάτα με το ποντίκι, έφερε ισοπαλία με παραπάνω παίκτη κιόλας. Άιντε, ήρθε η ώρα παιδιά να αναστήσετε και τα άλλα "χωριά". Ξάνθη, Εργοτέλη, Καβάλα κ.λ.π... Και όχι τίποτα άλλο, παραμονεύει και ο Άρης να σας ρίξει καμιά ξεγυρισμένη τριάρα τώρα που είναι ευκαιρία.
Αυτά παθαίνεις όμως όταν στην ομάδα σου παίζουν μόνο ξένοι. Τι να σου κάνει μόνο ένας Καφές; Και αυτός μέτριος κιόλας. Ούτε καν γλυκός. Ποια χρονιά διεκδίκησε (και πήρε) η ΑΕΚ το πρωτάθλημα; Για θυμηθείτε... Εγώ θυμάμαι. Ήταν τότε που είχε Λύμπε, Παπασταθόπουλο, Μπούρμπο, Γεωργέα, Δέλλα, Καφέ. Ήταν τότε που είχε Ριβάλντο, Τόζερ, Εντίνιο και Μπλάνκο. Από την μία πλευρά το Ελληνικό στοιχείο που ήξερε τι σημαίνει ΑΕΚ και από την άλλη πλευρά η ποιότητα των ξένων που προσέδιδε το κάτι παραπάνω. Ήταν μία ομάδα που έπαιζε αργό ποδόσφαιρο, χωρίς πολλά τρεξίματα αλλά με παίκτες ηγέτες, με παίκτες προσωπικότητες.
Σήμερα, αυτό που παρουσιάζεται στο γήπεδο είναι ένα συνονθύλευμα λεγεωνάριων χωρίς πλάνο και χωρίς καθοδηγητή. Ασύνδετο σύνολο (πως να γίνει αλλιώς όταν οι μισοί παίκτες έρχονται τέλη Αυγούστου;) χωρίς πυξίδα στο γήπεδο, χωρίς ισχυρό κέντρο και χωρίς ψηλό σέντερ φορ. Δεν πίστευα ότι με αυτήν την ομάδα μπορούμε να πάρουμε πρωτάθλημα. Ούτε όμως περίμενα να κουνήσουμε μαντήλι από την 5η κιόλας αγωνιστική. Διότι με 8 βαθμούς διαφορά από τον πρώτο, και τα ντέρμπι του δευτέρου γύρου εκτός, πιο πιθανό είναι να μας περάσει ο ΑΡΗΣ παρά να φτάσουμε εμείς την κορυφή.
Μελαγχόλησα αυτές τις μέρες. Παλιά είχαμε ομαδάρα και μας τα κλέβανε οι απατεώνιοι. Αργότερα είχαμε διοικήσεις μπάχαλο (Τροχανάς, ΕΝΙΚ, κλπ) αλλά μπαλίτσα παίζαμε. Επί Ντουμίτριου (1998) π.χ. είχαμε πάρει και τα τέσσερα νπέρμπι άσχετα αν δεν πήραμε πρωτάθλημα. Μετά, μέχρι να μας γκρεμίσει το γήπεδο ο Γρανίτσας, είχαμε φτιάξει καλές ομάδες. Με Γκαμάρα, με Τσιάρτα, με Ζαγοράκη, με Λάκη, με Ντέμη. Να φανταστείτε, είχαμε παίξει καλή μπάλα με προπονητή τον Σάντος!! Για τέτοιο κατόρθωμα μιλάμε.. Περάσαμε μία μεγάλη κρίση όταν παίζαμε στις γειτονιές της Αθήνας μπροστά 3 χιλιάδες οπαδούς, αλλά μετά ήρθε ο Ντέμης και μας έδωσε ελπίδα. Μεγάλο πράγμα η ελπίδα.
Σήμερα που να στηριχτείς; Η διοίκηση κάνει λογιστική διαχείρηση, ο προπονητής έχει μείνει στα παλιά όταν με ένα κλασσικό 4-4-2 έπαιρνε τα παιχνίδια, ο Σκόκο είναι αδιάφορος, ο Μπλάνκο ντεφορμέ, ο Μάκος "λίγος", ο Χουανφράν πρώην ποδοσφαιριστής.. Μόνο ο Αραούχο και ο Γκερέιρο αξίζουν της προσοχής μας. Ο Νέμεθ είναι δανεικός. Οι υπόλοιποι όπως τους ξέραμε και τους περιμέναμε.
Το πιο εκνευριστικό είναι ότι ήρθαν στην έδρα μας και μας κέρδισαν χωρίς να παίξουν. Ειδικά ο ΠΑΟ δεν πρέπει να έχει πάρει ποτέ ντέρμπι παίζοντας έτσι. Ένα σουτ έκανε σε όλο τον αγώνα. Κάποτε (όχι πολύ παλιά) έμπαιναν στη Φιλαδέλφεια και δεν ήξεραν από που θα τους έρθει. Και τώρα έρχονται και μας κερδίζουν με δύο κεφαλιές και ένα σουτ. Προσέξτε γιατί θα συνηθίσουμε στις σφαλιάρες και θα καταντήσουμε Πανιώνιος στο τέλος. Που τουλάχιστον αυτός έχει και ένα Κουμορτζί.