Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση μου,έχω να αναφωνήσω: "Εντάξει, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου!"Κατά την γνώμη μου δεν χωράνε βαρύγδουπες ποδοσφαιρικές αναλύσεις για ένα τέτοιο ματς. Διαβάζω σε ορισμένα site για την καρδιά του πρωταθλητή Ολυμπιακού, για την ψυχή και το πάθος της ομάδας του Πειραιά, για την δίκαιη επικράτηση του καθώς και διάφορες τακτικές αναλύσεις που προσπαθούν να εξηγήσουν τον τρόπο που ο ΟΣΠΦ πήρε το κύπελλο. Οι κριτικές αυτές αδικούν την ΑΕΚ η οποία ήταν ισάξιος αντίπαλος για τον Ολυμπιακό. Απλώς η μπίλια έκατσε στο κόκκινο.
Νομίζω λοιπόν, ότι πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στην αξία αυτού του αγώνα ως ποδοσφαιρικό γεγονός. Ως μία πανδαισία θεάματος που δεν έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε στα γήπεδα, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Δεν θεωρώ ότι έγινε τρομερό παιχνίδι από άποψη τεχνική και τακτική, αλλά ότι παρακολουθήσαμε ένα τέλειο ποδοσφαιρικό δράμα. Ένα παιχνίδι που οι εναλλαγές των συναισθημάτων ήταν τόσο γρήγορες και ξαφνικές που δεν προλάβαινες να τις βιώσεις. Ειδικά στο τέλος της κανονικής διάρκειας που το 2-2 έγινε 3-3 μέσα σε δύο φάσεις , δεν θυμάμαι να το έχω δει ξανά. Οφείλω επίσης να επισημάνω, ότι μπήκαν μερικά υπέροχα γκολ. Όχι ακριβώς ότι συνηθίζουμε να βλέπουμε σε αγώνες μεταξύ Ελληνικών ομάδων.
Συγχαρητήρια στις ομάδες για το ποδοσφαιρικό δώρο που μας έκαναν, στον Ολυμπιακό που κατέκτησε το 9ο από τα 10 τρόπαια (το άλλο η Λάρισα!) που θα μπορούσε να κατακτήσει τα τελευταία 5 χρόνια (με μόνη σοβαρή αμφισβήτηση το περσινό πρωτάθλημα και την υπόθεση Βάλνερ) και στην ΑΕΚάρα μας που έχει γράψει χρυσή σελίδα στην ιστορία του Ελληνικού Κυπέλλου όντας η ομάδα που έχει προσφέρει τις περισσότερες συγκινήσεις από οποιαδήποτε άλλη (θυμίζω το ΑΕΚ-ΠΑΟ 3-3 το 1994).
5 σχόλια:
Πιστεύω ότι η απώλεια του τίτλου οφείλεται στην έλειψη νοοτροπίας και ψυχολογίας του νικητή... Αν δεν την αποκτήσετε, πάντα θα είμαστε "ισάξιοι" αλλά τους τίτλους θα τους πέρνουμε εμείς. Αυτό που επεσήμανες ότι ο Ολυμπιακός έχει πάρει τους 9 από τους 10 τίτλους τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει δημιουργήσει στην ΑΕΚ αλλά και στις υπόλοιπες ομάδες την νοοτροπία του φόβου ενός μικρού παιδιού, μπροστά σε κάτι που στα μάτια του φαντάζει τεράστιο να το πετύχει αλλά δεν είναι. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αλλιώς το γεγονός ότι μετα το 3-2 στο 90' αντί να "καταπιείτε" την μπάλα φάγατε γκολ στην επόμενη φάση, ενώ και στην παράταση που παίζατε για σχεδόν 20 λεπτά με αριθμητικό πλεονέκτημα δύο παικτών όχι μόνο δεν κάνατε ευκαιρία αλλά κινδινέψατε να ξαναφάτε γκολ. Εκεί κρίθηκε το ματς... Η μπίλια απλά έκατσε στο κόκκινο στα πέναλντι που κάνατε τα πάντα για να πάτε! Δημιουργεί ικανοποίηση η καλή σας απόδοση και το θέαμα... αλλά αυτά στην ιστορία γράφονται στα "ψιλά" γράμματα. Στην επικεφαλίδα θα γραφτεί το 4ο νταμπλ του ΘΡΥΛΟΥ μας τα τελευταία πέντα χρόνια ! Keep walking...
- Ο γαύρος του γραφείου σου -
Όντως σε τέτοιες ματσάρες δεν χωράνε τεχνικές αναλύσεις. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν υπήρχαν συστήματα και τακτικές. Και οι δύο ομάδες άλλωστε είχαν τρανταχτά κενά στην άμυνα, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να δούμε τόσα πολλά γκολ. Για μένα το άξιζε λίγο περισσότερο η ΑΕΚ η οποία έβαλε πιο "ποδοσφαιρικά" γκολ σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που όλο κάτι αναμπουμπούλες από στημένες φάσεις εκμεταλλευόταν. Πάντως η ΑΕΚ αυτοκτόνησε μετά το 3-2.
Αυτό που κρατάμε είναι το σπουδαίο θέαμα και τα απίστευτα συναισθήματα. Συναισθήματα που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να δώσει από όλα τα ομαδικά αθλήματα.
Γαύρε του διπλανού γραφείου
Αυτό που λες ισχύει ως γενικότερη τοποθέτηση καθώς η μία ομάδα παίρνει διαρκώς τίτλους ενώ η άλλη έχει 7 χρόνια χωρίς τίτλο. Στο συγκεκριμένο αγώνα όμως δεν μου έδωσε η ΑΕΚ την εντύπωση ομάδας που παίζει φοβισμένα. Όταν παίρνεις προβάδισμα 2-0 στο πρώτο δεκάλεπτο ή όταν βάζεις γκολάρα στο 90 δεν μπορείς να πεις για έλλειψη πίστης στη νίκη. Ίσως μόνο για το τέλος να το πεις που οι 11 δεν μπόρεσαν να νικήσουν τους 9.
@Stepas
Νομίζω ότι μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε η απώλεια του Κυργιάκου. Τα δύο γκολ που έφαγε η ΑΕΚ απο το κέντρο της άμυνας κατέδειξαν την έλλειψη ενός ηγέτη που θα σουλούπωνε την κατάσταση. Ειδικά το τρίτο γκολ δεν το δέχεται ομάδα που διακρίνεται από στοιχειώδη σοβαρότητα και πειθαρχία... Το δεύτερο ήταν λάθος του τερματοφύλακα.
Δεν είπα ότι επαιξε φοβισμένα, απλά οτι δεν πίστεψε στη κατάκτηση του κυπέλλου, έστω και αν κέρδιζε στο 90', ή έστω αν έπαιζε με 9 παίχτες αντιπάλους... αυτό συνεπάγεται η έλλειψη νοοτροπίας του νικητή. Όσο για την απώλεια του Κυργιάκου θα συμφωνήσω απόλυτα...Δεν γίνεται να βγαίνει ένας παίχτης και οι υπόλοιποι να "χανουν τη γη κάτω απο τα πόδια τους" και σε αγωνιστικό αλλα και σε ψυχολογικό επίπεδο. Θα διαφωνήσω με τον φίλο μας τον Stepas που είπε οτι το άξιζε λίγο περισσότερο η ΑΕΚ επειδή έβαλε πιο "ποδοσφαιρικά" γκολ. Το αποδεικνύει το γεγονός, ότι επί 60 σχεδόν λεπτά ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς ανώτερος, δημιουργώντας πληθώρα ευκαιριών σε μια εξαφανισμένη ΑΕΚ, παίζοντας με ψυχή ειδικά το διάστημα που έμεινε με 9 παίχτες. Τον ματς πρέπει να το δούμε σαν σύνολο και όχι σαν μια εικόνα των 10 πρώτων λεπτών που όντως ο Ολυπλιακός μπήκε στο ματς πολύ πιο χαλαρά απ' ότι επιτρέπεται σε έναν τελικό.
- Ο γαύρος του γραφείου σου -
Δημοσίευση σχολίου