Περίληψη :
"Tο 1819 το φαλαινοθηρικό Έσσεξ ξεκίνησε από το νησί Ναντάκετ της Μασαχουσέτης, στον Ατλαντικό, για ένα συνηθισμένο ταξίδι, να κυνηγήσει φάλαινες. Δεκαπέντε μήνες αργότερα συνέβη κάτι αδιανόητο: βαθιά στο Νότιο Ειρηνικό, μια εξαγριωμένη φάλαινα εμβόλισε και βύθισε το πλοίο. Οι είκοσι άντρες του πληρώματος, φοβούμενοι τους κανίβαλους στα νησιά προς τα δυτικά, μπήκαν σε τρεις μικρές βάρκες και ξεκίνησαν για τη Νότια Αμερική, 3.000 μίλια μακριά. Μετά από μια οδύσσεια τριών μηνών, μόνο οκτώ είχαν μείνει ζωντανοί...Μια από τις πιο δραματικές θαλασσινές ιστορίες όλων των εποχών. Ένα έπος επιβίωσης. Ένα συναρπαστικό αφήγημα που αποπνέει βαθιά γνώση της φαλαινοθηρικής παράδοσης. Γραμμένο αριστοτεχνικά, κέρδισε το μεγάλο αμερικανικό βραβείο National Book Award κι αποτελεί ήδη νέο ορόσημο στη θαλασσινή λογοτεχνία"
Το βιβλίο ''Στην καρδιά της θάλασσας'' είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά που έχω διαβάσει ποτέ. Στην άκρη του μυαλού μου υπάρχει πάντα η σκέψη ότι όλα όσα περιγράφονται στις 367 σελίδες του , έχουν λάβει χώρα πραγματικά και δεν είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου ταλαντούχου συγγραφέα. Αυτό για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντικό και επιβεβαιώνει την φράση : ''η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία''. Τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο είναι συγκλονιστικά. Πρόκειται για ένα έπος επιβίωσης.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούμε πλέον μία συνηθισμένη ζωή χωρίς μεγάλες περιπέτειες και συγκινήσεις. Δεν ερχόμαστε πλέον τόσο κόντα στα στοιχεία της φύσης ούτε δοκιμάζουμε τις σωματικες αντοχές μας , παρά μόνο τις συναισθηματικές , ψυχολογικές και πνευματικές. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και του διαδικτύου , δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε από αυτο.
Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν έχουμε να κάνουμε με το όριο των ανθρώπινων σωματικών αντοχών και όχι μόνο. Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για να επιβιώσει; Πως μπορεί να αντιμετωπίσει τις δύο πιο ακραίες καταστάσεις , την πείνα και την δίψα;
Η αφυδάτωση και η ασιτία , ως αποτέλεσμα των παραπάνω καταστάσεων, προκαλούν απώλεια ηθικής αντίστασης καθώς και διανοητική κατάρρευση ικανή να οδηγήσει στον κανιβαλισμό. Οι ανθρώπινες ηθικές αξίες αντικαθίσταται από τα ζωώδη ένστικτα επιβίωσης. Δεν μπορώ να πάρω θέση υπέρ ή κατά του κανιβαλισμού. Είναι πολύ εύκολο να ενστερνιστείς την μία ή την άλλη άποψη σε θεωρητικό επίπεδο. Θα την ακολουθήσεις όμως αν έρθει ποτέ η στιγμή της επιλογής;
4 σχόλια:
1931 στην Ουκρανία ανθρωποι για να μην πεθάνουν απο την πείνα αναγκαστηκαν να φάνε τους συνανθρωπους τους. Το 1997, κατά τη διάρκεια της μεγάλης πείνας στη Βόρεια Κορέα, ένα ζευγάρι εκτελέστηκε επειδή σκότωσε περίπου 50 παιδάκια, για να πουλήσει το κρέας τους παστό στην αγορά. Οι αναφορές ειναι πάρα πολλές. ο κανιβαλισμός ποτε δεν σταμάτησε. απο την εποχη των αζτέκων, το μεσαίωνα μέχρι και τις μέρες μας. απλα τώρα σπάνια συμβαίνει για λόγους επιβίωσης. Είναι πιο ....ψυχοπαθολογικοί οι λόγοι. Πράγματι, τι είμαστε ικανοί να κάνουμε; Μέχρι που θα μπορούσαμε να φτάσουμε;
Όντως , αν το ψάξεις θα βρεις πολλές περιπτώσεις κανιβαλισμού.
Εκτός από το φαινόμενο του κανιβαλισμού , στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά και σε ανθρώπους που έφτασαν στα όρια τους ,πάλεψαν για να επιβιώσουν και τα κατάφεραν. Π.χ. για κάποιον που κατάφερε να επιβιώσει ενώ βρέθηκε επί 18 ημέρες χαμένος σε μία έρημο χωρίς νερό και φαγητό! τις τελευταίες ημέρες λόγω της αφυδάτωσης τα χείλη του δεν φαίνονταν καν. Τρομακτικό...
Πόσοι τα κατάφεραν όμως!!!! Και πώς τα κατάφεραν. Είναι άνθρωποι πια; Έχασαν την ανθρωπιά τους; Τα χαρακτηριστά αυτά που έχει ένας φυσιολογικός(;) άνθρωπος θα μπορούσαν να τα ξαναβρούν; Όχι μόνο στην συγκεκριμένη περίπτωση αλλά γενικά. Τέτοιες ακρέες καταστάσεις σε ποιό σημείο φέρνουν τον ανθρώπινο νου; Όταν περνάς κάτι τέτοιο και αναγκάζεσαι να φτάσεις στα άκρα για να επιβιώσεις, νιώθεις ανθρωπος;
Την μετεξελικτική τους πορεία δεν μπορούμε να την ξέρουμε.Φαντάζομαι ότι για τον καθένα που επιβίωσε τέτοιων καταστάσεων θα είναι διαφορετική. Θαυμάζω όμως την μοναδική ψυχική και σωματική τους αντοχή.Για αυτό άλλωστε και είναι τόσο λίγοι αυτοί που τα κατάφεραν.
Δημοσίευση σχολίου